Ποιοι σπεκουλάρουν πάνω στη ζωή ενός ανθρώπου -έστω στυγνού δολοφόνου- παρασύροντας νέους σε έναν ακόμα ψεκασμένο κατήφορο; (Φωτό SOOC).
Ένα almost blue κλίμα εκλύεται από την κυρίαρχη στην ατζέντα υπόθεση Κουφοντίνα. Κυβέρνηση, Αντιπολίτευση, σόσιαλ-μήντια, όλη η κοινωνία σε στάση κουφοντινηδόν πήρε ανακλαστικά θέση. Τελικά ο κύβος ερρίφθη, όπως αποτύπωσαν καταθλιπτικά οι τελευταίες δημοσκοπήσεις, αφότου ο αγέρωχος απεργός «κιότεψε» (διερευνάται ποιοι έχασαν/κέρδισαν). Ακούστηκαν πολλά, αλλά υπάρχουν ακόμα λίγα που νομίζουμε ότι συσκοτίστηκαν λόγω υπερπληροφόρησης, ναιμεναλλαδισμού και υπερθέρμανσης κάποιων αφελών ή δολίων πληκτρολογίων και θα αποπειραθούμε να τα καταθέσουμε εδώ.
Κολοκοτρωναίικη η έπαρση Κουφοντίνα
Αυτό που φαινόταν από την αρχή, τώρα όλοι το καταλαβαίνουν. Ο κ. Κουφοντίνας (κ.Κ.) -που λόγω φιλοτρομοκρατικών Συριζονόμικς ΚΑΙ ίσως πολύ σύντομα αποφυλακιστεί ΚΑΙ πέρναγε ζωή και κότα στις αγροτικές φυλακές Κασσαβέτειας πρόσφατα χαλάστηκε που χρειάστηκε να πάει με άλλους βαρυποινίτες στο Δομοκό.
Μάλιστα, φοβήθηκε ότι εκεί δεν θα έχει καλή τύχη κάποιο αίτημα αποφυλάκισής του. Έτσι, άνοιξε μια νέα φάμπρικα διαμαρτυρίας κάνοντας τρύπα στο νερό με σκοπό εύκολα να ενισχύσει κάποιο ατσαλάκωτο/ηρωικό προφίλ. Αλλά στράβωσε η τροπή των πραγμάτων (εκθέτοντας και τους υποστηρικτές/σπόνσορες). Μάλιστα, τελικά, κατέρρευσε η ατσαλάκωτη αντιστασιακή/αντισυστημική του εικόνα, αφού δέχθηκε ιατρική ενυδάτωση/βοήθεια, υποβαθμίζοντας το δράμα του σε φαρσοκωμωδία.
Όπως απέδειξε η κατάσταση των πραγμάτων, όλα στην υπόθεση έγιναν σύννομα, εκείνος μπερδεύτηκε, η κυβέρνηση άντεξε, η κοινωνία τοποθετήθηκε αρνητικά στον εκβιασμό του. Καταλυτικά επέδρασε και η δήλωση Κούρτοβικ «για λόγους ασφάλειας του κράτους», εργαλειοποιώντας/υιοθετώντας και επίσημα τόσες εκατοντάδες καταστροφικές για δημόσια/ιδιωτικά κινητά/ακίνητα επιθέσεις φασιστικών ταγμάτων εφόδου και τόσες δεκάδες συλλαλητήρια.
Είχε, λοιπόν, καλομάθει ο κ.Κ. (πάντα πιστεύοντας ότι είχε λαϊκό έρεισμα) να χαίρεται την ηθική αναγνώριση και τις παροχές που του εξασφάλιζε το σύστημα Παρασκευόπουλος-Λάμπρου-Τόσκας-κλπ της πενταετούς Κυβέρνησης Αγανακτισμένων. Έτσι ξελασπώθηκε ουσιωδώς, βοηθούμενος να συνεχίσει την αγέρωχη στάση τύπου ο-πωλών-τοις-μετρητοίς-και-καβάλα-πάω-στην-εκκλησιά-καβάλα-προσκυνάω-κολοκοτρωνέικα.
«Εκδίκηση» και μάλιστα «δολοφονική»;
Προτάσσουμε εδώ δύο αναγκαίες σημαντικές διευκρινίσεις:
-Λάθος μέγα ήταν η διαρκής πρόταξη της δολοφονικότητας Κουφοντίνα και όχι της νομιμότητας, έτσι ώστε να παίρνουν αφορμή οι θαυμαστές του υπονοώντας ότι η κυβέρνηση τον εκδικείται γιατί ήταν σήριαλ-κίλλερ. Όμως, το ζήτημα αποξαρχής ήταν η αντικανονικότητα της απαίτησης ΔΚ ως απλού καταδίκου: δεν ήταν ηθικό, αλλά νομικό το ζήτημα σε ποια φυλακή θα πάει. Άλλωστε, ουδείς φοβόταν να πει δολοφόνο τον κ. Κ.: έκανε λαμπρή καρριέρα στον ιδιωτικό τομέα ως ελεύθερος επαγγελματίας τρομοκράτης, πετυχημένος «εκτελεστής». Αλλά και εξαιρετικός ληστής -όθεν και η σωρευτικά πλούσια λεία του πόρεψε τη φαμίλια του (και άλλων) με επαύλεις και προικιά αποκατάστασης επιγόνων.
-Επίσης, επειδή το οργουελλιανά κουμουνιζμένο νιου-σπηκ πάλι κατάφερε αντιστρέφοντας/διαστρέφοντας τις έννοιες να κατηγορήσει την οικογένεια Μητσοτάκη (θύμα Μπακογιάννης) ως δολοφόνους του (θύτη) Κουφοντίνα (καταδρομές φασιστικών ταγμάτων εφόδου σε Πατρικό-Μητσοτάκη-Χανιά/Ίδρυμα-Μητσοτάκη-Θησείο), ελάχιστοι θυμήθηκαν έγκαιρα το ιταλικό αντιπαράδειγμα. Όταν οι Ερυθρές Ταξιαρχίες απήγαγαν (1978) τον πρώην Π/Θ Άλντο Μόρο εκβιάζοντας πως θα τον σκοτώσουν αν δεν αποφυλακιστούν κάποιοι σύντροφοί τους, τότε σούμπιτο το ιταλικό πολιτικό σύστημα αρνήθηκε τον εκβιασμό με πρωτοστάτη τον κομμουνιστή ηγέτη Μπερλινγκουέρ, απορρίπτοντας την απαράδεκτη συζήτηση ποιος δολοφόνησε τον Μόρο…
Κοινοτοπία του Κακού
Το παταγωδώς ατυχήσαν εγχείρημα Κουφοντίνα θύμισε αρκετά την «Κοινοτοπία του Κακού», που απέδωσε η Χάννα Άρεντ στον Ναζί Άιχμαν (δικαζόμενο μαζικό δολοφόνο Εβραίων). Ξεσήκωσε τότε διεθνή κατακραυγή, καθώς υπονοούσε ότι κάθε δολοφόνος Άιχμαν διαπράττει χαμογελώντας τα αίσχιστα, τάχα υπηρετώντας αδιαμφισβήτητης ηθικής αξίας εντολές.
Διαστέλλοντας την ουσία αυτής της οιονεί πρωτοεμφανιζόμενης κορρεκτίλας στα διεθνώς παραδεκτά, θα μπορούσαμε να πούμε ότι και ο Κουφοντίνας (αν και εδώ ήταν αφεντικό, όχι διεκπεραιωτής-Άιχμαν-εκτελών-εντολές-άλλων), υπάκουγε στις «φωνές» της βλαμμένης/ανορθολογικής Μ-Λ-Δοξασίας του.
Όπως η Ζανν-ντ-Αρκ και αυτός, όπως και εκατομμύρια άλλοι διαχρονικά με μάτια γουρλωμένα υπακούουν στις «φωνές» τους και διαπράττουν της χολής τους τον χαβά, γιατί τους πνίγει το δίκιο. Τότε, εκ του αποτελέσματος, άλλοτε η μείζων κοινωνία τους απονέμει ευθύνες, άλλοτε όχι.
Τόσο η κορρεκτίλα της κ. Κούρτοβικ (που απαιτεί να μην λέμε δολοφόνο τον κ.Κ. και αντικοινωνικότατα να του αποδώσουμε ειδικά σωφρονιστικά προνόμια), όσο ο Μάκης-τιμωρούμε-τους-κακούς-για-μια-καλή-κοινωνία-Μπαλαούρας και ο καθηγητής Ρούσσης, ΔΕΝ δείχνουν επίγνωση/συνείδηση του Κακού, ότι η Αυτοδικία είναι δομικό κουμπί του Φασισμού. Είναι απλώς η Κοινοτοπία του Κακού που ρυθμίζει τον κυρίαρχο στο καθ’-ημάς-εθνικό-ισλάμ Λογισμότυπό τους, κάνοντας την διαφορά του νικητή Καραγκιόζειου Λογισμότυπου από τον χαμένο Οδύσσειο Λογισμότυπο, του μεσαιωνικού Ισλάμ των μαγικών/ανορθολογικών συναστριών από την νεωτερική Δύση.
«Πάλι-τα-ίδια-θα-‘κανα»
Όπως ξεκάθαρα και με παρρησία εξομολογείται σε βιβλίο του (βλ. σχετικό εξαιρετικό κείμενο του Σάκη Κουρουζίδη) ο κ.Κ. απειλεί ευθέως την δημοκρατία ότι έτσι και απολυθεί, ασφαλώς θα ξανακάνει τα ίδια… Εννοείται ότι η δημοκρατία δεν είναι εκδικητική, είναι όμως θεραπευτικά διδακτική: δίνει ευκαιρίες σε όποιον μετανιώνει, όχι στον αγέρωχα αμετανόητο.
Όπως οι Αρχιχουνταίοι, έτσι και ο κ.Κ. απαιτεί αποφυλάκιση αμετανόητα επιμένοντας: «άμα βγω θα συνεχίσω να πολεμώ την δημοκρατία», κάτι που εύλογα υπαγορεύει μη αποφυλάκιση. Δυστυχώς για τον κ.Κ., σε αυτό ακριβώς το κρίσιμο ζήτημα θα δοκιμαστεί: είναι αναγκασμένος να ζητήσει συγγνώμη αν θέλει να βγει άμεσα, αλλά η ως τώρα εγωιστική κολοκοτρωναίκη κιμπαριά του δύσκολα θα τού επιτρέψει να ζητήσει συγγνώμη…
Διχασμός και Πολιτική φιλοδοξία Κουφοντίνα;
Άλλωστε, ως γνήσιος αξιοπρεπής «επαναστάτης» ο κ.Κ. απαξιοί να διαλεχθεί με την δημοκρατία: πάντα απλώς ανακοίνωνε όσα αποφασίζει/διατάσσει/εκτελεί. Όθεν και εκπλήσσεται όταν δεν γίνεται το δικό του, καθώς (το-λένε-και-τα-χαρτιά-του-τα-μαρξιστικά) η Αλήθειά του είναι Υπέρτατος Νόμος και οι μάγκες να αποσύρονται.
Γι’ αυτό εξεπλάγη που αυτή τη φορά δεν του έγινε το χατίρι-(διαταγή), καθώς αισθάνεται Νεφεληγερέτης-Ζευς, άντε Κολοκοτρωναίος, ή, έστω, Μακρυγιανναίος/Άρης/Τσε, κάποιος «Πολιτικός-Κρατούμενος-Εθνάρχης» τέλος πάντων. Ο μπον-πουρ-λ’-οριάν παλαιοτάτης κοπής πετυχημένος επικοινωνισμός του ξέρει να πολιτεύεται τύπου «Πολιτική=διαχείριση-συμβόλων» και αυτο-συμβολοποιείται, ονειρευόμενος ότι κάποτε θα γίνει πόστερ σε εφηβικά δωμάτια αντί του Άρη και του Τσε.
Με τέτοιο ηγετικό προφίλ, λοιπόν, στήνει Σύμβολο και άψογα/επικοινωνιστικότατα του ασκεί διαχείριση φιλόδοξων πολιτικών βλέψεων, καθώς η βαθιά ριζωμένη στην κοινωνία Δεύτερη Εκκλησία (βλ. «Ελλάδα μια χώρα ευδοκίμως προνεωτερική») πάσχει από ηγεσία…
Βέβαια, σταθμίζοντας την δυναμική του κοινωνικού αντίκτυπου, αφού εξαρχής είχε εκχωρήσει την συνδιαχείριση του «αγώνα» του ΣΤΟ Σύστημα, πείσθηκε να υποχωρήσει βλέποντας ότι ΔΕΝ φτούρησε ο εκβιασμός του, οπότε εφεξής είναι λούζερ και τα πολιτικά του σχέδια μάλλον αναβάλλονται.
Άνοιξε έτσι και συζήτηση: «μας δίχασε ή όχι ο Κουφοντίνας, με το νομικό,-ή-μήπως-ηθικό,-ή-μήπως-πολιτικό του θέμα;», χωρίς εύκολες απαντήσεις. Διότι ολοφάνερα η Φιλελεύθερη Δημοκρατία κέρδισε, όμως και ο απεργός «Λαϊκός-Ήρωας» έκανε δουλίτσα του: από το δημοσκοπικό σκορ 70%-15,5% θα απαιτήσει μερδικό από τους πολιτικούς χαμένους υποστηρικτές της κυβερνητικής υποχώρησης που μάζεψαν (από εκλογικό 50+%) μόνο15,5%, θλιβερά/αναπόδραστα εγκλωβισμένοι.
Βέβαια, ο διαχρονικός διχασμός ποσοτικοποιείται-«τιμολογείται» ανάλογα με τις ποιότητες των αγωγών/ηγετών του διπόλου Δύση/Εκσυγχρονισμός-Ισλάμ/Λαϊκισμός. Και άλλοτε, σπάνια, όπως σήμερα, κερδίζει ο πρώτος, άλλοτε κυριαρχεί ο δεύτερος. Το θέμα ενδιαφέρει κυρίως τον κ. Τσίπρα, που οφείλει να καταλάβει, γιατί «με-τον-ήλιο-τα-βγάζει-με-τον ήλιο-τα-βάζει,-τι-έχουν-τα-έρμα-και-ψοφάνε;».
Αφού, μπορεί να του πήγαν όλα πρίμα στις αρχές της δεκαετίας, καθώς το κύμα τον ανέβασε στα ύψη, αλλά τώρα που η κοινωνία έπαθε κι έμαθε, δεν είναι πια ο καιρός του. Και δεν ήταν ο κ.Κ. υποκείμενο του Κουφοντινοδράματος, αλλά η Κοινωνία, που τώρα έγειρε ανάποδα από την Αντιμνημονιακή της Φάση, αναστοχαζόμενη την δεκαετή Καμένη Εμπειρία.
Το αίμα νερό δεν γίνεται
Δεν έφτανε του ΣΥΡΙΖΑ που ταλαιπωρείται ως ανυπόληπτη Αντιπολίτευση χτυπώντας δημοσκοπικούς πάτους αδιακρίτως επικαιρότητας, έπαθε μεγάλη ζημιά που πήγε πάλι να κάνει ανεύθυνη σπέκουλα υπέρ Κουφοντίνα. Πάντως, η αλήθεια είναι ότι η «Αριστερά» ανακτά αταβιστικά την λαστ-γήαρ αφελή πεποίθηση ότι ένας άλλος εξωπραγματικός κόσμος είναι εφικτός και για να τον πετύχουμε χρειάζεται κάμποση Καλή Πολιτική Βία. Αυτό δύσκολα αλλάζει, όσο κι αν ο πολιτικός πραγματισμός δείχνει τον δρόμο προς την υπέρβαση της ληγμένης ευήθειας.
Έτσι, βoλοδέρνει σερνάμενη πίσω από το «ιδεώδες-υπέρ-του-ανθρώπου» του κ. Κουφοντίνα. Αν ήταν μόνο ένα περιστατικό, θα αποκαλούνταν σύμπτωση. Αλλά, η πλειάδα υπερασπιστικών μαρτύρων σε τρομοδίκες και δηλώσεων στήριξης υπέρ του «πολιτικού-κρατούμενου-Κουφοντίνα» και κάθε χαμηλής-ή-και-υψηλής έντασης τρομοκρατίας, δυστυχώς αποδεικνύει ότι το αίμα νερό δεν γίνεται. Έτσι δύσκολα αποκρούεται η κριτική στον «σοσιαλδημοκρατικό» ΣΥΡΙΖΑ τύπου «έτσι θα κατηγορηθείτε ως οιονεί-πολιτικό-σκέλος της καθ’ ημάς τρομοκρατίας».
Διαχρονικά δεν κρατιούνται τα παιδιά, όπως ο Θοδωρής -πάλι-με-διαστρεβλώσανε- Δρίτσας: «Κανείς-δεν-τρομοκρατήθηκε-από-την-17-Νοέμβρη» (που έκλαιγε όταν υπέγραφε την πώληση του Λιμανιού στην COSCO και είχε πει ότι ήταν αίσχος να γίνεται φοροέλεγχος στους φτωχούς Υδραίους ταβερνιάρηδες). Ενώ κάθε θορυβημένη/πανικόβλητη απόπειρα ανασκευής (τύπου «υπέρτατη αξία είναι η ανθρώπινη ζωή» που ακούγεται σαν «το-άλλο-με-τον-Τοτό-το-ξέρεις;») τα κάνει όλα ακόμα χειρότερα…
Παλιότερα ήταν ο ονορέβολε άνθρωπος ΤΟΥ Συστήματος κύριος Μάκης-«17Ν:-ένα-ιδεώδες-υπέρ-του-ανθρώπου-…και-…-σε-μια-καλή-κοινωνία-οι-κακοί-έπρεπε-να-τιμωρηθούν»-Μπαλαούρας… Όπως και (2014) ο βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Βαγγέλης-«δεν-ήταν-τρομοκρατία-ήταν-ένοπλη-πάλη»-Διαμαντόπουλος. Όπως ο κύριος Νίκος Γιαννόπουλος (ηγέτης-Ρόζα-ΣΥΡΙΖΑ-που-έγραψε-τον-πρόλογο-του-βιβλίου-του-κ.Κ.-στο-οποίο-ο-Κουφοντίνας-ξεκαθαρίζει-«Πάλι-τα-ίδια-θα-‘κανα». Όπως και η ‘Αυγή’ που αντιδίκησε προσφάτως με το Facebook για αποκλεισμούς σχολίων υπέρ Κουφοντίνα.
Και φυσικά, όπως ο Ιδρυτής της Νεοδεκεμβριανής-Μπαχαλογενιάς-2008 κ. Τσίπρας θεμελίωσε το κλίμα ανοχής στην Δικτατορία του Τρομο-Τραμπουκαριάτου με το διαβόητο Μαοϊκό: «Μεγάλη-Αναστάτωση,-Θαυμάσια-Κατάσταση!». Και αργότερα «Δεν-θα-λογοκρίνουμε-την-οργή-του-λαού!» ή «εξαρτάται-από-ποια-μεριά-είσαι,-από-αυτούς-που-ρίχνουν-τις-μολότοφ-ή-από-αυτή-που-τις-τρώνε», μαζί με πλειάδα παρόμοιων δηλώσεων, που έδινε τον τόνο της ανοχής/στήριξης στην περιφρόνηση του Κράτους Δικαίου και στο Αποενοχοποιημένο Τρελοκομείο της Αυτοδικίας.
Άλλωστε, ποτέ του δεν κατάλαβε όταν του λέγαμε, αποκαλύπτοντας τον Ανεξυριζαυγιτισμό του: «Ο-Ριζοσπαστισμός-δεν-είναι-εξ-ορισμού-«αριστερός»,-συχνότερα-είναι-ακροδεξιός»… Γι’ αυτό, όσες σοσιαλδημοκρατικές στροφές 360 μοιρών κι αν κάνει, δεν σώζει την πολιτική του αξιοπιστία (βλέπε και «Κάτι λίγα που μας διαφεύγουν για τα Εξάρχεια»). Ενώ σε Δρίτσα-Τσίπρα ο υπογράφων αφιερώνει και αυτό: «‘Αντεξουσιαστική’ Βία: εξουσιαστική-αντισόσιαλ».
Ο Όσιος Λουκάς ιερό Τοτέμ ΤΟΥ Συστήματος
Ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως και διαχρονικά ο Μεταπολιτευτικός Εθνολαϊκισμός, πουλάει την ψευτομαγκιά τύπου «Του-Έλληνος-ο-τράχηλος-ζυγόν…» ενός αντιστασιακού «αντι-συστημισμού», που αποτελεί την πονηρότερη εκδοχή άμυνας ΤΟΥ Συστήματος. Όλοι μας κλείνουμε ματάκι, όπως παραγγέλλω «ασπιρίνες» στον περιπτερά και αυτός μου δίνει προφυλακτικά…
Αυτή η μαγική συνταγή κάνει το κακό μεν παιδί κ.Κ., να θεωρείται παλληκάρι από το θηριώδες λαϊκό έρεισμα ΤΟΥ Συστήματος. Το ιερό αντισυστημικό Τοτέμ ΤΟΥ Συστήματος Κουφοντίνας εξέπεμψε παράλληλα με το καταθλιπτικό (95%-vs-5%) ρεύμα του Αντιπολιτικού/Αντισυστημικού Αντιμνημονισμού και το παράγωγό του νικηφόρο ανορθολογικό κύμα που έκανε κυβέρνηση τον ΣΥΡΙΖΑ. Έλπιζε ο κ. Τσίπρας ότι θα τον ξανακάνει μάγκα τώρα, έπαιξε πάλι εργαλειακά και έχασε μαζί με τον Κουφοντίνα.
Πάντως, μην ξεχνάμε, πίσω από την (τώρα) πανεύκολα ανιχνεύσιμη ευθύνη ΣΥΡΙΖΑ για την Καταστροφική Δεκαετία, κρύβεται η καθολική ευθύνη του Μείζονος Πελατειακού Εθνολαϊκισμού, την οποία αρχικά αδίκως ρίξαμε ολάκερη σε Γιωργάκη-ΠΑΣΟΚ, όταν χρεωκοπήσαμε.
Σούμπιτο το ισλάμ του εθνικού μας συνδικαλισμού, ως μέρους της ηγεσίας ΤΟΥ Συστήματος (που διακομματικά στηρίζουν ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ-ΚΚΕ-και-ρέστα) τρέφει φανερή ή υπόρρητη αγάπη στον κ. Κουφοντίνα. Γιατί το ηρωικό κιμπαριλίκι του είναι ξεκάθαρα αντιστασιακό κατά του εκσυγχρονισμού, τον οποίο ΤΟ Σύστημα ξέρει πολύ καλά να λέει Νεοφιλελεύθερο-Μινώταυρο ή Ιμπεριαλιστικό-Δράκο.
Έτσι, πάντα ΤΟ Σύστημα καταφέρνει να ξεφεύγει, εξουδετερώνοντας και την εσωτερική/διεθνή πίεση για κατάργηση των μηχανισμών διαρκούς παραγωγής χρεωκοπιών, που καταστρέφουν τον τόπο.
Και φυσικά βολεύει κάτι τέτοιο την διακομματική πλειονότητα ΤΟΥ Συστήματος, που δεν θέλει Αξιολόγηση φερ’ ειπείν στην λειτουργία της Παιδείας/Υγείας/Δημόσιας-Διοίκησης/κα, καθώς προτιμάει την ήσσονα προσπάθεια. Γι’ αυτό και είναι συμπαθής ο κ.Κ. στον διακομματικό πυρήνα των «Αγωνιστών» ΤΟΥ Συστήματος: είναι ηρωικός/αντιστασιακός ηγέτης, που εμπνέει ακινησία τύπου Αξιολόγηση=ανάλγητος-νεοφιλελευθερισμός κλπ.
Οι «Γεννήθηκα 17Ν» αυτοκλήθηκαν έτσι κλέβοντας τον τίτλο βιβλίου του Κουφοντίνα. Θλίβονται κάποιοι θεωρώντας την εικόνα ήττα της δημοκρατίας. Όχι, «Αυτή-είναι-η-Ελλάδα!». Eδώ έχουμε μια ακόμα αποτύπωση της προνεωτερικότητας του καθ’-ημάς-εθνικού-ισλάμ. Αυτής που η Πολιτική Επιστήμη αρνείται να συμπεριλάβει στην επίσημη ανάλυσή της (ανεπίσημα διαρκώς την αποδέχεται) για τον σχηματισμό του νεοελληνικού κράτους, υπερτιμώντας τους θριάμβους και υποτιμώντας τις καταστροφές. (Φωτό: SOOC).
Κουφοντινίζομαι, άρα υπάρχω πάντα προνεωτερικά
Η εθνική αδυναμία κατανόησης βασικών εννοιών του δυτικού αξιακού συστήματος που κανακευόμαστε να θεωρούμε ως Ελληνικό Γέννημα (αγνοώντας ότι πλέον δεν είμαστε απόγονοι του Αριστοτέλη, αφότου τον έχουμε αποτάξει από τα εθνικά μας κιτάπια) είναι καραμπινάτη. Ανάλογα, δεν ήταν τυχαία και η αδυναμία κατανόησης αυτού του απλούστατου φαινομένου, ΤΟΥ Συστήματος, που πάντα την γλιτώνει κρυπτόμενο πίσω από τέτοια γελοία προτάγματα-με-νεοφιλελεύθερους-μπαμπούλες. Οφείλεται στην προνεωτερικού χαρακτήρα υστέρηση της κοινωνίας-πυρήνα, που διαρκώς παρεμποδίζει το νεωτερικού χαρακτήρα κράτος-κέλυφος να ολοκληρώνει τα δέοντα εκσυγχρονιστικά άλματα (βλέπε εδώ).
Η περίπτωση Κουφοντίνας-και-παράγωγα-κοινωνικά-εφφέ είναι άλλη μια αποκαλυπτική ευκαιρία κατάδειξης του προνεωτερικού αυτού χαρακτήρα. Μια ληγμένη ανάλυση που οι θαυμαστές την θεωρούν Μαγική Αλήθεια, μια μεσαιωνική βαρβαρότητα που δεν διανοείται την χαζομάρα (της πεθαμένης πλέον στη Δύση αξίας) της «Καλής-Πολιτικής-Βίας». Και φυσικά, όλα αυτά στο πλαίσιο ενός μπουλουκηδόν κολλεκτιβισμού, που κρύβεται πίσω από το καθ’-ημάς-εθνικό-ισλάμ, όπως αυτό προσδιορίζεται από τα ιστορικά μπαλκάν-ορτοντόξ/μπαλκάν-κουμουνίστ.
Δεν θέλουμε να ξέρουμε την «Άπρακτη Εξατομίκευση» του Στέλιου Ράμφου», που τόσο προσφυώς περιγράφει τα αυτονόητα: είμαστε ατομιστές, δεν εξατομικεύουμε την κοινωνική λογική. Μόνο ως μπουλούκια αρματολών/κλεφτών λειτουργούμε (ως φασιστικά τάγματα εφόδου σπάμε και καίμε γιατί μας πνίγει το δίκιο), όχι ως συλλογικότητες υπεύθυνων πολιτών. Κοιτάμε την Αριστοτέλεια Δύση με τα κιάλια, γι’ αυτό και μας ζηλεύουν οι Δυτικοί (και μας επιβουλεύονται με μνημόνια, που τα διώχνουμε με αγώνες ταξικολαϊκούς…).
Επαναλαμβάνουμε: η Κοινοτοπία του Κακού μιας πανίσχυρης τζιχαντιστικής δοξασίας μάς ωθεί στην (Καλή-Πολιτική)-Βία. Αφού ποτέ δεν δίνουμε μια ευκαιρία σε όσους ενηλικιώνονται να υπερβούν (μέσω ενός σχολικού μαθήματος Πολιτικής Αγωγής) τον δομικό πολιτικό αναλφαβητισμό, που γεννάει ψεκαζμένους αναλφάβητους ηγέτες αντάξιους της προνεωτερικότητάς μας.
Μην θυμώνουμε που νέοι και γέροι αγνοούν ολοσχερώς δυτικές έννοιες όπως δημοκρατία,-θεσμοί,-κράτος-δικαίου,-διάκριση-εξουσιών,αλλά-και-Βία,-Ανομία-Αυτοδικία-και-ποια-είναι-η-αιτιοκρατική-τους-συνάφεια-με-τον-φασισμό και ότι άλλο-κατάληψη-και-άλλο-απεργία. Και πόσο φαιδρή είναι μια Αντιμνημονιακή Δικαιοσύνη, πόσο υπανάπτυκτο είναι να περιμένουμε λύσεις από ήρωες/μάγους και όχι από κανονικούς διαχειριστές προβλημάτων όπως συμβαίνει οικουμενικά. Και ότι ΔΕΝ υπάρχει σήμερα Αστική Δημοκρατία αφού ΔΕΝ φαίνονται πια στην 4η.Β.Ε. οι ταξικές διαστρωματώσεις, άρα μιλάμε μόνο για Φιλελεύθερη Δημοκρατία κτλ.
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
