Wine Vixen: Οι 50 αποχρώσεις της Ρομπόλας

Αριστερά: η Ρομπόλα του Πετρακόπουλου. Δεξιά: η Ρομπόλα Gentilini ανήκει δικαιωματικά στην κατηγορία των premium.

Φέτος το καλοκαίρι δοκίμασα σχεδόν όλες τις Ρομπόλες της Κεφαλονιάς μιας και βρέθηκα στο νησί για διακοπές. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό πως υπάρχουν πλέον αρκετά στυλ (και τιμές) οπότε εύκολα μπορεί να βρει κάποιος κάποια που να του ταιριάζει. Ας δούμε πρώτα τα βασικά για τη βασίλισσα του Ιονίου και μετά θα κάνουμε μαζί μια βόλτα από τα στυλ που ξεχώρισα και τα αντιπροσωπευτικά τους δείγματα.

Η Ρομπόλα είναι ένα λευκό σταφύλι, με υψηλή οξύτητα, νότες βοτάνων, βρεγμένης πέτρας, λευκών λουλουδιών και πράσινων φρούτων. Λόγω της οξύτητας και της ορυκτότητας πολλοί την παρομοιάζουν με το Ασύρτικο. Θα διαφωνήσω βρίσκοντας τη Ρομπόλα πολύ πιο ντελικάτη και δομικά πολύ διαφορετική από το Ασύρτικο αλλά οκ, αυτή είναι η δική μου άποψη.

Είναι μια ποικιλία που μπορεί να παλαιώσει όμορφα αποκτώντας πετρόλ αρώματα και τονίζοντας τον mineral χαρακτήρα της. Να σημειωθεί εδώ πως η ποικιλία δε σχετίζεται γενετικά με την Ιταλική Ribola Gialla, όπως πιστευόταν παλιά αλλά συγγενεύει με το Γουστολίδι και το Μαύρο Θειακό. Είναι ευέλικτη και της πάνε σχεδόν όλα τα μέσα παλαίωσης (βαρέλι, δεξαμενή, αμφορέας κτλ). Ένα άλλο πολύ ενδιαφέρον στοιχείο είναι πως στην Κεφαλονιά υπάρχουν αρκετά παλιά αμπέλια, αρκετά από αυτά αυτόριζα ή/και προφυλλοξηρικά.

Το πετρώδες έδαφος της Κεφαλονιάς έδωσε στη Ρομπόλα και το χαρακτηρισμό vino di sasso (κρασί της πέτρας). Στο νησί συναντάμε και διαφορετικά υψόμετρα. Υπάρχουν αμπελώνες στα 800 μέτρα που θεωρούνται τα καλύτερα κομμάτια γης για εξαιρετικά ποιοτικές εκφράσεις Ρομπόλας.

Αριστερά: Η Ρομπόλα του Σαρρή. Δεξιά: το το San Gerasimo έχει προσιτή τιμή.

Πάμε να δούμε τώρα τι μπορεί να βρει κανείς στην αγορά. Αρχικά υπάρχει το πιο προσιτό στυλ της Ρομπόλας, τόσο τιμολογιακά όσο και οργανοληπτικά. Τι εννοώ; Λόγω της οξύτητας της, που όμως δεν συνδυάζεται από πλούσιο σώμα, κάποιοι βρίσκουν τη Ρομπόλα κάπως ζόρικη. Αυτές οι εκδοχές είναι λοιπόν πιο στρογγυλές, με ζουμερό φρούτο και τιμή αρκετά φιλική προς τον καταναλωτή.

Σε αυτή την κατηγορία ανήκει σίγουρα το San Gerasimo του συνεταιρισμού αλλά και το Rhombus του Gentilini. Γενικά οφείλω να ομολογήσω πως εντυπωσιάστηκα από την πολύ καλή δουλειά που κάνει ο συνεταιρισμός. Δοκίμασα και το truth, που επίσης ανήκει σε αυτή την κατηγορία (πρόκειται για μια Ρομπόλα από αμπελώνες βιολογικής καλλιέργειας, με μια σχετικά πιο ήπια φυσική προσέγγιση) και το βρήκα πολύ καλό και αρκετά διαφορετικό από το San Gerasimo (που είναι και το ζητούμενο). Αυτές οι εκδοχές άνετα μπορούν να σερβιστούν σαν απεριτίφ αλλά μπορούν και να συνοδεύσουν ελαφριά πιάτα όπως σαλάτες και λευκά τυριά.

Τώρα ανεβαίνουμε πίστα και πάμε στις «καθαρόαιμες», αν μπορούν να χαρακτηριστούν έτσι. Θα μου πείτε οι άλλες τι είναι; Λοιπόν, αυτές είναι οι Ρομπόλες που σε τυφλή γευσιγνωσία θα τις βρίσκαμε…με τα μάτια κλειστά. Αυτές που πατάνε σε μια τονισμένη οξύτητα, έχουν πιο έντονο το mineral στοιχείο και αν τις ξεχάσετε και 3-5 χρόνια θα γίνουν μεγαλείο. Παράλληλα τα πετυχαίνουμε όλα αυτά σε σχετικά προσιτή τιμή (από 14 euro μέχρι 24). Ξεκινάμε με τη Ρομπόλα του Σαρρή που είναι σκέτο ποίημα! Εσπεριδοειδή και αλμύρα την καθιστούν ιδανική για ψιλά τηγανητά ψαράκια, μύδια αχνιστά και αμπελοφάσουλα με σκόρδο, τομάτα και στούμπα (τοπικό τυρί).

Αριστερά: Tο truth είναι μια Ρομπόλα από αμπελώνες βιολογικής καλλιέργειας, με ήπια φυσική προσέγγιση. Δεξιά: Το Vino di Sasso θα μπορούσε να χαρακτηριστεί το flagship κρασί του Σκλάβου.

Μετά έχουμε τη Ρομπόλα Gentilini που, ειλικρινά, δε μπορώ να φανταστώ ότι γίνεται να μην αρέσει σε κάποιον. Έχει αιθέρια μύτη, με φύλλα συκιάς, αχλάδι, κίτρο και μάραθο και πολύ φίνο στόμα. Ανετότατα θα την έβαζα δίπλα σε μαρινάτα ψαράκια, αγκινάρες με μάραθο και ντολμαδάκια με γιαούρτι. Κλείνοντας έχουμε τη Ρομπόλα του Πετρακόπουλου, η οποία είναι σίγουρα η πιο «αλμυρή» για μένα, με έντονο το mineral στοιχείο (αλλά και ελαφρώς αλμυρή τιμή). Εύκολα θα την ξέχναγα για μια 5ετία για να ξεδιπλώσει το μεγαλείο της. Αν όμως επιλέξετε να την απολαύσετε φρέσκια επιλέξτε ένα ωραίο παχύ ψάρι στα κάρβουνα ή μια μερίδα κυδώνια.

Η επόμενη κατηγορία είναι οι premium. Και όταν λέμε premium εννοούμε πάνω από 30 ευρώ, για να σας προλάβω. Δεν είναι βέβαια μόνο η τιμή που τις κάνει premium. Μιλάμε για single vineyard οινοποιήσεις, παλαιά κλήματα, παραμονή για αρκετό καιρό με τις οινολάσπες (ίσως και χρόνια), παλαίωση στο κελάρι του οινοποιείου και τα σχετικά. Η Lacomatia του Σκλάβου, η R24 Robola (late release) του Gentilini και το Θυμάρι Πέτρας του Πετρακόπουλου ανήκουν δικαιωματικά σε αυτή την κατηγορία.

H Wine Vixen του Αndro, Εύα Μαρκάκη, απολαμβάνει το τοπίο της Κεφαλονιάς, αλλά και το Panochori Old Vines του Σαρρή.

Η πολυπλοκότητα, η ένταση και το βάθος είναι αυτά που τις χαρακτηρίζουν ενώ σαφέστατα μπορούν να παλαιώσουν όμορφα για μια δεκαετία αποκτώντας υπέροχα πετρόλ και μελένια αρώματα. Θα συνδύαζα το Θυμάρι Πέτρας με pasta alla nerano ή με linguine με πέστο φιστικιού και λεμόνι. Η Lacomatia θα ταίριαζε σίγουρα με ένα κατσικάκι στη γάστρα ή με ένα κερκυραϊκό σοφρίτο. Κλείνουμε με το R, το όποιο έχει ήδη αυτά τα πετρόλ και μελένια αρώματα οπότε ένα ταζίν με αρνάκι θα του πήγαινε τρέλα.

Πριν σας αφήσω, θα σας παρουσιάσω μια έξτρα κατηγορία αυτή των ιδιαίτερων/ natural κρασιών. Αρκετοί παραγωγοί δοκιμάζουν οινοποίηση ήπιων παρεμβάσεων στα κρασιά τους, ανάμεσα τους ο Σαρρής και ο Σκλάβος. Δυο κρασιά αυτής της κατηγορίας λοιπόν είναι το Vino di Sasso του Σκλάβου και το Πανοχώρι Old Vines του Σαρρή.

Το Vino di Sasso θα μπορούσε να χαρακτηριστεί το flagship κρασί του Σκλάβου και αυτό που περικλείει απολύτως τη φιλοσοφία του (βιοδυναμική καλλιέργεια, γηγενείς ζύμες, ελάχιστες ως μηδαμινές παρεμβάσεις και πολύ χαμηλά θειώδη). Γιαρμάς, προζύμι, γλυκό λεμόνι και βοτανικές νύξεις συνθέτουν ένα ενδιαφέρον σύνολο, με πολύ ισορροπημένο στόμα. Θα του πήγαινε πολύ ένα φιλέτο στήρας ψημένο στη λαδόκολλα με ένα λευκό τουρλού λαχανικών.

Το Πανοχώρι από την άλλη μεριά μας έρχεται από αυτόριζα αμπέλια που φυτεύτηκαν το 1981 και έχει τέτοια δομή που θα το έβλεπα και με κάποιο κρεατικό. Τα ποικίλα εσπεριδοειδή, οι νότες beeswax και βρεγμένης πέτρας θα ερωτευτούν γλυκομαγειρεμένα χοιρινά όπως χοιρινό μπούτι με πορτοκάλι και μέλι, πανσέτα με γλάσο βερίκοκο και ginger και τα σχετικά (you get the point). Από την τοπική κουζίνα δοκιμάστε τηγανητό μπακαλιάρο με αλιάδα (σκορδαλιά).

Υ.Γ: Επειδή μου λείπουν μερικές ακόμα Ρομπόλες (και παραλίες) θα επιστρέψω στην Κεφαλονιά κάποια στιγμή!

Διαβάστε ακόμα: Pinot Noir. O βασιλιάς των κρασοστάφυλων.

TAGS :
wine vixen κρασί

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook