Αγαπάμε Πατρίδα και Σημαία

Αγαπάμε την Πατρίδα και χαιρόμαστε που σιγά-σιγά προσπαθεί να ανασυγκροτηθεί ξεπερνώντας ποικιλώνυμους σκοπέλους, Σκύλλες και Χαρύβδεις. Πειράζει; (Photo by: Andia/Universal Images Group via Getty Images).

Χρόνια μας πολλά και σημαίες στα μπαλκόνια

Πριν 30 χρόνια είχαμε ξεκινήσει μια ραδιοφωνική (25-03-1990, Αθήνα 9,84) καμπάνια με θέμα «Βγάζουμε σημαία στο μπαλκόνι μας: φτάνει πια τόσο κυνικοί εθνομηδενιστές που γίναμε, μάλλον επειδή μισήσαμε την σημαία και τις εθνικές γιορτές έχοντας γκώσει από τα ‘Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών’ της Χούντας». Η φάση έμοιαζε λίγο με το περασμένο καλοκαίρι (σε περίπου δυο βδομάδες θα είχαμε τις εκλογές 08-04-1990, που κέρδισε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης με μεγαλύτερη διαφορά από τις δύο προηγούμενες φορές, σπάζοντας έτσι την ακυβερνησία των περασμένων 10 μηνών). Ψιλοέπιασε η καμπάνια (μας είπαν και ότι ψαρεύαμε ψήφους υπέρ ΝΔ, βέβαια, αλλά έμεινε η ιδέα) και βγήκαν αισθητά περισσότερες σημαίες στην Εθνική Γιορτή.

Όταν στράβωσε η αγάπη για την σημαία

Τον επόμενο χρόνο πάλι (25-03-1991) κάναμε το ίδιο (SKY 100,4 τότε) και έπιασε καλύτερα. Δυστυχώς τρεις μήνες μετά διαλύθηκε η Γιουγκοσλαβία, με τα γνωστά αποτελέσματα που οδήγησαν στην Μακεδονισμένη Περιπέτεια (που ακόμα μας κάθεται στον λαιμό). Και τα πράγματα γύρισαν άσχημα και μας αποπροσανατόλισαν: από το εντελώς εθνομηδενιστικό καραχλιδιάρικο κάθισμα της προηγούμενης κυνικής δεκαετίας, προσγειωθήκαμε στο φοβικό/υστερικό «ούτε-Μακεδονία/ούτε-παράγωγα» (που τροφοδοτούνταν από πολιτικές φιλοδοξίες εις βάρος της Πατρίδας) και στο «Τσεκούρι και φωτιά στα Σκοπιανά σκυλιά!». Όλα αυτά κράτησαν δυόμισυ χρόνια, όσα χρειάζονταν για να έχουμε τις δέουσες πολιτικές εξελίξεις (που λιγουρευόντουσαν οι προαναφερθείσες πολιτικές φιλοδοξίες), με-σημαίες-με-σημαίες-και-με-ταμπούρλα…

Αυτά ακριβώς ήταν και που μας ματαίωσαν την αξιοπρεπή λύση «Νόβαμακεντόνιγια των Νοβομακεντόνσκι, που θα μιλούσαν Νοβομακεντόνσκα γλώσσα» (που ήταν πανέτοιμη να περάσει στον ΟΗΕ το 1993). Γιατί Παπανδρέου-Σαμαράς κατάφεραν να εγείρουν πρωτοφανή κλιμάκωση Εθνο-λαϊκιστικής φούντωσης και να τα μπλοκάρουν όλα. Μετά πάλι εκλογές 10-10-1993 και τα πράγματα πήραν τον γνωστό δρόμο, Κυβέρνηση Αντρέα, Εμπάργκο, Αποχώρηση από ΟΗΕ, Ενδιάμεση Συμφωνία.

Εθνικόν το αληθές

Τότε ο Γκληγκόρωφ έτριβε τα χέρια του, εξηγώντας «Ευτυχώς αντέξαμε, όσο μας πίεζε ο Μητσοτάκης στον ΟΗΕ, αλλά τώρα που έριξαν τον Μητσοτάκη, με τον Αντρέα και την Ενδιάμεση Συμφωνία ο χρόνος θα δουλεύει για μας», μια άποψη που η ζωή δικαίωσε πλήρως. Άλλωστε, στα 25 χρόνια που πέρασαν, χτίστηκε μια ακλόνητη διεθνής παραδοχή μιας Μακεδονίας σκέτης, των Μακεδόνων που μιλούν Μακεδονικά. Οι Πρέσπες απλώς τα επικύρωσαν όλα αυτά και ο ανίκανος Κοτζιάς ‘έχασε’ όσα υπόλοιπα ακόμα ήταν μαχητά, όπως εμπορικά σήματα κτλ. Να-τα-λέμε-κι-αυτά, τις κακόβολες αλήθειες, καθόσον εθνικόν είναι το αληθές.

Και ο Οζάλ επίσης έτριβε τα χέρια του, γιατί έτσι πήγαινε πρίμα το Δόγμα του: «απομονώνουμε/εξουθενώνουμε διεθνώς μέσω διαρκούς Μακεδονικής-Έντασης-χωρίς-λύση την Ελλάδα και έτσι επί τέλους καταφέρνουμε να την βάλουμε στην γωνία», το οποίο δικαιώθηκε και 4 χρόνια αργότερα απέφερε Ύμια και Γκρίζες Ζώνες, βεβαίως-βεβαίως, κάτι που ακόμα διαρκεί 28 χρόνια μετά (να-τα-λέμε-επίσης-κι-αυτά).

Καλές και ‘κάλλιστες’ λύσεις

Γιατί τα λέμε όλα αυτά; Γιατί, τότε, φούντωσε μεν η αγάπη για την Σημαία και την Πατρίδα, αλλά διολίσθησε σε μίσος για τους Άλλους, ενώ ώφειλε να σημαίνει διεθνή άμιλλα, τύπου αγαπάω την πατρίδα μου, αλλά δεν μισώ τις πατρίδες των Άλλων. Μαζί με τους Άλλους θέλω ειρήνη και συνεργασία, εκτός εάν εκείνοι έχουν αντίθετη περί αυτού γνώμη. Και με ρεαλιστικές πολιτικές, μπορούμε να λύνουμε προβλήματα, που χωρίς ρεαλισμό πάντα καταλήγουν στην σκληρή χωρίς λύσεις πραγματικότητα τύπου «κάθε πέρσι και καλύτερα»…

Έτσι σήμερα έχουμε γλιτώσει μεν την Σκέτη Μακεδονία, αλλά έχουμε φάει αναγκαστικά Μακεδόνες πολίτες και Μακεδονικές Γλώσσες και πολλά άλλα που το 1993 ΔΕΝ θα τρώγαμε, όπως και άλλες μη λύσεις που ΔΕΝ τολμήσαμε στην Κύπρο και αλλαχού. Πάντα κάποιες ‘δύσκολες’-αλλά-ικανοποιητικές λύσεις είναι καλύτερες από άλλες (εξωγήινες) ‘κάλλιστες’. Και σε γλιτώνουν από χείριστες που ακολουθούν αναγκαστικά λόγω του βλακώδους Δόγματος «Καμία μη Κάλλιστη Λύση», που τελικά ΔΕΝ είναι πατριωτικό, αλλά κατά τεκμήριο εθνικά επιζήμιο.

Στρώνει η στράτα μας, σημαίες στα μπαλκόνια

Σήμερα, που η Πατρίδα κινδυνεύει από διάφορες μεριές, στα μέτωπα που εκδηλώθηκαν πρόσφατα (Έβρος και Κόβιντ-19), η ελληνική κοινωνία διαπίστωσε ότι ήταν τυχερή. Είχε ηγεσία κατάλληλη/ικανή να διατυπώσει/υλοποιήσει Λογική Εθνική Γραμμή, που έκτοτε αδιάκοπα στηρίζει. Δεν επιτυγχάνονται τέλεια ‘κάλλιστα’ αποτελέσματα (κάτι που μόνο στην εξωγήινη σφαίρα είναι εφικτό), αλλά προκύπτουν ολοφάνερα απλά απτά καλά αποτελέσματα, από εκείνα που είχαμε πολλά χρόνια να απολαύσουμε.

Αγαπάμε την Πατρίδα και χαιρόμαστε που σιγά-σιγά προσπαθεί να ανασυγκροτηθεί ξεπερνώντας ποικιλώνυμους σκοπέλους, Σκύλλες και Χαρύβδεις και λοιπά κακά συναπαντήματα. Είναι καλό που επί τέλους η πολυδιασπασμένη κοινωνία ενοποιείται πάλι υπό μια συνετή ηγεσία. Όμορφο θα είναι, εφεξής, στις Εθνικές Γιορτές, μια σημαία στο μπαλκόνι μας να δίνει τον τόνο ότι η Πατρίδα ελπίζει, υπερβαίνει τα αδιέξοδα και προχωράει μπροστά.

TAGS :
Μακεδονικό

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook