Ραζβάν Λουτσέσκου: είναι «τρελός» αυτός ο Ρουμάνος

Εκρηκτικός, αν μη τι άλλο (Φωτογραφία: Alexey Filippov / Sputnik).

Στις 4 Μαρτίου του 1977, στις 21:22 τοπική ώρα, ολόκληρη η Ρουμανία και μεγάλο μέρος από τα Βαλκάνια, συγκλονίστηκαν από τον πολύ μεγάλο σεισμό των 7,5 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ με επίκεντρο τη Βρανσέα, στα Καρπάθια Όρη. Η περιοχή είχε δώσει, το 1940 έναν ακόμη μεγαλύτερο σεισμό, 7,7 Ρίχτερ και οι φόβοι για πολλά θύματα και ζημιές ξύπνησαν αμέσως στις μνήμες των Ρουμάνων. Και, δυστυχώς, επιβεβαιώθηκαν.

Μόνο στο Βουκουρέστι, 166 χιλιόμετρα από το επίκεντρο, οι νεκροί έφτασαν τους 1.424 και οι τραυματίες ήταν της τάξης των 10.000. Εκατοντάδες κτίρια ισοπεδώθηκαν, 33 απ’ αυτά μεγάλες κατασκευές στο κέντρο της πόλης. Ο Ραζβάν Λουτσέσκου ήταν τότε 8 χρονών και λίγων ημερών. Είχε γιορτάσει τα γενέθλιά του στις 17 Φεβρουαρίου. Τότε, η ζωή στο Βουκουρέστι ήταν μεν “σοβιετικά” φτωχική, ήταν όμως και όμορφη, μ’ έναν πατέρα-θρύλο της Δυναμό και του ρουμάνικου ποδοσφαίρου.

Αλλά ο σεισμός άλλαξε τα πάντα. Το διαμέρισμά τους στην οδό Στιρμπέι Μπόντα παθαίνει μεγάλη ζημιά. Και ο Μιρτσέα Λουτσέσκου, για χάρη της οικογένειάς του, αφού η σύζυγός του, Νέλι, φοβάται για τον Ραζβάν, ζητά και μένει ελεύθερος, λίγο πριν τα 32 του τότε, για να μετακομίσει στην τιμημένη, αλλά άσημη Κορνιβούλ, της Χουνεντοάρα. Μιας πολύ πιο ήσυχης -και ασφαλούς- επαρχίας της Ρουμανίας, διάσημης για το κάστρο της, τις γραφικές μικρές κωμοπόλεις της και τα ορυχεία -και εργοστάσια επεξεργασίας- μεταλλευμάτων της.

Τρυφερό ενσταντανέ με τον μπαμπά Μιρτσέα Λουτσέσκου.

Ο Ραζβάν θυμάται πολύ καλά τα χρόνια του εκεί και ακόμη και σήμερα ευχαριστεί τον πατέρα του που, για χάρη του κυρίως, έκανε εκείνη την κίνηση. Θυμάται πολύ καλά και κάτι ακόμη που, ακόμη κι αν το όνομα και το μέγεθος “Μιρτσέα Λουτσέσκου” δεν ήταν αρκετό, σίγουρα τον έδεσε απόλυτα με την ποδοσφαιρική του μοίρα.

Στη δεύτερη χρονιά του Μιρτσέα με την ομάδα, η Κορνιβούλ υποβιβάζεται στη Β΄Εθνική. Εκατοντάδες οπαδοί των “Χαλυβουργών” μπαίνουν στο γήπεδο και τρέχουν προς τη μεριά του Μιρτσέα Λουτσέσκου. Τον… σηκώνουν στα χέρια και τον αποθεώνουν, σαν η ομάδα να έχει πάρει πρωτάθλημα! Η στιγμή είναι τόσο συγκινητική που φέρνει δάκρια στα μάτια και του ίδιου και του μικρού Ραζβάν.

Ως παίκτης-προπονητής της, την επόμενη σεζόν, ο Μιρτσέα κερδίζει άνετα το πρωτάθλημα της Β΄Εθνικής και η Κορνιβούλ ανεβαίνει ξανά στα μεγάλα σαλόνια. Και, μέχρι το 1983, όταν πια ο Ραζβάν είναι 14 ετών, γράφει μαζί της ιστορία. Και ξεκινάει μια τεράστια προπονητική καριέρα που τον φέρνει σήμερα μεταξύ των πλέον σημαντικών τεχνικών του 20ου αιώνα.

Για τον Ραζβάν, πάλι, η σκιά του πατέρα του ήταν, αυτονόητα, πάντοτε μεγάλη. Αλλά όχι πάντοτε βαριά, με εξαίρεση τα παιδικά του χρόνια και τα πρώτα του βήματα στο ποδόσφαιρο, και με τις δύο ιδιότητές του. “Συνεχώς άκουγα ‘’είσαι ο γιος του Λουτσέσκου -άρα και ότι πετυχαίνεις είναι εξαιτίας του!‘’ Αλλά εγώ ήθελα να φτιάξω το δικό μου όνομα. Είναι έμπνευση ο πατέρας μου. Και μεγάλωσα μ’ αυτήν. Έζησα από μικρός τη ζωή μέσα στα αποδυτήρια, ανάμεσα στους παίκτες. Κι αυτό με βοήθησε πολύ, με διαμόρφωσε… Η αλήθεια, βέβαια, είναι ότι μ’ έχει πιέσει πολύ ειδικά στην εφηβεία και στην αρχή της καριέρας μου, είτε ως παίκτης είτε ως προπονητής, αργότερα. Τώρα τα θυμάμαι και χαμογελάω, αλλά τότε  είχα νιώσει πολλές φορές απογοήτευση…”

Ως ποδοσφαιριστής αποφάσισε να κάτσει κάτω από τα γκολπόστ.

Το… μήλο κάτω απ’ τη μηλιά, ο σημερινός (για δεύτερη φορά) προπονητής του ΠΑΟΚ, από το 1981 είχε επιστρέψει και πάλι στο Βουκουρέστι, για την Ακαδημία της Ντιναμό και στη συνέχεια της Σπορτούλ. Έγινε επαγγελματίας, τερματοφύλακας στη θέση, με την τελευταία στα 18 του. Και πέρασε ακόμη, μεταξύ άλλων και από Νασιονάλ, Μπρασόβ, Ραπίντ και Μπακάου. Δεν είχε μεγάλη καριέρα ως ποδοσφαιριστής. Αλλά είχε -και… παραέχει- το γονίδιο του προπονητή.

Ο ΠΑΟΚ είναι η 9η ομάδα στην καριέρα του και η τρίτη απ’ την οποία περνάει για… δεύτερη φορά. Στη Μπρασόβ, στο ξεκίνημά του ως τεχνικός, το 2004 και για μόλις 15 ματς, επανήλθε το 2007-9. Και στη Ραπίντ, κάθισε στον πάγκο από το 2004 ως το 2007 και ξανά το 2011-12. Πήρε μαζί της Κύπελλο και το 2006 και το 2007 και πιστώνεται και την πορεία της ως τους 8 του, τότε, Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ. Την επόμενη σεζόν πήρε τίτλο στη Β΄ Εθνική Ρουμανίας με τη Μπρασόβ. Και στην Αλ Τζαΐς, του Κατάρ πήρε Κύπελλο. Κάθισε, αλλά χωρίς κάτι σημαντικό να επιδείξει και στον πάγκο της Εθνικής Ρουμανίας για 21 ματς, μεταξύ 2009 και 2011.

Του αρέσουν πολύ τα σκουφιά (Φωτογραφία: Sooc).

Όταν ήλθε στην Ελλάδα για την Ξάνθη, το 2014, έδειξε τα πρώτα δείγματα γραφής του στη χώρα μας. Μαζί του, η ακριτική ομάδα έφτασε για πρώτη φορά στον τελικό του Κυπέλλου, το 2014-15 -όπου, ωστόσο, έχασε από τον Ολυμπιακό. Και τον Αύγουστο του 2017, μετακόμισε στη Θεσσαλονίκη και τον ΠΑΟΚ. Ήταν μια σχέση που θα αποδεικνυόταν καρμική και για τους δύο.

Στις δύο του σεζόν με την ομάδα, ο Λουτσέσκου πέτυχε κάτι ανεπανάληπτο ως τότε. Πήρε Κύπελλο το 2017-18 και πρωτάθλημα και Κύπελλο το 2018-19. Έγινε έτσι ο πρώτος προπονητής στην ιστορία της ομάδας που παίρνει σερί τίτλους. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το πρωτάθλημα του 2018-19 το πήρε χωρίς ήττα (26 νίκες, 4 ισοπαλίες!), επίσης κάτι πρωτοφανές για τον “Δικέφαλο του Βορρά”.

Σύνθημα στα χείλη των οπαδών και αγαπημένος των media, ο Ραζβάν απέκτησε και ορκισμένους εχθρούς εκείνο το διάστημα στην Ελλάδα. Άνθρωπος που “ζει” τα παιχνίδια πολύ έντονα, οι αντιδράσεις του στο γήπεδο, του έβγαλαν το -ειρωνικό- παρατσούκλι “Ο Μουρίνιο των φτωχών”, ακριβώς επειδή, όπως και ο Πορτογάλος, μπορεί να “εκραγεί” ακόμη και για ένα λάθος πλάγιο ή να “ανάψει φωτιά” σε μια συνέντευξη Τύπου με παράπονα για το διαιτητή και σπόντες για τους αντιπάλους. Η δήλωσή του, όταν επέστρεψε στον ΠΑΟΚ, ότι “εάν υπήρχε VAR (σ.σ. Video Assistant Referee, Βίντεο-Βοηθός Διαιτητή) το 2018 θα είχα τώρα δύο πρωταθλήματα”, είναι απολύτως χαρακτηριστική.

Ο ΠΑΟΚ είναι η 9η ομάδα στην καριέρα του Λουτσέσκου και η τρίτη απ’ την οποία περνάει για… δεύτερη φορά (Φωτογραφία: Sooc).

Με το “αιώνιο” μαύρο σκουφί του στο κεφάλι, κάποιοι τον είπαν, τότε, έως και γραφικό. Όπως αποκάλυψε μετά, “ήταν το γούρι του, δώρο απ’ τη μητέρα του”. Τη Νέλι Λουτσέσκου, που λατρεύει επειδή “τον έμαθε να να αγαπά και να νοιάζεται”, αλλά, συγχρόνως, (ως παραπονάκι αυτό) το έκανε τόσο πολύ ώστε “να μην μπορεί να πάρει εύκολα απόφαση που θα στενοχωρήσει κάποιον άλλον”. Κι όμως, δε δίστασε να το αποχωριστεί αυτό το σκουφί για να κάνει μια 11χρονη οπαδό του ΠΑΟΚ πανευτυχή, όταν του το ζήτησε, στους πανηγυρισμούς για το πρωτάθλημα του 2019.

Γενικά, τότε, Μάιο του 2019 απολύτως τίποτε δεν έδειχνε ότι η σχέση του με τον “Δικέφαλο” θα μπορούσε να χαλάσει. Κι όμως. Το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς, ως κεραυνός εν αιθρία πέφτει η είδηση ότι ο Λουτσέσκου φεύγει για τη Σαουδαραβική Αλ Χιλάλ. Όλοι μιλούν για κάποιον που “υπέκυψε στα πετροδολάρια”, η αλήθεια όμως είναι λίγο διαφορετική.

Ο Ραζβάν έχει καλή σχέση με την οικογένεια Σαββίδη. Αλλά είναι άνθρωπος με το θάρρος της γνώμης του και τη βαθιά επιθυμία να “χτίσει” πάνω στη μεγάλη επιτυχία του ΠΑΟΚ εκείνης της σεζόν. Όμως δε μπορεί να πείσει την ιδιοκτησία της ομάδας να κρατήσει βασικά στελέχη του νταμπλ. Θεωρεί -και μάλλον σωστά- ότι η γνώμη του ως προπονητή πρέπει να γίνει σεβαστή. Δε γίνεται. Και φεύγει. “Ήθελα όσο τίποτε να παραμείνω. Αλλά αν το έκανα, στην πορεία μπορεί να πλήγωνα πιο πολύ την ομάδα”, είπε ένα χρόνο μετά, για την απόφασή του…

Ο… Σαουδάραβας Λουτσέσκου (Φωτογραφία: afc.com).

Στη Σαουδική Αραβία κατακτά τα πάντα με την Αλ Χιλάλ: Νταμπλ και ασιατικό Τσάμπιονς Λιγκ. Αναδεικνύεται Ρουμάνος “Προπονητής της Χρονιάς” και ο πατέρας του μιλάει περήφανος για “τη συνέχιση του (ένδοξου) επωνύμου”.  Αλλά στη δεύτερη σεζόν του κάποια άσχημα αποτελέσματα τον φέρνουν χωρίς ομάδα από το Φεβρουάριο του 2021. Το… κάρμα ξαναχτυπά την πόρτα του, με τη νέα πρόταση του ΠΑΟΚ για επιστροφή. Συνοδεύεται από σταράτα λόγια, πέπλο λήθης στο παρελθόν και, στις πρόσωπο με πρόσωπο συζητήσεις στη Ρουμανία, από ένα… τσουρέκι Τερκενλή. Οπότε-τι άλλο να κάνει;- το ακολουθεί.

Σ’ αυτό το δεύτερο πέρασμά του από την ομάδα και άσχετα με τον αποκλεισμό, τελικά, από τα ημιτελικά της Europa Conference League, ο Ραζβάν γράφει και πάλι ιστορία. Ο ΠΑΟΚ έφτασε μαζί του σε προημιτελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης μετά από 48 χρόνια! Πίσω στο μακρινό 1974 αποκλείστηκε στους “8” του Κυπελλούχων από τη Μίλαν.

Από το περασμένο καλοκαίρι και τον 3ο προκριματικό γύρο της Conference ο ΠΑΟΚ κατάφερε και κέρδισε 5 προκρίσεις και, για πρώτη φορά πέρασε δύο γύρους μετά τη φάση των Ομίλων, ενώ σημείωσε και 8 ευρωπαϊκές νίκες, τις 4 εκτός έδρας. Με 30 παρουσίες στον πάγκο του ΠΑΟΚ σε ευρωπαϊκά παιχνίδια ο Ραζβάν Λουτσέσκου είναι πια και ο ρέκορντμαν προπονητής του και σ’ αυτόν τον τομέα. Μετά το 0-1 της Τούμπας, όλο το -κατάμεστο- γήπεδο χειροκρότησε επί ώρα τους παίκτες του “Δικεφάλου του Βορρά”, που σκόνταψε στον εξαιρετικό και πολύ έμπειρο γκολκίπερ της Μαρσέιγ, Στιβ Μανταντά, που, στα 37 του, έχει συμπληρώσει 669 παιχνίδια (!) με την ομάδα.

Και το όνομα του Ραζβάν ήταν και πάλι σύνθημα στο στόμα των φίλων του ΠΑΟΚ, σε ένδειξη αναγνώρισης για το πάθος που έδειξαν και την προσπάθεια που κατέβαλαν στον αγωνιστικό χώρο οι παίκτες του σε όλη αυτή την “ευρωπαϊκή” σεζόν και ειδικά, τώρα στα προημιτελικά, απέναντι σε μια ομάδα που αξίζει πάνω από 250.000.000 ευρώ. Σχεδόν πέντε φορές περισσότερο από την ελληνική. Και, φυσικά, μια ομάδα που  ακονίζει τα νύχια, την αγωνιστική ψυχολογία και τα ποδοσφαιρικά αντανακλαστικά της στη Ligue 1, ένα από τα Big5, τα 5 πιο δυνατά πρωταθλήματα στην Ευρώπη, όπου είναι 2η, με 59 βαθμούς σε 31 ματς, πίσω μόνο από τη “διαστημική” Παρί Σεν Ζερμέν, των Μέσι, Νεϊμάρ και Εμπαπέ…

Με τον Ιβάν Σαββίδη. Η σχέση τους είναι κάτι παραπάνω από αρμονική (Φωτογραφία: playsport.ro).

Μοιάζει -και πάλι- φτιαγμένο στον Παράδεισο, όλο αυτό, έτσι δεν είναι; Αλλά το καλό tango θέλει πάντοτε δύο παρτενέρ σε πλήρη αρμονία. Και οι σχέσεις απαιτούν φροντίδα. Ο Ραζβάν Λουτσέσκου δε μοιάζει με τον Ζοζέ Μουρίνιο μόνο στις υπερβολικές αντιδράσεις -στα όρια του… γκρινιάρη. Μοιάζει και στο ότι θέλει να είναι απόλυτο αφεντικό στην ομάδα και, βέβαια, με τη διοίκηση στο πλάι του.

Στα αποδυτήρια του Ρουμάνου επικρατεί πάντοτε αξιοκρατία και ισορροπία. Δίνει βάρος στο χαρακτήρα των παικτών του, είναι και φίλος μαζί τους, πάντοτε κοντά τους. Όπως λέει:  “προσπαθώ να φτάσω στην ψυχή τους. Είτε για να τους καθησυχάσω είτε για να τους προκαλέσω, να τους δώσω κίνητρο. Το κλειδί της επιτυχίας είναι να υπάρχει ενότητα και ομαδικό πνεύμα  στα αποδυτήρια”. Συγχρόνως όμως απαιτεί απόλυτη πειθαρχία. Όχι μόνο μπορεί, αλλά θέλει να διαχειρίζεται το ρόστερ του όπως ακριβώς έχει σχεδιάσει και σε τέτοιο πλάνο δε χωρούν ούτε βεντετιλίκια ούτε “καπαρωμένες” θέσεις στην 11αδα. Αυτά δεν είναι πράγματα που περνάνε εύκολα εάν δεν υπάρχει απόλυτη στήριξη από την ιδιοκτησία. Και φαίνεται ως τώρα ότι την έχει.

Το συμβόλαιό του, 1.700.000 ευρώ το χρόνο χωρίς τα μπόνους (και, για… σιγουριά, ρήτρα πρόωρης αποχώρησης 7.000.000 ευρώ!) είναι το μεγαλύτερο στην ιστορία της ομάδας. Και ο “Στρατηγός”, όπως είναι το παρατσούκλι του, πέρασε πέρυσι χωρίς “κιχ” το κακό διάστημα 24 Οκτωβρίου – 5 Δεκεμβρίου με τις 4 ήττες -τις 3 σερί- σε έξι ματς, παρότι κόστισε πολύ αγωνιστικά. Με άλλα λόγια, ως τώρα, η σχέση… εξελίσσεται μια χαρά σε καλές στιγμές και λιγότερο καλές.

Όπως και η σχέση που έχει ο Ραζβάν με τη σύντροφο της ζωής του εδώ και 33 χρόνια, την Άννα Μαρία. Τη γυναίκα που γνώρισε ως συμφοιτήτριά του στην Οικονομική Σχολή του Βουκουρεστίου το 1989 και παντρεύτηκε την επόμενη χρονιά. Τη γυναίκα που, όταν χάνει, είναι η πρώτη που του λέει: “Είσαι ο καλύτερος”. Και, φυσικά, αν και όπως ο ίδιος λέει, “καθόλου δε μοιάζει” με τη μητέρα του, είναι εκείνη που του χάρισε το… σημερινό του, γκρι -και πάλι “αιώνιο”- σκουφί.

“Έχω πει στην  Άννα Μαρία”, δήλωσε στη ρουμανική τηλεόραση, “ότι την αγαπάω τόσο πολύ επειδή, στην πραγματικότητα είναι… τριάντα σύζυγοι σε μια! Είναι μια πολυσχιδής προσωπικότητα, με διαφορετικούς κάθε φορά ρόλους και άλλη φυσιογνωμία. Έχω περάσει μαζί της τρεις δεκαετίες σταθερής… αδρεναλίνης. Είναι κάτι συναρπαστικό, αλλά και δύσκολο, απίστευτο, κάπου. Διότι στην αρχή είναι πάντοτε τρελός έρωτας, μετά τα πράγματα ηρεμούν, έρχονται και δύσκολες στιγμές και όταν τις ξεπερνάς,  στο τέλος, γνωρίζεις πολύ καλά τον άνθρωπο που έχεις δίπλα σου και τον σέβεσαι με βαθιά αγάπη”.

Με τον ΠΑΟΚ, απ’ τον οποίο “δεν έφυγε ποτέ”, όπως είπε κατά την επιστροφή του, ο Ραζβάν βρίσκεται τώρα μάλλον στο στάδιο της… εμβάθυνσης της γνωριμίας, μετά τον τρελό έρωτα της πρώτης διετίας. “Παιδιά” εκείνου του έρωτα ήταν οι 3 τίτλοι. Αλλά ο Λουτσέσκου έχει και δύο παιδιά με τη δυναμική, κομψότατη, με πολλά ενδιαφέροντα και μεγάλη αγάπη για την Ελλάδα, Άννα Μαρία. Μάλιστα, από τη Μαριλού και τον Ματέι έχει ήδη γίνει παππούς από τα 52 του. Αν και “όχι τόσο καλός παππούς”, όπως εξομολογείται. Λόγω απόστασης, φυσικά.

Ο Ραζβάν δεν έχει και πολλές ευκαιρίες να δει τα εγγόνια του -δύο αγόρια κι ένα κορίτσι. Κάποια μέρα, λέει, “θα τα πάρει να γυρίσουν τον κόσμο μαζί”. Αλλά ως τότε, τα καμαρώνει από μακριά. Όπως και τα παιδιά του, που ζουν στη Ρουμανία.

Χαζομπαμπάς και χαζοπαππούς (Φωτογραφία: cancan.ro).

Ο Ματέι έχει αγοράσει και επενδύσει 1.000.000 ευρώ σε μια παραδοσιακή ζυθοποιία της χώρας -σχετικές είναι και οι σπουδές του. Ο Ραζβάν δεν τον πίεσε ποτέ να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο. “Ξέρω τις δυσκολίες που υπήρξαν για μένα. Για τον Ματέι, θα ήταν πέντε φορές χειρότερο λόγω, πια και του πατέρα και του παππού του. Πάντα άφησα τα παιδιά μου να διαλέξουν ελεύθερα το δρόμο τους στη ζωή. Αν είχε πάθος για το ποδόσφαιρο, ίσως να τον είχα πιέσει. Δεν είχε όμως, οπότε επέλεξε την πορεία που τον κάνει ευτυχισμένο”.

Η πορεία που κάνει, τώρα, τον ίδιο ευτυχισμένο είναι η… ευρωπαϊκή του ΠΑΟΚ. Και, βέβαια, η αυριανή του και σε Ελλάδα και σε Ευρώπη. Μια πορεία που την ονειρεύεται θριαμβευτική και λαμπερή.  Είναι ο προπονητής της μιντιακής υπερβολής και γκρίνιας για το παραμικρό και του “όταν χάνω, νιώθω το δέρμα μου να παίρνει φωτιά και δε μπορώ να κοιμηθώ, ούτε να βγω από το σπίτι μου”. Αλλά είναι και ο Ραζβάν με τη φυσική κατάσταση που θα ζήλευαν και… οι παίκτες του ακόμη, ο Ραζβάν των trendy ντυσιμάτων, ο Ραζβάν-μανιώδης συλλέκτης ρολογιών και βραχιολιών.

Αυτή τη φορά, όλα δείχνουν ότι ο Ραζβάν ήλθε… για να μείνει (Φωτογραφία: Sooc).

Αυτό που τώρα θέλει πιο πολύ απ’ όλα είναι να γίνει και συλλέκτης (κι άλλων) τίτλων για τον ΠΑΟΚ. Η χειρότερη στιγμή του στην ομάδα, έχει εκμυστηρευτεί, ήταν εκείνη μετά τον οδυνηρό ευρωπαϊκό αποκλεισμό από την την Έστερσουντ, όταν πρωτοανέλαβε την τεχνική του ηγεσία. Είδε, εκείνο το βράδυ στην αίθουσα αφίξεων του αεροδρομίου της Θεσσαλονίκης τους οπαδούς της ομάδας να φωνάζουν, με άγριες διαθέσεις. “Είπα τότε μέσα μου, ότι θα τους φέρω ξανά εδώ. Όχι όμως για να αποδοκιμάσουν, αλλά για να πανηγυρίσουν τίτλους». Το έκανε τότε και το ξανακάνει τώρα.

Προς το παρόν όχι με τίτλο πρωταθλήματος (το Κύπελλο, ωστόσο, είναι ανοιχτή υπόθεση, με τον Ολυμπιακό αντίπαλο στα ημιτελικά και το πρώτο ματς στην Τούμπα, στις 21 Απριλίου). Αλλά, σίγουρα, με μια σπουδαία ευρωπαϊκή πορεία που η ομάδα είχε πολύ μεγάλη ανάγκη ψυχολογικά -και, βεβαιότατα, δεν την χαλάει κιόλας… οικονομικά, μιας και έφερε στα ταμεία της περί τα 11.500.000 ευρώ.

Αυτή τη φορά, όλα δείχνουν ότι ο Ραζβάν ήλθε… για να μείνει. Και, ίσως ως… αντίδοτο για τη -μόνιμα- “παραπονιάρικη” στάση του, για να προσφέρει ήδη στη χώρα μας, συνολικά, κάτι πάρα πολύ σημαντικό: χάρη στην πορεία του ΠΑΟΚ, η Ελλάδα έφτασε στην 15η θέση στη βαθμολογία της ΟΥΕΦΑ. Κι αυτό σημαίνει ότι από τη σεζόν 2023-24 θα βγάζει 5 ομάδες στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Δύο στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Εκεί που, βέβαια, ονειρεύεται και ο Ραζβάν να είναι ο ΠΑΟΚ “του”. Τι; Μα, εννοείται, ως πρωταθλητής. Αλλιώς “θα πάρει το δέρμα του φωτιά και δε θα κοιμάται τα βράδια και δε θα βγαίνει απ’ το σπίτι του”. Και ποιος το θέλει αυτό;

Διαβάστε ακόμα: Κώστας Τσιμίκας. O Έλληνας που μετράει τα άστρα της Λίβερπουλ.

TAGS :
Ιβαν Σαββίδης Λουτσέσκου ΠΑΟΚ Ποδόσφαιρο

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook