Πενήντα χρόνια κομμάτια (17/11/1973-2023)

Σπάνια ακούγεται η πικρή αλήθεια ότι η Χούντα έπεσε από την βλακεία της, ΟΧΙ από «Το Πολυτεχνείο.

Η πορεία του ιδρυτικού μύθου της Μεταπολίτευσης

Πενήντα χρόνια πέρασαν από το «Πολυτεχνείο» και βγαίνουν πολλά νέα βιβλία και κείμενα, για να τιμήσουν την Επέτειο. Σπάνια ακούγεται, όμως, η πικρή αλήθεια ότι η Χούντα -ευτυχώς- έπεσε από την βλακεία της, ΟΧΙ από «Το Πολυτεχνείο» μήτε από την τάχα αγωνιστικότητα του αδούλωτου Ελληνικού Λαού. Ούτε ακούγεται και ότι πλην ελάχιστων δεκάδων πολιτών/φοιτητών αδιαμαρτύρητα και δουλικά έσκυψαν επί εφτά χρόνια οι Πανέλληνες προσκυνώντας την Χούντα.

Ούτε ακούγεται ότι με το που αυτή κατέρρευσε, βουτηγμένη στις αμαρτίες της Κυπριακής Τραγωδίας και της προηγηθείσας γενικευμένης διαφθοράς των «καθαρών χεριών», αμέσως μετά άρχισαν να ξυπνάνε οι δόλιοι επιτήδειοι πρώην προσκυνημένοι Τσιφτετέλληνες, δηλώνοντας «Αντιστασιακοί». Φυσικά, σε αυτό τους ενέπνευσε ο Μέγας Δόλιος Επιτήδειος Λαϊκισμός, που τους κανάκεψε έμπρακτα και αποτελεσματικά, τύπου εγώ σας ξεπλένω και σας ανακηρύσσω Αντιστασιακό Λαό και σεις μου το ανταποδίδετε σπρώχνοντάς με μέ σφοδρότητα στην εξουσία.

Τέλος, ούτε φαίνεται πουθενά και ότι όλη αυτή η μείζων αμαρτωλή ακολουθία συστηματικά αποδυνάμωνε τα πρωτοφανή θετικά της Μεταπολίτευσης (πρώτη φορά στην Νεοελληνική Ιστορία, παρέμεινε/παραμένει η Ελλάδα πολιτικά δημοκρατική, κοινωνικά ευήμερη και εθνικά ασφαλής επί πέντε ήδη δεκαετίες). Αυτά τα θετικά ετσάκισε ο λεγάμενος Λαϊκισμός, ορθώνοντας ΤΟ Σύστημα τάζοντας λαγούς με πετραχήλια, αρχίζοντας από την συστηματική εξαργύρωση του αισχρού ανταποδοτικού Ψεύδους (διαβάστε: «Εγώ Πολυτεχνείο, Εγώ Πολυτεχνείο!») Έτσι οι (μηδέποτε αντιστασιακοί) επιβραβευόμενοι αργομισθούντες έπαιρναν δανεικό και αγύριστο πλούτο, καθότι οι Αδούλωτοι Αγωνιστές αρκούνται στην Αραχτή Ήσσονα Προσπάθεια: γι’ αυτούς πολλά τα δικαιώματα, αλλά μηδενικές οι υποχρεώσεις ήταν αφού.

Οπότε την πόρτα μοιραία την έκλεισε η ώρα η καλή της πληρωμής του αμαρτωλού λογαριασμού της χρεωκοπίας, με αποκορύφωμα την ενεχυριακή δουλεία 99 ετών στο «Υπερταμείο», ενώ, καπάκι, ΤΟ Σύστημα ακόμα και τώρα ζει και παραμένει κραταιό. Γι’ αυτό, ας μην ξεχνάμε την καραμπινάτη αιτιακή συνάφεια της Χρεωκοπίας με τον μύθο του Πολυτεχνείου, ούτε και την ολοκλήρωσή της με την Ύβρι του Αντιμνημονιακού Ανεξυριζαυγιτισμού, που τώρα κωμικοτραγικά ρευστοποιείται*.

“Στις δυτικές κοινωνίες, οδηγός ανανέωσης είναι γεγονότα τύπου Μάης-του-‘68, που κυριολεκτικά άλλαξαν τον Ανθρώπινο Πολιτισμό”.

