H Beta Montecarlo, που μετά έγινε Montecarlo σκέτο, ήταν η τελευταία Lancia που έφερε την ονομασία “Beta” (photo Classic Car Garage).

Η πρώτη έκθεση με τη νέα εταιρική ταυτότητα της μάρκας εγκαινιάστηκε στη Via Gattamelata στο Μιλάνο. Η πρωτεύουσα της μόδας υποδέχθηκε τον νέο χώρο της Lancia ο οποίος «εκφράζει τη φιλοσοφία της μάρκας και μέσω μιας πελατοκεντρικής προσέγγισης αναπτύσσει το όραμα της μάρκας για το μέλλον».

Ο CEO της ιταλικής μάρκας, Luca Napolitano, αποκάλυψε πρόσφατα τα σχέδια του πρώτου concept της αναγεννημένης Lancia (η οποία ανήκει πλέον στον όμιλο Stellantis) το οποίο θα παρουσιαστεί στην εκδήλωση “Emozione Pu+Ra”, στις 15 Απριλίου.

Η Lancia παρουσίασε τη Beta στο Σαλόνι του Τορίνου. To κομψό sedan ήταν αποτέλεσμα της συνεργασίας Fiat-Lancia, που ενώθηκαν το 1969.

Σύμφωνα με τη εταιρεία, το πρωτότυπο ενσωματώνει χαρακτηριστικά τα οποία θα βρίσκονται στα μελλοντικά μοντέλα παραγωγής της Lancia, όπως το νέο Ypsilon, το 2024, και η νέα Delta, το 2028. Η δε νέα εταιρική ταυτότητα αναμένεται να έχει εφαρμοστεί στο σύνολο του δικτύου της μάρκας στην Ευρώπη μέχρι την παρουσίαση του Ypsilon, περί τα μέσα της επόμενης χρονιάς.

Ένα κομψό, ελαφρύ σπορ αυτοκίνητο με 4κύλινδρο, 2λιτρο κινητήρα, τοποθετημένο εγκάρσια στη μέση, αξιοπρεπείς επιδόσεις και λιγότερο αξιοπρεπή φρένα (photo Classic Car Garage).

Ιδού λοιπόν η αφορμή για να θυμηθούμε ένα από τα πιο χαρακτηριστικά μοντέλα της ιστορικής μάρκας: τη Lancia Beta Montecarlo. Ή αλλιώς τη Ferrari του φτωχού. Ή, αν προτιμάτε, το Fiat X1/9 του πλούσιου. Ή μήπως το λάθος που διορθώθηκε με τη Rally 037;

Μισό αιώνα νωρίτερα, το 1972, η Lancia παρουσίασε τη Beta στο Σαλόνι του Τορίνου. To κομψό sedan ήταν αποτέλεσμα της συνεργασίας Fiat-Lancia, που ενώθηκαν το 1969, και φυσική διάδοχος της Fulvia· ένα αυτοκίνητο δύο όγκων που μοίρασε καρδιακές ανακοπές με τη γραμμή και το στυλ του – μη ξεχνάμε ότι τα 70s, αισθητικά και όχι μόνο, δεν ήταν και η καλύτερη δεκαετία…

Το 1973, παρά την οικονομική και ενεργειακή κρίση, η Lancia συμπλήρωσε τη γκάμα της Beta Berlina με την πολύ όμορφη Beta Coupé.

Το 1973, παρά την οικονομική και ενεργειακή κρίση (ήμασταν νιοι και γεράσαμε), η Lancia συμπλήρωσε τη γκάμα της Beta Berlina με την πολύ όμορφη Beta Coupé και, δύο χρόνια αργότερα, τη σχεδιασμένη στου Pininfarina και συναρμολογημένη στου Zagato με οροφή “targa”, Beta Spider.

Την ίδια χρονιά, παρουσιάστηκαν η Beta HPE (όπου το High Performance Estate αργότερα μετονομάστηκε σε High Performance Executive) και το τελευταίο μοντέλο που έφερε την ονομασία “Beta”: η Beta Montecarlo, με το Montecarlo μια λέξη, που μετά έγινε Lancia Montecarlo σκέτο.

Στην Αμερική η Montecarlo έγινε Scorpion αποκτώντας “Mad Max” προφυλακτήρες και μικρότερο, λόγω ρύπων, κινητήρα 1.8. Πούλησε 1.801 κομμάτια (photo Motorcar Gallery).

Τι έλειπε από τη Montecarlo; Τίποτα. Ή σχεδόν τίποτα. Σχεδιασμένη από τον Paolo Martin, στου Pininfarina, ως coupé και spider με τον κωδικό Χ1/20, προοριζόταν αρχικά να αντικαταστήσει το Fiat 124 Coupé. Όταν όμως ο Bertone, με το (πολύ) πιο οικονομικό X1/9, ανέλαβε το coupé κομμάτι της Fiat, το αυτοκίνητο πέρασε στο συμμαχικό στρατόπεδο της Lancia.

Πώς όμως ένα θέλω-ένα-τέτοιο-τώρα, αυστηρά διθέσιο, με 2λιτρο κινητήρα 120 ίππων τοποθετημένο στη μέση, πανέμορφες (13άρες μάλιστα!) ζάντες, συν διθυραμβικές κριτικές, αυτοκίνητο κατάφερε να βρει θέση ανάμεσα στα χειρότερα όλων των εποχών; Επειδή από τη λίστα του βασικού εξοπλισμού έλειπε κάτι σημαντικό. Που, ειδικά σε σπορ αυτοκίνητα, είναι αναγκαίο: τα φρένα.

Η Montecarlo είχε φρένα, απλώς τα μπροστινά αποφάσιζαν μόνα τους, χωρίς προειδοποίηση, να μπλοκάρουν.

Για να μην είμαστε άδικοι, φρένα είχε, απλώς τα μπροστινά αποφάσιζαν μόνα τους, χωρίς προειδοποίηση, να μπλοκάρουν. Στέλνοντας το αυτοκίνητο στο πλησιέστερο δέντρο και τους επιβάτες του οπουδήποτε. Το αποτέλεσμα ήταν να μαζευτούν τα αυτοκίνητα από τις εκθέσεις και να σταλούν πίσω στο σχεδιαστικό τμήμα για να ξαναεμφανιστούν, έναν χρόνο μετά, με λυμένο το πρόβλημα.  Ή τουλάχιστον έτσι είπαν.

Διότι φαίνεται πως, εκτός από τους πολλούς espresso και τα γεύματα εργασίας, το μόνο που έκαναν στη Lancia ήταν να αφαιρέσουν την υποβοήθηση από τα φρένα, αποκλείοντας την περίπτωση να μπλοκάρουν οι τροχοί, αφού τώρα, αν δεν είχες το πόδι του Superman, η Montecarlo δεν σταματούσε καν. Συνεχίζοντας να στέλνει το αυτοκίνητο στο πλησιέστερο δέντρο και τους επιβάτες του οπουδήποτε.

Για να συμμετάσχει η Lancia στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Rally του 1983 (το οποίο και κέρδισε) έπρεπε να κατασκευάσει 200 Rally 037 Stradale. Λέγεται ότι κατασκεύασε 207. Που έγιναν βέβαια ανάρπαστες (photo RM Sotheby’s).

Οπότε, η λύση που απέμενε σε όλους όσοι έπρεπε οπωσδήποτε να έχουν μια Montecarlo ήταν μία: αγόραζες μια και την οδηγούσες πολύ λίγο και πολύ προσεκτικά. Έτσι, ήλπιζες να έχεις ένα αυτοκίνητο με όλα τα φόντα για να γίνει κλασικό.

H παραγωγή της Beta Montecarlo σταμάτησε στα 3.835 κομμάτια για την πρώτη σειρά (1975-1978), από τα οποία τα 2.078 ήταν Coupé και τα 1.757 Spider.

Όμως, ο νόμος του Murphy, αν πιστεύουμε στη μοίρα, λειτούργησε και εδώ στο έπακρο. H Montecarlo, από πολύ νεαρά ηλικία μάλιστα, παρουσίασε τα γνωστά συμπτώματα διαβρώσεως, «ασθένειας» που ξεκλήρισε περισσότερα αυτοκίνητα (και όχι μόνο ιταλικά) από ότι ανθρώπους η Ισπανική Γρίπη με τον κορονοϊό μαζί.

Η Fiat, με τη διακρατική (τότε η Fiat ήταν κράτος) συμφωνία με τη Σοβιετική Ένωση και την ίδρυση της AvtoVAZ (λέγε με Lada), έστειλε στο Τολιάτι τεχνογνωσία, και ό,τι άλλο, και χρησιμοποίησε το περίφημο ρωσικό ατσάλι (λέγε με Stalin).

Και φυσικά την πάτησε. Ανεπανόρθωτα. Ο θρύλος λέει ότι ήταν τόσο λεπτό που όταν ήταν άβαφο μπορούσες να δεις τη μηχανή από κάτω. Το αστείο δε είναι ότι τα ρωσικής κατασκευής 124 κράτησαν περισσότερο από τα ιταλικά.

Προπομπός της Rally 037 του 1982 ήταν η Montecarlo Turbo του 1979 (photos Wikipedia, Bang Shift).

H παραγωγή της Beta Montecarlo σταμάτησε στα 3.835 κομμάτια για την πρώτη σειρά (1975-1978), από τα οποία τα 2.078 ήταν Coupé και τα 1.757 Spider. Η αμερικανική έκδοση (1976-1977), με τους “Mad Max” προφυλακτήρες, τον μικρότερο κινητήρα 1.8 και την ονομασία Scorpion (το Montecarlo ήταν πιασμένο από τη Chevrolet), έφτασε τα 1.801 κομμάτια, όλα με οροφή που έβγαινε, ενώ η Montecarlo, χωρίς το Beta αλλά με τα πλαϊνά τζαμάκια στο τελείωμα της οροφής, της δεύτερης σειράς (1980-1981) τα 1.940.

Το ότι όμως η Montecarlo αποτέλεσε τη βάση, το 1982, για την παραγωγή των απαιτούμενων για να συμμετάσχει η Lancia στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Rally του 1983 (το οποίο και κέρδισε) 200(;) Rally 037 Stradale είναι και ο λόγος που τη συγχωρέσαμε.

 

Διαβάστε ακόμα: 10+1 ανοιχτά αυτοκίνητα που άφησαν εποχή.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top