Αριστερά, το νέο μετάλλιο. Δεξιά, ο σχεδιαστής του.

Ο βιομηχανικός σχεδιαστής Σπύρος Κίζης είναι μόλις 33 ετών. Απόφοιτος του Πανεπιστήμιου Αιγαίου καθώς και του μεταπτυχιακού προγράμματος Product Design στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου. Έχει εργαστεί για τρία χρόνια στο Λονδίνο ως ελεύθερος επαγγελματίας, ενώ από το 2013 διατηρεί το γραφείο αρχιτεκτονικής και design “KIZI STUDIO” μαζί με τους Κωσταντή και Γιάννη Κίζη στο κέντρο της Αθήνας.

Η δουλειά του έχει διακριθεί διεθνώς. Ακόμη κι αν οι περισσότεροι δεν τον γνώριζαν ως τώρα, μετά τον σχεδιασμό του μεταλλίου του Αυθεντικού Μαραθωνίου της Αθήνας θα τον μάθουν πολλοί. Η απόφαση να ασχοληθεί με το συγκεκριμένο project ήταν ολότελα δική του. Οπως λέει και ο ίδιος στο Andro, ήταν ένα στοίχημα να ανδείξει τη σύγχρονη αισθητική του θεσμού δίχως να χαθεί το βάρος της παράδοσης.

– Γιατί ξανασχεδιάστηκε το μετάλλιο του μαραθωνίου; Πώς επιλεγήκατε εσείς;
Πριν από μερικά χρόνια ένας από τους καλύτερους μου φίλους είχε τρέξει τον Μαραθώνιο. Ένα βράδυ σπίτι του μου έδειξε το μετάλλιο και μου έκανε εντύπωση σχεδιαστικά, καθώς ενώ είχε μεγάλη απήχηση, ήταν κάτι το οποίο μου θύμισε ένα γενικότερο πρόβλημα που παρατηρώ να έχουμε στην Ελλάδα. Μόλις δούμε ότι κάτι πετυχαίνει, επιμένουμε στο να το συντηρούμε με κάθε τίμημα. Πολλές φορές αγνοούμε τον κίνδυνο να μας ξεπεράσουν οι εξελίξεις και καταλήγουμε να μένουμε εκτός αγώνα. Παρά την αξία του λοιπόν, πιστεύω ότι το παλιό μετάλλιο του Μαραθώνιου είχε μια πλέον ξεπερασμένη αισθητική.

«Η δημοτικότητα του Μαραθωνίου έχει όντως ανέβει κατακόρυφα. Φαίνεται να η διοργάνωση έχει επιτύχει τον σκοπό της».

– Πώς ξεκίνησε, λοιπόν, η ιστορία μέσα σας;
Mου γεννήθηκε η επιθυμία να το σχεδιάσω από την αρχή. Ήταν ένα στοίχημα με τον εαυτό μου να μπορέσω να ενσωματώσω την κατά τη γνώμη μου σύγχρονη αισθητική, σε ένα αντικείμενο που είναι συμβολικός και πολιτισμικός φορέας ενός βαρέως παρελθόντος. Κάπως έτσι λοιπόν ξεκίνησε αυτή η ιστορία… Το σχεδίασα με δική μου πρωτοβουλία και ικανοποιημένος από το αποτέλεσμα χτύπησα την πόρτα του ΣΕΓΑΣ. Έστειλα στον κ. Ασημακόπουλο την πρόταση μου ως δωρεά του γραφείου μας, την προώθησε στην ηγεσία του ΣΕΓΑΣ η οποία ανταποκρίθηκε πολύ θετικά.

-Κάθε χρόνο ένας άλλος εικαστικός θα υπογράφει τη βασική παράσταση στη μία πλευρά, έτσι δεν είναι; Την Κυριακή θα κάνει πρεμιέρα το σχέδιο του Αλέκου Φασιανού. Τι να περιμένουμε τα επόμενα χρόνια;
Σωστά. Αυτή ήταν μια ιδέα που προέκυψε από τον ΣΕΓΑΣ αφού είχε σχεδιαστεί το μετάλλιο. Έτσι κάναμε κάποιες προσαρμογές αφήνοντας την πίσω πλευρά κενή ώστε να δημιουργηθεί ο απαιτούμενος χώρος για την χάραξη των εικαστικών έργων. Την επόμενη χρονιά το έργο θα επιμεληθεί ο Κώστας Βαρώτσος, ενώ το 2021 ο Γιάννης Ψυχοπαίδης. Στο μέλλον ελπίζω να υπάρχουν και έργα νέων καλλιτεχνών.

«Στην Ελλάδα υπάρχει τεράστιο δυναμικό ταλαντούχων αρχιτεκτόνων, οι οποίοι δυστυχώς έχουν υποφέρει από την κρίση».

– Ο μαραθώνιος είναι ένα από τα αληθινά success stories των τελευταίων ετών. Ωστόσο, υπήρξαν ενστάσεις για ορισμένες καινοτομίες, όπως το λογότυπο (ένα περίεργο γραφιστικό Μ), το όνομα (που από κλασικός έγινε αυθεντικός), ακόμα και το ύμνο που παρουσίασε ο Γιώργος Θεοφάνους σε στυλ… Τσάμπιονς Λιγκ. Θα θέλαμε το σχόλιο σας για την ταυτότητα αυτού του εμβληματικού ελληνικού “brand” που είναι ο μαραθώνιος.
Η δημοτικότητα του Μαραθωνίου έχει όντως ανέβει κατακόρυφα. Η κατεύθυνση που έχει πάρει αυτό το ελληνικό “brand” ίσως να μη με εκφράζει απόλυτα σχεδιαστικά ή αισθητικά, αυτό όμως δεν σημαίνει τίποτα. Φαίνεται να έχει επιτύχει τον σκοπό της και με το παραπάνω, εφόσον ο Αθηναϊκός Μαραθώνιος έχει όλο και περισσότερες συμμετοχές και η πλειονότητα το κόσμου ανταποκρίνεται θετικά σε αυτή τη νέα κατεύθυνση.

– Εσείς τρέχετε σε μεγάλες αποστάσεις; Πώς κρατιέστε σε φόρμα;
Δυστυχώς δεν αθλούμαι όσο θα ήθελα. Κάθε μέρα δουλεύω από 10 έως 12 ώρες, ενώ μία φορά την εβδομάδα επισκέπτομαι την Ερμούπολη για να κάνω μάθημα στο Τμήμα Μηχανικών Σχεδίασης Προϊόντων και Συστημάτων του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Ταυτόχρονα προσπαθώ να έχω μια ενεργή κοινωνική και προσωπική ζωή. Το ελεύθερο επάγγελμα σήμερα είναι από μόνο του ένας μαραθώνιος, καμιά φορά μετ’ εμποδίων, που θέλοντας και μη σε κρατάει σε φόρμα.

«Το βιομηχανικό design δεν είναι πίσω στην Ελλάδα. Το ελληνικό κοινό απλώς δεν είναι ακόμα μπροστά».

– Είστε σχεδιαστής βιομηχανικών αντικειμένων. Γιατί το βιομηχανικό ντιζάιν είναι τόσο πίσω στην Ελλάδα παρότι έχουμε εξαιρετικούς γραφίστες και σχεδιαστές;
Το βιομηχανικό design δεν είναι πίσω στην Ελλάδα. Το ελληνικό κοινό απλώς δεν είναι ακόμα μπροστά. Η δημιουργία και η εξέλιξη μιας σχεδιαστικής ταυτότητας σε μια χώρα, απαιτεί σπουδή και καλλιέργεια η οποία ιστορικά, καλώς η κακώς, δεν αναπτύχθηκε ποτέ στην χώρα μας. Ως συνήθως αναμοχλεύουμε διαρκώς την ιστορία της αρχαίας Ελλάδας, και ξαφνικά το Ελληνικό design στη συνείδηση του κόσμου γυρίζει μόνο γύρω από αυτό το concept του επαναπροσδιορισμού μιας αρχαιοελληνικής ταυτότητας. Υπάρχουν εξαιρετικοί συνάδελφοι στον χώρο όπως προαναφέρατε, όμως η αγοραστική δύναμη του ελληνικού κοινού η οποία θα μπορούσε να αναδείξει ποιοτικές δουλειές είναι περιορισμένη, όπως και η μέση αντίληψη σε σχέση με την αίσθηση τιμής, ποιότητας και χρόνου.

«Κάναμε κάποιες προσαρμογές αφήνοντας την πίσω πλευρά κενή ώστε να δημιουργηθεί ο απαιτούμενος χώρος για την χάραξη των εικαστικών έργων».

– Είστε και αρχιτέκτων. Αισθάνεστε ότι τα τελευταία χρόνια υπάρχει άνθηση στην αρχιτεκτονική στον τόπο μας; Και που την αποδίδετε, παρά την κρίση;
Δεν είμαι ο ίδιος αρχιτέκτων, αλλά το γραφείο μας κάνει αρχιτεκτονική και design· ο πατέρας μου και ο αδερφός μου είναι οι αρχιτέκτονες του γραφείου μας. Η άνθηση της αρχιτεκτονικής που αναφέρετε έχει να κάνει κυρίως με υπηρεσίες φιλοξενίας, από τη μικρή μέχρι τη μεγάλη κλίμακα, δηλαδή τον τομέα που επηρεάστηκε λιγότερο από την κρίση. Στην Ελλάδα υπάρχει τεράστιο δυναμικό ταλαντούχων αρχιτεκτόνων, οι οποίοι δυστυχώς έχουν υποφέρει από την κρίση. Η δημιουργικότητά τους ευτυχώς βρίσκει διεξόδους σε μικρά έργα αλλά και σε διεθνείς και ευρωπαϊκούς αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς, λίγοι από τους οποίους γίνονται και στην Ελλάδα, σε πείσμα των δύσκολων καιρών. Ελπίζω να υπάρξει μια κάποια οικονομική ανάκαμψη που να επιτρέψει σε ταλαντούχους αρχιτέκτονες να υλοποιήσουν τις ιδέες τους και τα σχέδιά τους, κι αυτό να έχει μια θετική επίπτωση στον δημόσιο χώρο των ελληνικών πόλεων· αυτό θα ήταν ένα πιο ουσιαστικό πεδίο άνθησης.

«Είμαι πολύ μακριά από κάθε είδους πατριδολαγνεία και πώρωση με κάθε τι ελληνικό».

– Στην τουριστική και στην “soft power” διεθνή εικόνα της Ελλάδας συνυπάρχουν η αυθεντικότητα της παράδοσης και το φτηνό φολκλόρ, η νεοπλουτίστικη κακογουστιά και ο μινιμαλισμός του λευκού, και αρκετά ακόμα. Ποιο θα έπρεπε κατά τη γνώμη σας να είναι το “brand identity” της χώρας;
Πιστεύω ότι αυτό έχει να κάνει με το πώς αντιλαμβάνεται ο καθένας με την έννοια της χώρας. Προσωπικά είμαι πολύ μακριά από κάθε είδους πατριδολαγνεία και πώρωση με κάθε τι ελληνικό. Ταυτόχρονα σέβομαι την παράδοση, αλλά προσπαθώ να τη βάζω πάντα στο σωστό ιστορικό και κοινωνικό της πλαίσιο. Η επιπόλαιη και δίχως έρευνα μίξη διαφόρων υφολογικών στοιχείων κάτω από την ταμπέλα της παράδοσης είναι αυτή που συνήθως οδηγεί στην παραγωγή κακόγουστων φολκλόρ όπως περιγράψατε παραπάνω. Αν όντως γινόταν κάποια προσπάθεια για τη δημιουργία ενός “brand identity” για την Ελλάδα, πιστεύω ότι θα έπρεπε να είναι αποκομμένη από κάθε τι στερεοτυπικό. Θεωρώ ότι θα ήταν καλό να επικεντρωθεί γύρω από τους τομείς που ενισχύουν την τοπική οικονομία, χωρίς ο τουρισμός να μονοπωλήσει αυτής της προσπάθειας. Το στιλιζαρισμένο τσαρούχι ή μία pop παραλλαγή αρχαιοελληνικής προτομής δεν μπορεί να αποτελεί brand identity για ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος.

 

Διαβάστε ακόμα: Global Aviation- γνωρίζατε ότι εκπαιδεύουμε πιλότους από το εξωτερικό στην Ελλάδα;

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top