Ελλάδα: μια χώρα ευδοκίμως προνεωτερική

Αν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα σου απομείνουν: ένας σταυρός, μια κάμερα “βοθροκάναλου”, ένας αστυνομικός με πηλίκιο και μια μάσκα κατω από τη μύτη. (Εικόνα από τα επεισόδια της ημέρας των Θεοφανείων στη Θεσσαλονίκη. Φωτό: Konstantinos Tsakalidis / SOOC).

Καπιτώλιο-Θεοφάνια-Πολυτεχνείο, ένα διδακτικό πακέτο

Μόλις πληροφορηθήκαμε προχτές από τις ΗΠΑ τα καμώματα του Τραμπισμού, πολλοί αναφώνησαν «υπάρχουν και χειρότεροι από εμάς». Κακώς, όμως, καμώθηκαν άγνοια πραγματικότητας. Ξεχάσαμε, τάχα, πως στις ΗΠΑ υπάρχει σοβαρό νεωτερικό κράτος με ελεγκτικά-εξισορροπιστικά θεσμικά αντίβαρα, που τελικά πάντοτε λειτουργούν¹ (όσο και εάν επιδέχονται βελτίωση απέναντι σε έκτακτα κόλπα τύπου Ψεκαζμένη Διεθνής);

Αντίθετα, η απλή καταλυτική Νομιμότητα της δημοκρατικής ρουτίνας, που ακολούθησε τις αθλιότητες στο Καπιτώλιο, εδώ ουδέποτε μπορούσε τόσο εύκολα/αυτονόητα/θεσμικά να συμβεί. Κακά τα ψέματα, μόλις είχε προηγηθεί το κυβερνητικό φιάσκο² των Θεοφανίων, οπότε και ταπεινώθηκε η Νομιμότητα από τον βλαχοδημαρχικό τραμπουκά της Εκκλησίας, λίγες βδομάδες μετά το ανάλογο κλασικό φιάσκο του Πολυτεχνείου.

Τον τόνο έδωσε ο Εκπρόσωπος της Ιεράς Συνόδου Αθηναγόρας, που, πέρα από την χοντράδα που όλοι προσέξαμε («Η Εκκλησία επέδειξε ανυπακοή στα μέτρα και η Πολιτεία ανοχή»), είπε και κάτι χειρότερο, πλην απαρατήρητο: «σοφά ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη εφήρμοσε αναλογικά μέτρα, όπως γίνεται και στις διαδηλώσεις».

Σάλπισμα Τέλους της Φιλελεύθερης Δημοκρατίας;

Αν μας εννοείτε, αυτό που ξεστόμισε ο ποιητής εκπρόσωπος, απλούστατα επισημοποιεί την κατάλυση του Κράτους Δικαίου. Σωστός/ακριβοδίκαιος ο εκκλησιαστικός κυνισμός: κύριοι, άμα αφήνετε τόσες δεκαετίες, άτυπα, να γίνεται κόσκινο το Κράτος Δικαίου από το «αριστερό ηθικό πλεονέκτημα», έχουμε κι εμείς δικό μας «ελληνορθόδοξο ηθικό πλεονέκτημα», δικαιούμαστε και εμείς να υπονομεύουμε ανάλογα το Κράτος Δικαίου. Τι κι αν αυτό ισοδυναμεί ξεδιάντροπα με σάλπισμα Τέλους της Φιλελεύθερης Δημοκρατίας;

Πανέμορφο: Αγιασμός με υδροφόρα, στο Λιανοκλάδι (εικόνα από βίντεο).

Αι δύο Αδελφαί Εκκλησίαι και το αδύναμο Κράτος

Σκέφτηκαν οι θεοφιλέστατοι ιεράρχες: αφότου μας έκοψε τον βήχα ο Σημίτης επί Χριστόδουλου, είχαμε λουφάξει, καιρός να επανακάμψουμε. Στο κάτω-κάτω η δική μας Ελλαδική Ορθόδοξη Εκκλησία είναι καταθλιπτικά ισχυρότερη της Κομμουνιστικής Εκκλησίας Ελλάδας και το δικό μας ηθικό πλεονέκτημα είναι δισχιλιετές: ας μην πολυκουνιούνται οι νεόκοποι Κουμουνισταί. Και ιστορικά αντιδυτικότεροι είμαστε και ανορθολογικότεροι ίσως. Όταν δε βρίζαμε τον Καισαροπαπισμό (και τον δούλον αυτού Κοραήν και κάθε άλλην σατανικήν έκφρασιν εκσυγχρονισμού και προόδου) ήτανε αγέννητοι οι κομμουνιστές.

Όταν, λοιπόν, οι δύο σημαντικότερες Εκκλησίες μας (τώρα πια αυτή η ανάλυση είναι κοινός τόπος), η Μπαλκάν-Ορτοντόξ και η Μπαλκάν-Κουμουνίστ, δρώντας ως Αντιδυτικοί/Ανορθολογικοί ‘Κόφτες’, εξευτελίζουν τόσο ξεδιάντροπα το οριακά νεωτερικό μας κράτος, τότε πρέπει και αυτό να διερωτηθεί. Μήπως κάπου πρέπει να ανασκουμπωθεί και να διεκδικήσει τα αυτονόητα δίκαιά του από τον Καισαρισμό των δύο Εκκλησιών, που ως οργανωμένα συμφέροντα καταπατούν συντριπτικά το Κράτος Δικαίου, επειδή θέλουν-(και-μπορούν-να-το-κάνουν-κόσκινο);

Η αντιδυτική/ανορθολογική Μαγεία της Ανομίας

Δεν είναι το κεντρικό μας πρόβλημα, λοιπόν, τα προχτεσινά ευτράπελα με τους γραφικούς παπάδες – κορονοπράκτορες που ράντιζαν περιπολικά, ή που αντί αγιασμού κατάβρεχαν κτίρια και πεζοδρόμια με αυτοκίνητα-αγιασμένες-αντλίες. Ούτε ο σοβαρός τραυματισμός στον αυχένα νεαρού («βουτώντας για τον Σταυρό, ‘τάμα’ για να γιάνει άρρωστος αδελφός του…»). Μήτε οι αντιεπιστημονικές γραφικότητες των ‘κορυφαίων ακαδημαϊκών’ κυριών Γιαμαρέλου-Λινού, που ερμηνεύουν δια της ‘πίστεως’ σοβαρά ιατρικά ζητήματα.

Ούτε έχει σημασία που, ως γνωστόν, πιστεύουμε: κατά 33% πως μας ψεκάζουν, κατά 70% πως ξένες δυνάμεις μας επιβουλεύονται και πως ‘αν-κάποιος-με-ματιάσει,-τότε-πάω-στην-ξεματιάστρα’. Κύριος οίδε πόσοι % δεισιδαίμονες/ειδωλολάτρεις πιστεύουμε στην ‘φανουρόπιττα’ και στα ‘αγιασμένα στυλό’ που παπάδες μοιράζουν σε φιλόδοξους εξεταζόμενους μαθητές.

-Δώσε κι εμένα αγιασμένους στυλούς, Πάτερ! Θέλω κι εγώ να γίνω επιστήμων!

Ίσως το πράγμα σοβαρεύει, όταν συλλογιστούμε πόσες φορές χρεωκοπήσαμε, ενώ, αφού μας ξελάσπωσαν ξένοι δανειστές, αμέσως μετά ξαναρχίσαμε τα πελατειακά τερτίπια που νομοτελειακά μας ξανάφεραν σε νέες χρεωκοπίες. Έτσι, μόλις προχτές μάθαμε: «Δικαίωμα στην σύνταξη ΚΑΙ σε άντρες-Δ.Υ. με 20 μόνο χρόνια ασφάλισης»… Δεκαετίες τώρα, αδιακρίτως χρεωκοπιών, μνημονίων, κλπ. οι ειδήσεις μονότονα βγάζουν αλλεπάλληλα αντικοινωνικά ρουσφέτια, που αιτιολογούνται ως «κοινωνικού προσήμου». Το Ανομικό Πελατειακό Ιδιωτικό Παρακράτος είναι ζωντανός δείκτης προνεωτερικότητας/ανορθολογισμού. Τι δεν καταλαβαίνεις, λοιπόν;

Αρνητές της προνεωτερικότητας

Χρόνια τώρα προωθούμε την αντιδημοφιλή στην (μαίηνστρημ) επιστημονική κοινότητα άποψη ότι δυστυχώς η ελληνική κοινωνία διατηρεί κυρίαρχα προνεωτερικά χαρακτηριστικά, παρά τις αδιαμφισβήτητες επιτυχίες του οριακά νεωτερικού κράτους μας. Ήδη από πέρσι, πάντως («2021 ευκαιρίες για ένα πληρέστερο Διαφωτισμό»), σαν να γινόμαστε ολοένα και κατανοητότεροι, βοηθούσης και της σκληρής διδακτικής ζωής.

Όπως προχτές, καλή ώρα, οπότε πάλι η Πολιτική Επιστήμη δοκιμάστηκε, διαπιστώνοντας, με απαθή πικρία, πόσο αδύναμα συμπεριφέρθηκαν τα θεμελιώδη τοιχία του οριακά νεωτερικού κράτους μας στην υδροστατική πίεση της τυχαίας-πλην-συνήθους προνεωτερικής φουσκοθαλασσιάς.

Για πόσο ακόμα, λοιπόν, θα εξακολουθεί εθελότυφλα η Πολιτική Επιστήμη τάχα να προσπερνά αδιάφορα τον διαρκή εξευτελισμό της «παραδόξως νεωτερικής χώρας» από οργανωμένα συμφέροντα; Γιατί, άραγε, αρνείται να τον διασυνδέσει αιτιοκρατικά με όσες εμφανείς διαχρονικές παραδοσιακές μας αγκυλώσεις δεν πρόκανε να θεραπεύσει ο ατυχής σκαλωμένος Νεωτερικός Σχηματισμός μας;

Είπαμε, λοιπόν: η εμβληματική ανάλυση του Στάθη Καλύβα ξεκάθαρα δείχνει Θριάμβους, αλλά ΚΑΙ Καταστροφές. Όμως, βάζουμε τους Θριάμβους στην βολική μπροστινή σακουλίτσα μας και τους παρακολουθούμε εμμονικά/ναρκισσιστικά, αγνοώντας ότι είναι το αντίτιμο (‘ρόγιαλτυς’) για την Προγονική μας Περιουσία που εκχωρήσαμε στην Δύση ως «Κακομαθημένα-παιδιά-της-Ιστορίας». Και αφήνουμε τις Καταστροφές στην ξεχασμένη πισινή σακουλίτσα, οπότε τελικά τις αγνοούμε. Συνεπώς, ως αρνητές των προνεωτερικών στοιχείων, που σχεδόν νομοτελειακά προετοιμάζουν τις Καταστροφές, μοιραία έτσι γινόμαστε και χαρούμενοι Αρνητές των Καταστροφών.

Αξεπέραστο: “Σαμοβάρι” με αγιασμό, σε δίσκο…. Corona. (Φωτό: Nick Paleologos / SOOC).

Αρνητές και λοιπών ενοχλητικών καταστάσεων

Παρομοιάσαμε την Ελλάδα με ηλεκτρονικό υπολογιστή, του οποίου η γέρικη μητρική-πλακέτα-motherboard (δηλαδή η προνεωτερική κοινωνία) δεν είναι συμβατή με κανένα μοντέρνο επεξεργαστή (δηλαδή το -οριακά- νεωτερικό κράτος). Διακόσια χρόνια ακατάπαυστα, αυτό το αντιφατικό στάτους (όπου άγονα αλληλοκατατρώγονται προνεωτερικός-πυρήνας και νεωτερικό-κέλυφος, εμποδίζοντας τον Νεωτερικό Σχηματισμό να ολοκληρωθεί), προκαλεί εμπρηστικά βραχυκυκλώματα κατά των Θριάμβων. Άραγε, λοιπόν, γιατί οι Αρνητές-της-Προνεωτερικότητας (πλέον και Αρνητές-των-Καταστροφών) αδυνατούν να παρατηρήσουν ένα τόσο καραμπινάτα απλό μηχανισμό;

Έτσι, τα ραντάρ μας χάνουν τις στραβωμάρες, οπότε γινόμαστε αρνητές ανορθολογισμού-αντιδυτικότητας-αντιθεσμικότητας, που γεννάνε διαρκείς πολιτικές εξελίξεις καταλυτικές για ακατάπαυστα φαινόμενα χρεωκοπίας και κοινωνικού/εθνικού μαρασμού. Ανάλογα δε με τις ιδεοληψίες μας, γινόμαστε εμμονικοί αρνητές-διάφορων-άλλων-αυτονόητων. Έτσι, μετά τους αρνητές-των-εμβολίων και τους αρνητές-του-κορόνα, ξεθαρρεύουν επίσης ποικίλοι «οπισθοφύλακες» (ξεβολεμένοι από τέτοιες ενοχλητικές αναλύσεις) χύνοντας επιθετικά μελάνι σουπιάς για να αποκρύψουν τις ευθύνες όσων Τοτέμ διαχρονικά ταΐζουν τέτοια καταστροφικά αδιέξοδα. Τότε έχουμε αρνητές-του-λαϊκισμού, αρνητές-του-αυριανισμού/αυγιανισμού, ίσως κάποιοι βροντοφωνάξουν πλέον και «Ούτε-ο-Ανδρέας-υπήρξε!»…

Ας ξανατονίσουμε, καταλήγοντας, πόσο πολύτιμο θα ήταν να επανεξεταστεί η πάγκοινη βεβαιότητα ότι ο άνθρωπος λειτουργεί ορθολογικά, καθώς μάλλον το αντίθετο συμβαίνει. Βάσει της δομικής αντίφασης «Πεπερασμένος-άνθρωπος-vs-Άπειρη-Φύση», τα ανθρωπάκια βυθιζόμαστε στην ψευδαίσθηση ότι κι εμείς είμαστε Άπειρο σαν την Φύση ή ότι η Φύση είναι πεπερασμένη σαν κι εμάς. Οπότε αποδιοργανώνεται η νόησή μας και ευσταθώς – (εκ κατασκευής) καταλήγουμε ανορθολογικά. Και ασταθώς – (περιστασιακά) αγωνιζόμαστε ορθολογικά, για να άρουμε αυτή την ανυπόφορη αντίφαση.

Δια ταύτα

Ας κλείσουμε με το καπάκι, που μπορεί να λειτουργήσει ως θρυαλλίδα, για να ανατραπεί αυτή η συστηματική/συστημική αθλιότητα: την ανωτέρω αφυπνιστική δήλωση Αθηναγόρα, που χτύπησε, άθελά του, καμπανάκι για Δημοκρατία/Κράτος-Δικαίου. Οπότε, (παραφράζοντας Ανδρεϊκή αποστροφή κατά του χρέους) «Είτε το Έθνος θα εξαφανίσει το Τέρας του Ανορθολογισμού ή το Τέρας του Ανορθολογισμού θα εξαφανίσει το Έθνος»…

Σημειώσεις:

1. Προνεωτερικά απομεινάρια βρίσκεις παντού. Το ζήτημα είναι η ποσότητα και η έκταση της ανίχνευσης. Όπως βρίσκεις παντού και Ανορθολογισμό. Η ποσότητα/έκταση ψηγμάτων ορθολογισμού κάνει την νεωτερική/μετανεωτερική διαφορά, που εξουδετερώνει τα προνεωτερικά/ανορθολογικά στοιχεία σε διάφορες κοινωνίες.
Λαϊκισμός και προνεωτερικότητα είναι μεγέθη διαφορετικά, όσο κι αν αλληλοτροφοδοτούνται: αιώνιος/οικουμενικός ο πρώτος (καθώς η ανορθολογική πολιτική συμπεριφορά ρέπει διττά στο-‘μυαλό’-και-στην-‘καρδιά’), ενώ η δεύτερη εξαφανίζεται σταδιακά (όσο την διαβρώνει παρεισφρέων φωτεινός ορθολογισμός, αναβαθμίζοντας θεσμικά/πολιτιστικά τις κοινωνίες). Και στην μεσοπολεμική Γερμανία άνθησε ο Χιτλερικός Λαϊκισμός και πρόσφατα (Η.Π.Α.) ξεσάλωσε η Ψεκαζμένη Διεθνής. Αλλά, ως θύματα του Λαϊκισμού, οι νεωτερικές κοινωνίες δεν καταστρέφονται (αντιστέκονται θεσμικά στην αποσάθρωση), ενώ, αντίθετα, οι προνεωτερικές υποκύπτουν (λόγω συστηματικής θεσμικής ανοχής στις ποικιλώνυμες αντιδημοκρατικές υπονονομεύσεις). Αυτή ήταν και η δραματική διαφορά μας με τις Η.Π.Α.

