Η Αγγλία το κατάφερε κι αυτό: έγινε… Ιταλία!

Το τρολάρισμα του Economist: η Τρας κρατώντας ένα πιρούνι με μακαρόνια και μια πίτσα-ασπίδα (σκίτσο: economist.com).

Επιστρατεύοντας το γνωστό φλεγματικό χιούμορ των Βρετανών, ο Economist προ ημερών δημιούργησε έναν πολιτικό και… γεωγραφικό νεολογισμό που θα μείνει στην ιστορία. Εμφάνισε την πρώην (πλέον) πρωθυπουργό της Αγγλίας Λιζ Τρας να κρατάει αντί για δόρυ ένα πιρούνι με μακαρόνια και αντί για ασπίδα, μια πίτσα (!). Το όλον περιβάλλεται από τον τίτλο: «Welcome to Britaily».

Καλωσήρθατε στην Αγγλία που έγινε Ιταλία; Τι ακριβώς θέλει να πει ο ποιητής-αρθρογράφος, άραγε; Τίποτα περισσότερο από το προφανές. Αν υπάρχει μια χώρα στην Ευρώπη που είναι συνώνυμη της πολιτικής αστάθειας και της εναλλαγής των πρωθυπουργών και των κυβερνήσεων ωσάν να είναι πουκάμισα Armani, τότε αυτή δεν μπορεί να είναι άλλη από την Ιταλία.

Μέσα σε 77 χρόνια, οι γείτονες έχουν αλλάξει (οι αθεόφοβοι) 70 κυβερνήσεις. Δεν στεριώνει ούτε πέτρα σε κυβερνητικό θώκο. Φευ, η Αγγλία τα τελευταία χρόνια θυμίζει ποδοσφαιρική ομάδα που παραπαίει και διώχνει τον έναν προπονητή μετά τον άλλο μπας και δει στον ήλιο μοίρα.

Μπορεί το εν λόγω σκίτσο να προκάλεσε την έντονη και επίσημη αντίδραση της Ιταλίας (ο ιταλός πρεσβευτής στο Λονδίνο ζήτησε γραπτώς εξηγήσεις θεωρώντας πως ο Economist αναπαράγει «τετριμμένα στερεότυπα»), αλλά όχι και της Αγγλίας που βλέπει τον εαυτό της στον καθρέφτη και δεν τον αναγνωρίζει.

Η Τρας δεν πρόλαβε καν να ζεστάνει την πρωθυπουργική καρέκλα της. Έλαβε το χρίσμα από τη βασίλισσα Ελισάβετ στις 6/9 και τώρα αποχωρεί με κατεβασμένο το κεφάλι και ολότελα ηττημένη από τον εαυτό της και τις καταστάσεις στο νησί. Το αποτέλεσμα είναι εκκωφαντικό για τα πολιτικά πράγματα της Αγγλίας. Μέσα σε 6,5 χρόνια έχει αλλάξει πέντε πρωθυπουργούς. Ποιος ποντάρει πως ο επόμενος (όποιος κι αν είναι) θα καταφέρει να αντέξει στην ηλεκτρική καρέκλα;

Θέλει πραγματικά μέγιστη προσπάθεια να πλησιάσεις στις… ιταλικές επιδόσεις και να κάνεις μπάχαλο όλο το σύστημα μέσα σε τόσο βραχύ χρόνο. Φαίνεται όμως πως οι Άγγλοι έχουν αποφασίσει να δώσουν τον καλύτερο-χειρότερο εαυτό τους για να κάνουν τη ζωή τους πραγματικά δύσκολη.

Η Τρας θεώρησε πως μπορεί να γίνει η Θάτσερ του 21ου αιώνα, αλλά δεν υπολόγισε πως οι εποχές έχουν αλλάξει, τα δεδομένα επίσης και ότι στο μεταξύ τη χώρα τη βαραίνει ο βρόγχος του Brexit. Κοινώς: έφαγε μόνη της τα μούτρα της.

Το απίστευτο είναι ότι το 2012 είχε εκδώσει το βιβλίο Britannia Unchained (συνεπικουρούμενη κι από άλλους βουλευτές του Συντηρητικού κόμματος), στο οποίο σημείωνε μεταξύ άλλων ότι η Αγγλία δεν πρέπει να γίνει επουδενί Ιταλία. Αυτό θα πει αυτοεκπληρούμενη προφητεία!

Yπάρχει περίπτωση να επανέλ8ει ο Μπόρις Τζόνσον; (φωτογραφία: ΑP).

Το να θέλεις να μειώσεις τους φόρους (ειδικά στους πλούσιους) σε μια χώρα που πλέον παρουσιάζει ανεμικούς ρυθμούς ανάπτυξης, συνιστά κρίση ταυτότητας και αδυναμία παρακολούθησης της σκληρής πραγματικότητας. Η αντίδραση των αγορών και του ΔΝΤ στα σχέδια προϋπολογισμού που παρουσίασε η Τρας ήταν σκληρή και δεν χωρούσε αμφιβολίες.

Η στερλίνα έκανε μια «γενναία» βουτιά προς τα κάτω. Η απόδοση του 5ετους ομολόγου της Βρετανίας ανέβηκε στο 4,6%, ενώ το ΔΝΤ έκανε λόγο -δημόσια, μάλιστα- για έναν προϋπολογισμό που πηγαίνει προς λάθος κατεύθυνση. Πρόκειται για πυρ ομαδόν που κανένας πρωθυπουργός δεν θα άντεχε και δεν θα είχε τη δύναμη να αποκρούσει. Το αποτέλεσμα ήταν το προφανές: η Τρας μαζί με τον υπουργό Οικονομικών Κουάσι Κουαρτένγκ πήραν την άγουσα για τα… αποδυτήρια. Η ομάδα καταρρέει και σοβαρό αφεντικό δεν βρίσκεται να τραβήξει το κάρο από τη λάσπη.

Τα οικονομικά δεδομένα της Αγγλίας είναι, πλέον, τόσο δεσμευτικά που δεν μπορεί να ξεφύγει εύκολα από τη στενωπό. Ο δημόσιος τομέας μοιάζει με υπερτροφικό ηλικιωμένο. Η ανάπτυξη είναι στο ναδίρ, ενώ η παραγωγικότητα είναι μη παραγωγική. Μπορεί να βρίσκεται στο βορρά της Ευρώπης, εντούτοις η Αγγλία ακολουθεί τα προβλήματα του νότου. Οντως, θέλει μεγάλη προσπάθεια για να το καταφέρει. Κι όμως, το έκανε.

Το Brexit, είναι προφανές πλέον, πως λειτούργησε ως επικρουστήρας. Η λάβα που κυκλοφορούσε υπόγεια στη βρετανική κοινωνία (και οικονομία) με το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος άρχισε να ραντίζει τους πάντες και τα πάντα με φλόγες.

Βέβαια, οι καλά γνωρίζοντες σημειώνουν πως το Brexit έπεσε ως ώριμο φρούτο στην Αγγλία. Σαφώς, ο λαϊκισμός έκοψε όλα τα κλαδιά της λογικής (αυτή είναι η δουλειά του παντού και πάντα), αναζωπύρωσε το δήθεν μεγαλείο της Αγγλίας λες και είναι ακόμη Αυτοκρατορία και ουσιαστικά εργαλειοποίησε την ήδη τραυματισμένη οικονομία της χώρας.

Από το 2008, οπότε και σημειώθηκε η χρηματοπιστωτική κρίση, η Αγγλία έπεσε στα σχοινιά του ρινγκ κι από τότε δεν έχει συνέλθει. Οι ρηγματώσεις ήταν βαθιές και όπως αποδείχθηκε όχι εύκολα ιάσιμες. Όποιος πρωθυπουργός κι αν ήρθε δεν κατάφερε να οδηγήσει το καράβι στον ίσιο δρόμο. Όταν έπεσε και η κεραμίδα του Βrexit, το πράγμα ήταν πλέον ανεπίστρεπτο.

Η έξοδος από την ΕΕ βύθισε την ανάπτυξη της χώρας και την κατέστησε μη ανταγωνιστική σε ένα περιβάλλον άκρως ανταγωνιστικό. Το δημοσιονομικό έλλειμμα μοιάζει με χαίνουσα τρύπα που δεν καλύπτεται με τσιρότα. Και σίγουρα όχι με μειώσεις φόρων όπως οραματιζόταν η Τρας. Ακόμη και ο νεοφιλελευθερισμός έχει τα όρια της λογικής του.

Το χειρότερο όλων: αν υπάρχει κάτι λάθος στη Δανιμαρκία, τότε αυτό είναι το Συντηρητικό κόμμα. Όπως στρώνει κανείς έτσι και κοιμάται ή έτσι πάσχει από μόνιμη αϋπνία.

Διαβάστε ακόμα: Italia povera. Τι άλλο σου μέλλει να πάθεις;

TAGS :
Αγγλία ιταλία

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook