Youth League: ας μην μείνουμε σε ένα ακόμα «θαύμα» 
Ο Μητσοτάκης πέταξε την μπάλα στην εξέδρα. Δεν ξέρει πώς να λύσει το θέμα της βίας στα γήπεδα 
«Κοράκι», εσύ σούπερ σταρ! 
Είδε ο Εμπαπέ τον «Ναπολέοντα» πριν το ματς με το Γιβραλτάρ; 
Από τον Μαραντόνα στον Μουσολίνι, δύο βιβλία δρόμος 
«Δεν είμαι ο καλύτερος στον κόσμο, αλλά νομίζω ότι δεν υπάρχει κάποιος καλύτερος από μένα». (Φωτογραφία από τον χρήστη του Flickr In Mou We Trust)
«Δεν θα ήθελα να με αποκαλείτε αλαζόνα, όμως είμαι πρωταθλητής Ευρώπης και πιστεύω ότι είμαι ξεχωριστός». Με αυτά του τα λόγια, κατά την παρουσίασή του στην Τσέλσι το καλοκαίρι του 2004, κατάφερε να δώσει στον εαυτό του τον τίτλο του «Special One». Όχι, δεν ήταν οι εφημερίδες και οι δημοσιογράφοι που του χάρισαν αυτό το προσωνύμιο, ο ίδιος το έδωσε στον εαυτό του και όλοι το αποδέχθηκαν. Γιατί αυτός είναι ο José Mourinho (γεννήθηκε σαν σήμερα το 1963) – ένας άνθρωπος που θέλει πάντα να περνάει το δικό του, με όποιον τρόπο μπορεί.
Το όνομά του έγινε γνωστό σε όλον τον κόσμο το Μάιο του 2003. όταν κάνει την έκπληξη με την Πόρτο και κατακτάει το Κύπελλο UEFA κόντρα στη Σέλτικ. Είναι η χρονιά που σαρώνει με την ομάδα του Οπόρτο όποιο τρόπαιο βρει μπροστά του -Πρωτάθλημα, Κύπελλο και Σούπερκαπ Πορτογαλίας μέσα σε 12 μήνες- και ξαφνικά ο ποδοσφαιρικός πλανήτης ανακαλύπτει τον νέο του υπερήρωα. Ωστόσο. η προπονητική προϋπηρεσία του Mourinho είχε αρχίσει 10 χρόνια πριν: αρχικά ως βοηθός σε Πόρτο, Μπαρτσελόνα και Μπενφίκα, όπου διδάχθηκε δίπλα σε έμπειρους τεχνικούς. Απλώς, η αναγνώρισή του το 2003 ήταν η φυσική εξέλιξη της πορείας του.
Και από εκείνη τη χρονιά -και για τα επόμενα 14 χρόνια- ο José Mourinho κάνει τα πάντα και τα καταφέρνει πάντα να βρίσκεται στο προσκήνιο. Πότε με τις επιτυχίες του, πότε με τις εκρηκτικές αντιδράσεις του από τον πάγκο, πότε με τις κόντρες του με παίκτες και προπονητές και φυσικά με τις ατάκες του.
Καλοκαίρι του 2004: Η μέρα που πήγε στην Τσέλσι και «γεννήθηκε» ο Special One. (Φωτογραφία από τον χρήστη του Flickr In Mou We Trust)
Δεν είναι τυχαίο ότι παρά τις προπονητικές του ικανότητες, οι οποίες δεν αμφισβητούνται από κανέναν, έχει καταφέρει να αποκτήσει τόσους πολλούς haters. Θα μου πείτε πάντα οι επιτυχημένοι άνθρωποι είχαν τους εχθρούς τους. Ωστόσο, ο Mourinho φαίνεται να θέλει να τους έχει. Και κάνει τα πάντα να τους αποκτήσει.
Είπαμε, οι ικανότητές του δεν αμφισβητούνται. Άλλωστε, είναι ο προπονητής που από το 2003 έως το 2012 δεν υπήρχε χρονιά που να μην κέρδιζε τουλάχιστον μια κούπα. Θέλετε να δείτε τα νούμερα; Ο Mourinho σε αυτά τα 13 χρόνια που βρίσκεται στην «πρώτη γραμμή» μπορεί να παινευτεί ότι έχει κατακτήσει τα πάντα σε συλλογικό επίπεδο: 2 Τσάμπιονς Λιγκ (με Πόρτο και Ίντερ), 1 Κύπελλο UEFA (με Πόρτο), 8 Πρωταθλήματα (σε Πορτογαλία, Αγγλία, Ιταλία και Ισπανία) και συνολικά 23 τρόπαια με τις ομάδες που έχει προπονήσει.
Σίγουρα δεν θα μπει ποτέ στη λίστα με τους προπονητές που οι ομάδες τους έπαιζαν θεαματικό ποδόσφαιρο. Ο Mourinho είναι γνωστό ότι θέλει να κερδίζει, ακόμα κι αν η νίκη έρθει με… μισό γκολ. Δεν τον ενδιαφέρει τίποτα άλλο. Ακόμα και την περίοδο που ήταν στη Ρεάλ Μαδρίτης και είχε μερικά από τα μεγαλύτερα αστέρια του παγκόσμιου ποδοσφαίρου στα χέρια του, η Βασίλισσα της Ευρώπης δεν έπαιξε το εξωπραγματικό ποδόσφαιρο που μας είχε συνηθίσει. Και μάλλον αυτός ήταν και ένας από τους λόγους (μαζί με τις λίγες επιτυχίες) που τον οδήγησαν στην έξοδο. Ωστόσο, όταν οι ομάδες του κερδίζουν έστω και με… μισό γκολ, τότε είναι ικανές να φτάσουν μέχρι το τέλος. Και αυτό είναι που τον κάνει τόσο ξεχωριστό.
Ή τουλάχιστον τον έκανε. Γιατί, η πικρή αλήθεια είναι, ότι ο Μίδας του ποδοσφαίρου μοιάζει να έχει χάσει το μαγικό του άγγιγμα, εδώ και περίπου δύο χρόνια. Τελευταίες του επιτυχίες το Πρωτάθλημα και League Cup Αγγλίας με την Τσέλσι το 2015. Από τότε, τα πράγματα μοιάζουν να έχουν πάρει την κατηφόρα. Οι Λονδρέζοι τον απέλυσαν το Δεκέμβριο του 2015, μετά από μια σειρά κακών εμφανίσεων, το καλοκαίρι του 2016 ανέλαβε το μεγάλο του όνειρο, την τεχνική ηγεσία της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, αλλά έως τώρα η ομάδα του βρίσκεται εκτός των θέσεων που οδηγούν Ευρώπη, χωρίς καν να παίζει καλό ποδόσφαιρο.
Τι φταίει; Πολλοί υποστηρίζουν ότι ο Mourinho δεν έχει ακολουθήσει την εξέλιξη του ποδοσφαίρου, επιμένοντας στις ξεπερασμένες τακτικές των zeros. Άλλοι ότι ενδιαφέρεται περισσότερο για τα χρήματα των συμβολαίων του παρά για το άθλημα, ενώ ορισμένοι θεωρούν ότι το πρόβλημα είναι ο εκκεντρικός χαρακτήρας του. Ίσως και να έχουν δίκιο και να έχει χάσει το μαγικό άγγιγμά του. Αυτό που δεν έχει χάσει πάντως είναι τη… μαγική του γλώσσα. Αυτή που ανά περιόδους του έχει δημιουργήσει κόντρες με παίκτες και προπονητές, με διοικήσεις, με οπαδούς, με δημοσιογράφους και έχει εκτοξεύσει μερικές φαρμακερές ατάκες.
Και τι καλύτερο για επίλογο σε αυτό το άρθρο μερικών απόψεων του Mourinho για το ποδόσφαιρο, τη ζωή και τον εαυτό του.
Στην Ρεάλ Μαδρίτης δεν έδωσε τα τρόπαια που όλοι περίμεναν. (Φωτογραφία από τον χρήστη του Flickr In Mou We Trust)
«Εάν ήθελα μία εύκολη δουλειά θα έμενα στην Πόρτο: μία ωραία μπλε καρέκλα, ένα Τσάμπιονς Λιγκ, ο Θεός, και μετά τον Θεό εγώ». (Για τους λόγους που έφυγε από την Πόρτο)
«Δεν είμαι ο καλύτερος στον κόσμο, αλλά νομίζω ότι δεν υπάρχει κάποιος καλύτερος από μένα».
«Είμαι ο Ζοζέ Μουρίνιο και δεν αλλάζω. Έρχομαι στη Ρεάλ Μαδρίτης με όλες τις αρετές και όλα τα ελαττώματά μου».
«Γιατί η Τσέλσι δεν πάει τόσο καλά από τότε που έφυγα; Μα επειδή έφυγα». (Για τη δύσκολη χρονιά που είχε η Τσέλσι το 2009)
«Οι νέοι ποδοσφαιριστές είναι σαν τα πεπόνια. Μόνο όταν τα ανοίξεις και τα δοκιμάσεις ξέρεις ότι είναι καλά».
«Αν μια ομάδα με διώξει εξαιτίας των κακών αποτελεσμάτων είναι μέσα στο παιχνίδι. Απλώς θα είμαι εκατομμυριούχος από την αποζημίωση και μετά από μερικούς μήνες θα πάω σε ένα νέο σύλλογο».
«Αν κάποτε κάνουν τη ζωή μου ταινία, θα ήθελα να με υποδυθεί ο George Clooney. Είναι φανταστικός ηθοποιός και η γυναίκα μου πιστεύει ότι είναι η καλύτερη επιλογή».
«Δεν φοβάμαι να χάσω τη δουλειά μου και, όταν δεν φοβάσαι για κάτι. δεν νιώθεις πίεση».
«Πρέπει να πιστεύει ότι είμαι πολύ καλός άνθρωπος. Διαφορετικά δεν θα μου τα έδινε όλα αυτά. Έχω μια υπέροχη οικογένεια και κάνω τη δουλειά που πάντα ονειρευόμουν. Με έχει βοηθήσει τόσο πολύ που σίγουρα πρέπει να έχει καλή άποψη για μένα». (Για τον Θεό)
«Είναι σαν τους ηδονοβλεψίες, του αρέσει να παρακολουθεί τους άλλους. Μου θυμίζει αυτούς τους ανθρώπους που όταν είναι σπίτι τους έχουν ένα τηλεσκόπιο για να βλέπουν μέσα στα σπίτια των άλλων». (Για τον Arsene Wenger)
«Προτιμώ να παίξω με 10 παίκτες, παρά να περιμένω κάποιον που καθυστέρησε να έρθει».
Διαβάστε ακόμα: Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο ήταν ένας γεννημένος All-Star παίκτης
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