2. Ώστε δεν ήταν Σούπερμαν ο Κυριάκος…
Εύλογα στενοχωρεθήκαμε για αυτή την ταπείνωση της Πολιτείας από την Εκκλησία, συγκρίνοντας αρνητικά Κυριάκο με Σημίτη. Τα ελαφρυντικά του Πρωθυπουργού (αν και μας είχε συνηθίσει στην αίσθηση ότι μπορεί να κυριαρχεί λύνοντας αποφασιστικά τα προβλήματα) είναι ότι παραμένει ακόμα ανασφαλής, αφού λόγω Κορόνα δεν πρόκανε να προχωρήσει την Εθνική του Ατζέντα. Αντίθετα, τότε ο Σημίτης είχε σχεδόν δρομολογήσει την δική του και μπόρεσε να τολμήσει.
Επίσης, η ΝΔ είναι περισσότερο ‘εκτεθειμένη’ στην Εκκλησία έναντι του τότε ΠΑΣΟΚ: δεν είναι εύκολο να τα βάλεις με τον Κλήρο, όταν κορυφαίοι υπουργοί σου δηλώνουν πως όσοι ενοχλήθηκαν από εικόνες της Παναγίας στην Βουλή «είναι Συριζαίοι που μισούνε την Ελλάδα!» (άντε-γεια!)…
Τελικά, κακώς επιβλήθηκαν μέτρα, που φρονίμως δεν τήρησαν, όμως, τα ελάχιστα ΜΑΤ για σχετική καταστολή σε πενταψήφιες ενορίες. Δεν ήταν ώρα εν μέσω πανδημίας να ξεσπάσει κάποια ανεξέλεγκτη δυναμική λαϊκιστική εκτροπή από ξεσαλωμένους-αδικημένους πιστούς.
Βέβαια, είπαμε, δεν αντιμετωπίζεται με όρους ορθολογικούς μια κοινωνία ανορθολογική/παλαιοημερολογητική, όσο κι αν το κράτος έχει στήσει ένα τσαντίρι νεωτερικής νομιμότητας (που η κοινωνία το κάνει σμπαράλια κατά το δοκούν): τα νεωτερικά βρακιά θέλουν ορθολογικούς κ&λους και το Κράτος Δικαίου είναι κορυφαίος ορθολογικός θεσμός.
Τελικά, η ευρεία κοινωνία είναι συν-υποκείμενο μαζί με την Καθοδηγήτριά της Εκκλησία και, αλληλοτροφοδοτούμενες, ωθούν την χώρα στο σκότος βάσει του Χριστοδούλιου Δόγματος «Όπισθεν ολοταχώς!». Οπότε, τα ελαφρυντικά ήταν επαρκή, αλλά η πρωθυπουργική εικόνα απομυθοποιήθηκε/τραυματίστηκε. Πάντως, ο εθνικός εκσυγχρονισμός είναι Μαραθώνιος, όχι κατοστάρι.
Ας κρατήσουμε αυτό: ο Πρωθυπουργός μπορεί να σώσει την παρτίδα, με προσεκτική επάνοδο στο θέμα. Αρκεί να ανοίξει ευρύτατο κοινωνικό διάλογο γύρω από το δέον: τέλος κοροϊδίας και θεσμικού εξευτελισμού Δημοκρατίας/Κράτους-Δικαίου. Μέτρα επιβαλλόμενα τηρούνται, αλλιώς δεν επιβάλλονται. Γιατί, τέτοια ανωμαλία θεσμικής ασέβειας στην Νομιμότητα, πληρώνεται από όλους, με πρώτη την Κοινωνία.
Τέλος, όταν παρανομεί η Κορονοπράκτωρ-Ορθοδοξίλα (Θεοφάνια), ο ΣΥΡΙΖΑ είναι νομιμόφρων, ενώ όταν παρανομεί η Κορονοπράκτωρ-Αριστερίλα (Πολυτεχνείο) είναι Τρίτη μεσημέρι. Μάλιστα, ας σιγήσουν οι Συριζαίοι, που αυτάρεσκα/ξελιγωμένα καταγγέλλουν «Ακροδεξιά Κυβέρνηση»: η φωτογραφία (Συριζαίων-Καμμένων-Κασσιδιώταρων) στο Καστελόριζο παραμένει πάντα ζωντανή και τους στοιχειώνει, μαζί με τα λοιπά ακροδεξιά τους ανδραγαθήματα του Δεκαετούς Ψεκαζμένου Αντιμνημονιακού Ανεξυριζαυγιτισμού.

Διαβάστε ακόμα: Μιχάλης Παπαγιαννάκης, ένας άρχοντας της Αριστεράς.

TAGS :
εκκλησία Πολιτική

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook