Φιλιά, ρετσίνα και λαϊκό τσα τσα

Ρετσίνα: άδικα παρεξηγημένη.

Ήταν το κρασί σύμβολο της ελληνικής οινικής σκηνής (τόσο εντός όσο κι εκτός) για πάρα πολλά χρόνια. Δυστυχώς όμως αντί να μας κάνει καλό κόλλησε μια κακή “ρετσινιά” στο ελληνικό κρασί, που σιγά σιγά τείνει να αποκατασταθεί στο εξωτερικό.

Το θέμα είναι πως η Ρετσίνα μπορεί να είναι ένα εξαιρετικό κρασί που ακόμα δεν έχει κερδίσει τη θέση που της αξίζει στο τραπέζι μας. Γιατί μπορεί να συμβαίνει αυτό;

Ας τα πάρουμε από την αρχή. Κι όταν λέω αρχή εννοώ προ Χριστού. Η συνταγή της Ρετσίνας προέρχεται από τα χρόνια του Παυσανία και της Αρχαίας Αθήνας. Τότε το ελληνικό κρασί στον κόσμο ήταν κάτι σαν το Whispering Angel για τη Μύκονο (με μια δόση χιούμορ και υπερβολής).

Οι Aρχαίοι Eλληνες ήταν οι πρώτοι που ξεκίνησαν τις εξαγωγές του ελληνικού κρασιού. Το κρασί έμπαινε σε αμφορείς οι οποίοι έκλειναν “αεροστεγώς” με τη βοήθεια της ρητίνης (ρετσινιού) και έμπαινε σε πλοία για να μεταφερθεί στον προορισμό του. Η ρητίνη πέρα από αυτή τη χρήση λειτουργούσε επίσης σαν ήπιο αντισηπτικό.

Το ρεζουμέ όλων των παραπάνω είναι πως ανακάλυψαν πως η επαφή της ρητίνης με το κρασί του έδινε κάποια ιδιαίτερα αρωματικά χαρακτηριστικά. Τα χρόνια πέρασαν και φτάσαμε στην εποχή του 60 περίπου. Το ελληνικό κρασί προσπαθούσε να ορθοποδήσει. Η Ρετσίνα έγινε συνώνυμη με την ελληνική κουζίνα και το παραδοσιακό ταβερνάκι. Μέχρι εδώ καλά. Το κακό ξεκίνησε όταν γινόταν κατάχρηση του ρετσινιού με σκοπό να καμουφλαριστούν τα ελαττώματα του κρασιού (που ομολογουμένως ήταν αρκετά).

Κάπως έτσι της κόλλησε η ρετσινιά της δόλιας. Φτάνουμε στο σήμερα, την εποχή της new age ρετσίνας που αρχίζει και κερδίζει πόντους παγκοσμίως. Οι cool τριαντάρηδες πίνουν ρετσίνα pet nat στην παραλία. Το The Wine Society του UK παραγγέλνει ρετσίνα με τις παλέτες πια και τη διανέμει σε όλο το UK. Το Noble Rot, ένα από τα κορυφαία wine bar του Λονδίνου έχει Ρετσίνα by the glass. Και αυτά είναι ένα μικρό μόνο δείγμα.

Πώς φτάσαμε εδώ; Λοιπόν, ο δρόμος δεν ήταν εύκολος καθώς η δυσπιστία του κοινού ήταν μεγάλη. Οι Έλληνες οινοποιοί της new age εποχής χρησιμοποιούν πλέον κρασί υψηλής ποιότητας, με πλούσιο φρούτο και ζωηρή οξύτητα που μπορεί να σηκώσει τα έντονα και χαρακτηριστικά αρώματα του ρετσινιού (πεύκο, μαστίχα, βότανα, μαχλέπι). Ο σκοπός είναι να δημιουργηθεί ένα κρασί ισορροπημένο, πολύπλοκο και ιδιαίτερο.

Φυσικά σε αυτό συμβάλει και ο περιορισμός, από άποψη ποσότητας, του ρετσινιού που θα χρησιμοποιηθεί αλλά και η ποιότητα του. Η Ρετσίνα είναι κρασί με ένδειξη Ονομασία Κατά Παράδοση αν χρησιμοποιούνται Ροδίτης και Σαββατιανό. Οι περιοχές που φημίζονται είναι φυσικά η Αττική και συγκεκριμένα τα Μεσόγεια αλλά και η Βοιωτία. Εξαιρετικές όμως Ρετσίνες πλέον γίνονται σχεδόν παντού και από άλλες ποικιλίες όπως Ασύρτικο, Ξινόμαυρο και Μοσχάτο.

Πάμε τώρα στο παρασύνθημα. Αν έχετε διαβάσει και προηγούμενα άρθρα μου θα έχετε διαπιστώσει πως αγαπώ τη Ρετσίνα και τη θεωρώ ένα από τα πιο γαστρονομικά κρασιά, που δε μασάνε πουθενά. Η κουλτούρα της ελληνικής γαστρονομίας συνοψίζεται στην ιδέα ενός τραπεζιού με πολλούς και διαφορετικούς μεζέδες. Στο ίδιο τραπέζι μπορεί να βρεθούν καλαμαράκια τηγανητά, μύδια αχνιστά, τυροκαυτερή, πατάτες τηγανητές, κεφτεδάκια, ταραμοσαλάτα και γαύρος ξιδάτος.

Αριστερά: το Retsinalism του Πατιστή, από Ασύρτικο. Δεξιά: η ρετσίνα από το Οινοποιείο Άωτον, από Σαββατιανό και Ροδίτη,

Και ο πιο έμπειρος sommelier θα ζοριστεί αν πρέπει να διαλέξει ένα μόνο κρασί για όλα αυτά. Εδώ έρχεται η Ρετσίνα που έχει προσωπικότητα και ταπεραμέντο ικανό να τα βάλει με τυριά, κρεατικά, θαλασσινά, όξινα και καυτερά. Γαύρος μαρινάτος, φρέσκια πατάτα τηγανητή στο γκάζι και αληθινή ταραμοσαλάτα εκεί που σκάει το κύμα, παρέα με ένα ποτήρι Ρετσίνα. Αυτό για μένα είναι μια ασύλληπτη ελληνική γαστρονομική εμπειρία και μια τζούρα από το απόλυτο ελληνικό καλοκαίρι την ίδια στιγμή.

Ναι η Ρετσίνα από μόνη της είναι πολυσχιδής προσωπικότητα αλλά το ακόμα καλύτερο είναι πως πλέον υπάρχει πληθώρα στυλ στην αγορά μιας και οι οινοποιοί αγαπούν να πειραματίζονται μαζί της. Έχουμε Ρετσίνα με βαρέλι, με methode champenoise, ροζέ, natural ακόμα και με παλαίωση σε αμφορέα. Μια Ρετσίνα για κάθε γούστο υπάρχει εκεί έξω για όλους μας. Θα χωρίσω την ενότητα αυτή όχι σε στυλ αλλά σε σας που αγαπάτε τη Ρετσίνα και σε σας που δεν έχετε βρει ακόμα μια να σας ενθουσιάσει. Θα εξηγήσω γιατί αμέσως.

H Ρετσίνα είναι ιδιαίτερη όπως είναι το Sherry και είτε το λατρεύεις είτε το μισείς. Σπάνια υπάρχει ενδιάμεση κατάσταση, κυρίως γιατί αν δοκιμάσουμε κάτι και δεν μας αρέσει δύσκολα δίνουμε δεύτερη ευκαιρία. Με τη Ρετσίνα τα πράγματα είναι ίσως λίγο πιο εύκολα από ότι με το Sherry γιατί έχουν βγει Ρετσίνες “πιο φιλικές προς το χρήστη” όπως συνηθίζω να τις αποκαλώ. Τι εννοώ με αυτό; Πιο διακριτικό ρετσίνι, περισσότερο φρούτο, πιο funky στυλ. Πάμε να δούμε κάποιες.

O Αφρός του Κεχρή.

Ξεκινάμε με τις Ρετσίνες που θα αγαπήσουν ακόμα κι εκείνοι που δεν τις καλοβλέπουν. Πρώτη και καλύτερη ο Αφρός του Κεχρή! Σας έχω μιλήσει ξανά για αυτή τη σούπερ φρουτένια Ρετσίνα, με σπαρταριστές μπουρμπουλήθρες και νότες από πεύκο και πολίτικο τσουρέκι. Έχει κερδίσει και τους πιο δύσκολους πελάτες οπότε μια δοκιμή θα σας πείσει.

Η ρετσίνα του Τετράμυθου από ορεινό Ροδίτη.

Μετά έχουμε τη Ρετσίνα του Τετράμυθου από ορεινό Ροδίτη, παλαίωση σε αμφορέα (από το χώμα του αμπελιού) και ρητίνη από τα πεύκα που βρίσκονται στην άκρη του αμπελώνα. Δροσιστική οξύτητα, φίνα αρώματα πεύκου και φασκόμηλου και πλούσιες νότες αχλαδιού και λεμονιού. Δύσκολο να μην την αγαπήσετε. Μετά έχουμε τη Ρετσίνα του Μυλωνά, από Σαββατιανό που ναι, είναι πιο βοτανική από τις άλλες αλλά στο στόμα έχει δροσιστική οξύτητα και αρκετό ροδάκινο και κίτρο που κερδίζουν στα σημεία.

Η ρετσίνα του Μυλωνά, από Σαββατιανό.

Κλείνουμε με μια Ρετσίνα first class, τη Botanic Brut sparkling του Νικολού (ναι μάλλον δεν την λένε Ρετσίνα πια λόγω νομικών και τυπικών κολλημάτων αλλά you get the point). Πρόκειται για μια Ρετσίνα με παραδοσιακή μέθοδο, οπότε έχουμε αρώματα αμυγδάλου και φρυγανιάς, κρεμώδεις μπουρμπουλήθρες και νότες πεύκου και μαστίχας. Φέρτε τους σολομούς τους gravlax με τον άνηθο να γίνει μάχη.

Η Botanic Brut sparkling του Νικολού.

Πάμε τώρα στις πιο ψαγμένες, σε αυτές που μιλάνε καρφί στην καρδιά των ρετσινόφιλων απανταχού. Ξεκινάμε με μια ιδιαίτερη ροζέ Ρετσίνα, από Ξινόμαυρο και με πέρασμα από βαρέλι, τη Ρόζα (τη ναζιάρα) του Κεχρή. Βοτανική αλλά και τριανταφυλλένια και ντοματένια και πεντανόστιμη. Είναι το απόλυτο κρασί για γεμιστά, καγιανάδες με τομάτα, ψάρι πλακί και αν αγαπάτε τους τολμηρούς συνδυασμούς, για πίτσα.

Η Ρόζα του Κεχρή.

Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και το νέο εγχείρημα της Ελένης Κεχρή με πειραματισμούς με διαφορετικής προέλευσης ρητίνες προσπαθώντας να αναδείξει και το terroir του ρετσινιού. Δεν γνωρίζω αν έχουν κυκλοφορήσει ακόμα αλλά εγώ τα δοκίμασα και έμεινα με το στόμα ανοιχτό οπότε αν τα βρείτε χτυπήστε τα. Μετά έχουμε τη Ρετσίνα από το Οινοποιείο Άωτον, από Σαββατιανό και Ροδίτη, πληθωρική, έντονη, mineral, για τους λάτρεις του είδους.

Το Yomatari του Λίγα, από Ασύρτικο και Ροδίτη.

Σε πιο funky διάθεση έχουμε το Yomatari του Λίγα, από Ασύρτικο και Ροδίτη και το Retsinalism του Πατιστή, από Ασύρτικο. Σε ήπια φυσική οινοποίηση και τα δυο, με αρκετές εντάσεις, γήινες, ξηροκαρπάτες και βοτανικές νότες απευθύνονται σε πιο μυημένους ουρανίσκους αλλά υπόσχονται να αποζημιώσουν με το σωστό πάντρεμα με φαγητό. Βάλτε αντίστοιχη ένταση στο πιάτο, οσπριοσαλάτα με χέλι, πορτοκάλι και μυρωδικά, χταπόδι με φάβα και κρίταμο, τηγανιά με σύγκλινο Μάνης και τα σχετικά.

ΥΓ Επειδή ξεκίνησα με Αρχαία Ελλάδα θα σας πω και κάτι που αφορά το όνομα μου. Πάντα μα πάντα έβρισκα το Ευανθία φρικτό (το ότι σημαίνει ωραίο λουλούδι θα είχε νόημα αν ήμουν στην φυλή των Απάτσι). Μέχρι που ο γλυκύτατος κύριος Νεραντζής μου είπε πως το διάλεξε για την κόρη του γιατί ο Ευάνθης ήταν γιος του Διονύσου και υπεύθυνος για την ανθοφορία της αμπέλου.

Διαβάστε ακόμα: Ω θεοί! Κρασί σε αλουμινένιο κουτάκι;

TAGS :
wine vixen κρασί

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook