Κώστας Καραμανλής: το «παιδί» μίλησε, αλλά πλέον είναι αργά

Όντως μίλησε ή ήταν false alarm; (φωτογραφία: Menelaos Myrillas / SOOC).

Ομιλούν ολόγραμμα. Ασώματος κεφαλή. Θαύμα της πολιτικής φύσης, καθώς είναι ο πρώτος πρωθυπουργός που έχασε τη μιλιά του δίχως κάποιο παθολογικό αίτιο. Περιφερόμενη σπουδαιοφάνεια που ουδέποτε επιβεβαιώθηκε εν τοις πράγμασι.

Ψάχνεις να βρεις έναν εύσχημο τρόπο να περιγράψεις την πολιτεία του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή από τη στιγμή που αποχώρησε από το Μαξίμου (έχουν περάσει ήδη 13 χρόνια) και η ελληνική γλώσσα που φημίζεται για την πλαστικότητά της, δεν βοηθάει.

Έπειτα από κενό φωνής (sic) μακράς διάρκειας που θα προσομοίαζε σε σαρκοφάγο κάποιου Φαραώ, αποφάσισε να παρέμβει στα πολιτικά πράγματα με αφορμή το θέμα των υποκλοπών. Η φωνή βοώντος εν Ανώγεια (εκεί βρέθηκε ο πρώην πρωθυπουργός) απεφάνθη, μέσες άκρες, πως το θέμα των υποκλοπών δεν έχει κλείσει και ότι πρέπει να ριχθεί άπλετο φως. Φως, περισσότερο φως.

Μικρή σημείωση, αλλά ουσιαστική: αν ήθελε να παρέμβει στο θέμα των υποκλοπών θα μπορούσε να το κάνει από το βήμα της Βουλής. Δεν το έπραξε ούτε εκεί που είναι ο φυσικός χώρος παρέμβασης ενός πολιτικού. Προτίμησε τας εξοχάς.

Υπό άλλες συνθήκες θα σημείωνε κανείς πως ο λόγος ενός πρώην πρωθυπουργού και αρχηγού κόμματος δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητος. Εδώ ακόμη και ο Καμμένος ανέβασε κάτι προσφάτως στα social media (εν προκειμένω: το τραγούδι «Όταν γυρίσω θα τους γαμήσω» με τη γνωστή φράση του Καραϊσκάκη) και έγινε καλό πατιρντί από τους χρήστες.

Για να μην περάσουν απαρατήρητες, όμως,  οι απόψεις ενός πολιτικού δεν θα πρέπει να γίνονται καθ’ εκάστην ούτε να εμφανίζονται εν είδει χρησμού σαν κι αυτούς που έδινε κατά καιρούς ο άλλος Καραμανλής (ο καλός!), να μην πέφτουν με το σταγονόμετρο και σίγουρα να περιλαμβάνουν μια σειρά παρεμβάσεων και σε άλλα καυτά ζητήματα της καθημερινότητας.

Ο Κώστας Καραμανλής σιώπησε στα μνημόνια, σιώπησε στην ακρίβεια, σιώπησε στη Novartis, σιώπησε γενικώς. Αποφάσισε να ιδιωτεύσει ενόσω είναι ακόμη στην πολιτική έχοντας το ρόλο, πλέον, του βουλευτή. Παράδοξο, αν μη τι άλλο και ελάχιστα ντόμπρο.

Θα μπορούσε να φύγει από την πολιτική αν το ήθελε και ουδείς θα τον είχε ψέξει. Κοινώς: γούστο του και καπέλο του. Θα μπορούσε να συγγράφει άρθρα και βιβλία, να κάνει διαλέξεις, να φτιάξει το αρχείο του, να κάνει, τέλος πάντων, ό,τι επιθυμούσε. Αντ’ αυτού, ο Κώστας Καραμανλής αποφάσισε να ακολουθήσει μια εξόχως μεσοβέζικη λύση που δεν του περιποιεί τιμή.

Τώρα, όλοι οι πολιτικοί αναλυτές προσπαθούν να καταλάβουν το κινούν αίτιο που τον οδήγησε να προβεί σ’ αυτές τις δηλώσεις. Ψάχνουν από πίσω δάχτυλο του ΣΥΡΙΖΑ ή, έστω, μια αντιπολιτευτική μανιέρα που έρχεται εκ των έσω της Νέας Δημοκρατίας.

Λογική η σκέψη: ο Καραμανλής ενδέχεται να ροκανίζει την καρέκλα του Μητσοτάκη σε ένα θέμα που, αναμφίβολα, η κυβέρνηση πιάστηκε φάουλ και υπό συνθήκες θα μπορούσε να την οδηγήσει ακόμη και σε πτώση ή έστω σε αποδρομή. Να γιατί το Μαξίμου βρέθηκε προ απροόπτου. Αλλά μήπως όλοι δεν βρεθήκαμε στην ίδια κατάσταση;

Μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ ύψωσε σημαία επίθεσης βλέποντας πως τα οικεία βέλη θα πλήξουν περισσότερο το σώμα της κυβέρνησης από τα αντιπολιτευτικά που είναι δεδομένα, αλλά συνήθως άσφαιρα. Να πρόσφερε, λοιπόν, ο Καραμανλής μια εξωκομματική (!) υπηρεσία στον Τσίπρα; Να σημαίνει αυτό κάτι για την πιθανότητα πρόωρων εκλογών;

Εχω την αίσθηση, αν όχι τη βεβαιότητα, πως δίνουμε στον Κώστα Καραμανλή μεγαλύτερη βαρύτητα από όση πραγματικά έχει. Του προσδίδουμε πολιτική βαρύτητα περισσότερο από αυτή που του έχει απομείνει. Η πάλαι ποτέ καραμανλική πτέρυγα στη Νέα Δημοκρατία συνεχώς συρρικνώνεται. Πιο πολύ μύθος είναι πια παρά πραγματικότητα.

Οσο για την επιρροή που έχει στον κόσμο, αυτή προσμετράται σε μια ευδιάκριτη δράκα ψηφοφόρων που στο πρόσωπό του βλέπουν τον θείο Καραμανλή αδιαφορώντας για το γεγονός ότι η συγγένεια δεν εξασφαλίσει και ομοιότητα ικανοτήτων.

Ο Καραμανλής άργησε και μάλιστα άργησε χαρακτηριστικά. Τώρα ό,τι και να πει δεν έχει μεγάλη αξία ούτε γίνεται να καθορίσει τα πράγματα στην ελληνική πολιτική ζωή. Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Το σώφρον θα ήταν να ακολουθήσει το παράδειγμα του Κώστα Σημίτη, να περάσει στην αποστρατεία και να αφήσει κάποιους άλλους που πραγματικά το θέλουν να κάνουν πολιτικό παιχνίδι.

Ας μην ξεχνάμε πως ο Καραμανλής ποτέ δεν έδειξε τρομερή ζέση για το επάγγελμα του πολιτικού. Του δόθηκε κληρονομικώ δικαιώματι, το ακολούθησε αρκετά χρόνια λες και φορούσε ένα κοστούμι δύο νούμερα μικρότερο και τώρα το ξηλώνει πόντο πόντο. Τουλάχιστον ας το κάνει γρήγορα ή ας αλλάξει άμεσα ράφτη.

Διαβάστε ακόμα: Ο αφόρητος επαρχιωτισμός μας απέναντι στα ξένα ΜΜΕ.

TAGS :
Κυριάκος μητσοτάκης Κώστας Καραμανλής νεα δημοκρατία Σύριζα

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook