Τα 20 νέα βιβλία της άνοιξης που αξίζει να διαβάσετε

Η άνοιξη είναι ένα παλμός που σφύζει. Είναι κάτι περισσότερο από ανθοφορία ή ξύπνημα της φύσης. Είναι η αίσθηση που αποκτάς ξαφνικά ότι όλα είναι πιθανά έως τη στιγμή που γίνονται δυνατά. Αφουγκράζεσαι ξανά τον εαυτό σου, ψάχνεις μέσα σου κάτι κρυμμένο που ο χειμώνας το έθαψε ακόμη πιο βαθιά.

Οι φίλοι, οι βόλτες, οι πιτσιλιές του λαμπρού ουρανού, όλα αυτά βοηθούν. Οι βιβλιόφιλοι ξέρουν πως κι ένα βιβλίο μπορεί να κάνει την ίδια δουλειά με ακόμη μεγαλύτερη ένταση. Ιδού, λοιπόν, τα 20 βιβλία από την πρόσφατη βιβλιοπαραγωγή που μπορούν να κάνουν το έαρ πεφιλημένο.

 

Ανοχτή θάλασσα –  Caleb Azumah Nelson (εκδ. Μεταίχμιο)

Λονδίνο, μουντός καιρός σαν ξεθωριασμένο ρούχο. Αίφνης, η ηλιοφάνεια του έρωτα αχνοφέγγει ανάμεσα σε δύο νέα παιδιά. Γνωρίζονται, γίνονται φίλοι, πέφτουν στη μεγάλη θάλασσα του έρωτα.

Η γλώσσα του πρωτοεμφανιζόμενου Nelson είναι μεθυστική, ερωτογενής και συνάμα υπαρξιακή. Οι δύο νέοι είναι μαύροι κι αυτό είναι ένα σημείο της ερωτικής εξίσωσης που παίζει ρόλο, καθώς η ψυχοσύνθεσή τους καθορίζεται και από τις κοινωνικές συνθήκες.

Μπορεί η καταστολή και ο ρατσισμός να σκοτώσουν το άνθος του έρωτα; Βουτάω στο βιβλίο και στη δική μου θάλασσα. Η μετάφραση ανήκει στον Αλέξη Καλοφωλιά.

 

 

 

 

 

 

---

 

Η νεαρή νύφη –  Alessandro Baricco (εκδ. Πατάκη)

Τον Μπαρίκκο τον ακολουθώ από το Χιλιαεννιακόσια, από το Προς Εμμαούς και από το Μετάξι. Θα τον ακολουθήσω και στη Νεαρή νύφη. Ο τρόπος που γράφει σε πείθει ότι μέσα από τις λέξεις του κάτι πρωτόγνωρο πρόκειται να σου συμβεί.

Αποφασίζει να μας πάει πίσω στο χρόνο, στις αρχές του εικοστού αιώνα, σε μια εξοχική βίλα στον ιταλικό βορρά. Εκεί φτάνει, από την Αργεντινή, η νεαρή μέλλουσα Νύφη. Η Οικογένεια του Γιου την υποδέχεται με όλες τις τιμές και την εγκαρτέρηση που της αξίζει, αλλά ο πολύφερνος Γιος λείπει. Είναι στην Αγγλία. Στέλνει δώρα, στέλνει ευχές, αλλά η φυσική του παρουσία εκκρεμεί.

Μπορεί μια σχέση να στηριχθεί στην απουσία; Τι συμβαίνει σ΄αυτές τις ερωτικές ιστορίες που μιλούν για τη χαμένη αθωότητα; Ο Μπαρίκκο έχει τον τρόπο να σε μυήσει σ’ αυτά τα άδυτα των αδύτων. Η μετάφραση ανήκει στην Άννα Παπασπύρου.

 

 

 

 

---

Θάλασσα, θάλασσα –  Iris Murdoch (εκδ. Gutenberg)

Oι εμμονές στοιχειώνουν. Ξέρω, δεν λέω κάτι καινούργιο. Αλλά αυτές που κουβαλάει ο αυτάρεσκος θεατρικός συγγραφέας Τσαρλς Άροουμπαϊ, τον οδηγούν σε μια κατάσταση αυτοανάφλεξης. Κλασική επικίνδυνη κατάσταση για τον φέροντα τη φωτιά, αλλά και για τους γύρω του.

Αποσύρεται σε ένα σπίτι δίπλα στη θάλασσα για να γράψει τα απομνημονεύματά του. Εκεί συναντά τη νεανική του αγάπη, που πλέον έχει γεράσει και τίποτα δεν θυμίζει τη φρεσκάδα της εφηβείας της. Μέσα του, παραδόξως, φουντώνει ένα πάθος αλόγιστο που τον καίει και τον οδηγεί σε πράξεις αστόχαστες.

Η έλλειψη συμπόνιας; Η ματαιοδοξία; Η ζήλια; Ναι, ο Άροουμπι τα κουβαλάει όλα αυτά, αλλά σάμπως είναι και ο μόνος; Κάπου εκεί τα ρομαντικά ιδανικά μεταστοιχειώνονται σε έμμονο πάθος, άρα σε κάτι ολότελα εγωιστικό και αυτιστικά αναφορικό. Το βιβλίο χάρισε στην Μέρντοχ το Booker 1978. H μετάφραση ανήκει στην Αθηνά Δημητριάδου.

 

 

---

 

Σε πρώτο ενικό –  Haruki Murakami (εκδ. Ψυχογιός)

Το να διαβάζεις Μουρακάμι συνιστά αισθητική επιλογή, συν μια εξωλεκτική διάθεση να υπερβείς το περιοριστικό σχήμα του ρεαλισμού. Οχι, ο κόσμος δεν είναι πάντα όπως τον αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας κι αυτό μας το έχει μάθει ο ιάπωνας μετρ.

Εδώ δεν έχουμε ένα μακροσκελές μυθιστόρημα, όπως μας έχει συνηθίσει, αλλά οκτώ διηγήματα που φυσικά εντάσσονται στον «μουρακαμικό» κόσμο (άρα συμβαίνουν διάφορα παράδοξα). Οι ήρωες είναι κυρίως άντρες που μοιάζουν στον συγγραφέα. Σε ένα, δε, ο Μουρακάμι βάζει στο κάδρο τον εαυτό του δίχως ντροπές.

Είναι μια άσκηση τα διήγημα για τον Μουρακάμι και μια προπαίδεια για τους μη μυημένους στη γραφή του. Οι υπόλοιποι, αυτοί που τον λατρεύουν, απλώς περιμένουν το επόμενο πολυσέλιδο έργο του. Η μετάφραση ανήκει στον Βασίλη Κιμούλη.

 

 

 

---

 

Τα φιλιά-  Manuel Vilas (εκδ. Ίκαρος)

Η «Ορδέσα» του Βίλας ήταν ένα ιλιγγιώδες και τολμηρό βιβλίο. Καταστάλαγμα ενός έμπειρου συγγραφέα που σε έβρισκε κατάστηθα. Τώρα επανέρχεται με τα Φιλιά με την υποσημείωση πως δεν υπάρχει τίποτα πέρα από ένα φιλί. Σοφόν το σαφές.

Είναι μια ιστορία αγάπης ανάμεσα στον Σαλβαδόρ και τη Μονσεράτ που φουντώνει μέσα στην πανδημία, σε ένα εξοχικό καταμεσής του δάσους. Εκείνος είναι καθηγητής, εκείνη εργάζεσαι στο παντοπωλείο της περιοχής. Μέσα στο στενεμένο πλαίσιο της απομόνωσης, η γυναίκα αυτή γίνεται ένα ξέφωτο.

Μην ξεχνάμε ποτέ τη ρουτίνα στον έρωτα. Είναι πάντα εκεί. Οπως και η θεραπευτική σωματικότητα, η τρυφερότητα και ο αισθησιασμός. Ο Βίλας μάς τα παρουσιάζει όλα αυτά με τρόπο αστείο και δραματικό συνάμα. Η μετάφραση ανήκει στη Νάννα Παπανικολάου.

 

 

 

 

---

 

Το φοβερό βιβλίο – Jason Mott (εκδ. Διόπτρα)

Η δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ από έναν αστυνομικό είναι ένα ακόμη ανεπούλωτο τραύμα στην επιδερμίδα των ΗΠΑ. Ο Μott «χρησιμοποιεί» το δραματικό γεγονός για να μιλήσει για το μέγα θέμα στην άλλη άκρη του Ατλαντικού: τις φυλετικές διακρίσεις και τι σημαίνει σήμερα να είσαι μαύρος.

Με απόηχους από τον Μπόλντουιν και τον Έλισον, στήνει ένα βιβλίο μέσα στο βιβλίο και με τη «βοήθεια» τριών διαφορετικών φωνών που τελικά αποδεικνύεται (;) ότι μπορεί να είναι η μια και αυτή, το φυλετικό τραύμα ανοίγει και αναδίδει το φόβο που φωλιάζει στα σωθικά των ανθρώπων της αφροαμερικανικής κοινότητας.

Το μυθιστόρημα είναι δραματικό και αστείο ταυτόχρονα. Δεν έχει την επιθετικότητα ή τον καταγγελτικό λόγο που περιμένει κανείς, δεν είναι κάνει προγραμματική ρητορεία. Είναι, όμως, βαθύτατα ανθρώπινο. Η μετάφραση ανήκει στην Δέσποινα Κανελλοπούλου.

 

 

 

---

 

Αποδείξεις και θεωρίες – Luice Gluck (εκδ. Στερέωμα)

Ήταν μια μέγιστη αποκάλυψη η Γκλικ και από τις λίγες φορές που το Βραβείο Νόμπελ έπιασε πραγματικά τόπο. Ο Χάρης Βλαβιανός και η εκδόσεις Στερέωμα μας την έκαναν οικεία κι έτσι καταλάβαμε πόσο αυθεντική είναι η φωνή της.

Σ’ αυτό το βιβλίο θα διαπιστώσουμε και τη δοκιμιακή της διάσταση. Η συλλογή βραβεύτηκε με το PEN/Martha Albrand Award του 1993. Σε τι μοιάζουν αυτά τα πεζά κείμενα με την ποίησή της; Στην ακρίβεια της γλώσσας και την ενορατική της ικανότητα να διακρίνει τα ελάχιστα ψήγματα των μεγάλων ζητημάτων που την απασχολούν.

Μιλάει για τα ποιήματα άλλων, τη λογοτεχνική κριτική, την προσωπική της εκπαίδευση, τη ζωή της ως ποιήτριας, ενώ δεν παραλείπει να μιλήσει για τον δάσκαλο και μέντορά της Στάνλεϊ Κούνιτς. Η μετάφραση ανήκει στον Γιώργο Λαμπράκο.

 

 

 

 

---

 

Ο βασιλιάς – Στέπαν Τβάρντοχ (εκδ. Καστανιώτη)

Βαρσοβία του Μεσοπολέμου. Από τη μία οι Πολωνοί από την άλλη οι Εβραίοι. Στο ενδιάμεσο οι γκάνγκστερ, ο υπόκοσμος, οι κοινωνικές αναταράξεις που ολοένα φουντώνουν και οι συγκρούσεις που αναμένεται να ξεσπάσουν. Ολα ξεκινούν από έναν αγώνα πυγμαχίας.

Οι Πολωνοί ποντάρουν σε έναν σεσημασμένο φαλαγγίτη. Οι Εβραίοι υποστηρίζουν τον αθλητή της Μακάμπι, τον Γιάκουμπ Σαπίρο. Ανάμεσα στους θεατές εντοπίζουμε τον νεαρό Μόισες Μπέρνσταϊν και τον Κουμ Καπλίτσα, παλαίμαχο σοσιαλιστή αλλά και βασιλιά του υποκόσμου της πρωτεύουσας.

Μόνο που η ιστορία ξαναγράφεται πολλά χρόνια μετά από τον απόστρατο αξιωματικό Μόισες Ίνμπαρ και οι αποκαλύψεις είναι σαρωτικές όπως και ο τρόπος που γράφει ο Τβάρντοχ. Θρίλερ; Αγωνία; Ναι, και στα δύο. Η μετάφραση ανήκει στη Ναταλία Σκανδάλη.

 

 

 

 

---

 

Ο άνεμος που σαρώνει – Selva Almada (εκδ. Κλειδάριθμος)

Λίγες ώρες πριν από την καταιγίδα. Η γαλήνια ώρα σκορπίζεται από τον άνεμο που σαρώνει τα πάντα. Ο αιδεσιμότατος Πίρσον κηρύσσει το Ευαγγέλιο στην ύπαιθρο της Αργεντινής μαζί με τη Λένι, την έφηβη κόρη του, όταν χαλάει το αμάξι του. Αυτή η ενέργεια του Θεού -ή η μοίρα- τους οδηγεί στο σπίτι ενός ηλικιωμένου μηχανικού ονόματι Γκρίνγκο Μπάουερ και ενός νεαρού αγοριού, του Ταπιόκα.

Ανάμεσα στους τέσσερις φουντώνει μια φλόγα οικειότητας παρά τις μεταξύ τους διαφορές. Η βροχή που έρχεται αποκτάει μια μυθική δύναμη που εν μέσω της βροντής του κόσμου, βοηθάει τους ανθρώπους να βρουν τη γαλήνη και την ελευθερία τους. Η μετάφραση ανήκει στην Αγγελική Βασιλάκου.

 

 

 

 

 

---

 

Λευκός Ωκεανός – Roy Jacobsen (εκδ. Eστία)

Οι Αφανείς ήταν το πρώτο από τα τέσσερα βιβλία που συγκροτούν τη μεγαλειώδη Τετραλογία του Μπαρόυ. Ο Λευκός ωκεανός είναι το δεύτερο και σφόδρα αναμενόμενο. Μεταβαίνουμε στο 1944 οπότε και η Ίνγκρι Μπαρόυ επιστρέφει στο νησί των παιδικών της χρόνων, στα δυτικά της Νορβηγίας, νομίζοντας πως είναι μόνη: εκείνη και η θάλασσα.

Η Νορβηγία βρίσκεται υπό ναζιστική κατοχή. Όταν στο νησί Μπαρόυ αρχίζουν να ξεβράζονται πτώματα με στρατιωτικές στολές, η Ίνγκρι δεν μπορεί να φανταστεί ότι σ’ αυτόν τον απομονωμένο τόπο πρόκειται να βιώσει έναν έντονο έρωτα.

Σ’ αυτό το βιβλίο σκιαγραφείται η ιστορία της Νορβηγίας μέσα από τη ζωή της Ίνγκρι Μπαρόυ. Η μεθυστική πρόζα του Γιάκομπσεν είναι μια σπουδαία αναγνωστική εμπειρία. Η μετάφραση ανήκει στην Κρυστάλλη Γλυνιαδάκη.

 

 

 

---

 

Ακου το λιοντάρι- Σώτη Τριανταφύλλου (εκδ. Πατάκη)

Τι είναι η πατρίδα μας; Τι είμαστε εμείς μέσα σ’ αυτή την πατρίδα; Τι κάναμε και τι μας συνέβη; Ποιες εικόνες του παρελθόντος εξακολουθούν να υφέρπουν στο σήμερα και να το καθορίζουν; Αν θέλουμε να κοιτάξουμε με ειλικρίνεια αυτό που είμαστε, τότε αξίζει να δούμε την ιστορία των Λεοντάρηδων.

Μια τυπική οικογένεια που από το ’60 έως σήμερα ανέβηκε στη μεσαία τάξη, φτιάχτηκε, ανδρώθηκε και έπεσε στα ίδια λάθη που πέσαμε όλοι. Η Σώτη Τριανταφύλλου γράφει με χιούμορ, σαρκασμό και ευαισθησία για ήρωες που τους μοιάζουμε και μας μοιάζουν.

Το μυθιστόρημα είναι ακόμη μια ωδή στη ροκ της δεκαετίας του ’60, αλλά και στη Φωκίωνος Νέγρη που κάποτε ήταν το κέντρο του αθηναϊκού κόσμου και εκεί κυκλοφορούσαν τα καλύτερα παιδιά της πόλης.

 

 

 

 

---

 

Μινώταυρος – Δημήτρης Στεφανάκης (εκδ. Μεταίχμιο)

Ο Δημήτρης Στεφανάκης έχει αποδείξει σε βάθος χρόνου ότι είναι επιδέξιος στη μεγάλη αφήγηση δίνοντας προσοχή στη λεπτομέρεια, αλλά και στην αποτύπωση του χρόνου και του τόπου στον οποίο επιλέγει να κινηθεί. Στο νέο του βιβλίο μάς μεταφέρει στην Κρήτη του 1894.

Είναι το τέλος της Τουρκοκρατίας στο νησί που όπως γνωρίζουμε θα οδηγήσει στη σφαγή του 1898. Ηρωες του βιβλίου είναι ο Γιαννιός Αστάκης που θα βρεθεί έπειτα από ένα φόνο στο Μεγάλο Κάστρο και στην αγκαλιά της Μαργώς Μποτέλλη.

Στον μισό αιώνα ζωής που ακολουθεί, οι πρωταγωνιστές του μυθιστορήματος θα πρέπει να ανταπεξέλθουν στις δοκιμασίες που θέτουν τα μεγάλα γεγονότα στον απλό άνθρωπο είτε αυτός ζει στο Βερολίνο, στο Παρίσι του Μεσοπολέμου ή στα χωριά της Νότιας Κρήτης. Ένας πραγματικός λαβύρινθος σαν του Μινώταυρου.

 

 

 

---

 

Χρυσός κήπος, Αλτίν Μπαχτσεσί – Λίνα Φυτιλή (εκδ. Εστία)

Πώς γράφεις για οικεία πρόσωπα δίχως διάθεση ωραιοποιήσης και με γνώμονα να τα συμπεριλάβεις στη μεγάλη ιστορία, έτσι όπως συνέβη και στην πραγματικότητα; Η Λίνα Φυτιλή το κατάφερε με έξοχο τρόπο γράφοντας τον Χρυσό Κήπο.

Η ιστορία ξεκινάει από το 1880 οπότε και γεννιέται ο Ηλίας Φυτιλής που έγινε ο ιδρυτής του πρώτου κτηνοτροφικού συλλόγου της χώρας. Η φτώχεια μαστίζει την ελληνική ύπαιθρο. Η μετανάστευσή του στην Αμερική, το όραμα της αγροτικής πολιτικής του Βενιζέλου, καθώς φωτισμένοι άνθρωποι, τον βάζουν μπροστά στις εξελίξεις και στο κίνημα του συνεργατισμού.

Δίπλα του υπάρχει μια γυναίκα, η Μαγδαληνή, που τον εμπνέει και που του παραστέκεται. Ο πόλεμος του ᾽40 κι ο Εμφύλιος βάζουν φρένο στην πορεία των συνεταιρισμών. Ένα μυθιστόρημα που αναπλάθει με εύγλωττο τρόπο μια προνεωτερική Ελλάδα που αξίζει να την μάθουμε.

 

 

---

 

Ο τελευταίος Άλυπος – Ελένη Γκίκα (εκδ. Αρμός)

Η πολυγραφότατη Ελένη Γκίκα έχει καταπιαστεί με όλα είδη, αλλά ποτέ ακραιφνώς με την αστυνομική λογοτεχνία. Η τωρινή της απόπειρα δείχνει πως κακώς δεν το είχε κάνει ως τώρα. Η ποιητική της στόφα συμπλέει με την αστυνομική ίντριγκα και το αποτέλεσμα βαίνει άκρως θετικά.

Σε μια παραθαλάσσια πόλη μια γυναίκα πέφτει επάνω σε ένα δολοφονημένο κορίτσι. Στον σκουπιδότοπο, και με τον ίδιο τρόπο, θα βρεθούν δυο ακόμα δολοφονημένα παιδιά. Μια παλιά παρέα επιστρέφει. Κι ένας άγνωστος άντρας επιθυμώντας να παραμείνει αόρατος, που φαίνεται να γνωρίζει πολλά.

Τα τυφλά χτυπήματα στην παρέλαση που θα ακολουθήσουν και οι εκρηκτικοί μηχανισμοί σε επτά διαφορετικά σημεία της πόλης, θα στρέψουν την προσοχή όλων στο παρελθόν. Ο αστυνόμος Μύρων Αγγέλου που έχει πάθος με τα λουλούδια του και οτιδήποτε το ιαπωνικό, θα προσπαθεί να χειριστεί την υπόθεση. Στο βάθος εμφανίζεται και ένας παλιός τρομοκράτης που είναι πλέον αδελφός Ματθαίος.

 

 

 

---

 

Ακούω φωνές – Λουκία Δέρβη (εκδ. Μεταίχμιο)

Οι συλλογές διηγημάτων είναι μια πικρή ιστορία στην ελληνική λογοτεχνία. Καίτοι η δική μας παράδοση είναι πιο κοντά στη μικρή φόρμα, στις μέρες μας ελάχιστες συλλογές βρίσκουν τόπο να ανθίσουν και τρόπο να δράσουν μέσα μας. Η Λουκία Δέρβη είναι μια κλασική διηγηματογράφος και με το νέο της βιβλίο το αποδεικνύει περίτρανα.

Μικρές ιστορίες που όμως θαυμάζονται για το γεγονός ότι κάθε μια έχει τον δικό της τόνο και τη δική της οπτική γωνία προσφέροντας, τελικά, ένα πολυπρισματικό σύνολο. Γυναίκες, άντρες, άνθρωποι κοντινοί και μακρινοί μας. Ήρωες παλιών έργων και συγγραφείς καθοριστικοί, άνθρωποι που ζητούν να αλλάξουν τη ζωή τους ακόμη κι αν πρέπει να θυσιάσουν πολλά πράγματα.

Αυτός είναι εν πολλοίς ο κόσμος και οι ήρωες της Δέρβη που μας τους παρουσιάζει σε ενδιαφέρουσα και σίγουρα σημαίνουσα γλώσσα, αλλά και με μια ανθρώπινη ζεστασιά που σε τυλίγει.

 

 

 

---

 

Η δίκη Σουάρεφ – Χρήστος Χωμενίδης (εκδ. Πατάκη)

Ηρωες στο νέο βιβλίο του Χρήστου Χωμενίδη είναι μια σειρά από κεντρικές φιγούρες των δικαστηρίων. Ένα απόγευµα εµφανίζεται σε ένα δικηγορικό γραφείο ο Εδµόνδος Σουάρεφ. Ζητάει ακρόαση από τον Καραµπαλίκη, τον εμβληματικότερο ποινικολόγο της χώρας.

Μιλάει µε τον Μάκη Σακκά, τον διευθυντή του γραφείου. Ο Σουάρεφ είναι μεγαλέμπορος µουσικών οργάνων. Αποκαλύπτει ότι το 1983 δολοφόνησε έναν άνθρωπο. Ζητάει να παραδοθεί στη δικαιοσύνη. «Αδύνατον να δικασθείτε» απαντάει ο Μάκης. «Όλα τα εγκλήµατα στην Ελλάδα παραγράφονται µε την παρέλευση είκοσι ετών…»

Κι όμως, αυτή δίκη που μένει να δούμε αν θα γίνει ή όχι (κυρίως πώς θα γίνει) ενδέχεται να λειτουργήσει ως Καθαρτήριο για τον Σουάρεφ.

 

 

 

 

---

 

Θείο δώρο – Ιωάννα Γκανέτσα (εκδ. Bell)

Ο νεαρός ζωγράφος Θοδωρής Μελλιδόνης βρίσκει τον μεγάλο έρωτα στο πρόσωπο της ποιήτριας Ιβάνας Λεοντάρη. Eκείνη, όμως, αναχωρεί για το εξωτερικό αφήνοντάς τον με τη γεύση του μισού.  Ογδόντα πέντε χρόνων πια, αναγνωρισμένος ζωγράφος στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ο Μελλιδόνης ψάχνει να βρει την Ιβάνα, καθώς νιώθει ότι ο χρόνος του σιγά σιγά τελειώνει.

Ο Τζανής που είναι συγγραφέας συναντάει τον Μελλιδόνη και μεταξύ τους δημιουργείται μια σχέση θερμή, γεμάτη εμπιστοσύνη. Ο Τζανής θα αρχίσει να αναζητάει την Ιβάνα χωρίς να του αποκαλύψει τίποτα. Σύντομα ο Τζανής, ο οποίος έχει μια περίπλοκη σχέση με την Ντορέττα, την ιδιοκτήτρια ενός εστιατορίου-γκαλερί της Αθήνας, θα συνειδητοποιήσει πως όσο σπάνια ταιριάζουν οι μέρες των ανθρώπων και οι στιγμές που έρχονται, τόσο πιο σπάνια ταιριάζουν οι έρωτες.

 

 

 

---

 

Οι γυναίκες του Άντον – Μαρία Τσιμά  (εκδ. Στερέωμα)

Ενδιαφέρουσα η σύλληψη στη νέα συλλογή διηγημάτων της Μαρίας Τσιμά. Προσεγγίζει κάποια από τα θεατρικά έργα του Τσέχωφ από την πλευρά των γυναικών που πρωταγωνιστούν σε αυτά. Έξι γυναίκες που παίρνουν το λόγο και μας λένε την ιστορία τους.

Κάθε ιστορία έχει τη μορφή μονολόγου και μέσα από τον μεστό και βαθύτατα ποιητικό λόγο τους μαθαίνουμε για την πνιγηρή καθημερινότητά τους, τις ελπίδες που δεν ευοδώνονται, τη θλίψη και τη νοσταλγία τους για πράγματα που φαντάστηκαν πως θα τους συμβούν κι όμως δεν έγιναν.

Τα διηγήματα της συλλογής είναι σύντομα, αλλά τόσο βαθιά που καταγράφουν με λεπταίσθητη ακρίβεια τον γυναικείο ψυχισμό. Τις έψαχναν όλες αυτές οι γυναίκες; Έναν έρωτα που δεν έμελλε να έρθει.

 

 

 

 

---

 

Ανήμερο  – Λένα Καλλέργη  (εκδ. Ίκαρος)

Το τρίτο ποιητικό βιβλίο της η Λένα Καλλέργη είναι και το πλέον ώριμο. Χαμηλόφωνη, αλλά ουσιαστική ποίηση που προσεγγίζει τα σκοτεινά μέρη του ανθρώπου και τα αντιπαραβάλει με τον φυσικό κόσμο.

Η φύση, άλλοτε ήρεμη κι άλλο σαρκοβόρα, είναι τόπος στον οποίο ο άνθρωπος δρα. Του προσφέρει την αυθεντικότητά της, αλλά γίνεται και ερημότοπος.

Αυτή η συλλογή προσφέρει αυτό το ταξίδι απλόχερα. Άλλοτε η θέαση είναι εξωτερική κι άλλοτε εσωτερική. Ωστόσο, προσφέρει μια μικρή ελπίδα λύτρωσης και ελπίδας.

 

 

 

 

 

 

---

 

Οι ένοικοι των ημερών  – Δημήτρης Βούλγαρης  (εκδ. Σμίλη)

Αστικό τοπίο μέσα στο οποίο κινούνται οι άνθρωποι που μοιάζουν με χαραμάδες. Ή μήπως γίνονται και δεν το έχουν καταλάβει; Οι μέρες τους πέφτουν τους βαριές. Δεν τους ανήκουν. Είμαστε όλοι ένοικοι στις μέρες που θα έλαχαν να ζούμε.

Χαμηλότονη, αλλά όχι δίχως νεύρο ποίηση από τον Δημήτρη Βούλγαρη που φανερώνει μια σημαντική ωρίμανση σ΄αυτή τη νέα του ποιητική συλλογή.

Η πόλη παίζει καθοριστικό ρόλο στα ποιήματα, αλλά πάνω από όλα η ανθρώπινη σκηνοθεσία είναι αυτή που δίνει το έναυσμα για έναν εσωτερικό διάλογο.

 

 

 

 

 

Διαβάστε ακόμα: 80 χρόνια «Μικρός Πρίγκιπας». Ο μύθος για να ξαναδιαβάσουμε τη ζωή μας.

 

TAGS :
βιβλία