Και τώρα ακόμα σύγχυση

Νομίζοντας η ελληνική κοινωνία ότι είναι παραδόξως νεωτερική, τελικά δεν φαντάζεται πόσο παραδοσιακή και πόσο παράταιρη είναι στην ευρωπαϊκή επικράτεια, όπου παίρνει ανάποδη θέση στο δίλημμα Δύση-ή-Ισλάμ (αντίστοιχα/δευτερογενώς και στο Δημοκρατία-ή-Αυταρχισμός). Αφού η Δύση είναι οικουμενικά το πεδίο της Φιλελεύθερης Δημοκρατίας και το ευγενές Ισλάμ είναι ο παραδοσιακός της αντίποδας. Ενώ το καθ’-ημάς-εθνικό-ισλάμ θεωρεί ότι η Δύση είναι τουλάχιστον μήτρα ανωμαλίας και ότι για τα πάθη των λαών που έχουνε πάθει ισλάμ δεν φταίει η φονταμενταλιστική τύφλωση που μπλοκάρει κάθε δημιουργική σκέψη για πρόοδο-ειρήνη-ευημερία, αλλά** η «τοκογλυφική κερδοφορία των μεγάλων δυτικών επιχειρήσεων» (γέλια)…

Επίσης, έτσι, μπορεί για κάποιους θιασώτες του «Ένα-δύο-τρία,-πολλά-Πολυτεχνεία», η επέτειος παραδοσιακά να συμβολίζει «τα κόκκινα γαρύφαλλα που κάθε 17 Νοέμβρη ραίνουν την αιματοβαμμένη σημαία». Όμως, για άλλους συμβολίζει μόνο την ελευθεριακή αμφισβήτηση κάθε ανήσυχου νεολαίου κατά ΚΑΘΕ δικτατορίας, ώσπου η δράση του να καταφέρει να επιβάλει την δημοκρατική πρόοδο (διάβασε και «Ψωμί, Παιδεία, Φιλελεύθερη Δημοκρατία») Και σήμερα πια, που οικουμενικά τα πράγματα έχουν κριθεί, λίγες μόνο μαύρες ή κόκκινες δικτατορίες έμειναν σε Ανατολή και Δύση. Και μόνο για εκεί η επέτειος του Πολυτεχνείου είναι «όσο ποτέ άλλοτε επίκαιρη». ΟΧΙ ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΕΔΩ.

Η Δήλωση Κουτσούμπα ως απόλυτο κερασάκι

Κρατάει χρόνια αυτή η κολώνια του απέραντου πιπερολόγου αγωνιστικισμού, όθεν και οι συνεχείς δηλώσεις-μπακαλιάροι κάθε πολιτευτάκια πέφτουν σαν το χαλάζι τύπου μπλα-μπλα-μπλα-αγώνες,-μπλα-μπλα-μπλα-δημοκρατία,-μπλα-μπλα-μπλα,-με-εκλέξανε. Υπάρχουν όμως και κάποιες εξαιρετικές περιπτώσεις, που χρήζουν ειδικού σχολιασμού (προχτεσινή γραφική δήλωση του συμπαθούς/δημοφιλούς κ. Κουτσούμπα): «Το Πολυτεχνείο αποτελεί έμπνευση, πείρα, στήριγμα στους μεγάλους μελλοντικούς αγώνες, στους λαϊκούς ξεσηκωμούς που έρχονται…»

Η φαιδρότητα της δήλωσης αυτής, δεν έγκειται τόσο στον ΨΕΥΔΗ υπαινιγμό ότι το 1973 στο Πολυτεχνείο υπήρξε «Λαϊκός Ξεσηκωμός»: εκεί ήμασταν και ξέρουμε τι ακριβώς υπήρξε, μην τα ξαναλέμε… Απλώς, καρβέλια ονειρεύεται ο κ. Κουτσούμπας, αναθαρρημένος από τις δημοσκοπήσεις που δείχνουν πως κάτι τσιμπολογάει από την γοργή ρευστοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ: είναι συνήθης πρακτική των ποικιλώνυμων παλαιοημερολογιτών να κλέβουν ο ένας κομμάτια από του αλλουνού το εκκλησίασμα. Βέβαια και η ελληνική κοινωνία είναι μαθημένη να τον ακούει σεβαστικά, αντί να τον θεωρεί ένα χαριτωμένο γκρέμλιν της προνεωτερικής μας παρακμής.

Στις δυτικές κοινωνίες, οδηγός ανανέωσης είναι γεγονότα τύπου Μάης-του-‘68, που κυριολεκτικά άλλαξαν τον Ανθρώπινο Πολιτισμό, εισάγοντας νέα δεδομένα στο τότε αδιέξοδο της Μακαρθικής Δημοκρατίας και αναβαθμίζοντάς την στην κραταιά Φιλελεύθερη Δημοκρατία. Στο καθ’-ημάς-εθνικό-ισλάμ δεν αρέσουν τέτοιες «αστικές» κινητικότητες, εμείς εδώ θέλουμε ξεκάθαρο «προλεταριακό» κινηματισμό, για να γίνει ο κόσμος (νομοτελειακά) κόκκινος, οπότε και θέλουμε «Ένα-δύο-τρία,-πολλά-Πολυτεχνεία».

Όμως, η ζωή δείχνει πως μόνο στις δικτατορίες αρμόζουν «Πολυτεχνεία» κατά της Δικτατορικής «Νομιμότητας», όπως επιτάσσει ο Ορθός Λόγος. Ενώ στις ανθούσες δημοκρατίες αρμόζουν «Μάηδες», προς βελτίωση του πλαισίου της Δημοκρατικής Νομιμότητας. Διότι ΔΕΝ εμφανίζονται πια οι λαστ γήαρ «λαϊκοί ξεσηκωμοί» στις δημοκρατίες, καθώς από την φύση τους διαθέτουν το καθαρτήριο «Πλυντήριο της Εξουσίας», ενώ (σε αντίθεση με τις δικτατορίες) ξέρουν πολύ καλά εν πλω να ανανεώνονται και να υπερβαίνουν τα όποια συνήθη πρόσκαιρα αδιέξοδά τους.

“πολλοί παρελαύνοντες συνέχισαν την Πορεία έως την Ισραηλινή Πρεσβεία, προτάσσοντας μια τεράστια παλαιστινιακή σημαία. Τί σχέση έχουν όλα αυτά με το Πολυτεχνείο;”

Άλλωστε ο ιστορικά τελευταίος «λαϊκός ξεσηκωμός» με κρότο σημειώθηκε στις πρώην κομμουνιστικές χώρες, όταν έλαβε τέλος η θλιβερή περιπέτεια του τυραννικού «κόκκινου φασισμού». Δηλαδή, είπατε τω κυρίω Κουτσούμπα κάτι περί του Ρεξόνα: ότι σιγά-σιγά δηλαδή πρέπει να αρχίσει να συλλογίζεται μήπως, μετά το πάθημα της τελευταίας δεκαετίας, ίσως η ελληνική κοινωνία αρχίσει να ξυπνάει και να εκνεωτερίζεται, οπότε και να λειτουργεί με ευρωπαϊκότερους όρους.

Οι θιασώτες του προνεωτερικού ισλάμ τύπου άξονας Σι-Πούτιν-Ερντογάν-και-λοιπές-Τζαμαχιρίες, όπως και πλείστοι όσοι Παΐσιοι αντιεμβολιαστές, πιστοί της επίπεδης γης, της επί γης αταξικής κοινωνίας και της δυσανεξίας απέναντι στον Άλλο, αυτοί θέλουν «Ένα-δύο-τρία,-πολλά-Πολυτεχνεία». Γιατί το δυτικότροπο φιλελευθεροδημοκρατικό αντίπαλο δέος, μέσα από τις αντινομίες του πετυχαίνει με ανεκτικές/αμφισβητησιακές υπερβάσεις να εξασφαλίζει διαρκώς μια ανανέωση της ασφάλειας, της δημοκρατίας και της ευημερίας, που ουδέποτε ο δυσανεκτικός ισλαμότροπος αντίποδας μπορεί να πετύχει. Γι’ αυτό και όλοι, κουτσοί-στραβοί, προστρέχουν στον Δυτικό Άγιο Παντελεήμονα να βρουν την τύχη τους, εγκαταλείποντας τους μίζερους τόπους τους, που όχι τυχαία ρημάζονται πάντα από ανορθολογισμό, αυταρχισμό, ανασφάλεια, φτώχεια, φόβο και δυστυχία.

* Και μην ξεχνάμε ότι, στα δεινά του τραγέλαφου που τώρα ζει ο ΣΥΡΙΖΑ, το υποκείμενο ΔΕΝ είναι ο χαριτωμένος/απολιτίκ Κανγκασέιρο (που αιφνιδίασε διαπράττοντας την επιθετική εξαγορά του), αλλά ο ίδιος ο προνεωτερικός Λαός με το πάντα αλάνθαστο κριτήριο. Αυτός, που από προσκυνημένος έγινε σε μια νύχτα αντιστασιακός το 1974, που το 2010 δημοσκοπούνταν κατά 95% Αντιμνημονιακός και τώρα γοητεύεται από τον Μνημονιακό Κυριάκο και από τις (φτωχές προσώρας) μεταρρυθμιστικές του ανησυχίες. Να-τα-λέμε-κι-αυτά.

** Γι’ αυτό στην προχτεσινή Παραίηντ , που πάλι ολοκληρώθηκε στην (ΓΙΑΤΙ;) Αμερικανική Πρεσβεία (Ένας-είναι-ο-εχθρός,-ο-Αμερικάνικος-Ιμπεριαλισμός), πολλοί παρελαύνοντες συνέχισαν την Πορεία έως την Ισραηλινή Πρεσβεία, προτάσσοντας μια τεράστια παλαιστινιακή σημαία. Κε κάτσο, τι σχέση έχουν όλα αυτά με το Πολυτεχνείο, ο-έ-ο; Μα, αυτή είναι η προνεωτερική-Αντιδυτική Ελλάδα, που με τα γάου-γάου εξηρτημένα παβλοφικά ανακλαστικά της κάνει τα κουμάντα της και πορεύεται, μάλιστα έτσι κυβερνήθηκε και την περασμένη δεκαετία. Νταξ;

Διαβάστε ακόμα: «Και όμως, οι ανισότητες μπορούν υπο προϋποθέσεις να μειώσουν  την φτώχεια» (!) 

TAGS :
μεταπολίτευση πολυτεχνείο

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook