Mήπως ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος να ακολουθήσει το παράδειγμα του Πάπα Φραγκίσκου;

To λες «ένα μικρό βήμα», αλλά σε σχέση με την πλήρη ακινησία που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια στις επίσημες Εκκλησίες στο πώς θα διαχειριστούν τα ομόφυλα ζευγάρια, είναι μια αισθητή ρωγμή στο αδιάσπαστο μέτωπο των ιερωμένων.

Ο Πάπας Φραγκίσκος, όπως γράφει ο ιταλικός Τύπος, έδωσε τη συγκατάθεσή του ώστε να μπορούν να οι καθολικοί ιερείς να ευλογούν τα ομόφυλα ζευγάρια. Πρόκειται, δηλαδή, ευλογία υπέρ της υγείας, της αλληλοβοήθειας, της συμπαράστασης και της ψυχικής γαλήνης που δίδουν οι ιερείς σε όλους τους πιστούς και ως τώρα δεν το έπρατταν στα ομόφυλα ζευγάρια. Φυσικά, το Βατικανό έσπευσε να διευκρινίσει πως αυτό δεν σημαίνει πως επιτρέπεται ο θρησκευτικός γάμος ομόφυλων ζευγαριών και ότι «δεν επιτρέπονται, παράλληλα, θρησκευτικές τελετές οι οποίες μπορεί να προκαλέσουν σύγχυση με τέλεση γάμου.

Κατανοούμε πως για τους ιερωμένους δεν είναι εύκολο να ξεπεράσουν πατερικές «εντολές» αιώνων. Όμως, για πόσο ακόμη η επίσημη Εκκλησία θα κλείνει τα μάτια σε μια πραγματικότητα που σφύζει;

Ακόμη κι έτσι, όμως, είναι η πρώτη φορά που η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία παραδέχεται την «ύπαρξη» αυτών των ανθρώπων. Η στενοκεφαλιά και η αδιαλλαξία των υψηλά ιστάμενων των δύο Εκκλησιών (της Ορθόδοξης συμπεριλαμβανομένης) μπορεί να σε τρελάνει. Τη στιγμή που ο κόσμος έχει γυρίσει ανάποδα και η μεγάλη επανάσταση της εποχής μας είναι αυτή της αναζήτησης ταυτότητας, οι ιερείς είναι προσκολλημένοι στο γράμμα ενός νόμου που γράφτηκε αιώνες πριν και τώρα ελάχιστη επαφή έχει με την πραγματικότητα.

Πρόσφατα ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος τάχθηκε αναφανδόν κατά της τεκνοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια λέγοντας: «Την ελευθερία τη σεβόμαστε για τον κάθε άνθρωπο, το να μου αλλάξει όμως τον τρόπο ζωής δεν το επιτρέπω. Στο θέμα της τεκνοθεσίας διαφωνώ προσωπικά». Άφησε, ωστόσο, ένα παραθυράκι ανοιχτό σχετικά με το ζήτημα της συμβίωσης (άρα και του συμφώνου συμβίωσης, και μελλοντικά του πολιτικού γάμου;) για τα ομόφυλα ζευγάρια. Αν αυτά τα λέει ο κατά τ’ άλλα νουνεχής και ισορροπιστής Ιερώνυμος, είναι εύλογο να φανταστούμε τι μπορεί να σκέφτονται ή να πιστεύουν άλλα μέλη της Ιεράς Συνόδου που θαυμάζονται για τον ακραία συντηρητικό λόγος τους.

Είναι σφόδρα πιθανό πως ακόμη κι αυτό το μικρό βήμα που έκανε η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, η δική μας δεν θα το κάνει τόσο εύκολα. Οι εδώ αντιστάσεις είναι ισχυρές και βαθιά ριζωμένες στην πολιτική και κοινωνική σκηνή της χώρας. Αν για το νομοσχέδιο των μεταναστών που έφερε η κυβέρνηση προς ψήφιση προκλήθηκε ένα μίνι αντάρτικο εντός της Νέας Δημοκρατίας, μπορούμε να φανταστούμε τι θα γίνει όταν θα ωριμάσουν οι συνθήκες και θα τεθεί σε ψηφοφορία το θέμα του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών. Θα αστράψουν και θα βροντήξουν τα ακροδεξιά εξαπτέρυγα.

Hελληνική κοινωνία εξακολουθεί να μην θέλει να δει τον εαυτό της στον καθρέφτη έτσι όπως πραγματικά είναι ή έτσι όπως την έχουν κάνει να είναι οι πολιτικοί και πνευματικοί ηγέτες που την διαφεντεύουν.

Φευ, η ελληνική κοινωνία εξακολουθεί να μην θέλει να δει τον εαυτό της στον καθρέφτη έτσι όπως πραγματικά είναι ή έτσι όπως την έχουν κάνει να είναι οι πολιτικοί και πνευματικοί ηγέτες που την διαφεντεύουν. Φοβική με το διαφορετικό, αμυντική σε κάθε αλλαγή, αλόγιστα αδιάφορη για το γεγονός ότι μια σημαντική μερίδα συνανθρώπων μας αντιμετωπίζονται ως πολίτες β’ κατηγορίας. Ακόμη χειρότερα: ωσάν να μην υφίστανται.

Για την επίσημη Εκκλησία το θέμα της ομοφυλοφιλίας είναι μιαρό και δεν πρέπει να συζητιέται καθόλου. Φτάνει να στηλιτεύεται ως μια βδελυρή παρεκτροπή που οδηγεί κατευθείαν στην κόλαση.  Κάπως έτσι, δημιουργείται το κοινωνικό στίγμα, τη στιγμή που στην ουσία τους οι σύγχρονες κοινωνίες της δύσης όχι μόνο έχουν αποδεχθεί τα ομόφυλα ζευγάρια, αλλά σε πολλές χώρες τους δίνουν το δικαίωμα να αποφασίσουν για τη ζωή τους όπως εκείνα θέλουν.

Το κατανοούμε πως για τους ιερωμένους δεν είναι εύκολο βήμα να ξεπεράσουν πατερικές «εντολές» αιώνων και να διαγράψουν εν μια νυκτί αυτά που θεωρούνται άγια των αγίων. Όμως, για πόσο ακόμη η επίσημη Εκκλησία θα κλείνει τα μάτια σε μια πραγματικότητα που σφύζει; Για πόσο ακόμη θα πιστεύει πως διαφυλάττει την «καθαρότητα» της θρησκείας με το να αποδιώχνει από τις αγκάλες της ανθρώπους που δεν της είναι αρεστοί; Αν αυτό είναι πράξη και ένδειξη αγάπης, τότε του μίσους ποια είναι;

Δεν γίνεται να επιτρέψουμε αυτό τον επικίνδυνο σκοταδισμό που αρχίζει σιγά σιγά να αποκτάει νέα δύναμη στο εσωτερικό της χώρας (και νέα ακροδεξιά πολιτική εκπροσώπηση) και ο οποίος εκπορεύεται από συγκεκριμένα κέντρα (πολιτικά και μη) που στην ουσία εμπορεύεται την δήθεν ελληνικότητα και θρησκευτικότητα των πολιτών. Λες και τους ζητήσαμε να γίνουν οι θεματοφύλακές των ηθικών αξιών μας.

 

Διαβάστε ακόμα: Ο Μητσοτάκης πέταξε την μπάλα στην εξέδρα. Δεν ξέρει πώς να λύσει το θέμα της βίας στα γήπεδα.

 

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top