Ο Αλέξανδρος Ιόλας, μετά τη συνέντευξη στην Όγα Μπακομαρου για το περιοδικό Γυναίκα στην οποία αποδόμησε όλο σχεδόν το κατεστημένο της δεκαετίας του ’80, έγινε απο τη μια μέρα στην άλλη, μέσα απο τις σελίδες του κίτρινου Τύπου «μια κραγμένη αδερφή».

Μέρα με τη μέρα η Ελλάδα άλλαζε. Ο Ελληναράς, με το που ήρθε το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία θέριεψε. Mια τραχιά τάξη ήρθε στα πράγματα, παραμερίζοντας τις εκλεπτυσμένες διαθέσεις των μικρόχαρων απολαύσεων της ελληνικής κοινωνίας μετά την επτάχρονη περιπέτειά της.

Aυτή η εξαίσια περίπτωση του Αλέξανδρου Ιόλα, για το ελληναριό της εποχής φάνταζε σαν βλασφημία. Στα πράγματα της χώρας ήρθε η αμορφωσιά. Η αγραμματοσύνη έψαχνε στόχους. Οι στόχοι ήταν εύκολοι στα πρώτα, αθώα ακόμα, χρόνια της δεκαετίας του ’80. Όποιος τολμούσε να ξεφύγει απο τα αποπνικτικά όρια της μιζέριας των Πασόκων, τον ξέσκιζαν. Αλήτες, νταβατζήδες, μάγκες και συμμορίες είχαν αναλάβει να εξωραΐσουν τη χώρα.

Το ελληναριό, το οποίο μέχρι τότε δεν ήταν συνηθισμένο να του τα «πει» κάποιος, ο οποίος απελευθερωμένος απο ταμπού, θα μιλούσε ανοιχτά ακόμα και για την σεξουαλική του ζωή, αγανάκτησε απο τις συνεντευξεις του Αλέξανδρου Ιόλα. Ήταν εκκωφαντικός ο τρόπος του για τους πρασινοαίματους κομπλεξικούς.

Δημοσιογράφοι αγράμματοι, με οντολογικό φούσκωμα τεράστιο, οι οποίοι μάθαιναν στο αναγνωστικό κοινό όλες τις αποχρώσεις του ρόζ και του κίτρινου, γίνανε οι κήνσορες της ηθικής ενός τόπου ο οποίος έψαχνε απεγνωσμένα τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης να βρει το πρόσωπό του.

Το βρήκε στον Ανδρέα Παπανδρέου, την εφημερίδα Αυριανή και τον εκδότη Γιώργο Κουρή.

Ο Αλέξανδρος Ιόλας αποτέλεσε το πλέον αντιπροσωπευτικό θύμα του ελληνικού τύπου. Απλά τον ξέσκισαν.

Αυτοί οι τύποι δεν ήταν δυνατόν να ανεχθούν μια προσωπικότητα η οποία επαναπάτρισε 2.500 αρχαίους ελληνικούς θησαυρούς. Ήταν ανίκανοι να αφουγκραστούν το όραμά του: ένα Μουσείο που θα φέρει το διεθνές όνομά του και θα είναι συγκροτημένο απο κάθε πολιτισμό της γης.

Ο Αλέξανδρος Ιόλας, μετά τη συνέντευξη στην Όγα Μπακομαρου για το περιοδικό Γυναίκα στην οποία αποδόμησε όλο σχεδόν το κατεστημένο της δεκαετίας του ’80, έγινε απο τη μια μέρα στην άλλη, μέσα απο τις σελίδες του κίτρινου Τύπου «μια κραγμένη αδερφή».

Η ενημερωμένη αμάθεια των νεοελλήνων τη δεκαετία του ’80, δεν ήταν δυνατόν να ανεχτεί μια «παρδαλή περσόνα», η οποία φάνταζε την εποχή του Κουτσόγιωργα, του Τσοχατζόπουλου, του Γιαννόπουλου και του Κουρή, σαν ενας ερμαφρόδιτος σατανάς. Ξεφτιλίστηκε στη χώρα μας μια προσωπικότητα των γραμμάτων και των τεχνών επειδή είχε απλά και μόνο το θάρρος της γνώμης του.

Ένα πρόσωπο το οποίο στο διεθνές καλλιτεχνικό στερέωμα απολάμβανε το κύρος που αρμόζει στα πρόσωπα του μύθου, στη χώρα του ποδοπατήθηκε επειδή δεν κρύφτηκε πίσω από το δάχτυλό του. Επειδή είχε το θάρρος της γνώμης του. Ο Αλέξανδρος Ιόλας αποτέλεσε το πλέον αντιπροσωπευτικό θύμα του ελληνικού τύπου. Απλά τον ξέσκισαν.

Το 1985 η κυκλοφορία της Αυριανής θα ξεπεράσει τα 400.000 φύλλα. Ο λόγος τα σκανδαλοθηρικά πρωτοσέλιδά της, που εμφανίζουν τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη ως συνεργό των ναζί αλλά και τον Κωνσταντίνο Καραμανλή ως κρυφό ομοφυλόφιλο.

Στη χώρα μας είναι πολύ εύκολο. Παραμερίζουμε, διακωμωδούμε, θυσιάζουμε Ανθρώπους, Οράματα και Ιδέες, μόνο και μόνο για την αξία της υπόστασής μας.

Αυτό λέγεται εγωισμός: το αξιότερο να υποτάσσεται στο υποδεέστερο. Αυτό που πρέπει να ζήσει και να αναπτυχθεί, πρέπει να καταστραφεί. Έτσι είναι. Δεν πρόκειται κανείς να μας γλυτώσει από την ανάγκη να πληγώνουμε συχνότατα και να καταστρέφουμε αξίες και θεσμούς, μόνο και μόνο για να κάνουμε ένα καλό στον παράνομο και σκοτεινό κόσμο μας.

Αυτή ήταν η νοοτροπία της εποχής τότε. Ο Αλέξανδρος Ιόλας είχε όλα τα χαρακτηριστικά στοιχεία ενός εξαίσιου θύματος στα γαμψά νύχια του Αυριανισμού. Τον Ιόλα έπρεπε να τον κατανοήσεις για να τον εκτιμήσεις, να τον διαισθανθείς για να καταλάβεις το χιούμορ του.

Τη μαύρη για τον Ελληνισμό εποχή του Αυριανισμού, υπήρξε ένας άτυπος δεοντολογικός κανόνας, ο οποίος απαγόρευε τις εξαιρέσεις. Ο Αλέξανδρος Ιόλας ηταν πολίτης του κόσμου. Δεν γνώριζε απολύτως τίποτα για τη κατάρα του Αυριανισμού, αυτού του λαϊκίζοντα φασισμού. Ήταν ήδη δικαιωμένος στο χώρο της διεθνούς καλλιτεχνικής σκηνής. Ίσως γιατί έπρεπε στη χώρα του να περάσει μια συγκλονιστική δοκιμασία: απο τη παγκόσμια καταξίωση στην εγχώρια διαπόμπευση.

Μόνο πόζα, ιδέα και «αρπαχτές», οι «μάγκες» του ΠΑΣΟΚ τότε. Τότε που ο Ανδρέας Παπανδρέου στράφηκε στην εφήμερίδα Αυριανή και τον εκδότη της, προκειμένου να διαμορφώσει τη νεοελληνική πασοκική ράτσα: ταλαιπωρημένοι άνθρωποι, παραγκωνισμένοι απο το κρατος της δεξιάς στην εξουσία, πήραν τις τύχες της χώρας στα χέρια τους. Το εμετικό ύφος της Αυριανής, γίνεται το κυρίαρχο ύφος της πολιτικής ζωής.

Ο καλλιτεχνικός κόσμος της χώρας και οι διανοούμενοι, όσοι κυρίως δε συντάσσονται μαζί τους, έχουν κατακρεουργηθεί.

Ο καλλιτεχνικός κόσμος της χώρας και οι διανοούμενοι, όσοι κυρίως δε συντάσσονται μαζί τους, έχουν κατακρεουργηθεί: Ο Μικης Θεοδωράκης γίνεται «Μίκη Μάους». Ο Μάνος Χατζιδάκις έγινε «Μανωλία». Ο φιλόσοφος Κορνήλιος Καστοριάδης έγινε «Κορνήλω η ρουφιάνα». Ο Γιάννης Τσαρούχης έγινε «Ναυταλία» και «Κλεφτοτσαρούχης». Τον Αλέξανδρο Ιόλα, επι τέσσερα χρόνια τον έθαψαν ζωντανό.

Ένας κύκλος ανηθικισμού ήρθε ξαφνικά στη ζωή των ελλήνων. Με εγχειρίδιο τη κατάπτυστη εφημερίδα, η οποία έγινε η αρχή των δεινών για οποιονδήποτε ξεχώριζε απο τη χυδαιότητά της. Έτσι ξαφνικά ήρθε η πνευματική εξαθλίωση η οποία είχε βρει το κατάλληλο έδαφος για να ριζώσει. Η αργόσχολη ζωή των απολαύσεων των ανθρώπων του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι είχαν «μπουκάρει» σε όλη τη δημόσια διοίκηση, άρχισαν πλέον να διαμορφώνουν μια νέα κοινωνική συνείδηση. Ένα κίτρινο σκυθρωπό πέπλο ήρθε και κάθισε στη καθημερινότητα του νεοέλληνα.

Τα αισθήματα ζηλοφθονίας, τα συμπλέγματα κατωτερότητας, η άσχημη ζήλια που παραμορφώνει, όλα αυτά τα φριχτά ελαττώματα τα οποία είναι ενδόμυχα καλά κλεισμένα στη ψυχη του ελληνάρα, ξαφνικά βγήκαν στην επιφάνεια.

Τότε άρχιζε να δηλητηριάζεται η ελληνική κοινωνία «απο το τέρας του Αυριανισμού» που έγραφε και διαλαλούσε απο τα βάθη της ψυχής του ο Μάνος Χατζιδάκις. Μια κοινωνία στερημένη από στηρίγματα, ξαφνικά αρχισε να «γοητεύεται» απο τη φαυλότητα και τη χυδαιότητα του Αυριανισμού. Με αποτέλεσμα η κυκλοφορία της Αυριανής να ξεπεράσει τα 400.000 φύλλα. Ο λόγος τα σκανδαλοθηρικά πρωτοσέλιδά της, που εμφανίζουν τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη ως συνεργό των ναζί αλλά και τον Κωνσταντίνο Καραμανλή ως κρυφό ομοφυλόφιλο.

Μια κοινωνία στερημένη από στηρίγματα, ξαφνικά αρχισε να «γοητεύεται» απο τη φαυλότητα και τη χυδαιότητα του Αυριανισμού. Με αποτέλεσμα η κυκλοφορία της Αυριανής να ξεπεράσει τα 400.000 φύλλα.

Με το πέρασμα των χρόνων παύουν να είναι στο στόχαστρο μόνο τα πολιτικά πρόσωπα. Με την υπογραφή και την έγκριση των αδερφών Κουρή διασύρονται και προσβάλλονται αήθως προσωπικότητες της τέχνης. Κυρίως ο Μανος Χατζιδακις και ο Αλεξανδρος Ιολας. Άνθρωποι που κάνουν γνωστή την Ελλάδα στο εξωτερικό μέσα από το έργο τους, εδώ εμφανίζονται ως σκουπίδια.

Το γνώριζε ο Αλέξανδρος Ιόλας καλά αυτό: «με φτιαχτά πάθη διαμορφώνουν τη συνείδηση του έλληνα. Όταν όμως οι άνθρωποι και οι λαοί καθοδηγούνται απο το μίσος για τους αντιπάλους τους και απο τα ψεύτικα πάθη τους, τότε αργά η γρήγορα έρχεται η καταστροφή».

Καλή Πρωτομαγιά…

 

Διαβάστε ακόμα: Η κατάρα του να είσαι Ελληνάρας

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top