Σεξ στον χωρισμό: ξεχωριστό, θαυματουργό, γ@μιστερό

Ο έρωτας μάς οδηγεί σε σχέσεις που διαλύονται, γιατί ο έρωτας δεν πρέπει να θεωρείται δομικό υλικό της δημιουργίας δεσμού. Φτιάχνοντάς τα με τον έρωτά σου, τον σκοτώνεις μες στην απομάγευση. (Εικονογράφηση: Milo Manara)

«Στάξε μου το σάλιο σου να γίνω λάσπη/ως πότε θα μαι χώμα ξερό;», γράφει ο ύψιστος κακός της ελληνικής γραμματείας, αυτός ο καυλερός Κρουέλος ντε Βιλ, ο Ντίνος Χριστιανόπουλος. Προσμονή που σε διαλύει ολοκληρωτικά έχεις νιώσει; Πότε ένιωσες για τελευταία φορά;

Ας μιλήσουμε σήμερα, απόψε, στον ενικό. Κάποτε, που λες, έγραφα πως ο έρωτας είναι γένους αρσενικού και χρέος του να μουσκεύει τα γεννητικά όργανα της γυναίκας. Κάθε γυναίκα, έγραφα, έχει τρία γεννητικά όργανα: το μουνί της και τα δυο της μάτια. Ο έρωτας σε κάνει να κλαις. Από ευτυχία που δεν είναι φτιαγμένη η ανθρώπινη κατασκευή για να αντέξει, έτσι την μεταγλωττίζει ως πόνο, ως ραγισματιά.

Τώρα γράφω, γράφω σε σένα που με διαβάζεις, ότι υπάρχει μία και μόνον απόλυτος, καταλυτική συνουσία* μέσα σε όλες τις εκατοντάδες ή τις χιλιάδες που θα χωρέσει η ζωή σου. Μία κατά την οποία ενώνεσαι πραγματικά με τον συμπαντικό πλακούντα, η ένωση αυτή είναι καθολική και καθηλωτική και προκύπτει ως εντυπωσιακή μεγέθυνση της ένωσης με το άλλο σώμα-αυτή η μαγική στιγμή δεν εγγυάται τίποτα, κατ’ ανάγκην, για την πορεία της σχέσης. Το ότι παραλυμένοι κάθεστε, αθώα γυμνά κουτάβια στο σκοτάδι της κάμαρας, και κοιτιέστε αχόρταγα σα να βλέπετε ο ένας στα μάτια του άλλου τον Θεό δεν λέει τίποτα. Ο έρωτας μάς οδηγεί σε σχέσεις που διαλύονται, γιατί ο έρωτας δεν πρέπει να θεωρείται δομικό υλικό της δημιουργίας δεσμού. Φτιάχνοντάς τα με τον έρωτά σου, τον σκοτώνεις μες στην απομάγευση.

Αυτή είναι μια αναπόφευκτη λούπα στην οποία μπαίνουμε, αναπόφευκτα, όλες ή όλοι που την πατήσαμε την μπανανόφλουδα της σαγήνης και της ερωτικής αλητείας-λαγνείας-εκστρατείας όλων των χημικών ενώσεών μας. Λαχταράμε τόσο πολύ τον άλλον, τον θέλουμε δικό μας, μάς λείπει βασανιστικά, τον κατσιάζουμε στα σάλια, του χώνουμε βαθιά το καυλί στο στόμα, τρίβουμε το μουνί μας στα γόνατά του, καταναλώνουμε σοβαρές ποσότητες σπέρματος, ιδρωκοπάμε κοπανιστοί σε σεντόνια, μαξιλάρια, ντουζιέρες και τοίχους και κάποια στιγμή ένας θα χρειαστεί να βγει για να πάρει κρεμμύδια, κάποια στιγμή θα τσακωθείς, θα πλήξεις, θα απορήσεις τι της έβρισκες της νευρωτικής, ανορίωτης και πώς ερωτεύτηκες τον μαλάκα με την μπάκα, τον κοντοστούπη γελωτοποιό, τον άχαρο ψηλέα, τον κοροϊδιάρη μαλακοτσούτσουνο-ξεχνώντας ότι η μπάκα του σε καύλωνε, πουτάνα, όταν σε γαμούσε ιεραποστολικά, ότι η μαλακιά ψωλή μια χαρά την έκανε την δουλειά της μες στα σκέλια σου τα βράδια, ξεχνάς, φίλε μου καλέ, ότι η πίπα της νευρωτικής σου μούδιαζε το πουτσοκέφαλο μέχρι αναισθησίας. Ποιος ζει με πίπες και μουνοχύματα. Αυτά κρατάνε λίγο.

Κι υπάρχουν δύο εκδοχές: Άλφα, είτε παραμένεις μαζί, τρώγοντας σοβαρό σκατό (εννοώ κάνοντας παραχωρήσεις, βουλώνοντάς το, υπομένοντας, νιώθοντας η κακομοίρα κυρά που τρέχει στη λαϊκή κι όλο μεγαλώνει κι όλο πέφτει το βυζί, κάνοντας την χαζή τις ώρες της κυριακάτικης μοιρασμένης θλίψης, αυτού του κενού που δεν γεφυρώνει κανένα διονυσιακό γαμήσι, πια), αλλά έχεις στέγη, σπιτικό, σύντροφο, χνώτο τις νύχτες, συντροφιά στο καράβι των μαρτυρικών δεκαπενταύγουστων, ταίρι, αστέρι, καλοκαίρι, μεσημέρι κι ένα σωρό άλλες ρίμες της ζωής και της ποίησης που, περισσότερο, τραγουδισμένες βγάζουν νόημα, παρά βιωμένες. («Δες φεγγάρια/δες μπαλκόνια/και ζευγάρια/που’ναι χρόνια μαζί», ω, πόσο κλάμα έχω ρίξει με αυτό, ανεξαρτήτως αν κύριοι ζευγαριών που’ ναι χρόνια μαζί μου την έπεφταν όσο δούλευα υποδοχού, καθώς η κυρία τους ουρούσε γλυκά στις τουαλέτες των μπαρζ).

Βήτα, χωρίζεις και βρίσκεις άλλο άτομo και ξανά μανά άλφα ή βήτα, δηλαδή ή μένεις ή χωρίζεις και κάποιοι βρίσκουν στα σαρανταφεύγα τους ένα άτομο και νιώθουν ολόκληροι και κατανοημένοι, επιτέλους, τους βρίσκω ηλίθιους, αν με ρωτάς, απλά, ρε ηλίθιοι έχετε πλησιάσει επικίνδυνα τον θάνατο, αρχίζουν οι ξηρασίες του κόλπου και τα προβλήματα στύσης, έχετε κλάψει πικρά στα γόνατά σας για Εκείνον ή για Εκείνη και τώρα προσδοκάτε ειρήνη και γαλήνη από τον καινούργιο Εκείνο ή Εκείνη, που καλά αρχίδια είναι και δαύτοι του λόγου τους, μιας που κι αυτοί τα’ χουν κάνει τα θαυματάκια και τις μαλακίες τους-σε άλλους, όχι σε εσάς. Αλλά ας αφήσω το κήρυγμα κατά μέρος. Ποιος ξέρει τι κακό θα με βρει κι εμένα, αργά ή γρήγορα, και ίσως χρειαστεί να συμβιβαστώ και τότε δεν θα με ξεπλένει κανείς ποταμός ή καταρράκτης για το θράσος των τελευταίων χρόνων της νιότης μου.

Ας μείνουμε για λίγο στην περίοδο του χωρισμού. Τόσο διαφορετική -υποτίθεται- για τον άντρα και για την γυναίκα. Ο άντρας-υποτίθεται-τα σπάει, βγαίνει, πίνει, καπνίζει, γαμάει ξένες τύπες αμέσως κι ύστερα καταπέφτει στην μελαγχολία και την ενδοσκόπηση. Κι η γυναίκα-υποτίθεται-ακολουθεί αντίστροφη πορεία. Πετώ στα σκουπίδια κάθε λογής τσουβάλιασμα και θεωρώ ότι κάθε χωρισμός διαφέρει, είναι σε τι φάση μάς βρίσκει, σε τι ηλικία, από ποια σχέση φύγαμε, με ποια προβλήματα.

Το πρώτο σεξ με ένα άλλο σώμα είναι ένα σεξ που πρέπει να πετύχει – ότι κι αν γίνει. (Εικονογράφηση: Milo Manara)

Το πρώτο σεξ με Άλλο Σώμα

Συνήθως, ελέω αλκοόλ, ιδανικά όχι σε καθεστώς απόλυτης μέθης. Αυτό το σεξ πρέπει να πετύχει. Πολλά κορίτσια γυρνάνε στον πρώην ή, εν πάση περιπτώσει, σε παλιούς, βολικούς, αγαπημένους εραστές. Η σχέση μιας γυναίκας με τους εραστές της είναι ένα ολόκληρο άλλο κείμενο και σου το τάζω αυτή τη στιγμή – κανένας σύζυγος ή επίσημος δεν μπορεί να βάλει με το νου του πόσο αλλάζει μια γυναίκα στα χέρια εκείνου από τον οποίο δεν περιμένει χάρες και εκπληρώσεις κοινωνικού τύπου. Τα αγόρια βρίσκουν εύκολες λείες, γυναίκες-απωθημένα τους ή ακόμα και μια υπομονετική κυρία που στέκεται στωικά πλάι τους, πληγωμένη φίλη, κρυφοερωτευμένη μαζί τους, να ακούει τα χαΐρια εκείνης που τον πλήγωσε ή τις μαλακίες που έκανε αυτός μέχρι που την έχασε ολοσχερώς και οριστικά. Όσο οριστική μπορεί να είναι μια ερωτική απόσχιση.

Την σωματική ανορεξία του πρώτου διαστήματος χωριστά, είναι πιθανό να διαδεχτεί μια μανιώδης περίοδος γεμάτη χαρτοπετσέτες, ρολά υγείας στο σαλόνι, αρειμάνιες μαλακίες και δαχτυλώματα. (Εικονογράφηση: Milo Manara)

Ο αυνανισμός του χωρισμένου και της «ζωντοχήρας»

Παζολινικός, άξιος να καταγραφεί με κάμερα χειρός ή να απαθανατιστεί, ανά στιγμές του, με πολαρόιντ νοσταλγική, να πονά. Μπίρα, μπάφος, εύκολη «δοκιμασμένη» τσόντα ή και καθόλου τσόντα. Ανάκαμψη. «Καριόλα, ο πούτσος μου σηκώνεται ακόμα!» και «Παλιομαλάκα, μπορώ να χύνω και μόνη μου». Κρυφές σκέψεις εκείνης στα τέσσερα κι εκείνου στο πλάι, πρωί, με τα στόρια κατεβασμένα και τη σιωπή του πρωινού ξυπνήματος να σπάει από γλυκές βραχνάδες καυλωμένης έκπληξης μισή ώρα πριν την επιβίβαση με αθώο βλέμμα στο τρόλεϊ. Την σωματική ανορεξία του πρώτου διαστήματος χωριστά, είναι πιθανό να διαδεχτεί μια μανιώδης περίοδος γεμάτη χαρτοπετσέτες, ρολά υγείας στο σαλόνι, αρειμάνιες μαλακίες και δαχτυλώματα, απεγνωσμένα παιχνίδια με τα dildos, το σώμα προσπαθεί να αυτονομηθεί από το νομιζόμενο για Άλλο του Μισό και να υπάρξει στο μοναχικό σύμπαν της κατ’ ιδίαν ηδονής.

Το σεξ με τον/την πρώην είναι σεξ πολυδάκρυτο, πολύχυστο, πολύφερνο, πολυμήχανο. (Εικονογράφηση: Milo Manara)

Το σεξ με τον Ακατανόμαστο ή την Ακατανόμαστη

Κίνδυνος – θάνατος. Πιθανότερα, ένα από τα καταπληκτικότερα σεξ της ζωής σου. Σεξ πολυδάκρυτο, πολύχυστο, πολύφερνο, πολυμήχανο. Κουλουριασμένοι, όρθιοι, ξαπλωτοί, πρόσωπο με πρόσωπο, παλάμες σφίγγουν μάγουλα, πόσα πράγματα μάς έχει διδάξει το σινεμά, λες και τα ξέραμε κι από μόνοι μας όλα αυτά τα μάγκικα και τα γοργονίστικα φερσίματα. Τα ξεπατικώνουμε σαν άριστοι μαθητές, γινόμαστε Μαλένες και Βασικά Ένστικτα, Κυνηγοί, Μαχητές και Μυστικοί Πράκτορες που μοσχοβολά το στόμα τους αλκοόλ και νικοτίνη κι είναι νύχτα, ώρα περασμένη ή απόγευμα σε ένα πάρκινγκ εταιρείας μες στο τζιπ, στο ραντεβού της συνάντησης «για να μιλήσουμε». Τι να μιλήσουμε, γαμώ την πουτάνα μου, τι να πούμε; Είναι αβίωτη η ζωή μαζί σου, δεν παλεύεσαι, δεν με καταλαβαίνεις, μου σπας τα νεύρα, με ζηλεύεις φορτικά, με ταλαιπωρείς, μου λες ψέματα, δεν κάνεις για μένα, δεν κάνω για σένα, αλλά θέλω να σου βάλω τ’ αρχίδια στο στόμα να μου τα ρουφάς κι ας πεθάνω αυτή τη στιγμή, θέλω να μου δαγκώσεις τις ρώγες, θέλω να με φιλάς ν’ ασπρίσουν τα χείλη μου, να μην έχω άλλο σάλιο, άλλη ανάσα, άλλη ζωή. Κινητά χτυπάνε, ποιος τα γαμάει αυτά; Τώρα είμαστε εγώ κι εσύ κι αύριο μπορεί να μην υπάρχει κι αν υπάρχει κακό του κεφαλιού μας, απεγνωσμένες συγγνώμες, βρισίδια εξαγνιστικά, χοντρομαλάκα και παλιοτσούλα και χύνουμε μαζί ή σχεδόν μαζί και όταν καταλαγιάζουμε δεν έχουμε πια τι άλλο να πούμε.

Θα στείλεις πάλι ένα σωρό μηνύματα, θα στείλω κι εγώ, ποιος ξέρει τι γράφει η μοίρα μας, εμείς πάντως συναντηθήκαμε, καταφέραμε να συντρίψουμε ο ένας τον άλλον, να εγγραφούμε ο ένας στην ζωή του άλλου, τι εννοείς ήταν η τελευταία μας φορά, εγώ δεν μπορώ να υπάρξω χωρίς εσένα και μη, Γιώργο, Παναγιώτη, Ελένη, Νικολέττα, μη, σε ικετεύω, μη μ’ αφήνεις, μωρό μου, σ’ αγαπάω κι ας σε έδιωξα πρώτα εγώ, κι ας σε κεράτωσα, κι ας σου μίλησα απαίσια, κι ας με πιάσαν οι εγωισμοί μου, συγχώρεσέ με, ψυχή μου, δεν βλέπεις ότι εμείς οι δυο δεν γίνεται να μην ζούμε μαζί, δεν βλέπεις πώς γαμιόμαστε εμείς οι δύο, κανένας άλλος, ρε, στον κόσμο δεν νιώθει όπως εμείς. Γελάει ο Θεούλης, αγκαλιά με τον κύριο Σατανά και τσουγκρίζουν τις ρακούλες τους.

Αυτό το κείμενο στερείται σοβαρού νοήματος. Έχει σκοπό να αποτελέσει έναν φόρο τιμής στις απόπειρές μας να σταθούμε στα πόδια μας μετά από έναν ζόρικο χωρισμό. Αν έχουμε την καρδιά μας ανοιχτή, θα θυμώνουμε και θα κλαίμε για άλλον άνθρωπο. Ίσως πάλι, κρατήσουμε την καρδιά μας ανοιχτή, αλλά όχι για τον έρωτα κατ’ ανάγκην. Αν είχα κάτι να σε συμβουλεύσω είναι το εξής: ο χωρισμός είναι βαθιά προσωπική υπόθεση και φόρμουλες δεν υπάρχουν. Μείνε όσο καιρό χρειάζεσαι μόνη και μόνος. Συνάντησε παλιά σώματα που πάντα εκτιμάς και σε εκτιμούν, γιατί όχι;. Κάνε το πρώτο one night stand της ζωής σου.

Σου εύχομαι να ξεπεράσεις σύντομα και όσο αναίμακτα γίνεται την σκέψη ότι, αν δεν ξανασυντηθεί το Κορμί σου με το Απωλεσθέν Κορμί, η ζωή σου δεν θα έχει νόημα. Έφυγα πολύ πρόσφατα από αυτό το mindset και πιο απελευθερωμένη δεν θυμάμαι να έχω αισθανθεί. Μην ξεχνάς ότι ο πόνος μεστώνει κι ότι είναι ευλογία να πονάς για τον έρωτα και για την καψούρα. Ας μην κοροϊδέψουμε αθώες ψυχές που θα συναντήσουμε στον διάβα μας. Αν δεν έχουμε ξεπεράσει έναν Έρωτα, δεν μπορούμε να βουτήξουμε αληθώς σε έναν άλλον. Το σεξ, όμως, ταπεινή μου γνώμη, ιδωμένο ως ένα είδος διατροφής ή άσκησης ευεξίας, είναι άλλη υπόθεση. Αν σου βγει να πηδηχτείς, κάνε το. Μην κρίνεις αυστηρά τον εαυτό σου και την επάρκεια ή την αλήθεια των συναισθημάτων σου. Όλες τις πούτσες κι όλα τα μουνιά της γης θα τα φάει είτε ο σκώληξ είτε η φλόγα. You got the point?

*Ποτέ μάλλον η πρώτη-πρώτη, η ξεπαρθενιαστική. Δύσκολο και η τελευταία. Εκτός κι αν οδηγήσει απευθείας στον θάνατο. Πας γαμιώντας, που λέμε. Ένδοξο. Αλλά η Μία, η Απόλυτος, η Καταλυτική Συνουσία που συμβαίνει στην ζωή κάποιου ανθρώπου έχει κάποια χαρακτηριστικά, με βασικότερο το εξής: δεν την καταλαβαίνεις ως Υπέρτατη την στιγμή που την βιώνεις. Μόνο μετά που την θυμάσαι σε τρυπά. Ήταν εκείνη η φορά, πού να το’ ξερες, σιγά μην έπεφτες για ύπνο, αλλά ναι, ήταν εκείνη η γαμημένη φορά. Σκέψου κι εσύ, τώρα, ποια μπορεί να είναι αυτή η φορά. Κι αν είσαι τυχερός, δεν θα μπορείς να θυμηθείς. Αυτό θα πει πως έπεται, για σένα, η Μία, η Απόλυτη, η Συναστρική Συνουσία της ζωής σου, κωλόφαρδε.

Διαβάστε ακόμα: Πρώτη φορά σεξ – Κάτι περισσότερο από κλασικό ξεπαρθένιασμα.

TAGS :
sex editor άνδρας γυναίκα σεξ χωρισμος

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook