Ο Κυριάκος Μητσοτάκης απευθυνόμενος στο Κογκρέσο, στη Ουάσιγκτον, πριν ένα χρόνο. Ήταν μια στιγμή αναβάθμισης της εικόνας της χώρας στο εξωτερικό. Πόσο πετυχημένη ήταν όμως συνολικά η κυβερνητική του θητεία;

Πριν από σχεδόν τέσσερα χρόνια, λίγο μετά την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, είχαμε ζητήσει από σημαντικούς opinion leaders να τοποθετηθούν ως προς τι θα ήθελαν να πράξει άμεσα ο –τότε- νεοορκισθείς πρωθυπουργός. Σήμερα ήρθε η ώρα του απολογισμού: Πανεπιστημιακοί, συγγραφείς, άνθρωποι της αγοράς, της τεχνολογίας και της επιστήμης κάνουν μέσω του Andro τον απολογισμό της 4ετίας του Κυριάκου Μητσοτάκη. Πού τα κατάφερε, πού υστέρησε και τι περίμεναν να κάνει και δεν έκανε.

Κώστας Κωστής: «Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα ατολμίας στην παιδεία είναι η μη αντιμετώπιση των τραγικών επιλογών του ΣΥΡΙΖΑ».

«Ο νέος νόμος για την Ανώτατη Παιδεία αφήνει πολλά ζητήματα ανοικτά», αναφέρει ο Κώστας Κωστής.

Κώστας Κωστής: «Στα μεγάλα ζητήματα της εκπαιδευτικής πολιτικής η κυβέρνηση φάνηκε άτολμη»

Αν θέλουμε να αξιολογήσουμε τις επιδόσεις της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας κατά την τετραετία που πέρασε, για να μην είμαστε άδικοι θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας και τις εξαιρετικά ειδικές συνθήκες που χρειάστηκε να αντιμετωπίσει. Η πανδημία υποχρέωσε την κυβέρνηση να δαπανήσει σημαντικό κεφάλαιο, ανθρώπινο και υλικό, προκειμένου να δώσει λύσεις στην εκπαιδευτική διαδικασία.

Και από όσο είμαι σε θέση να κρίνω δεν τα πήγε άσχημα, όσο και αν πάντοτε ζητάμε κάτι περισσότερο, χωρίς όμως και να είναι κάτι τέτοιο εφικτό. Κατά δεύτερο λόγο έχω την εντύπωση ότι στα μεγάλα ζητήματα της εκπαιδευτικής πολιτικής η κυβέρνηση φάνηκε άτολμη στο να προχωρήσει σε μεγάλες τομές.

Η διστακτικότητά της, δικαιολογημένη ίσως πολιτικά, μού φαίνεται ανεξήγητη με βάση τα προβλήματα που εξακολουθεί να αντιμετωπίζει η εκπαίδευση, ιδίως στη μέση και την ανώτατη βαθμίδα της. Ίσως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα να είναι η «μη αντιμετώπιση» των τραγικών επιλογών του ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως την πανεπιστημιοποίηση της επαγγελματικής εκπαίδευσης.

Η παραπομπή του θέματος στα πανεπιστήμια για να το αντιμετωπίσουν είναι μάλλον αποφυγή λύσης, καθώς τα πανεπιστήμια αντιμετωπίζουν τόσο σημαντικά προβλήματα δυσλειτουργίας που δύσκολα θα μπορέσουν να ανταποκριθούν ουσιαστικά στην πρόκληση.

Επίσης, ο νέος νόμος για την Ανώτατη Παιδεία αφήνει πολλά ζητήματα ανοικτά, από το θέμα της διοίκησής τους, που ήδη έχει ανακύψει με την αδυναμία συγκρότησης Συμβουλίων σε ορισμένα πανεπιστήμια μέχρι τον τρόπο της καθημερινής λειτουργίας τους που επαφίεται σε ανθρώπους που δεν έχουν τις ικανότητες για κάτι τέτοιο.

Εν ολίγοις νομίζω ότι σε τομείς που χωλαίνουν τόσο τραγικά και στους οποίους η χώρα μένει πίσω από τα υπόλοιπα μέλη της ΕΕ σε καθημερινή βάση, όπως η εκπαίδευση, η πολιτική που θα έπρεπε να είχε ακολουθηθεί όφειλε να ήταν πολύ πιο τολμηρή και διατεθειμένη να ξεπεράσει το «πολιτικό κόστος».

 

// Ο Κώστας Κωστής είναι καθηγητής Οικονομικής και Κοινωνικής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και συγγραφέας.

 


Στάθης Ποταμίτης: «Η κυβέρνηση υλοποίησε κάποιες μεταρρυθμίσεις στο χώρο της δικαιοσύνης αλλά υπάρχει ακόμα εξαιρετικά μακρύς δρόμος για να φτάσουμε σε επίπεδο καλής λειτουργίας».

«Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έκανε σίγουρα μεγάλη μεταρρύθμιση στο πτωχευτικό δίκαιο», σημειώνει ο Στάθης Ποταμίτης.

Στάθης Ποταμίτης: «Έχουν γίνει βήματα στη δικαιοσύνη αλλά χωρίς σημαντικά ορατά αποτελέσματα»

Πριν 4 χρόνια στο αφιέρωμα του Andro είχα ζητήσει 4 πράγματα: Μη παρεμβάσεις στη λειτουργία της δικαιοσύνης, μεταρρυθμίσεις στα πτωχευτικά για την αντιμετώπιση των συσσωρευμένων προβλημάτων του ιδιωτικού χρέους, βελτίωση των υποδομών και διαδικασιών της δικαιοσύνης, καθώς και καλύτερη επιμόρφωση και υποβοήθηση της εξειδίκευσης των δικαστών.

Τέσσερα χρόνια μετά, φαίνεται ότι ο χρόνος που απαιτούν οι μεταρρυθμίσεις είναι σημαντικά μεγαλύτερος από την τετραετία. Πόσω μάλλον όταν έχουν προκύψει στο διάστημα αυτό πολλές και δύσκολες κρίσεις, όπως στο μεταναστευτικό, η πανδημία, η Ρωσική επίθεση στην Ουκρανία κλπ.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έκανε σίγουρα μεγάλη μεταρρύθμιση στο πτωχευτικό δίκαιο αλλά δεν θα ήθελα να σχολιάσω την ποιότητα της μεταρρύθμισης γιατί είχα συμμετοχή σε αυτή. Στα άλλα τρία θέματα, όμως, υπάρχει ακόμα μεγάλη ανάγκη αλλαγών και βελτιώσεων. Μπορεί να έχουν γίνει ήδη κάποια βήματα αλλά δεν έχουν παραγάγει σημαντικά ορατά αποτελέσματα.

Οι απαιτούμενες αλλαγές και βελτιώσεις δεν είναι στο σύνολό τους θέμα της νομοθετικής ή της εκτελεστικής εξουσίας αλλά θα ήταν εξαιρετικά σημαντικό να διαμορφωθεί στο μέλλον το όραμα του τι θα θέλαμε και ένα γενικό σχέδιο για το πώς μπορούμε να φτάσουμε σε αυτό. Με αυτά στο χέρι, πρέπει μετά να πείσουμε όλους τους εμπλεκόμενους (δικαστές, δικηγόρους και άλλους συντελεστές) ότι η υλοποίηση αυτού του πλάνου θα συμβάλει σε κρίσιμο βαθμό στη βελτίωση της καθημερινότητας αλλά και στην καλή λειτουργία της οικονομίας μας.

Γενικότερα, πιστεύω ότι η κυβέρνηση ανέλαβε και υλοποίησε κάποιες μεταρρυθμίσεις στο χώρο της δικαιοσύνης αλλά ότι υπάρχει ακόμα εξαιρετικά μακρύς δρόμος για να φτάσουμε σε επίπεδο καλής λειτουργίας της κρίσιμης αυτής εξουσίας.

 

//Ο Στάθης Ποταμίτης είναι Διευθύνων Εταίρος της Potamitis Vekris, μίας από τις μεγαλύτερες δικηγορικές εταιρείες της Ελλάδας. Έχει διατελέσει νομικός διευθυντής στην Εγνατία Τράπεζα και αντιπρόεδρος του Χρηματιστηρίου Παραγώγων Αθηνών. 

 


Νίκος Δρανδάκης: «Η δουλειά που έκανε ο Κ. Πιερρακάκης και η ομάδα του ήταν πέραν κάθε προσδοκίας. Μας έκανε να νομίζουμε ότι ζούμε σε άλλη χώρα».

«Στο κομμάτι του ανθρώπινου κεφαλαίου, είχα ελπίσει σε μια πολιτική που θα προσέλκυε τεχνολογικό ταλέντο πολύ υψηλού επιπέδου, με μέτρα αντίστοιχα αυτών που παίρνει ο Δήμος του Άμστερνταμ», τονίζει ο Νίκος Δρανδάκης.

Νίκος Δρανδάκης: «Τα κατάφερε μόνο στην ψηφιοποίηση του Δημοσίου»

Ας δούμε πως πήγε η τετραετία της κυβέρνησης στις 3 ψηφιακές προτεραιότητες που είχα βάλει όταν ξεκίναγε πριν 4 χρόνια, στο άρθρο μου στο Andro. Θυμίζω, είχα βάλει τρεις σημαντικούς στόχους: τη συνδεσιμότητα, το ανθρώπινο κεφάλαιο, και τις ψηφιακές δημόσιες υπηρεσίες.

Για τη συνδεσιμότητα, ήθελα να δω την κυβέρνηση να βοηθάει την εξάπλωση των 5G δικτύων σαν κάτι που θα βοηθούσε μεγαλύτερη καινοτομία. Μου φαίνεται αδιανόητο πως μόλις τέσσερα χρόνια πριν αυτό ήταν ζητούμενο. Ο στόχος πέτυχε, τα δίκτυα επόμενης (τότε) γενιάς 5G εγκαταστάθηκαν (όπως και στις περισσότερες χώρες ως νομοτέλεια), αλλά λίγα συνεισέφεραν. Αυτό είναι ένα μάθημα που θα έπρεπε να είχα πάρει και από την εποχή που εγκαταστάθηκε το 4G και νωρίτερα το 3G.

Όλα αυτά έρχονται πάντα με πολύ hype γύρω από τις ταχύτητες που θα εξασφαλίσουν, αλλά τελικά φέρνουν πολύ μικρή αλλαγή στην καθημερινότητα μας. Η βελτίωση υπάρχει, αλλά δεν αλλάζει τα δεδομένα. Και σίγουρα δεν είδαμε σημαντικά καινοτομικά προϊόντα εξαιτίας αυτής της υποδομής. Next time, θα ξέρω καλύτερα.

Στο κομμάτι του ανθρώπινου κεφαλαίου, είχα ελπίσει σε μια πολιτική που θα προσέλκυε τεχνολογικό ταλέντο πολύ υψηλού επιπέδου, με μέτρα αντίστοιχα αυτών που παίρνει ο Δήμος του Άμστερνταμ. Δυστυχώς τίποτε αξιόλογο δεν είδαμε εκεί. Είδα κάποια κίνητρα για “ψηφιακούς νομάδες” (δηλαδή τεμπέληδες κατά τη γνώμη μου) ώστε να έρχονται όσοι θέλουν να δουλέψουν κάτω από τον Ελληνικό ήλιο και (το σημαντικότερο) δίπλα στις παραλίες μας. Δεν είδα όμως τα σωστά κίνητρα που θα προσέλκυαν το ταλέντο που θα ήθελα να δω να έρχεται ώστε να εμπλουτίζει το δικό μας με τις εμπειρίες του. Μηδέν σε αυτό τον τομέα.

Τελευταία, η ψηφιοποίηση του Δημοσίου. Αυτό είναι ευκολάκι. Η κυβέρνηση παίρνει δέκα με τόνο καθώς η δουλειά που έκανε ο Κ. Πιερρακάκης και η ομάδα του ήταν πέραν κάθε προσδοκίας και μας έκανε ξαφνικά να νομίζουμε ότι ζούμε σε άλλη χώρα. Έγιναν περισσότερα και από όσα θα έλπιζα, και η αλήθεια είναι ότι ήταν ο τομέας από τον οποίο περίμενα τα λιγότερα (πόσο να ψηφιοποιηθεί το …Ελληνικό Δημόσιο δηλαδή). Σε ένα μεγάλο βαθμό υλοποιήθηκε και η ελπίδα μου για ανοιχτά Δημόσια Δεδομένα, αλλά έχουμε πολύ δρόμο ακόμα εκεί.

Παρόλο που η εικόνα φαίνεται μεικτή, στην πραγματικότητα η ψηφιοποίηση του Δημοσίου μας κάνει τόσο πολύ να αισθανόμαστε την αναβάθμιση στη ζωή μας, που εξαφανίζει την απογοήτευση από όσα δεν έγιναν. Να δούμε τι μας περιμένει μπροστά…

 

// Ο Νίκος Δρανδάκης είναι επιχειρηματίας και ιδρυτής του Taxibeat (γνωστού πλέον ως ΒΕΑΤ), μιας πρωτοποριακής εφαρμογής ταξί για έξυπνα κινητά, με παρουσία στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

 


Γρηγόρης Φαρμάκης: «Στην οικονομία, το «παραγωγικό» μοντέλο της χώρας δεν έγινε καθόλου πιο παραγωγικό, όσο κι αν το σκεπάζει η φούσκα του real estate και η υπερθέρμανση του τουρισμού».

«Είχαμε μια καλή λίγο-πολύ διαχείριση των πραγμάτων, ειδικά σε σχέση με το πόσο χαμηλά είχε μπει ήδη ο πήχης από την προηγούμενη κυβέρνηση», διατείνεται ο Γρηγόρης Φαρμάκης.

Γρηγόρης Φαρμάκης : «Το κράτος μας παραμένει αυτό που ήταν σε όλους τους κρίσιμους τομείς»

Το 2019, στην ερώτηση του Andro «τι ζητάμε από τον Κυριάκο Μητσοτάκη», είχα απαντήσει «αίσθηση του επείγοντος και πολιτική γενναιότητα». Αίσθηση του επείγοντος, γιατί η Ελλάδα είχε χάσει πολύ χρόνο και είχε μείνει πολύ πίσω και έπρεπε να προσπαθήσουμε διπλά για να καλύψουμε την χαμένη απόσταση. Πολιτική γενναιότητα, γιατί οι θεσμικές αλλαγές και οι μεταρρυθμίσεις που χρειαζόμασταν για να καλύψουμε τον χαμένο χρόνο και τη χαμένη απόσταση θα απαιτούσαν συγκρούσεις.

Όχι μόνο με ομάδες βαθιά προστατευμένων συμφερόντων, περιχαρακωμένων μέσα στο κράτος και γύρω από αυτό, αλλά και με τον κακό εαυτό κάθε κυβέρνησης· αυτόν που την εγκλωβίζει σε μια διαχειριστική ανάλωση εξουσίας με μόνο σκοπό τη διατήρηση της πολιτικής ηγεμονίας.

Σήμερα, τέσσερα σχεδόν χρόνια και μια κυβερνητική θητεία μετά, θα απαντούσα το ίδιο, αλλάζοντας ελαφρά το κείμενο ώστε από προσμονή να εκφράζει διάψευση προσδοκιών. Ναι, είχαμε μια καλή λίγο-πολύ διαχείριση των πραγμάτων, ειδικά σε σχέση με το πόσο χαμηλά είχε μπει ήδη ο πήχης από την προηγούμενη κυβέρνηση, αλλά ήταν αυτό το ζητούμενο; Η διαχείριση; Μία θητεία μετά, το κράτος μας παραμένει αυτό που ήταν σε όλους τους κρίσιμους τομείς.

Η δημόσια υγεία λειτουργεί στα όριά της, οι χρόνοι απονομής δικαιοσύνης είναι πλέον ανέκδοτο στους δικηγορικούς κύκλους, η δημόσια Παιδεία λειτουργεί προσχηματικά με διαδικασίες της προηγούμενης γενιάς, οι υποδομές ενέργειας και πολιτικής προστασίας αποδεικνύονται συνεχώς ανεπαρκείς.

Στην οικονομία, το «παραγωγικό» μοντέλο της χώρας δεν έγινε καθόλου πιο παραγωγικό, όσο κι αν το σκεπάζει η φούσκα του real estate και η υπερθέρμανση του τουρισμού. Οι ξένες επενδύσεις είναι σχεδόν αποκλειστικά σε αυτά τα δύο, το δε ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών προβληματικό. Το κράτος μας παραμένει μεγάλο, ακριβό και σπάταλο. Η χώρα δεν έγινε ούτε ουσιαστικά πιο παραγωγική, ούτε ουσιαστικά πιο ανταγωνιστική. Απλώς επέστρεψε στην προηγούμενη της κρίσης κανονικότητά της.

Οι περισσότερες «μεταρρυθμίσεις» που έγιναν στους παραπάνω τομείς ήταν επικοινωνιακές, όπως π.χ. η περιβόητη πανεπιστημιακή αστυνομία που δεν λειτούργησε ποτέ. Ακόμη και ο μόνος τομέας όπου υπήρξε θεαματική βελτίωση, οι ψηφιακές υπηρεσίες, βελτίωσαν την επαφή μας με την γραφειοκρατία, αλλά δεν την καταπολέμησαν. Την έκρυψαν πίσω από web apps για να μη μας ενοχλεί.

Το ότι κάνεις πια ηλεκτρονικά τις εκατοντάδες αιτήσεις που πρέπει να κάνει ένας πολίτης σε αυτή την χώρα δεν μείωσε ούτε τον αριθμό των διαδικασιών, ούτε το κόστος τους, ούτε τις επιτάχυνε. Ρωτήστε έναν λογιστή τι τραβάνε οι επιχειρήσεις και οι επαγγελματίες με τον ψηφιακό ΕΦΚΑ και το ΚΕΑΟ, ή έναν τοπογράφο για το κτηματολόγιο.

Η άλλη πολυδιαφημισμένη μεταρρύθμιση που εξαγγέλθηκε, στην εκκίνηση μάλιστα της κυβερνητικής θητείας, το «επιτελικό κράτος» και η συγκέντρωση εξουσίας στο πρωθυπουργικό γραφείο, την οποία αυτή τελικά σήμαινε, απεδείχθη σε πολλούς τομείς ανεπαρκής και σε άλλους αντιθεσμική και επικίνδυνη, όπως έδειξε το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων.

Το δυστύχημα των Τεμπών ήταν και οδυνηρά συμβολικό, εκτός από ανθρώπινα τραγικό. Έδειξε ακριβώς ότι κάτω από την επιφάνεια, σε αυτά που δεν φαίνονται παρά μόνο όταν πια «σκάσουν» στην επιφάνεια, το κράτος μας παραμένει δυσλειτουργικό και ανεπαρκές και, συχνά, όπως στα Τέμπη, αλλά και στην καταστροφή της Αττικής και της Εύβοιας από τις πυρκαγιές, επικίνδυνο.

Αυτό για να αλλάξει ήθελε ακριβώς «αίσθηση του επείγοντος και πολιτική γενναιότητα». Και η Ελληνική Ιστορία έχει να δείξει –λίγες αλλά σημαντικές– περιπτώσεις ηγετών που είχαν αυτές τις αρετές και τελικά ήταν αυτοί που άλλαξαν διαχρονικά τη μορφή της χώρας. Η κυβέρνηση αυτή είχε από την Ιστορία την ευκαιρία, αλλά και τις πιο ευνοϊκές πολιτικές συνθήκες για να είναι ο επόμενος κρίκος σε αυτήν την ιστορική αλυσίδα. Δεν είμαι σίγουρος ότι το κατάφερε.

 

//Ο Γρηγόρης Φαρμάκης είναι επιχειρηματίας, Διευθύνων Σύμβουλος της εταιρείας στατιστικής και πληροφορικής Agilis.

 


Μιχάλης Μπλέτσας: «Ας ρωτήσει ο πρωθυπουργός τις παρέες του γιατί στέλνουν όλοι τα παιδιά τους σε ιδιωτικά σχολεία και στην συνέχεια σε πανεπιστήμια του εξωτερικού».

«Το μέτρο της βάσης εισαγωγής έρχεται από την μια κάπως να εκλογικεύσει την ολική παράνοια εισαγωγής των πάντων στα ΑΕΙ, από την άλλη δημιουργεί νέες στρεβλώσεις», σημειώνει ο Μιχάλης Μπλέτσας.

Μιχάλης Μπλέτσας: «Με σχολεία της δεύτερης βιομηχανικής επανάστασης δεν προχωράς την εποχή της τέταρτης»

Η τετραετία του Κυριάκου Μητσοτάκη ήταν σίγουρα επιτυχημένη και μεγάλο μέρος της επιτυχίας αυτής θα πρέπει να πιστωθεί στον ίδιο προσωπικά. Πριν 4 χρόνια που με είχατε ρωτήσει, έγραφα για την παιδεία και πιο συγκεκριμένα για την ανώτατη επηρεασμένος από την καταστροφική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι η κατάσταση καλύτερη σήμερα; Σαφώς ναι και γι’ αυτό αξίζουν έπαινοι στην εργατική και μεθοδική κυρία Κεραμέως.

Είμαι ευχαριστημένος με την κατάσταση; Σαφώς και όχι. Το μέτρο της βάσης εισαγωγής έρχεται από την μια κάπως να εκλογικεύσει την ολική παράνοια εισαγωγής των πάντων στα ΑΕΙ, από την άλλη δημιουργεί νέες στρεβλώσεις στερώντας καλούς φοιτητές από τα περιφερειακά πανεπιστήμια. Τα συμβούλια διοίκησης των ΑΕΙ επανήλθαν μεν, χωρίς ιδιαίτερο ειδικό βάρος δε. Την παράσταση του θεάτρου του παραλόγου με τίτλο «Πανεπιστημιακή Αστυνομία» ας την αφήσουμε καλύτερα.

Σήμερα βλέπουμε την επαναλαμβανόμενη μάχη για το άρθρο 16 στο προσκήνιο και πολύ φοβάμαι ότι αυτή θα γίνει φερετζές για να κρυφτεί η έλλειψη των ουσιαστικών μεταρρυθμίσεων που χρειάζεται η παιδεία μας χθες. Τα ΑΕΙ αποτελούν μια πολύ περιγραφική βιτρίνα της κατάστασης αλλά η αντιμετώπιση θα πρέπει να ξεκινήσει από πολύ νωρίτερα.

Οι επιδόσεις των ελλήνων μαθητών στην δοκιμασία PISA δείχνουν ξεκάθαρα το πρόβλημα. Περιμένω από τον Κυριάκο Μητσοτάκη περισσότερη τόλμη. Ας ρωτήσει τις παρέες του το γιατί στέλνουν όλοι τα παιδιά τους σε ιδιωτικά σχολεία και στην συνέχεια σε πανεπιστήμια του εξωτερικού και ας πράξει ανάλογα. Δυστυχώς με σχολεία της δεύτερης βιομηχανικής επανάστασης δεν προχωράς την εποχή της τέταρτης.

 

// Ο Μιχάλης Μπλέτσας είναι επιστήμονας και ερευνητής της πληροφορικής, διευθυντής πληροφορικής στο Media Lab του MIT και ένας από τους εφευρέτες του «Υπολογιστή των Εκατό Δολαρίων».

 


Γιάννης Παπαδόπουλος: «Πού πήγαν οι μεγάλες διακηρύξεις για εξαφάνιση των επεισοδίων στο κέντρο της Αθήνας;»

«Θα ψηφίσω ξανά τον Κυριάκο Μητσοτάκη γιατί δεν υπάρχει άλλη επιλογή – είναι κυριολεκτικά Μητσοτάκης ή χάος», σημειώνει ο Γιάννης Παπαδόπουλος.

Γιάννης Παπαδόπουλος: «Περίμενα περισσότερα από τον Μητσοτάκη σε επτά τομείς»

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έκανε πολλά, αλλά περίμενα να κάνει πολύ περισσότερα. Πέρα από τις μεγάλες επιτυχίες της (η επαναφορά της σοβαρότητας στην εκτελεστική εξουσία, η επιτυχής διαχείριση της πανδημίας και της τουρκικής υβριδικής εισβολής, η λαμπρή αποκατάσταση μιας εικόνας σοβαρότητας στο εξωτερικό, η ψηφιοποίηση του κράτους) δεν έγιναν τα πράγματα που εγώ, ίσως με αφέλεια, είχα ελπίσει.

Τα αναφέρω συνοπτικά, χωρισμένα  στις βασικές θεματικές:

Θεσμοί, λειτουργία κράτους: μια λέξη, ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ. Αν μια νεράιδα κουνούσε ένα μαγικό ραβδάκι και η αξιολόγηση εφαρμοζόταν ξαφνικά, τότε η χώρα θα άλλαζε μέσα σε λίγα χρόνια, όπως δεν έχει αλλάξει στα 200 χρόνια της ιστορίας της. Στον πραγματικό κόσμο βέβαια, λόγω του θανάσιμου κινδύνου που η αξιολόγηση αντιπροσωπεύει για τα μικρά και μεγάλα συμφέροντα, η αξιολόγηση θα πολεμηθεί μέχρι θανάτου. Αλλά, αν δεν το προσπαθήσει ο Μητσοτάκης, τότε ποιος;

Ως προς την περίφημη ψηφιοποίηση: είναι ένα τεράστιο πρώτο βήμα, αλλά ο στόχος πρέπει να είναι η ουσιαστική απλοποίηση της γραφειοκρατίας, και όχι απλώς η ψηφιοποίηση της! Θέλει πολύ βαθιές τομές αυτό (και όχι σε επίπεδο Πιερρακάκη απλώς – που ο άνθρωπος φαίνεται να κάνει μια χαρά τη δουλειά του).

Δικαιοσύνη: δυστυχώς δεν έγινε κάτι ορατό από εμένα. Θέλω να μπορώ να καταφεύγω στη δικαιοσύνη για να μου δίνει λύσεις μέσα σε μια λογική προθεσμία, ώστε να μπορώ να προχωράω μετά. Οι αδιανόητες πλέον καθυστερήσεις στην απονομή δικαιοσύνης δημιουργούν αίσθηση «ανασφάλειας δικαίου» και δυσκολεύουν το επιχειρείν, τις επενδύσεις, τη διοίκηση, τα πάντα…

Παιδεία: σε γνωστό, ειδικευμένο και διακεκριμένο δημόσιο γυμνάσιο, ο μαθηματικός δεν κάνει ποτέ μάθημα μαθηματικών επειδή έχει άλλες προτεραιότητες: είναι «εναντίον του συστήματος»! Τα 13χρονα τον λατρεύουν για τα επαναστατικά κηρύγματά του (μα κυρίως που δεν κουράζουν το μυαλό τους για να λύνουν αυτά τα απαίσια τα μαθηματικά προβλήματα). Ο διευθυντής του σχολείου έχει γνώση του θέματος, αλλά δηλώνει αδυναμία να κάνει οτιδήποτε. Χρειάζεται να προσθέσω κάτι;

Καθημερινότητα: πού πήγαν οι μεγάλες διακηρύξεις για εξαφάνιση των επεισοδίων στο κέντρο κ.λπ.; Ούτε είδα καμμιά βελτίωση στις συγκοινωνίες· αντίθετα, για τα Τέμπη ο ΚΜ έχει μερίδιο ευθύνης και δεν τόλμησε να θυσιάσει παραδειγματικά τον Καραμανλή, σηματοδοτώντας έτσι ότι τουλάχιστον τώρα κάτι θα αλλάξει.

Διαφάνεια, τρόπος άσκησης εξουσίας: το να είσαι ο απόλυτος κυρίαρχος του πολιτικού σκηνικού γεννά αλαζονεία (γι αυτό φταίει και ο Τσίπρας, που σαν απόλυτος καραγκιόζης που είναι, δεν μπορεί να ελέγξει τον Μητσοτάκη ουσιαστικά, βέβαια). Αλλά πάλι, με πειράζει, με έχει απογοητεύσει αυτή η ανενδοίαστη επίδειξη αίσθησης παντοδυναμίας. Και αν ακόμα εμένα απλώς με πειράζει, υπάρχουν και άλλοι σοβαροί άνθρωποι που αυτό τους τρομάζει και τους καταλαβαίνω απόλυτα.

Πολιτικός λόγος: με έχει απογοητεύσει περισσότερο απ’ όλα το ότι αυτό που ήταν το 2019 η μεγαλύτερη ελπίδα μου, το ότι δηλαδή λόγω της ισχύος του ο ΚΜ θα κατάφερνε να αποκόψει τα κομματικά βαρίδια και να μετασχηματίσει τη ΝΔ σε ένα κάπως πιο μοντέρνο κεντροδεξιό κόμμα, δεν το προσπάθησε καν (όποια και αν είναι η σύνθεση του εκλογικού σώματος, ο ηγέτης πρέπει να μπορεί να προχωράει προς τους πολιτικούς στόχους του). Ελπίζω απλώς ακόμα ότι ο ΚΜ δεν θα αποδειχθεί τόσο αμοράλ σαν τον Τσίπρα, του οποίου μόνος στόχος είναι η διατήρηση της εξουσίας χωρίς κανέναν ενδοιασμό, ή έννοια για τα πραγματικά συμφέροντα των Ελλήνων.

Θα ψηφίσω ξανά ΚΜ γιατί δεν υπάρχει άλλη επιλογή – είναι κυριολεκτικά Μητσοτάκης ή χάος.

Απλώς, δεν έχω ξεκαθαρίσει αν και πόση ελπίδα έχει παραμείνει μέσα μου από όση είχα το 2019, γι αυτό που πίστεψα τότε ότι θα γινόταν αυτή η κυβέρνηση: το σημείο καμπής και η αφετηρία για μια εκτόξευση της Ελλάδας προς τα εμπρός, σε όλα τα επίπεδα.

 

// Ο Γιάννης Παπαδόπουλος είναι εκδότης των Εκδόσεων Παπαδόπουλος.

 


Αλέξης Πανταζής: «Εταιρείες κολοσσοί όπως η Pfizer, η Google, η Amazon και η Tesla έχουν δημιουργήσει βάσεις τεχνολογίας εδώ και έχουν ήδη συνεισφέρει στην ανάπτυξη».

«Το Υπουργείο Ψηφιακής Μεταρρύθμισης έχει συμβάλλει σημαντικά με αξιέπαινες προσπάθειες και πρωτοβουλίες», αναφέρει ο Αλέξης Πανταζής.

Αλέξης Πανταζής: «Πέτυχε στην προώθηση της επιχειρηματικότητας»

Γυρνώντας πίσω στον χρόνο και στο άρθρο στο Andro του Ιουλίου 2019, είχαμε [ο υπογράφων και ο Αιμίλιος Μάρκου, ως συνιδρυτές της Hellas Direct] ζητήσει από τον Κυριάκο Μητσοτάκη να επικεντρωθεί σε σημεία που θα στηρίξουν την επιχειρηματικότητα. Προτείναμε στη νέα κυβέρνηση να εργαστεί προς ένα πιο σταθερό και φιλικό προς τις επιχειρήσεις φορολογικό και νομικό πλαίσιο. Να εξασφαλίσει ότι οι κανόνες είναι ξεκάθαροι και ότι τηρούνται, από όλους.

Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, και με τα κατάλληλα φορολογικά κίνητρα, είχαμε πει, θα μπορούσε να αντιστραφεί το brain-drain και να ενισχυθεί η επιχειρηματικότητα, όπως έγινε στην Κύπρο και στο Ισραήλ. Πιο συγκεκριμένα, είχαμε αναφερθεί σε κίνητρα που θα μπορούσαν να αφορούν angel investors, άτομα με συγκεκριμένη ειδίκευση και με την επιθυμία να γυρίσουν στην Ελλάδα νεοσύστατες επιχειρήσεις.

Στην προώθηση της επιχειρηματικότητας θα συνέβαλε, κατά τη γνώμη μας, ένα δυναμικό κυβερνητικό πρόγραμμα, αντίστοιχο με αυτό που έχει εφαρμόσει η Ιρλανδία, το οποίο θα προσείλκυε μεγάλες εταιρείες τεχνολογίας, όπως τη Google, τη Facebook ή την Amazon, και θα τις έπειθε να επεκτείνουν τη δραστηριότητά τους και στην Ελλάδα.

Στα πιο πάνω, η κυβέρνηση έχει πραγματικά πετύχει πολλά. Κοιτώντας τις φορολογικές και νομοθετικές αλλαγές που έχουν μπει σε εφαρμογή τα τελευταία τέσσερα χρόνια, δεν μας προκαλεί εντύπωση πως πολλοί επαγγελματίες του εξωτερικού έχουν ήδη γυρίσει στην Ελλάδα. Εταιρείες κολοσσοί, όπως η Pfizer, η Google, η Amazon και η Tesla έχουν δημιουργήσει βάσεις τεχνολογίας εδώ και έχουν ήδη συνεισφέρει στη ραγδαία ανάπτυξη συγκεκριμένων περιοχών.

Στο άρθρο του 2019, είχαμε ζητήσει από την εισερχόμενη κυβέρνηση να καταπολεμήσει τη γραφειοκρατία. Πιστεύαμε πως χανόταν τρομακτικά πολύς χρόνος σε πολύπλοκες, αναχρονιστικές διαδικασίες και είχαμε ευχηθεί στη νέα κυβέρνηση να μπορέσει να συγκεντρώσει, να εξορθολογήσει και να ψηφιοποιήσει τις κρατικές διαδικασίες, ειδικά αυτές που αφορούν τις επιχειρήσεις.

Με τη… συμβολή του Covid-19, έχουν γίνει μεγάλα βήματα προόδου και σε αυτό. Το Υπουργείο Ψηφιακής Μεταρρύθμισης έχει συμβάλλει σημαντικά με αξιέπαινες προσπάθειες και πρωτοβουλίες, παρόλο που πιστεύουμε πως έχουν να γίνουν πολλά ακόμη σε αυτόν τον τομέα για να θεωρηθούμε ένα ψηφιακό, καινοτόμο κράτος.

 

//O Αλέξης Πανταζής είναι συνιδρυτής και Executive Director της online ασφαλιστικής εταιρείας Hellas Direct.

 


Ανδρέας Καροτσιέρης: «Περίμενα από τον πρωθυπουργό να καταργήσει τον εξόφθαλμα φορομπηχτικό ΕΝΦΙΑ».

«Περίμενα από τον Κυριάκο Μητσοτάκη να μη ψεύδεται ασύστολα και ανερυθρίαστα, αναιρώντας προεκλογικές, αλλά και μετεκλογικές δεσμεύσεις», λέει ο Ανδρέας Καροτσιέρης.

Ανδρέας Καροτσιέρης: «Με απογοήτευσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης»

Τι θα μπορούσε άραγε να ζητά κανείς από τον γόνο ενός από τους πλέον πολύπειρους πολιτικούς της σύγχρονης πολιτικής ζωής του τόπου; Τι θα μπορούσε άραγε να περιμένει κανείς από έναν απόφοιτο των παγκοσμίως κορυφαίων πανεπιστημιακών ιδρυμάτων;

Τι θα μπορούσε άραγε να αναζητά κανείς ψηφίζοντας για ηγέτη του έναν κοσμοπολίτη Έλληνα με ευπρεπή παρουσιαστικό και πολλά υποσχόμενο (φευ) λόγο, νέο πολιτικό; Σίγουρα, αυτό που θα περίμενα εγώ τουλάχιστον είναι να μην έχει κάνει τις περισσότερες από τις επιλογές που έκανε στη διάρκεια της θητείας του. Όπως:

– Να συντηρεί τον λαϊκισμό και τον κρατισμό στον βωμό της ψηφοθηρικής παρέας Αδώνιδων, Πλεύρηδων, Βορίδηδων και λοιπών τραγικογραφικών, με δευτεροκλασάτα τεχνάσματα πολιτικών επιλογών κάθε λογής μπουρδολόγου, υποτιμητού της νοημοσύνης των υγιώς σκεπτομένων και κοινωνικοακαδημαϊκά καλλιεργημένων Ελλήνων.

– Να μη ψεύδεται ασύστολα και ανερυθρίαστα, αναιρώντας προεκλογικές, αλλά και μετεκλογικές δεσμεύσεις.

– Να μην υποτιμά, δηκτικά θεωρώντας υποδεέστερο εκείνου, τον  Έλληνα πολίτη και δη αυτόν που τον εμπιστεύτηκε “carte blanche”.

– Να στελεχώσει την Κυβέρνησή του με κριτήριο μια βαθιά καταξιωμένη κοινωνικοακαδημαϊκή παιδεία των Υπουργών του, με γνώση και πολυετή εμπειρία στον τομέα των αρμοδιοτήτων που τους ανέθεσε, αντί, για άλλη μια φορά, με γνώμονα τα εμετικά, μικροκομματικά συμφέροντα για να καλύπτονται λευκές επιταγές προσφοράς ψήφων.

– Να διαχειριστεί τη διαχρονικά λιμνάζουσα διαφθορά και εξάρτηση πολιτικών, οικονομικών και δημοσιογραφικών φατριών που ελέγχουν, στην κυριολεξία, την πορεία της χώρας, αντί να τις χρησιμοποιεί για μικροπολιτικά ή κομματικά συμφέροντα.

– Να περιορίσει σημαντικά τα απαράδεκτα, δοτά δια νόμου (sic), κεκτημένα των Τριακοσίων.

– Να μειώσει επιτέλους τον απαράδεκτο ΦΠΑ σε χαμηλό, μονοψήφιο ποσοστό, με δεδομένο ότι αυτός, αφενός αναμφίβολα επιβαρύνει αποκλειστικά και μόνο τον καταναλωτή (τη μεσαία τάξη, ως επί το πλείστον), και αφετέρου περιορίζει τη διαπραγματευτική δυναμική των προϊόντων μιας και αυξάνει την τιμή τους κατά το απίστευτο ποσοστό του 24%!

– Να καταργήσει τον εξόφθαλμα φορομπηχτικό ΕΝΦΙΑ, ο οποίος με το συγχωροχάρτι του «μα τέτοιος φόρος επιβάλλεται σε όλες τις πολιτισμένες χώρες» (βλ. διεθνής απάτη), υποχρεώνει τον πολίτη να πληρώνει ένα απαράδεκτο τέλος στο απόκτημά του, απόκτημα που ήρθε στην κατοχή του μετά από την πληρωμή όλων των προβλεπομένων φόρων και εισφορών κατά την αγορά του.

– Να επιστρέψει ΠΑΡΑΥΤΑ τα κλεμμένα χρήματα από τα δημόσια ασφαλιστικά ταμεία και να αποδώσει στο 100% τις συντάξεις και υγειονομικές καλύψεις για τις οποίες ο κάθε Έλλην πολίτης κατέβαλε τα προβλεπόμενα εις το ακέραιο και επί σειράν δεκαετιών. Είναι αδιανόητο  το Ελληνικό Δημόσιο να αντιλαμβάνεται τη σχετική καθυστέρηση στην υποχρεωτική είσπραξη των ασφαλίστρων ως ποινικό αδίκημα –το οποίο τελεί υπό τον αμείλικτο πέλεκυ ποινών που προβλέπουν ακόμα και την προσωποκράτηση–, ενώ, κατά την απόδοση των δεδουλευμένων και καταβεβλημένων υποχρεώσεων του πολίτη, το κράτος περί άλλων τυρβάζει – κάπως έτσι, η υπεξαίρεση από πλευράς του Δημοσίου μετονομάστηκε σε… ελληνική δικαιοσύνη!

– Να καταργήσει επιτέλους είτε την υποχρεωτική «διέλευση» κάθε μορφής οικονομικής συναλλαγής μέσω τραπεζών, οι οποίες ΔΙΑ ΝΟΜΟΥ κερδοφορούν εισπράττοντας τέλη από αγορά και χρήση των POS, όπως και από κάθε άλλης μορφής υποχρεωτική διατραπεζική  συναλλαγή. Εφόσον το κράτος θεωρεί πως έτσι εξυπηρετείται ο έλεγχος των συναλλαγών, οφείλει να υποχρεώσει τις τράπεζες σε μηδενική είσπραξη του οιουδήποτε ποσού, ή έστω, την πληρωμή για τη σχετική παροχή υπηρεσίας τους, από τον κρατικό κορβανά.

– Να παρουσιάσει ένα απαρέγκλιτο και βραχυπρόθεσμο πρόγραμμα αποπληρωμών των κομματικών χορηγήσεων και δανείων και να απαγορεύσει ρητώς την κάθε περαιτέρω δανειοδότησή τους.

– Να επαναπατρίσει ΑΜΕΣΑ κάθε παράνομο μετανάστη και να διακόψει κάθε κυβερνητική παροχή προς οιονδήποτε παρανόμως διαμένοντα στη χώρα αλλοεθνή.

– Να καταργήσει, μονομερώς έστω, την απαξιωτική για τον Ελληνισμό «Συμφωνία των Πρεσπών», όπως προεκλογικά είχε υποσχεθεί.

Συνοπτικά, το σημαντικότερο που θα περίμενα από έναν γόνο Κωνσταντίνου Μητσοτάκη θα ήταν να διαχειριστεί, ως Πρωθυπουργός 11 εκατ. συμπολιτών του, την εξουσία του και την Ελληνικότητα της χώρας που εκλήθη να προασπίσει, με τον ίδιο σεβασμό και επαγγελματισμό και με την ίδια δυναμική, επίγνωση και ουσιαστική ευθύνη με τα οποία διαχειρίζεται μια ανώνυμη εταιρεία ο οιοσδήποτε Διευθύνων Σύμβουλός της.

Δεν κατανοώ πώς ένας σύγχρονος και επάξια μορφωμένος άνθρωπος δέχεται να καλύπτεται πίσω από την, επιεικώς γελοία, «καραμέλα» των «πολιτικών ευθυνών» την οποία πιπιλάνε όλοι τους, μα και ο ίδιος τακτικότατα, όταν οι αποφάσεις του συμπαρασύρουν, με τα αποτελέσματά τους, την ιδιοκτησία της εταιρείας/κράτους την οποία διαχειρίζεται σε ενδεχόμενες ποινικές και αστικές ευθύνες κακοδιαχείρισης.

Πολλώ δε μάλλον, όταν, εκ του πολιτικώς πηγάζοντος δικαιώματος βάσει του de facto «αποφασίζομεν και διατάζομεν», η πολιτική ηγεσία ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ 11 εκατ. ανθρώπους σε μια πορεία ζωής, για τις συνέπειες και το αποτέλεσμα της οποίας παραμένουν όλοι στο απυρόβλητο των «πολιτικών» τους μηδενικών ευθυνών!

Κύριε Κυριάκο Μητσοτάκη, τα συγχωροχάρτια για τη διαχείριση της ζωής εκατομμυρίων ανθρώπων, κάτω από τις δεσμευτικές για τον πολίτη αποφάσεις των εκλεγμένων ηγετών του, δεν έχουν καμία ισχύ. Λυπάμαι, αλλά με απογοητεύσατε ΚΑΙ εσείς ανεπιστρεπτί, γιατί δεν προσπαθήσατε καν να περάσετε το πολυαναμενόμενο μήνυμα αξιοκρατίας, εντιμότητας, λογικής και ευπρέπειας στην ελληνική κοινωνία, παραπλανώντας την πίσω από ένα πομπώδες βιογραφικό και παχυλές υποσχέσεις, για να απολαμβάνετε τα δια νόμου κεκτημένα της δοτής εξουσίας.

Κι έτσι χάθηκε, για άλλη μια φορά, η ελπίδα μιας εξίσου πολυαναμενόμενης ανακατεύθυνσης από τη μεταπολιτευτική σπειροειδή βύθιση που κατέληξε στο κοινωνικό και οικονομικό χάος των αβάσταχτων χρεών, στην έλλειψη ήθους και ποιότητας και στη δημιουργία μιας στενάχωρης ζωής στην οποία με «θρησκευτική» προσήλωση όλοι σας μας οδηγήσατε.

 

//Ο κυβερνήτης Ανδρέας Καροτσιέρης είναι ιδρυτής της K2 Smartjets η οποία κάτω από το brand name Airwaves και τη θυγατρική εταιρεία του ομίλου «Ελληνικά Υδατοδρόμια», προετοιμάζει τη λειτουργία των υδροπλάνων στην Ελλάδα και στη ΝΑ Μεσόγειο.

 

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top