Οι ποιητές μας για μια γυναίκα που κοιμάται

«Έτσι κι εκείνη, ανάμεσα στα λουλούδια κοιμάται/ και κάτω απ’ τα δέντρα ονειρεύεται». (Ben Fenske, «Florence Olive Tree», 2014).

Θανάσης Κ. Κωσταβάρας, «Η μοσκοαναθρεμμένη στον ύπνο της»

Κοιμάται η αγάπη μου.
Κι ο ύπνος της είναι πράσινος: σαν το χορτάρι.
Και σαν το φεγγάρι, λάμπει το πρόσωπό της ολόκληρο.

Πάνω στ’ άσπρα σεντόνια της κοιμάται η αγάπη μου.
Σαν τη νύφη κοιμάται κουρασμένη
αποκαμωμένη από τα παιχνίδια του έρωτα.

Σαν τη νύφη κοιμάται, μαγεμένη η αγάπη μου.

Και τα πουλιά πλέκουν γιρλάντες
πάνω απ’ το προσκεφάλι της.
Κι όσα φιλιά μου έχω σκορπίσει στο σώμα της
σκάζουν σαν τριαντάφυλλα.

Και τίποτα δε σκέφτεται να την ενοχλήσει.

Λάδι έχουν στάξει πάνω στα βλέφαρά της οι ώρες.
Και τα όνειρά της σαν το γάλα και σαν το μέλι κυλούν
και γλυκαίνουν τα μέλη της.

Κι εκείνη κοιμάται, κοιμάται η χαϊδεμένη
και χαμογελάει στον ύπνο της.
Κι έχει πάνω στο ωραίο της στήθος αφημένα τα χέρια της.

Έτσι όπως διπλώνουν τα φτερά τους οι Άγγελοι.
Όταν κουραστούν να μοιράζουν την αγάπη στον κόσμο
κι ευτυχισμένοι γυρίζουν να κοιμηθούν στον Παράδεισο.

Έτσι κι εκείνη, ανάμεσα στα λουλούδια κοιμάται
και κάτω απ’ τα δέντρα ονειρεύεται.

Και τα τζιτζίκια σωπαίνουν για να μην την ξυπνήσουν.
Και σταματούν το πέταγμά τους οι μέλισσες.

Κι ο ήλιος κρύβει το πρόσωπό του μέσα στα φύλλα.

Για να χορτάσει τον ύπνο μέσα στον ίσκιο η αγάπη μου.
Για να ’ναι άσπρη σαν το γάλα όταν ξυπνήσει
και σαν το μέλι γλυκειά.

Και σαν τα τριαντάφυλλα όμορφη.

Και σαν τον ήλιο και το φεγγάρι να λάμπει.

Για να δοθεί και πάλι ξεκούραστη στην αγάπη.
Στον έρωτά μου και στην αγάπη μου
να δοθεί ξανά ξεκούραστη η αγάπη μου.

(Από τη συλλογή «Κήποι στον Παράδεισο», εκδ. Καστανιώτη, 1990)

Στην επόμενη σελίδα: «αποκοιμήθηκε, γυμνή, στην αμμουδιά».

1 2 3 4 5

TAGS :
Ημέρα της Γυναίκας ποιήματα Ποίηση

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook