Βουλιάζει η κανονικότητα του Κυριάκου Μητσοτάκη

Μια χώρα που βουλιάζει (φωτογραφία: Sooc).

Η δεύτερη θητεία του Ανδρέα Παπανδρέου, του Μπαράκ Ομπάμα, της Άνγκελα Μέρκελ, του Εμανουέλ Μακρόν. Να είναι, άραγε, τυχαίο; Ολες πήγαν στράφι ή στην καλύτερη των περιπτώσεων αντιμετώπισαν σοβαρά ζητήματα με αβελτηρίες, δυσλειτουργίες και απώλεια της αίσθησης του χρόνου και του καθήκοντος.

Η δεύτερη θητεία του Κυριάκου Μητσοτάκη ξεκίνησε εντελώς ανάποδα. Τίποτα ως τώρα δεν έχει πάει καλά και μόνο κάποιος αδαής έχει άλλη άποψη. Η πλημμελής αντιμετώπιση των πυρκαγιών, η βία στους δρόμους, η κατάσταση στα λιμάνια (με αφορμή τη δολοφονία του Αντώνη Καργιώτη) και τώρα οι πλημμύρες που έχουν παραλύσει το κράτος. Ολα δείχνουν πως βρίσκονται σε κατάσταση αποδρομής.

Προφανώς και δεν υπάρχει κάποια συμπαντική συμπαιγνία κατά των πολιτικών που καταφέρνουν να κρατήσουν την εμπιστοσύνη των πολιτών για δεύτερη φορά. Το φαινόμενο είναι ευεξήγητο: η εξουσία μεθάει. Η αίσθηση, δε, ότι παίζεις χωρίς αντίπαλο σε μουδιάζει γλυκά. Σου δίνει την αίσθηση πως είσαι άτρωτος και τίποτα δεν μπορεί να σε ξεκολλήσει από το θρόνο σου. Τίποτα; Η ζωή είναι ένα άγραφο μυθιστόρημα και σίγουρα ο εκάστοτε πρωθυπουργός δεν είναι ο συγγραφέας της.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης υποσχέθηκε στις πρόσφατες εκλογές κανονικότητα σε όλα τα πεδία της καθημερινότητας. Μια μετάβαση από τα προηγούμενα ταραγμένα χρόνια σε μια φάση ομαλότητας και ήρεμης ζωής. Προέβαλλε ως βασικό επιχείρημα ότι τα λοιπά κόμματα ήταν έτοιμα να μετατρέψουν τη χώρα σε χαοτικό αγρό, τη στιγμή που εκείνος ήταν ο μόνος εγγυητής της γαλήνης. Διαψεύστηκε πριν αλέκτωρ φωνήσαι τρις.

Ναι, προφανώς η κλιματική κρίση δημιουργεί ζητήματα που ξεπερνούν τα εθνικά δεινά. Το καλοκαίρι ο παρατεταμένος καύσωνας οδήγησε στις μεγάλες φωτιές και τώρα ο Daniel έριξε τη χώρα μέσα σε έναν απύθμενο βούρκο. Αν, όμως, σταθούμε μόνο στη μοιρολατρία του πράγματος (η φύση εκδικείται), τότε τι την χρειαζόμαστε την κυβέρνηση; Για να κάνουμε το σταυρό μας μαζί της; Να μας λείπει.

Εν μέσω σκιών και διαψεύσεων (φωτογραφία: Sooc).

O ίδιος ο πρωθυπουργός δεν ζήτησε περίοδο χάριτος αμέσως μετά την πανηγυρική εκλογή του. Λαμπρά, δεν θα του την δίναμε έτσι κι αλλιώς. Μόνο που φαίνεται πως κατέβασε πολύ τον πήχη των προσδοκιών. Δείχνει να επαναπαύθηκε κι αυτός στη λογική του ενός παίκτη στη σκακιέρα.

Με τον ΣΥΡΙΖΑ ξεδοντιασμένο και τα λοιπά κόμματα να έχουν ελάχιστη επιρροή στους πολίτες, πίστεψε πως όποια λάθη κι αν κάνει θα του συγχωρεθούν επειδή δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική λύση. Βασικός νόμος: στις δημοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Το 41% που έλαβε, εύκολα μπορεί να μειωθεί σε επικίνδυνο -για το κόμμα του- σημείο.

Αυτή τη στιγμή δείχνουμε να μεταβαίνουμε από μια κρίση στην επόμενη δίχως προοπτική και λύση. Αν οι εκλογές λύνουν (;) τον γόρδιο δεσμό, στην περίπτωσή μας δεν υπάρχουν ως ενδεχόμενο. Είναι νωπή ακόμη η εντολή που έλαβε η κυβέρνηση Μητσοτάκη, επομένως θα πρέπει να λουστεί όλα τα επίχειρα των προβλημάτων που δεν λύνει.

Με αφορμή το χάος στη Θεσσαλία, ο πρωθυπουργός προανήγγειλε νέες αλλαγές στην Πολιτική Προστασία. Κι άλλες; Μα κάθε φορά, έπειτα από μια κρίση, καταλήγει με υπόσχεση ότι θα προχωρήσει σε ριζικές αλλαγές. Μήπως, όμως, να τις κάνει αυτές τις αλλαγές πριν ξεσπάσει η κρίση;

Το να επικαλείται το 112 ως πανάκεια δείχνει την ένδεια άλλων μέσων πρόληψης. Ναι, να σωθούν οι ανθρώπινες ζωές, όλοι αυτό θέλουμε, αλλά να μην γίνουν όλα τα υπόλοιπα ρημαδιό. Διότι αυτή τη στιγμή η χώρα είναι βουλιαγμένη κάτω από τα φουσκωμένα ποτάμια της θλίψης και της οργής.

Κατά τη δεύτερη θητεία του Κυριάκου Μητσοτάκη, το μόνο που λειτουργεί σωστά είναι η μη κανονικότητα. Μας… επισκέπτεται πολύ συχνά τελευταία θυμίζοντάς μας πως οι παθογένειες της χώρες είναι βαθιές μεν, αλλά δεν κάνει κανένας κάτι για να τις μετριάσει και να τις επουλώσει.

Το γεγονός ότι ακόμη και ακραιφνείς δημοσιολογούντες που ως τώρα έπιναν νερό στο όνομα του Κυριάκου, τώρα αρχίζουν να αισθάνονται άβολα με την καθίζησή του και να κάνουν λόγο ακόμη και για παραίτηση αν δεν μπορεί να τα φέρει βόλτα (κι εσύ, Άρη Πορτοσάλτε;), κάτι λέει.

Σε μια εποχή που ο Μητσοτάκης είχε καταφέρει να έχει με το μέρος του τα μίντια και η επιφανειακότητα των πραγμάτων να λειτουργεί υπέρ του, τα τελευταία γεγονότα τον δείχνουν (και είναι) πιο γυμνός από ποτέ. Πλέον, κανένα επικοινωνιακό τρικ δεν μπορεί να κρύψει το βάθος των προβλημάτων και την απουσία λύσεων.

Καλές είναι οι εξαγγελίες, τα χαμόγελα, το σηκωμένο φρύδι και η αίσθηση της παντοδυναμίας, αλλά η πολιτική ιστορία έχει δείξει πως όλα τούτα εύκολα γίνονται σκόνη στον άνεμο έπειτα από μια στραβή. Εσχάτως, αυτές οι στραβές αυγαταίνουν επικίνδυνα.

Διαβάστε ακόμα: Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης. Η συγγνώμη του επιστρέφεται ως ανειλικρινής.

TAGS :
Κυριάκος μητσοτάκης πλημμύρες πυρκαγιές

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook