Αντεξαν την Υφεση, τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, την πρόσφατη οικονομική κρίση. Θα αντέξουν τα ραφτάδικα την πανδημία; (Tom Jamieson for The New York Times).

    Andreson&Sheppard: κλειστόν έως τις 6 Δεκεμβρίου. Gieves and Hawkes: δίνει ραντεβού με τους πελάτες στο διαδίκτυο. Dege& Skinner: ομοίως με τους προηγούμενους. Τα παραδοσιακά ραφτάδικα της φημισμένης Savile Row στο Λονδίνο ακολουθούν αναγκαστικά τα επίχειρα της πανδημίας.

    Οι παλιοί ραφτάδες έχουν να λένε πως άντεξαν τον Μεγάλο Πόλεμο, την Ύφεση του Μεσοπολέμου, το blitzkrieg του Χίτλερ που βομβάρδιζε απηνώς το Λονδίνο, άντεξαν ακόμη και στην πρόσφατη οικονομική κρίση, αλλά φαίνεται πως η πανδημία βάζει ένα εμπόδιο που δεν ξεπερνιέται εύκολα.

    Το 70% των εσόδων των περισσότερων καταστημάτων της Savile Row προέρχεται από το εξωτερικό: από τουρίστες που καταφτάνουν στο Λονδίνο και επιθυμούν ένα κοστούμι στα μέτρα τους και όχι κάποιο ετοιματζίδικο από τα λογής εμπορικά μαγαζιά, αλλά και από ταξίδια που κάνουν οι ράφτες για να συναντήσουν τους πελάτες τους από κοντά και να τους πάρουν μέτρα, τα λεγόμενα trunk shows. Με τον κορωνοϊό να έχει περιορίσει τα ταξίδια, αυτά τα έσοδα χάνονται. Η λύση του ηλεκτρονικού εμπορίου σίγουρα δεν μπορεί να καλύψει τον «κανονικό» κύκλο εργασιών. Άλλωστε η μαγεία του bespoke βρίσκεται στην επαφή με τον ράφτη, στις πρόβες, στις διορθώσεις. Το online shopping είναι για τα «έτοιμα».

    H Savile Row υπάρχει ως δρόμος των ραφτάδων εδώ και 200 χρόνια (Tom Jamieson for The New York Times).

    Η Savile Row υπήρξε ο προμαχώνας του καλαίσθητου, κατά παραγγελία αντρικού ενδύματος για περισσότερα από 200 χρόνια. Αυτό που ονομάζουμε σήμερα «bespoke» προέρχεται από τον συγκεκριμένο δρόμο. Οι πρώτοι ράφτες αποίκησαν την περιοχή το 1803 και πολύ γρήγορα ανέπτυξαν τη φήμη τους φτιάχνοντας παραδοσιακές στολές υψηλής ποιότητας. Τα κοστούμια κατά παραγγελία φτάνουν σήμερα ακόμη και στις πέντε χιλιάδες λίρες (αναλόγως το ύφασμα). Στην πραγματικότητα ισχύει το κλασικό: ό,τι πληρώνεις, παίρνεις. Κι εδώ, οι ραφτάδες έχουν να να λένε πως προσφέρουν «αθάνατα» κοστούμια.

    Η μαγεία του bespoke βρίσκεται στην επαφή με τον ράφτη, στις πρόβες, στις διορθώσεις. Το online shopping είναι για τα «έτοιμα».

    Ωστόσο, υπάρχει ένας συνδυασμός γεγονότων που έχει προκαλέσει αναταράξεις στην περιοχή: πρώτα το Brexit, έπειτα τα υψηλά ενοίκια (παρά τις επιμέρους διαπραγματεύσεις των ραφτάδων με τα funds που ελέγχουν το real estate) και τώρα η πανδημία της Covid-19. Τα τελευταία δύο χρόνια έχουν αποχωρίσει ουκ ολίγοι από την Savile Row βλέποντας πως το κατά παραγγελίαν ρούχο δεν έχει πια την ίδια πέραση. Μετρήστε ονόματα: Kilgour, Hardy Amies, Stowers και Alexander McQueen (που είχε ανοίξει όψιμα, το 2013) – όλοι τους φευγάτοι.

    Πριν από την πανδημία, ο ράφτης Maurice Sedwell είχε 2ο σοβαρές παραγγελίες τον μήνα. Τώρα, αυτός ο αριθμός είναι παρελθόν. Ο Andrew Ramroop, έτερος ιδιοκτήτης καταστήματος στην περιοχή, παραδέχεται πως έχει λάβει μόλις δύο παραγγελίες από τον περασμένο Μάρτιο. Ποιος να θέλει, άραγε, καινούργιο χειροποίητο κοστούμι εν μέσω καραντίνας;

    Την άνοιξη η κυβέρνηση του Μπόρις Τζόνσον είχε αναστείλει ορισμένες πληρωμές φόρων για τον προσεχή Μάρτιο του 2021. Ημερομηνία – ορόσημο που τρομάζει από τώρα τους ράφτες, καθώς βλέπουν πως αν συνεχιστεί η πανδημία δεν θα έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν ούτε και τότε. Την ίδια στιγμή, οι τιμές των ενοικίων είχαν σχεδόν διπλασιαστεί τα τελευταία χρόνια και δεν έπεσαν εν μέσω πανδημίας.

    Ο πρόεδρος της Bespoke Association, William Skinner, σημειώνει με έμφαση: «Αυτό που κοιτάζουμε τώρα είναι η επιβίωσή μας. Χρειαζόμαστε περισσότερη ανακούφιση από τα ενοίκια και τους φόρους. Σε αντίθετη περισσότερη, οι ράφτες δεν θα έχουν την οικονομική δυνατότητα να παραμείνουν στη Savile Row. Ηδη, αυτή τη στιγμή υπάρχουν πολλά κτίρια που παραμένουν άδεια και αυτό μεταφέρει μια ζοφερή εικόνα».

    Ο Andrew Ramroop, ιδιοκτήτης του οίκου Maurice Sedwell (Maco People).

    Το 2018, η Kathryn Sargent έγινε η πρώτη γυναίκα που άνοιξε Bespoke κατάστημα. Φευ, δεν κατάφερε να το κρατήσει ανοιχτό αφού το κόστος λειτουργίας ήταν δυσβάσταχτο. Τα περιθώρια κέρδους των ραφτών είναι από καιρό περιορισμένα. «Κάνουμε τα πάντα με το χέρι. Υπάρχει πολλή δουλειά και πολύς χρόνος που απαιτείται για την κατασκευή ενός κοστουμιού », λέει ο Skinner. «Μερικές φορές φαίνεται ότι το μόνο που κάνουμε είναι να πληρώσουμε τα ενοίκια και φόρους».

    «Κάνουμε τα πάντα με το χέρι. Υπάρχει πολλή δουλειά στην κατασκευή ενός βεσποκε κοστουμιού. Μερικές φορές φαίνεται ότι το μόνο που καταφέρνουμε είναι να πληρώσουμε τα ενοίκια και τους φόρους».

    Τα περισσότερα ακίνητα της Row ανήκουν στην Pollen Estate. Οι διαχειριστές βοήθησαν τους ενοικιαστές μέσω της πανδημίας «κατά περίπτωση», δίνοντας αναστολές ενοικίασης και άλλες ευκολίες πληρωμής σε ράφτες. «Η φιλοδοξία μας ήταν να διασφαλίσουμε ότι όλοι οι ράφτες θα τα καταφέρουν», δήλωσαν αρμοδίως. Μάλιστα, σημειώνουν πως σε άλλες περιοχές του Mayfair οι τιμές των ενοικίων είναι υψηλότερες.

    Ο μάνατζερ της Pollen Estate, Julian Stock, λέει πως οι ράφτες πρέπει να προσαρμοστούν στις σύγχρονες απαιτήσεις. «Οι επιχειρήσεις πρέπει να εξελιχθούν και να αλλάξουν, γιατί ίσως οι άνθρωποι δεν φορούν κοστούμια όπως παλαιότερα, και πρέπει να παρέχουν άλλες μορφές ρούχων για να προσελκύσουν νέους πελάτες».

    Κάπως έτσι, πέραν των παραδοσιακών ραφτάδικων προσελκύονται επαγγελματίες στο χώρο της υπόδησης ή της ωρολογοποιίας. Μια πρόσφατη προσθήκη είναι και μια καφετέρια που εμφανίζει μανεκέν φορώντας κοστούμια κατά παραγγελία από τους οίκους της Savile Row. Και τα καφέ όμως δεν μπορούν να λειτουργήσουν τώρα.

    Ο ιδρυτής του, ο James Sleater, ο οποίος είναι ιδιοκτήτης του Savile Row Cad & the Dandy, εξακολουθεί να ελπίζει ότι το στέκι θα ενθαρρύνει τους πελάτες να αγοράσουν κατά παραγγελία χωρίς να φοβούνται τη σνομπ φήμη της γειτονιάς.

    «Η Savile Row πρέπει να κάνει περισσότερα για να αλλάξει την εικόνα της», λέει. «Παλαιότερα, τα καταστήματα ραπτικής λειτουργούσαν σαν κλαμπ κυρίων. Δεν μπορούσατε να περάσετε έτσι απλά την πόρτα ενός καταστήματος. Συνηθίζονταν να σας προτείνουν οι υπάρχοντες πελάτες. Σήμερα όμως η Savile Row πρέπει να αντικατοπτρίζει τον μεταβαλλόμενο κόσμο», σημειώνει με έμφαση.

    Ο Ρίτσαρντ Άντερσον, ιδιοκτήτης του ομώνυμου ραφτάδικου, πιστεύει ότι η Row πρέπει να επιβιώσει. «Γιατί να θέλει κανείς να σκοτώσει τη χρυσοτόκο όρνιθα; Η Savile Row δεν έχει πάψει να θεωρείται το καλύτερο μέρος στον κόσμο για bespoke ρούχα!».

     

    Διαβάστε ακόμα: Business – Αυτοί που κέρδισαν από τον κορωνοϊό.

     

     

     

    x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

    Button to top