Τασούλα Καραγεωργίου, «Ο μελωδός του θέρους»
Χρόνια μέσα στη γη βαθιά χωμένος
–αθόρυβα και μυστικά–
αποταμίευε κρυφά
μια παθιασμένην ένταση ˙
και μόλις έβγαλε φτερά,
μεμιάς ολόκληρη την ξόδεψε
σ᾿ ένα μονότονο τροχαϊκό τραγούδι
–ανεπίδοτου έρωτα
πρωτόλειο ποίημα.
(Μην εμπιστεύεσθε λοιπόν τα ηθικά επιμύθια
που επαινούν τον μέρμηγκα στον μύθο του Αισώπου
και κρύβουν πως ο τζίτζικας πεθαίνει τραγουδώντας.
Έτσι συμβαίνει πάντοτε:
με κόπο φτιάχνει ο ποιητής τον αμητό από λέξεις
κι άλλοι μαζεύουν ψίχουλα κι άλλοι σωρεύουν πάθος.)
(Πρώτη δημοσίευση στο poeticanet.gr, 8 Σεπτεμβρίου 2019)
Στην επόμενη σελίδα: «με πείσμα δωδεκάφθογγο».