Μια καλοκαιρινή παράσταση ξεκινά από την «παντόφλα» Πάρου – Αντιπάρου

Η παράξενη ιστορία ενός σπουδαίου πιανίστα που γεννήθηκε πάνω σ’ ένα καράβι και δεν κατέβηκε ποτέ από αυτό. (Φωτογραφίες: Χάρης Γερμανίδης)

Όταν κλείνω ραντεβού για συνέντευξη σε ένα καφέ-μπαρ με έναν άνθρωπο που δεν έχω γνωρίσει πιο πριν από κοντά, πάντα στο μυαλό μου παίζει το ίδιο σενάριο: φτάνω στο σημείο συνάντησης, βλέπω έναν τύπο να είναι μόνος του, πάω με άνετο ύφος, του μιλάω και συνειδητοποιώ ότι μιλάω με λάθος άνθρωπο. Τότε ντροπιασμένος, κάθομαι σε ένα τραπεζάκι όσο πιο μακριά γίνεται, κοιτάω αμήχανος το κινητό μου και περιμένω.

Ευτυχώς, την περασμένη Πέμπτη το παραπάνω σενάριο δεν έγινε πραγματικότητα. Αν και πλησίασε. Κάθομαι στο Luxus στα Εξάρχεια, περιμένοντας τον Μελαχρινό Βελέντζα. Βλέπω έναν νεαρό να πλησιάζει, σκέφτομαι ότι του μοιάζει αλλά είναι περισσότερο ξυρισμένος από όσο είχα δει στις φωτογραφίες, λέω να μην το ρισκάρω, κάθεται αλλού, αναρωτιέμαι «του μιλάς τώρα ή όχι;», μέχρι που κάνει μια κίνηση και βγάζει από την τσέπη του ένα λεμόνι. ΟΚ, αυτός είναι ο άνθρωπός μας.

Βλέπεις, ο Μελαχρινός Βελέντζας είναι ένας από τους δύο πρωταγωνιστές τις θεατρικής παράστασης Lemon – άρα το λεμόνι είναι μέρος της καθημερινότητάς του αυτό το διάστημα.

Ο Μελαχρινός Βελέντζας στον ρόλο του πιανίστα 1900.

Καθόμαστε, παραγγέλνουμε και μπαίνουμε στην ουσία. Τι είναι το Lemon; «Το Lemon βασίζεται στον ποιητικό μονόλογο του Alessandro Baricco, ο οποίος ενέπνευσε την ταινία Ο Θρύλος του 1900 με τον Tim Roth. Είναι η ιστορία ενός ανθρώπου που γεννήθηκε πάνω στο καράβι μέσα σε μια κούτα από λεμόνια, τον μεγάλωσε ένας ναυτικός, έγινε πιανίστας και η φήμη του εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο. Το έργο εστιάζει στη ζωή του 1900 και του τρομπετίστα Max Tooney, αλλά και στο δίλημμα του πρώτου για το αν θα κατέβει ή όχι από το πλοίο».

Αυτό το δίλημμα, αλλά και το στοιχείο της αντίθεσης είναι αυτά που ξεχωρίζουν στο έργο. «Έχουμε μια συγκινητική ιστορία με πάρα πολλά κωμικά στοιχεία. Και το έργο μας βασίζεται πολύ πάνω σε αυτό το στοιχείο της αντίθεσης, όπως είναι και η ίδια η ζωή. Άλλωστε τίποτα δεν είναι δεδομένο και σίγουρο – τη μια στιγμή που γελάς, την άλλη κλαις» μου λέει ο Μελαχρινός.

Ήρεμος, ευγενικός, με το λεμόνι να μεταφέρεται με απαλές κινήσεις από το αριστερό χέρι στο δεξί και τούμπαλιν, σε κάθε του λέξη φαίνεται πόσο δοσμένος είναι στο έργο. Και πώς θα μπορούσαν τα πράγματα να είναι διαφορετικά. Άλλωστε τόσο αυτός όσο και όλο το team του έργου βρίσκονται στο Lemon από την αρχή. «Όλα ξεκίνησαν πριν ένα χρόνο όταν συναντηθήκαμε με τη Γεωργία Τσαγκαράκη (σ.σ. διασκευή και σκηνοθεσία του έργου) μέσω ενός κοινού γνωστού και αρχίσαμε να δουλεύουμε μαζί κάποια άλλα κείμενα» λέει ο Μελαχρινός και συνεχίζει: «Κάποια στιγμή της πάω το κείμενο του Baricco, με τη λογική να το δουλέψουμε ως μονόλογο. Όμως είχε αυτή την ιδέα, και καλά έκανε και την είχε, να το διασκευάσουμε για δύο άτομα. Έτσι ξεκίνησαν όλα. Και επειδή όλοι μας είμαστε στην αρχή σε αυτό το project θεωρώ ότι έχει βγει ένα πολύ δεμένο αποτέλεσμα».

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν υπήρχαν και δυσκολίες. Ίσως διαφορετικές από αυτές που μας έρχονται στο μυαλό με μια πρώτη σκέψη. «Ο χρόνος ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία σε αυτό το έργο» τονίζει ο Μελαχρινός και εξηγείται βλέποντας την περιέργεια στο βλέμμα μου: «Ο χρόνος για να εμπιστευτείς τον εαυτό σου, τους άλλους και το έργο – και μας το έλεγε συνεχώς η Γεωργία, από την αρχή, να έχουμε υπομονή. Κατά έναν τρόπο ενεργοποιείς τις αισθήσεις σου όταν περιμένεις και τότε έχεις πολλές περισσότερες δυνατότητες».

Το Lemon έκανε την αρχή με δύο παραστάσεις στο θέατρο Επί Κολωνώ στο πλαίσιο του OFF OFF Athens Festival 2018 πριν από λίγες ημέρες και οι πρώτες αντιδράσεις μόνο θετικές μπορούν να χαρακτηριστούν. «Έχω την αίσθηση ότι η ιστορία αγγίζει τον κόσμο. Το Lemon είναι μια παράσταση που μιλάει πολύ για το υπαρξιακό, αν είμαι καλά εδώ που είμαι και που θέλω να πάω. Το θέμα της επιλογής, ή για την ακρίβεια στην εποχή του ίντερνετ που ζούμε το θέμα των πολλών επιλογών που έχουμε μπροστά μας, είναι κάτι που απασχολεί και βασανίζει πολλούς ανθρώπους σήμερα».

Διαβάστε ακόμα: Κωνσταντίνος Μακριδάκης – «Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να αποφύγει τον έρωτα και τον θάνατο»

Αλήθεια, ο Μελαχρινός Βελέντζας αν βρισκόταν μπροστά στο δίλημμα του 1900, ποια απόφαση θα έπαιρνε; «Ως ρόλος μου αρέσει που μένω στο καράβι και δεν κατεβαίνω. Που μένω μέσα. Όμως στη ζωή έχει ενδιαφέρον η μετάβαση, το τι βιώνεις σε αυτή την διαδικασία της αλλαγής, οι εμπειρίες που αποκτάς».

Και αυτή την αλλαγή ετοιμάζεται να τη ζήσει όλη η ομάδα του Lemon, καθώς την Κυριακή 24 Ιουνίου αφήνουν τη «σιγουριά» του θεάτρου και ετοιμάζονται να μεταφέρουν το έργο στο φέρι-μποτ που συνδέει την Πάρο με την Αντίπαρο – την πρώτη από μια σειρά διαφορετικών παραστάσεων. «Με ενδιαφέρει ένα θέατρο όπου δημιουργείς κάτι. Και σε αυτή τη λογική βασίζονται και οι παραστάσεις που θα δώσουμε σε διάφορες περιοχές στην Ελλάδα» λέει και συνεχίζει: «Πιστεύω ότι το θέατρο δεν έχει να κάνει μόνο με τους ηθοποιούς και τους ρόλους τους, ούτε μόνο με τους θεατές, ούτε μόνο τι θέλει να πει ο σκηνοθέτης. Είναι όλα μαζί».

Ο Γιώργος Δρίβας στον ρόλο του τρομπετίστα Max Tooney.

Πόσο δύσκολο θα είναι όμως για αυτούς να παίξουν μέσα σε ένα φέρι-μποτ; «Είναι μια εξωτερική παραγωγή, αυτή είναι η μεγαλύτερη αλλαγή. Έχεις άλλες συνθήκες και δεν ξέρεις τι να περιμένεις, για παράδειγμα μπορεί να έχει αέρα. Άλλη δυσκολία είναι να μετατρέψεις ένα εξωτερικό χώρο σε θεατρικό, αλλά και να βάλεις στο κλίμα τους θεατές – θεατές που έχουν ως δεδομένο να ταξιδεύουν με το φέρι-μποτ και όχι να βλέπουν θέατρο μέσα σε αυτό».

Έχει περάσει πάνω από μια ώρα που μιλάμε και μάλλον αν μπορούσαμε θα συνεχίζαμε για άλλη τόση. Έχει νυχτώσει πλέον. Για τον δρόμο, λοιπόν, δύο ερωτήσεις-σφηνάκια.

Τι είναι το πιο σημαντικό πράγματα που έχει μάθει από την παράσταση και τον ρόλο του ως 1900; «Αυτό που δεν έχω μάθει ακόμα» θα μου πει γελώντας. «Όπως λέει και ο 1900 “στα μάτια των ανθρώπων φαίνεται αυτό που θα δουν”».

Και τέλος, ποια είναι τα μελλοντικά τους σχέδια. «Τη χειμερινή σεζόν θα είμαστε στο θέατρο Radar, ενώ του χρόνου το καλοκαίρι -αν όλα πάνε καλά- σχεδιάζουμε να ταξιδέψουμε την παράσταση στο εξωτερικό, με την αρχή να γίνεται στην Ιταλία, γενέτειρα του Alessandro Baricco».

Info
Διασκευή/Σκηνοθεσία: Γεωργία Τσαγκαράκη
Μετάφραση: Σταύρος Παπασταύρου
Σκηνογραφία: Νατάσα Τσιντικίδη
Κοστούμια: Κέλλυ Σταματοπούλου
Ηχητικός σχεδιασμός/Ηχοληψία: Λευτέρης Δούρος
Σχεδιασμός φωτισμού: Μαρία Αθανασοπούλου
Ερμηνεύουν: Μελαχρινός Βελέντζας, Γιώργος Δρίβας

Επόμενοι προορισμοί
Ferry-Boat Παντόφλα, Αντίπαρος, 24 Ιουνίου
Σινέ Γοργόνα, Κάλαμος Αττικής, 7 Ιουλίου
Δημοτικό Θέατρο Νέας Ερυθραίας, 18 Ιουλίου
Santorini Arts Factory, Σαντορίνη, 29 Ιουλίου
Νταμούχαρη (Παλιό Λιμάνι), Πήλιο, 11 Αυγούστου
Καρνάγιο Γαϊδουρόμαντρας, Λαύριο, 18 Αυγούστου

* Σύντομα θα ανακοινωθούν και νέοι προορισμοί. Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε την σελίδα της παράστασης στο Facebook και το Instagram

Διαβάστε ακόμα: Γιώργος Καραμίχος – «Στην Αμερική κανείς δεν ξέρει ότι ο Μέγας Αλέξανδρος είναι από την Ελλάδα»

TAGS :
1900 Lemon ηθοποιός θέατρο Μελαχρινός Βελέντζας πιανίστας

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook