Επενδύσεις στην Ελλάδα: Άλλαξε κάτι;

Η ζωή στην Ελλάδα θα αλλάξει προς το καλύτερο μόνον όταν η χώρα αρχίσει να παράγει ανταγωνιστικά προϊόντα και υπηρεσίες. Photo Credit: Chris Goldberg/flickr

Ως Έλληνας του εξωτερικού παρακολουθώ με μεγάλο ενδιαφέρον τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα. Η θέση μου εκτός χώρας έχει μειονεκτήματα και πλεονεκτήματα: προφανώς δεν έχω βιωματική πληροφορία των λεπτομερειών, ωστόσο η απόσταση που με χωρίζει βοηθά να τοποθετώ μερικά πράγματα σε μεγαλύτερη προοπτική. Με άλλα λόγια, μου λείπει το μικροσκόπιο, αλλά διαθέτω τηλεσκόπιο.

Από το 2010 που η Αθήνα καιγόταν και η χώρα βρισκόταν στο χείλος της χρεοκοπίας μέχρι σήμερα έχουν γίνει πολλά. Ας αρχίσω από αυτά που κρίνω ως θετικά. Έχει πάψει πλέον να κυβερνά η ψυχολογία του πανικού και του φόβου. Η κρίση στην ευρωζώνη έχει κοπάσει. Φυσικά, πρόκειται για μια πολύ εύθραυστη ισορροπία. Τα μεγάλα προβλήματα της ευρωζώνης δεν έχουν λυθεί, με μεγαλύτερο το πώς θα γίνουν ανταγωνιστικές οι χώρες του νότου σε μια νομισματική ένωση με την λίαν ανταγωνιστική Γερμανία. Ωστόσο, έχει επανέλθει μια κάποια νηνεμία, η οποία επιτρέπει τη συντεταγμένη αναδιάταξη πόρων σε μακροοικονομικό επίπεδο.

Το γεωπολιτικό σκηνικό έχει επίσης αλλάξει δραματικά, αυξάνοντας το διεθνές ενδιαφέρον για πολιτική σταθερότητα στην Ελλάδα. Η κρίση στην Ουκρανία έχει επανακαθορίσει τη Ρωσία από σύμμαχο σε ανταγωνιστή της Δύσης. Ιστορικά, κάθε φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο η Ελλάδα αποκτά ιδιαίτερη στρατηγική σημασία, ως η τοπική δύναμη που ελέγχει τη ρωσική πρόσβαση στο Αιγαίο. Όμως αυτή τη φορά έχουμε επιπλέον τις δραματικές αλλαγές στον Αραβικό κόσμο και στην Εγγύς Ανατολή. Καθώς τα σύνορα στη Συρία και το Ιράκ καταρρέουν, ένα ανεξάρτητο Κουρδιστάν θα αρχίσει να λειτουργεί ως μαγνητικός πόλος για τις ανατολικές επαρχίες της Τουρκίας. Ξεκινώντας από τις στέπες της ανατολικής Ουκρανίας και διατρέχοντας νότια και ανατολικά από την Τουρκία μέχρι το Πακιστάν, ο κόσμος είναι σε αναβρασμό. Ο μοναδικός άξονας στην Νοτιοανατολική Ευρώπη και Μέση Ανατολή που θα μπορούσε να λειτουργεί ως ασφαλής μοχλός της Δύσης ξεκινά από την Αθήνα και καταλήγει στο Τελ-Αβίβ μέσω Λευκωσίας.

Διαβάστε ακόμα: Τώρα όλοι θέλουν να γίνουν startups!

Σε τούτο το νέο οικονομικό και διεθνές περιβάλλον η Ελλάδα διαθέτει αρκετά καλές υποδομές και πολλούς μορφωμένους ανθρώπους. Ως προς τις υποδομές, οι Κινέζοι έχουν τοποθετηθεί. Αυξημένο ενδιαφέρον αρχίζει να επανεμφανίζεται για μεγάλες επενδύσεις στον τουρισμό, αλλά και σε πολυτελή ακίνητα –τα οποία λόγω μαζικών χρεοκοπιών των ιδιοκτητών τους πωλούνται κοψοχρονιά.

Δυστυχώς όμως, τίποτα από αυτά τα «θετικά» –ας τα ονομάσουμε έτσι– δεν πρόκειται να έχει κάποιον ουσιαστικό αντίκτυπο στην καθημερινή ζωή των Ελλήνων. Οι στρατιές των ανέργων δεν πρόκειται να επανέλθουν σε θέσεις εργασίας επειδή αυξάνεται το διεθνές ενδιαφέρον, ή διότι η ελληνική κυβέρνηση θα δανείζεται εκτός μνημονίου. Η ζωή στην Ελλάδα θα αλλάξει προς το καλύτερο μόνον όταν η χώρα αρχίσει να παράγει ανταγωνιστικά προϊόντα και υπηρεσίες. Για να γίνει αυτό χρειάζονται επενδυτικά κεφάλαια και συνθήκες ελεύθερης αγοράς ώστε να επενδύονται τα κεφάλαια αυτά σωστά.

Κεφάλαια υπάρχουν πάντα εφόσον υπάρχουν ευκαιρίες για επένδυση. Το ζητούμενο είναι αν κάποιος επιχειρηματίας, μικρός ή μεγάλος, θα είχε τη διάθεση να επενδύσει το κεφάλαιό του στην Ελλάδα σήμερα. Η απάντηση είναι, προφανώς, όχι. Και αυτό διότι η οικονομία της Ελλάδας δεν είναι ελεύθερη.

Υπάρχουν, φυσικά, πολλές βαθμίδες ελευθερίας όταν μιλάμε για μια οικονομία. Όσο πιο μεγάλο είναι το κράτος, και όσο πιο πολύ χώνει τη μύτη του παντού, τόσο λιγότερο ελεύθερη είναι μια οικονομία. Αν η ελληνική κυβέρνηση ήθελε να μειώσει την ανεργία θα ελευθέρωνε άμεσα και σταθερά την οικονομία. Αυτό σημαίνει απλά πράγματα, όπως δραστική μείωση της φορολογίας και απλούστευση των διαδικασιών ίδρυσης και τερματισμού μιας εταιρείας. Οι Έλληνες οι ίδιοι τότε, με το επιχειρηματικό τους πνεύμα, θα έβρισκαν μόνοι τους τις λύσεις. Η Ελλάδα για να πάει μπροστά χρειάζεται ελευθερία.

Κάτι τέτοιο θα έπαιζε επίσης σπουδαίο ρόλο στο rebranding της Ελλάδας. Δεν είμαι αιθεροβάμων να ονειρεύομαι τη χώρα μου ως τον «τίγρη των Βαλκανίων», και ούτως ή άλλως με κουράζουν φριχτά οι μεγαλοστομίες αυτού του τύπου. Όμως το να λεω ότι προέρχομαι από μια ηλιόλουστη μεσογειακή χώρα με εξαιρετικό φαγητό, τέλειες παραλίες, ζεστούς ανθρώπους και ανοιχτή οικονομία θα με έκανε πολύ περήφανο.

Ο Γιώργος Ζαρκαδάκης ζει στο Λονδίνο και είναι διευθυντής της Feline Quanta Communications.

Διαβάστε ακόμα: Starting Up στη Φολέγανδρο – μια διδακτική ιστορία για την επιχειρηματικότητα στα χρόνια που έρχονται

TAGS :
business Ελλάδα επενδυτής επιχείρηση

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook