«Υπέρκομψη» πολιτική, καημένη δημοσιογραφία

Έφυγαν οι «τεντιμπόηδες» και ήρθαν οι καλοντυμένοι (Sooc);

Παραλάσσοντας τον Groucho Marx που είχε πει ότι «όλοι οι άνθρωποι γεννήθηκαν με τον ίδιο τρόπο, εκτός από τους Ρεπουμπλικάνους και τους Δημοκρατικούς», σε «όλοι οι πολιτικοί και οι γυναίκες τους είναι ίδιοι, εκτός από τον Κυριάκο και την Μαρέβα που είναι υπέρκομψοι».

Στην αρχή είχε πλάκα. Όση πλάκα μπορεί να διαθέτει ένα σχόλιο κοινωνικής κριτικής, άρα ήσσονος σημασίας μπρος στα σημαντικά. Μπορούσες να το δεχθείς με την ιλαρότητα ενός κλασικού τρολαρίσματος ή κάποιου αδέξιου κομπλιμέντου που, φυσικά, από κάτω υποκρύβει άλλα πράγματα.

Άλλωστε, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, με προεξάρχοντα τον Τσίπρα με τις γραβάτες και τις ποσέτ του, χτυπήθηκαν αρκετά για τις ενδυματολογικές τους προτιμήσεις. Έχουν γραφτεί τόνοι λέξεων (σε κύρια άρθρα εφημερίδων και σάιτ, καθώς και σε παραπολιτικές στήλες) για τα πουκάμισα του Βαρουφάκη, τα τσαλακωμένα ρούχα του Τσακαλώτου, τα φορέμα της Μπαζιάνα, τα μαλλιάς της Σίας Αναγνωστοπούλου, τα γυρισμένα μανίκια του Βούτση και τις XXL μπλούζες του Φίλη).

Φυσικά, η ενδυματολογική ορθότητα που έπιασε τότε τους «συγγραφείς» αυτών των πονημάτων (στα μεγάλα δήθεν σοβαρά σάιτ) δεν υπαγορευόταν από κάποια αστική ηθική (όχι τους περισσότερους τουλάχιστον), αλλά σκοπούσε να πλαγιοκοπήσει τις πολιτικές αποφάσεις της τότε κυβέρνησης αποδομώντας την ως εικόνα. Δεν είναι τυχαίο ότι και η πρόσφατη «ιστορία» με τα μαλλιά του Κατρούγκαλου στο περιβόητο άρθρο του Στέφανου Κασιμάτη στην Καθημερινή, ήταν κάτι περισσότερο από ένα δηκτικό σχόλιο για την εμφάνιση του ανδρός.

Φυσικά, οι τότε υπουργοί ήθελαν και τα έπαθαν διότι μπορεί το ράσο να μην κάνει τον παπά, αλλά και ο παπάς οφείλεις να προσέχει τι φοράει, πώς το φοράει και κυρίως πότε.

Επομένως: ναι, θα μπορούσες να δεχθείς τα «ρεπορτάζ» για την fit εμφάνιση του Κυριάκου Μητσοτάκη και για την χαρίεσσα Μαρέβα, αν πίσω από τις λέξεις δεν κρυβόταν η μπαναλιτέ του δήθεν κοσμικού σχολίου, αλλά η περιλάλητη αντίστιξη «επιτέλους, έφυγαν οι άπλυτοι και ήρθαν οι καλοντυμένοι».

Η εικόνα των πολιτικών, προφανώς, και μετράει στο πόπολο. Ο Κένεντι είχε γκελ γιατί ήταν ωραίος. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής λατρευόταν από τις γυναίκες της δεκαετίας του ’50 και του ’60. Τα πυκνά του φρύδια έγιναν μόδα. Μήπως ξεχνάμε ότι ο Τζοχατζόπουλος, επί της παντοκρατορίας του, ονομαζόταν «ο ωραίος Μπρούμελ»;

Υπάρχει, ωστόσο, μια λεπτή γραμμή ανάμεσα στο τι προβάλλεται και με ποια συχνότητα. Προφανώς και μπορείς να ζήσεις χωρίς να μάθεις το επίσημο μενού σε μια συνάντηση κορυφής, αλλά δεν θα σε χαλάσει κιόλας αν βρίσκεται στις «μέσα σελίδες» μιας εφημερίδας. Κάποτε αυτή η διάκριση ανάμεσα στο σημαντικό και το ανώφελο ήταν διακριτή. Τώρα έχει πάψει να υφίσταται αυτή η διάσταση.

Το κλασικό scrolling στις ιστοσελίδες δημιουργεί στο μυαλό του αναγνώστη έναν αχταρμά όπου συμφύρονται στο ίδιο «δωμάτιο» η «ιστορική συμφωνία για τις Πρέσπες», οι απολύσεις λόγω της κρίσης του κορωνοϊού με την υπέρκομψη Μαρέβα και την απλότητα του Κυριάκου στη συνάντηση με τον Πομπέο.

Ολα γίνονται ένα, όλα αποκτούν την ίδια βαρύτητα στο τέλος της ημέρας. Η χαζομάρα αποκτάει την κυριαρχική δύναμη συμβόλου. Ο πολιτικός λόγος πέφτει στο επίπεδο του ρεπορτάζ μόδας. Η άλως της προσωπικότητας αναπέμπεται από τα ρούχα που επέλεξε να φορέσει το «πρόσωπο». Όλα μετατρέπονται σε εικόνα που σχολιάζεται επί τη βάσει μιας αμφίβολης αισθητικής που μυρίζει μικροαστίλα.

Εδώ, λοιπόν, δεν έχουμε να κάνουμε με δημοσιογραφική δουλειά, αλλά με πασάλειμμα (το κοινώς λεγόμενο: γλέιψιμο) που, είμαι σίγουρος, ούτε ο Κυριάκος και η Μαρέβα θα το ήθελαν σε τέτοιο βαθμό και ποσότητα. Ας μην ξεχνάμε πως το πολύ μέλι μπορεί να ανεβάσει τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα. Άρα, κάνει κακό…

Διαβάστε ακόμα: Κάνε κι εσύ μια κατάληψη, μπορείς!

TAGS :
Αλέξης Τσίπρας Κυριάκος μητσοτάκης Μαρέβα

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook