Πώς πάει το ελληνικό κρασί στην Αγγλία;

Tο Wines of Greece φροντίζει αρκετά για την εξωστρέφεια του ελληνικού κρασιού.

Well well well. Αυτή είναι μια ερώτηση που μου κάνουν συχνά πυκνά τόσο οινοποιοί όσο και άνθρωποι που ασχολούνται με το marketing του κρασιού. Σε περίπτωση που δεν το γνωρίζετε, τον τελευταίο χρόνο ζω και εργάζομαι στο Λονδίνο. Συγκεκριμένα, εργάζομαι για την Eclectic Wines, μια εταιρία που δραστηριοποιείται στην εισαγωγή ελληνικών κρασιών στο UK, από το 2003. Μετά από ένα χρόνο και έχοντας δει πολλά και διάφορα νομίζω πως ήρθε η ώρα να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση δημόσια.

Η Σαντορίνη είναι το Άγιο Δισκοπότηρο του ελληνικού κρασιού στο UK. Η Σαντορίνη του Χαρίδημου Χατζηδάκη ήταν από τα πρώτα ελληνικά κρασιά που μπήκε στα ράφια του Waitrose το 2006. Πέραν από το μεγαλείο του Ασύρτικου και του Σαντορινού αμπελώνα όμως, οι εικόνες της Σαντορίνης έχουν κάνει το γύρω του κόσμου οπότε είναι πιο εύκολο κάποιος ξένος να «ταυτιστεί» με το κρασί της ή έστω να θελήσει να το δοκιμάσει.

Δυστυχώς οι συνεχόμενες αυξήσεις τιμών έβγαλαν ίσως τη Σαντορίνη από τα σούπερμάρκετ ή τις μικρές κάβες αλλά έβαλαν το Ασύρτικο από την υπόλοιπη Ελλάδα στο παιχνίδι για τα καλά. Νεμέα, Κρήτη και Βόρεια Ελλάδα παίζουν σχεδόν παντού και αρέσουν. Για να καταλάβετε την απήχηση του Ασύρτικου στο UK θα σας πω πως ακόμα και η ALDI, ένας από τους μεγαλύτερους ομίλους σουπερμάρκετ (deep discounter είναι ο ακριβής όρος) ζήτησε να βάλει στα ράφια του Ασύρτικο δίπλα στα πολύ κλασικά κρασιά που έχουν στη γκάμα τους (και είναι trendy εδώ) όπως Pinot Noir και Sauvignon Blanc από τη Νέα Ζηλανδία, Bordeaux, Super Tuscans (τύπου) και Champagne.

Στο εστιατόριο Bacchanalia (εδώ ένας από τους πριβέ χώρους του) το Ασύρτικο έχει βρει θέση στη wine list.

Το Ασύρτικο με λίγα λόγια είναι μεν ψαγμένο αλλά με την τάση να γίνει κλασικό. Να σημειωθεί πως αυτό το Ασύρτικο πούλησε εξαψήφιο νούμερο φιαλών και έλαβε 90++ βαθμολογίες, από μεγάλο μέρος των wine experts εδώ (συγκριτικά και με την τιμή του για να είμαι ακριβής). Την ίδια στιγμή, μπορεί η Σαντορίνη να έφυγε από το ράφι των Σουπερμάρκετ αλλά μπήκε στις premium επιλογές των μυημένων και στις λίστες κορυφαίων εστιατορίων όπως το Bacchanalia, το Da Terra και το Trivet. Οι κριτικοί την λατρεύουν λέγοντας πως ναι μπορεί να είναι ακριβή (συγκριτικά με το αντίπαλο δέος, την Έτνα) αλλά αποτελεί εχέγγυο ποιότητας. Πιστεύω πως οι Έλληνες παραγωγοί θα πρέπει να το διαφυλάξουν αυτό με κάθε κόστος μελλοντικά αλλά και να προβληματιστούν σοβαρά με τις καλπάζουσες τιμές.

Παράλληλα έχουμε τα κόκκινα, με βασιλιά το Ξινόμαυρο, για την ώρα (και διάδοχο πιθανά το Αγιωργίτικο ή ακόμα και το Λιάτικο) όπου αποτελεί τεράστιο hit στη Βρετανική οινική σκηνή. Τόσο από τη Νάουσα όσο κι από τη Γουμένισσα ή το Αμύνταιο το Ξινόμαυρο είναι sexy. Όλοι θέλουν ένα στη γκάμα τους, από τη Berkmann μέχρι τη Waitrose ή το Wine Society. Σε αυτό έχει συμβάλει τα μέγιστα ο Απόστολος Θυμιόπουλος που άνοιξε το δρόμο με ένα φρέσκο, ζουμερό και ευκολόπιοτο Ξινόμαυρο χωρίς βαρέλι, το Jeunes Vignes. Μετά από αυτό όλοι άρχισαν να ψάχνονται σοβαρά με το Ξινόμαυρο και να δοκιμάζουν και άλλες εκδοχές ή στυλ.

Αξίζει να σημειωθεί πως η Βράνα Πέτρα πουλήθηκε φέτος en primer από το Wine Society (ήταν το πρώτο ελληνικό κρασί που πούλησαν en primeur) με τεράστια επιτυχία. Πριν από αυτό είχαμε δει την πώληση ελληνικού κρασιού και από τη LIV-EX (την παγκόσμια βάση δεδομένων για εμπορεία fine wines) και αν δεν κάνω λάθος αυτό ήταν το Ασύρτικο της Γαίας. Επιπροσθέτως το μεγάλι κεφάλι του Wine Society, ο Pierre Mansour, σε κάποιο ένθετο πρότεινε Νάουσα Δαλαμάρα σαν το αγαπημένο του κρασί που απολαμβάνει τον τελευταίο καιρό ενώ παράλληλα, η σούπερ ντούπερ κάβα Hedonism είχε στο enomatic για δοκιμή τον Πήγασο του 1998 μαζί με άλλα κρασιά παγκόσμιας κλάσης.

Jeunes Vignes και Βράνα Πέτρα: Δυο ιδιαίτερα δημοφιλή ξινόμαυρα στη Βρετανία.

Και φτάνουμε στο αγκάθι. Η πολύχρονη θητεία μου στο botilia, που είχε αρχικά δώσει έμφαση στο ελληνικό κρασί, με έχει προικίσει με αρκετά καλή γνώση αλλά και αντίληψη του ελληνικού αμπελώνα. Φτάνοντας στο Λονδίνο λοιπόν είχα στη φαρέτρα μου «σιγουράκια» για να προτείνω στην εταιρία σχετικά με νέες εισαγωγές. Σιγουράκια είπα; Έτσι νόμιζα! Κάποια από τα πιο αγαπημένα μου ελληνικά κρασιά δεν μπόρεσαν να σταθούν (τη δεδομένη στιγμή, αλλά ευελπιστώ να αλλάξει αυτό) στην πολύ ανταγωνιστική αγορά του Λονδίνου.

Οι τιμές των μεσαίων και premium ελληνικών κρασιών όταν φτάνουν στο UK στην μετά Brexit εποχή, με τους φόρους και τα μεταφορικά, ανεβαίνουν στο ράφι και κονταροχτυπιούνται με Ροδανούς, Bordeeaux, μεγαθήρια του Νέου Κόσμου και μεγάλα brand. Κάποιες φορές αυτή η μάχη είναι απλά άνιση και έτσι το ελληνικό κρασί χάνει. Προσοχή, δε λέω πως το ελληνικό κρασί υστερεί ή δεν αξίζει τα λεφτά του λέω απλά πως σε αυτή τη σύγκριση στο ράφι δύσκολα κάποιος θα του δώσει μια ευκαιρία και θα το δοκιμάσει.

Τα ακριβά κρασιά απευθύνονται σε μικρή μερίδα του κοινού και συνήθως αυτή η μερίδα είναι ή ήταν, αρκετά συντηρητική για να επενδύσει σε ελληνικό κρασί. Το αισιόδοξο μήνυμα είναι πως νιώθω πως αυτή η αναλογία και η εντύπωση έχει αρχίσει να αλλάζει σιγά σιγά υπέρ του Ελληνικού κρασιού. Αρκετοί επιλέγουν σιγά σιγά ελληνικό κρασί είτε για το καθημερινό τραπέζι είτε για επένδυση και παλαίωση. Το ελληνικό κρασί πλέον δεν αποτελεί την οικονομική επιλογή αλλά ένα καλό value for money σε όλα τα εύρη τιμών.

Πριν λίγες μέρες έλαβε χώρα η μεγάλη έκθεση του Decanter που αφορά σε fine wines από οινοποιεία που έχουν επιλεγεί από το Decanter με βάση την ποιότητα των κρασιών τους, τη συμμετοχή τους στο διαγωνισμό Decanter, τις διακρίσεις που έχουν λάβει, τη θέση τους στην Ελληνική αγορά και άλλα πολλά κριτήρια. Φέτος η εικόνα της χώρας μας ήταν πραγματικά εξαιρετική γιατί είχε πολλές διαφορετικές και σημαντικές ζώνες αλλά και ποικιλίες όπως η Νάουσα, η Νεμέα, η Σαντορίνη, η Μαντινεία, η Μαλαγουζιά, το Ασύρτικο και το Ξινόμαυρο.

Η Σαντορίνη του Χαρίδημου Χατζηδάκη ήταν από τα πρώτα ελληνικά κρασιά που μπήκε στα ράφια του Waitrose το 2006 (πηγη: hatzidakiswines.gr)

Μπορώ και κάνω αυτή τη σύγκριση γιατί ήμουν σε αυτή την έκθεση και πέρσι όπου είχαμε παρουσία με μόνο 3 οινοποιεία και αυτά από τη Βόρεια Ελλάδα (και τα τρία). Επίσης πέρσι μας είχαν λίγο με τους «φτωχούς συγγενείς» ενώ φέτος από τη μια είχε Ξινόμαυρα από τη Νάουσα και από την άλλη Βουργουνδίες του Bouchard ή Σαντορίνες και Αλσατίες του Hugel. Όσο να πείτε αυτή είναι μεγάλη αναβάθμιση.

Σημαντικότερο όμως ήταν πως η Σαντορίνη (ήταν εκεί τα οινοποιεία Τσέλεπος και Anhydrous) είχαν ουρές από κόσμο που ήθελε να δοκιμάσει Ασύρτικο από τη Σαντορίνη, εξίσου ίδιες ουρές με εκείνη που είχε ο Guigal με το Condrieu και το Cote Rotie του. Αυτό όμως που με εντυπωσίασε περισσότερο ήταν πως ο κόσμος ήταν ενημερωμένος. Ήρθαν δυο τρεις και δοκίμαζαν αποκλειστικά ροζέ από Ξινόμαυρο (σημειωτέων, στη γωνία ήταν το Cave d’Esclans με το Whispering Angel). Τρελάθηκα με αυτό και φυσικά τους έστειλα και στον Άλφα και στο Γεροβασιλείου που ήταν δίπλα από τον Θυμιόπουλο.

Και το ακόμα καλύτερο ήταν που έσκασε ένας μικροκαμωμένος πολύ γλυκός Κινέζος με την κοπέλα του και ζήτησε να δοκιμάσει Βράνα Πέτρα (μόνο). Αφού του βάζω και του εξηγώ το κρασί, με ρωτάει «ποιο θεωρείτε πως είναι το παράθυρο παλαίωσης του κρασιού». Του εξηγώ πως μπορεί να το ξεχάσει κανείς τουλάχιστον 20 χρόνια στο κελάρι του αλλά εγώ αν είχα τη δυνατότητα θα άνοιγα ένα στην 5ετία να δω πως είναι. Και μου απαντάει «έχω 12 φιάλες και δεν ξέρω πότε πρέπει να τις ανοίξω οπότε θα δοκιμάσω τη συμβουλή σας». Κάγκελο εγώ.

Πέρασαν και δοκίμασαν πολλοί και σημαντικοί άνθρωποι, masters of wine, δημοσιογράφοι, sommeliers και όλοι είχαν μια καλή κουβέντα να πουν για το ελληνικό κρασί. Αυτή ήταν η κορυφή του παγόβουνου σε αυτό που ήξερα πως κρύβεται από κάτω. Το ελληνικό κρασί είναι πλέον hot και trendy στο UK την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές και αν το χειριστούμε (όλοι όσοι σχετιζόμαστε με αυτό) σωστά, αυτό μπορεί να πάει μόνο καλύτερα.

Υ.Γ. Χρωστάμε πολλά στους Έλληνες sommeliers που εργάζονται στο Λονδίνο και στηρίζουν  και προωθούν με τον τρόπο τους το Ελληνικό κρασί κάθε μέρα αλλά και στις εταιρίες (που είναι πια αρκετές) που εισάγουν ελληνικό κρασί εδώ και χρόνια παλεύοντας να εδραιώσουν τη θέση του στην αγορά. Τέλος οι κινήσεις εξωστρέφειας του ελληνικού κρασιού με το Wines of Greece όλο και πληθαίνουν.

Διαβάστε ακόμα: Wine Vixen – δοκιμή στο Λονδίνο. Ποια είναι τα καλύτερα Bordeaux του 2019; 

TAGS :
ελληνικό κρασί Λονδίνο

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook