Δεν είναι τερατάκια, κανονικοί άνθρωπο είναι που γράφουν, όμως, «τέρατα» στα social media (σκίτσο: shutterstock).

Ανώνυμη εχθροπάθεια. Καταγγελτικός λόγος στα όρια του μίσους. Προβοκατόρικες αναρτήσεις που το ανήθικο συναγελάζεται με τη φαυλότητα. Δεν θέλει και πολλή σκέψη για να καταλάβεις ότι πίσω από εκατοντάδες ψεύτικους λογαριασμούς στα social media δεν βρίσκονται τίποτα μικρά τερατάκια με κεραίες στο κεφάλι και μουσούδα πόντικα.

Κανονικοί άνθρωποι είναι κι ας έχουν ονομαστεί τρολ. Μεροκαματιάρηδες του μίσους και του διχασμού. Αυτόκλητοι δικαστές της καθημερινότητας που σκοπούν να δολοφονούν χαρακτήρες, να ρίχνουν πυρ ομαδόν κατά εκείνων που βρίσκονται στην αντίπερα όχθη (έχουμε «όχθες» ως κοινωνία, δεν το ξέρατε;) και, φυσικά, στο τέλος του μήνα να λαμβάνουν τον οβολό τους για την «εργασία» τους. Οργανωμένα πράγματα.

Στα μνημονιακά χρόνια, τα τρολ ήταν η βασική πηγή πληροφόρησης πολλών πολιτών που τους άρεσε να πέφτουν με τα μούτρα στην παγίδα.

Στα μνημονιακά χρόνια ήταν η βασική πηγή πληροφόρησης πολλών πολιτών που τους άρεσε να πέφτουν με τα μούτρα στην παγίδα. Σωρεία fake news ή ειδήσεων που είχαν μπει στο κρεβάτι του Προκρούστη για να αποκτήσουν βολικό σχήμα. Εχει δεινοπαθήσει κόσμος και κοσμάκης από δαύτους και μην νομίζετε πως ανήκαν σε ένα μόνο κόμμα.

Μπορεί η Νέα Δημοκρατία να κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ ότι δημιούργησε μια στρατιά από τρολ που αλώνιζαν καθημερινά τα social media, αλλά σ’ αυτόν τον παρανοϊκό χορό ατίμωσης ουδείς δικαιούται να λέει πως είναι αθώος του αίματος.

Είναι λογικό, βέβαια, όταν βλέπεις να χάνουν σε ισχύ τα πολιτικά σου επιχειρήματα και ο λόγος σου να μην έχει πέραση στους πολίτες να βρίσκεις αποκούμπι σε σκοτεινά μυθεύματα που φτιάχνουν πίσω από την ανωνυμία των λογαριασμών τους διάφοροι «γυμνοσάλιαγκες» της ενημέρωσης. Ως εκ τούτου, ναι, τα τρολ που έρχονταν από τα αριστερά το τελευταίο διάστημα πήραν κεφάλι.

Ηταν αυτά που δημιούργησαν τα διάφορα υβριστικά hashtag με πρώτο το γνωστό «Μητσοτάκη γ@μιέσαι», για να ακολουθήσουν πυρά κατά ανθρώπων που κατά καιρούς αποφάσιζαν να μιλήσουν ανοιχτά για τις πολιτικές τους προτιμήσεις.

Aν διάβαζε κανείς όσα αράδιασαν κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας θα νόμιζες πως είτε ζεις στην Κολομβία ή σε κάποια υποσαχάρια χώρα.

Έτσι την «έπαθε» ο Διονύσης Σαββόπουλος, έτσι συνέβη και στον σχεδιαστή Βασίλη Ζούλια που έκανε το λάθος (!) να αναρτήσει στον λογαριασμό του μια φωτογραφία του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Μαρέβα γράφοντας πως σ’ αυτές τις εκλογές ψήφισε Νέα Δημοκρατία. Από εκείνη τη στιγμή η ανάρτησή του γέμισε από σχόλια, «πρόκες», «μαχαίρια» κι άλλα αιχμηρά αντικείμενα-λέξεις.

Ενα κακό έχουν τα τρολ: δεν μαθαίνουν από την πραγματικότητα. Κι αυτό διότι πιστεύουν πως είναι αυτά που τη διαμορφώνουν. Αμ δε! Σ’ αυτές τις εκλογές, για πρώτη φορά έπειτα από χρόνια, η δύναμη των τρολ αποδείχθηκε τσίγκος και μάλιστα άδειος.

Aν διάβαζε κανείς όσα αράδιασαν κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας θα νόμιζες πως είτε ζεις στην Κολομβία ή σε κάποια υποσαχάρια χώρα όπου δεν έχει ανακαλυφθεί ακόμη ο τροχός. Μαυρίλα, σκοτεινιά και ξεροβόρι.

Προφανώς και τα πράγματα στην Ελλάδα δεν πάνε πάντα κατ’ ευχή. Προφανώς και η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει κάνει πολλά λάθη που προκάλεσαν πόνο και κοινωνική αδικία. Δεν γίναμε ξαφνικά παράδεισος. Ωστόσο, εκ του αποτελέσματος των εκλογών φάνηκε πως οι πολίτες στάθμισαν τα καλά και τα αρνητικά και έβγαλαν ένα συμπέρασμα. Είτε αυτό αρέσει στα τρολ είτε όχι.

Τα social media έδωσαν δύναμη σε πρόσωπα που υπό άλλες συνθήκες δεν θα μπορούσαν να κάνουν «χωριό» ούτε με τον εαυτό τους.

Θα περίμενε κανείς πως τώρα που έχουμε ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα, η δράση των τρολ θα μειωνόταν. Επίσης, από τη στιγμή που ο Αλέξης Τσίπρας παραδέχθηκε πως η επικοινωνιακή δομή του κόμματος ήταν φτιαγμένη λάθος, αυτά θα έβγαζαν τα πληκτρολόγια από την πρίζα.

Κι όμως, τα τρολ συνεχίζουν ακάματα τη δουλειά τους. Η μόνη εξήγηση που μπορείς να δώσεις είναι ότι πλέον δρουν ανεξέλεγκτα, δεν δίνουν λογαριασμό σε κανέναν. Έτσι συμβαίνει όταν δίνεις δύναμη και εξουσία σε ανθρώπους που δεν έχουν ηθικό πυρήνα και δρουν υπό το κράτος του θυμού και της εκδικητικότητας.

Από την άλλη, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως τα social media, μέσα στα τόσα καλά που πρόσφεραν στη μετανεωτερική κοινωνία μας, έδωσαν δύναμη σε πρόσωπα που υπό άλλες συνθήκες δεν θα μπορούσαν να κάνουν «χωριό» ούτε με τον εαυτό τους. Κάμποσοι κοινωνιοπαθείς βρήκαν κοινό, γεύτηκαν το νέκταρ της αποδοχής και πλέον θεωρούν τους εαυτούς τους παράγοντες της πολιτικής, καλλιτεχνικής και κοινωνικής ζωής. Πού να ήξεραν ότι παραμένουν άδειοι τσίγκοι.

 

Διαβάστε ακόμα: Δεύτερη φορά Κυριάκος. Υπάρχει ο κίνδυνος της αλαζονείας;

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top