Γιάννης Ευσταθιάδης, Άτιτλο
Βρέχει πάλι απόψε
μέρες Σεπτεμβρίου φετινές
μα οι σταγόνες πέφτουνε
σε χρόνια ασύμμετρα και μακρινά
στα μάτια σου Mυρτάλη
βρέχει
κι όμως δεν είναι το βρεγμένο χώμα
που ανασαίνω
μα η μυρωδιά απ’ τα μαλλιά σου
η μυρωδιά από καπνό βιβλίων διαβασμένων
κι από τ’ απόμακρο τριαντάφυλλο
των παιδικών μου χρόνων
είν’ απ’ το γάλα το ζεστό
κι από τα δάκρυα
είναι από ξύλο κόκκινο
μελάνι
όνειρο
και μοναξιά
βρέχει σε όλες τις γυναίκες
που αγάπησα
(Από τη συλλογή «Άρση βαρών», 1988. Περιλαμβάνεται και στη συγκεντρωτική έκδοση «Γιάννης Ευσταθιάδης, Ποιήματα 1975-1998», εκδ. ύψιλον, 2004.)
Στην επόμενη σελίδα: «Πρώτη αγάπη».