Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης: η συγγνώμη του επιστρέφεται ως ανειλικρινής

Μια συγγνώμη (ειδικά αν δεν είναι αληθινή) δεν φτάνει (φωτογραφία: Sooc).

Update 11/09: O Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης παραιτήθηκε τελικά από υπουργός Ναυτιλίας το πρωί της Δευτέρας, για λόγους ευθιξίας. 

Η «συγγνώμη» είναι η πιο δύσκολη λέξη που μπορεί να προφέρει κανείς. Εχει πάντα διασταλτική έννοια, καθώς εξαρτάται από το πώς και πότε την προφέρεις. Είναι μια μορφή συντριβής του εγώ η αληθινή συγγνώμη, περιέχει οδύνη, εσωτερικό σπαραγμό, μια έντονη διάθεση αυτοκριτικής. Θέτει τον άνθρωπο που την λέει σε μια αμφίβολη θέση, καθώς δεν γνωρίζει αν θα γίνει δεκτή.

Εν προκειμένω: η συγγνώμη που είπε (μάλλον την έγραψε σε post) ο υπουργός Ναυτιλίας Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης έπειτα από την ολότελα αστόχαστη και προκλητική δήλωσή του, στην οποία εξίσωνε τον θρήνο των οικείων του 36χρονου Αντώνη Καρυώτη με τον αντίστοιχο που θα αισθάνονται οι οικογένειες των θυτών, αυτή η συγγνώμη είναι αποτέλεσμα υπολογισμού.

Μάλιστα, αν προσμετρηθούν και τα «αν» και τα «ίσως» που περιέχει η «διορθωτική» του δήλωση («αν άθελά μου», «ενδεχομένως κάποιοι εξέλαβαν…») φαίνεται ολοκάθαρα πως μέσα του εξακολουθεί να πιστεύει πως η αρχική του δήλωση ήταν ορθή. Έτσι λέγεται μια πραγματική συγγνώμη;

Μπρος στη λαϊκή κατακραυγή και τον προφανή εκνευρισμό του Μαξίμου για το σάλο που προκάλεσε, είναι ολότελα πρόδηλο πως θέλησε να ρίξει τον εαυτό του στα μαλακά μπας και γλιτώσει τα χειρότερα. Ήτοι: την πιθανή αποπομπή του από το κυβερνητικό σχήμα. Ματαιοπονεί. Μπορεί τα λόγια να είναι αέρας, αλλά ορισμένες φορές αυτός ο αέρας είναι μολυσμένος και δεν διαλύεται εύκολα.

Δεν έχει εφευρεθεί σφουγγάρι που να σβήσει τα έπεα πτερόεντα. Ειδικά των πολιτικών που έχουν δημόσιο λόγο και αντικειμενική ευθύνη για όσα συμβαίνουν στον τομέα τους. Συγγνώμη είχε ζητήσει και ο Αχιλλέας Καραμανλής μετά τα Τέμπη, αλλά πραγματικά, πλην των κομματικών, ποιος την πίστεψε;

Όπως και τότε έτσι και τώρα θα γράψουμε το ίδιο: η συγγνώμη που λένε σπανιότατα οι έλληνες πολιτικοί είναι ψευδεπίγραφη και γίνεται για ίδιους λόγους. Αν πραγματικά πιστεύουν πως έχουν πράξει λάθος παραιτούνται και ακόμη καλύτερα αποχωρούν από την πολιτική.

Ο Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης δεν είναι νέος στην πολιτική για να επικαλεστεί τυχόν απειρία και αστοχασιά. Έχει πίσω του χιλιόμετρα, μόνο που φαίνεται πως τα διήνυσε ως συνοδηγός και ουχί ως οδηγός. Τον πάει τον όνομα που κληρονόμησε από τον πατέρα του, αλλά για πόσο ακόμη θα τρέχει στην πολιτική κονίστρα;

Πριν από τη συγγνώμη που εκφέρεται για το θεαθήναι θα έπρεπε να είχε επιτελέσει το καθήκον του. Με αφορμή τον δολοφονικό πνιγμό του Αντώνη Καρυώτη αναφύονται μια σειρά παραβάσεων που συμβαίνουν καθημερινά στο λιμάνι του Πειραιά.

Καράβια που φεύγουν με ανοιχτές της μπουκαπόρτες, λιμενικοί που δεν είναι στη θέση τους, ναυτιλιακές εταιρείες που λειτουργούν ως επικυρίαρχοι του χώρου (για να το γράψουμε όσο πιο κομψά γίνεται). Για όλα αυτά ο κ. Βαρβιτσιώτης γνωρίζει κάτι;

Αν όχι, τότε κακώς έχει το χαρτοφυλάκιο του υπουργείου. Αν ναι, τότε μήπως πρέπει να ξεκινήσει από εκεί τις συγγνώμες του; Κι όταν τις ολοκληρώνει, ας πάρει το καπελάκι του κι ας αναχωρήσει. Είναι βέβαιο πως δεν θα χαθεί. Στην Ελλάδα είμαστε, ελάχιστοι πολιτικοί χάνονται από προσώπου γης. Ολο και κάποια άλλη θέση θα τους δοθεί κι όταν κατακάτσει η σκόνη επανέρχονται στο προσκήνιο. Μήπως πιστεύει κανείς πως ο Αχιλλέας Καραμανλής θα μείνει για πάντα στην άκρη του κομματικού πάγκου;

Στο θέμα Βαρβιτσιώτη, πάντως, το Μαξίμου έχει, επίσης, ευθύνη. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης φαίνεται να λειτουργεί με δύο μέτρα και δύο σταθμά. Απέπεμψε εν μια νυκτί τον Νότη Μηταράκη και εξοβέλισε τον Γιώργο Πατούλη, καθώς τη στιγμή που καιγόταν η Ελλάδα αυτοί περί άλλα ετύρβαζαν. Πολύ σωστά έκανε και τους έστειλε σπίτι τους.

Τον Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη γιατί τον αφήνει στη θέση του; Μήπως οι δηλώσεις των υπουργών δεν έχουν βαρύτητα; Μήπως λέγονται μόνο για να γεμίζουν τον δημοσιογραφικό «αέρα»; Αν είναι έτσι, τότε να το ξέρουμε να τους αντιμετωπίζουμε σαν σκριπ διαφημίσεων πριν και μετά τα σίριαλ.

Εδώ υπάρχει ένα δομικό ζήτημα που έχει να κάνει με το πώς αντιμετωπίζει ο πολιτικός κόσμος της χώρας την έννοια της συγχώρεσης. Πόση βαρύτητα του δίνει και αν πραγματικά πιστεύει πως όταν λέγεται πρέπει να συνοδεύεται και από έμπρακτες αποδείξεις ότι είναι αληθινή.

Δεν υπάρχει «συγγνωμόμετρο» για να μετρήσουμε την αλήθεια των λεγομένων του Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη. Το καλύτερο που θα μπορούσε να κάνει για τον πιστέψουμε θα ήταν να λειτουργήσει ως άνθρωπος που μέσα του κάτι κλονίστηκε όταν συνειδητοποίησε τι είπε και τι δεν έκανε.

Πιστεύει κανείς πως συνέβη κάτι τέτοιο στον εσωτερικό κόσμο του υπουργού; Ρητορικό το ερώτημα.

Διαβάστε ακόμα: Πώς γίναμε έτσι; Πώς αποκτηνωθήκαμε;

TAGS :
Κυριάκος μητσοτάκης

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook