Λένα Παπαληγούρα: «Ολα τα καλά παιδιά που ξέραμε μικροί, έγιναν ευτυχισμένοι άνθρωποι»

«Καμιά φορά μπορεί να απαιτείται τρομερή ενέργεια ακόμη και σε μια παράσταση που δεν ενέχει φαινομενικά ένταση» (Η Λένα Παπαληγούρα φοράει top Mia, γκαμπαρντίνα Baga και παντελόνι Lashees Framboise. Oλα του οίκου Kimalé).

Εχει μια δική της αύρα, σαν άνθρωπος και σαν ηθοποιός. Ένα πολύ σπάνιο κράμα φήμης και σεμνότητας, απόλαυσης, αναγνωρισιμότητας και γειωμένης ανθρώπινης αποστασιοποίησης, απλότητας και περιπλοκότητας, χιούμορ και ενσυναίσθησης.

Επειδή την αγαπώ πολύ και τη ζω ακόμη πιο πολύ, ασφαλώς την αναλύω με τα μάτια της καρδιάς αλλά, ναι, μπορώ να είμαι σίγουρη πως η Λένα, εκτός από ταλέντο, έχει ένα εκπληκτικό προσόν: υποδέχεται το χιούμορ και κάθε ιδέα, σχόλιο, άποψη με απολύτως καμία προκατάληψη. Είναι μια ανοιχτή αγκαλιά ιδεών και μια ανοιχτή αγκαλιά για ρίσκα καλλιτεχνικά. Δεν συζητάμε για την αγκαλιά στην οικογένειά της και στους φίλους. Τα αυτονόητα παραλείπονται.

Η Λένα είναι πολύ αγαπητή στον κόσμο γιατί οι άνθρωποι καταλαβαίνουν. Η βαθιά καλοσύνη και η ανεπιτήδευτη απλότητα μιας γυναίκας που μεταξύ μας κουβαλά και ένα βαρύ επίθετο – που δεν «πατάει» πάνω σ’ αυτό – είναι διάφανες. Ισως και για αυτό δεν ανησυχεί όταν συζητάμε το πιο βασικό για τα παιδιά μας: να είναι καλά ή και έτοιμα για πιθανά bullying; «Να σου πω κάτι; Αν σκεφτώ προς τα πίσω, όλα τα καλά παιδιά που ξέραμε μικροί, έγιναν ευτυχισμένοι άνθρωποι. Οι άλλοι, όχι. Οπότε, δεν υπάρχει δίλημμα».

«Το Σώσε» είναι για τη Λένα και όλους τους συντελεστές του μία πρόκληση υποκριτικής, συντονισμού, συναισθήματος. Είμαι σίγουρη πως ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης που το σκηνοθετεί πρέπει να πέρασε μέρες και νύχτες με τεράστια πάνελ και χαρτιά όπου θα προσπαθούσε να επιτύχει με ακρίβεια τη ροή της πιο ενδιαφέρουσας κωμωδίας των τελευταίων ετών.

«Στην ”Κατερίνα”, μπαίνω σε ένα σκοτάδι αλλά βγαίνω σε ένα φως, οπότε τελειώνοντας η παράσταση νιώθω μια λύτρωση» (Η Λένα Παπαληγούρα φοράει πουκάμισο Fuga  και παντελόνι Leda. Oλα του οίκου Kimalé).

 – Από τη δραματική «Κατερίνα» στον… πανζουρλισμό του «Το Σώσε». Τώρα τελευταία, παίζεις συνειδητά στα δύο άκρα.

Και ναι και όχι. Φαινομενικά είναι τα δύο άκρα, με την έννοια ότι το ένα αφορά μια πολυπληθή κωμωδία και το άλλο ένα μονόλογο-δράμα. Επίσης, να πούμε πως το ένα έργο ανέβηκε σε ένα μικρό θέατρο και το άλλο στο «Παλλάς», που είναι τεράστιο. Παρ’ όλα αυτά, για μένα είναι δύο παραστάσεις που ενεργειακά απαιτούν την ίδια κατάθεση, απλώς ο προσανατολισμός τους είναι διαφορετικός.

– Πώς το ορίζεις το «ενεργειακά»;

Όταν λέω ενεργειακά, σίγουρα αυτό αφορά τη σωματική δραστηριότητα, αλλά αφορά κι αυτό που εκπέμπεις. Καμιά φορά μπορεί να απαιτείται τρομερή ενέργεια ακόμη και σε μια παράσταση που δεν ενέχει φαινομενικά ένταση -μπορεί να έχει εσωτερική ένταση, που δεν φαίνεται. Όταν έκανα τη Μαρία Μπράουν, όπου τα βήματά μου πάνω στη σκηνή ήταν, μετρημένα, δεκαπέντε, ένιωθα μια παράσταση που η ενέργεια δεν εκτονωνόταν πουθενά και αυτό ήταν ακόμη πιο δύσκολο. Τελειώνει το έργο και δεν ξέρεις τι να την κάνεις όλη αυτή την ενέργεια. Στην «Κατερίνα», μπαίνω σε ένα σκοτάδι αλλά βγαίνω σε ένα φως, οπότε τελειώνοντας η παράσταση νιώθω μια λύτρωση. Στο «Σώσε», επειδή υπάρχει πολλή κίνηση και ενέργεια, είναι σαν να έχεις κάνει γυμναστική και νιώθεις μια ευφορία.

– Εάν με έναν συνάδελφο δεν είστε «κοντά» -και δεν εννοώ να είστε φίλοι-, είναι πιο δύσκολο να παίξεις κωμωδία ή ένα άλλο θεατρικό είδος;

Δεν ξέρω ακριβώς, μπορεί να μην χρειάζεται καθόλου να είσαι φίλος με τον άλλον, αλλά σίγουρα χρειάζεται να έχεις μια ψυχική εγγύτητα ή μια εμπιστοσύνη. Έχω δουλέψει με ανθρώπους με τους οποίους δεν θα μπορούσα να κάνω παρέα, αλλά είχαμε την επικοινωνία που χρειαζόταν.

«Το θέατρο συμπυκνώνει πάρα πολύ τις σχέσεις των ανθρώπων, είναι σαν μια μικρογραφία της κοινωνίας, κυρίως για εμάς τους ηθοποιούς» (Η Λένα Παπαληγούρα φοράει γκαμπαρντίνα Baga του οίκου Kimalé).

– Αυτό είναι θέμα εκτίμησης και σεβασμού του άλλου ή θέμα επικοινωνίας σε επίπεδο υποκριτικής;

Νομίζω ότι είναι θέμα ανοίγματος και μιας διάθεσης να ανακαλύψεις τον άλλον επί σκηνής, να σου δώσει και να δώσεις και εσύ πράγματα. Επίσης αφορά και το απρόσμενο που έχει η σκηνή. Συναντάς κάποιους ανθρώπους, που ίσως δεν θα γνώριζες υπό άλλες συνθήκες στη ζωή σου. Στο «Σώσε», πέρα από το ότι είναι ένα αστείο, ωραίο έργο, για μένα έχει σημασία επειδή επί της ουσίας μιλάει για τις ανθρώπινες σχέσεις. Γιατί το θέατρο συμπυκνώνει πάρα πολύ τις σχέσεις των ανθρώπων, είναι σαν μια μικρογραφία της κοινωνίας, κυρίως για εμάς τους ηθοποιούς. Μέσα σε έξι περίπου μήνες που κρατάει μια θεατρική σεζόν, γνωρίζουμε κάποιους ανθρώπους παρά πολύ γρήγορα, δενόμαστε με τους περισσότερους και καταλήγουμε να χωρίζουμε μόλις τελειώσουν οι παραστάσεις. Σύντομοι αποχωρισμοί δηλαδή. Σίγουρα πάντως η εκτίμηση και ο σεβασμός απέναντι σε αυτόν που συνεργάζεσαι, με έναν τρόπο ακόμη και ο θαυμασμός, είναι πολύ πιο σημαντικά από το να είσαι φίλος ή να κάνεις παρέα μαζί του.

– Έχει διαφορά η συνεργασία με άντρες ή γυναίκες;

Εγώ δεν θα το εξειδίκευα σε αυτό το επίπεδο. Κάποιοι λένε ότι είναι πιο εύκολο να συνεργάζεσαι με άντρες, γιατί είναι πιο ευθείς ως χαρακτήρες. Μου έχουν τύχει πολλές γυναίκες που είναι ευθείες και άντρες που είναι πιο κλειστοί. Δεν μπορώ να κάνω τέτοιο διαχωρισμό. Νομίζω ότι είναι θέμα ανθρώπου, χαρακτήρα, ήθους γενικά.

– Δεν κάνεις πολλούς κωμικούς ρόλους, έτσι δεν είναι;

Μου πάει η κωμωδία, αλλά μέχρι πρότινος μάλλον μόνο εγώ το πίστευα αυτό! Έχω κάνει κάποιες κωμωδίες, αλλά αυτή που έχει γραφτεί πιο έντονα στο μυαλό μου είναι «Η Τριλογία του Παραθερισμού» με τον Νίκο Μαστοράκη στο Εθνικό. Σε αυτή την παράσταση ο Μαστοράκης με πίστεψε και με πίεσε πάρα πολύ, γιατί θεωρούσε ότι μπορούσα να κάνω κωμωδία. Εκεί ήταν σαν να μου ξεκλείδωσε κάτι και μετά στη ζωή μου, μέσα και από τις παρέες μου, κατάλαβα ότι βγάζω γέλιο. Επίσης στην «Κατερίνα», οι θεατές κάποιες φορές γελάνε πάρα πολύ, σε ένα θέμα δραματικό, οπότε κάπως μέσα μου έχω μαλακώσει και θεωρώ ότι επειδή μου αρέσει το χιούμορ, μπορώ να υπηρετήσω και την κωμωδία.

– Ο Κωσταντίνος Μαρκουλάκης, ο σκηνοθέτης του «Σώσε», έχει «μετρήσει» στο 100% τι θα κάνετε ή εσείς αυτοσχεδιάζετε και βλέπουμε μια άλλη παράσταση κάθε φορά;

Η παράσταση είναι στο 100% μετρημένη στους αρμούς της, δηλαδή στις χορογραφίες, στις πόρτες, στα μπες-βγες, στις σκηνές συνόλου της κ.λπ. και μέσα σε αυτό, ο καθένας έχει έναν προσωπικό χώρο να παίξει την μπάλα του όπως θέλει, μέσα στα συμφωνημένα, φυσικά. Γενικά ο Κωσταντίνος έχει μια τεράστια ευφυΐα αλλά και μια ψυχική γενναιοδωρία, αποδέχεται και ακούει πολύ τον διπλανό του. Εμπιστεύεται πολύ και είναι ζηλευτό αυτό το χαρακτηριστικό που έχει. Δεν είναι τυχαίο που έχει κάνει τόσες επιτυχίες, γιατί ξέρει να διαχειρίζεται, με την καλή έννοια, τους ανθρώπους που δουλεύουν μαζί του -τις ιδέες και τη δημιουργικότητά τους. Ενώ είναι φοβερά οργανωτικός και τελειομανής, ταυτόχρονα δεν θα σου στερήσει ποτέ το δικαίωμα να εκφράσεις και τη δική σου άποψη. Χαίρομαι πολύ που συμμετέχω σε αυτή την παράσταση, που θέλει να δώσει χαρά, αν και στις μέρες μας συμβαίνουν φριχτά πράγματα.

«Η επιθυμία και η ευχή μου είναι να μεγαλώσω καλά και δυνατά παιδιά που θα μπορούν να διεκδικήσουν με ευγένεια τον χώρο τους για να ευτυχήσουν στη ζωή τους» (Η Λένα Παπαληγούρα φοράει πουκάμισο Fuga  και παντελόνι Leda. Oλα του οίκου Kimalé).

– Κορωνοϊός, πόλεμος, δολοφονίες… Πόσο σε επηρεάζει όλο αυτό και κατά πόσο μπορείς να το αφήνεις στο πλάι;

Δεν νομίζω ότι μπορεί κάποιος να το αφήσει στο πλάι, είναι πολύ δύσκολη όλη αυτή η κατάσταση, ζοφερή. Εμένα τουλάχιστον με καταβάλλει. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει σπίτι όπου να μην συζητάνε οι άνθρωποι όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας -και είναι πλέον πολύς ο καιρός που συμβαίνουν. Αναγκάζεσαι, με έναν τρόπο, να επαναπροσδιορίσεις τα πάντα και όταν έχεις και παιδιά, ακόμη περισσότερο. Ήδη από την καραντίνα αισθάνθηκα σαν κάποιος να μας ταρακούνησε βίαια – τουλάχιστον εγώ έτσι το βίωσα.

– Ποια είναι τα πιο δύσκολα σημεία που αντιμετωπίζεις με τα παιδιά; Τι σε αγχώνει περισσότερο;

Πρώτα απ’ όλα θέλω να είναι καλά στην υγεία τους – το φυσικό. Βλέποντας όμως όλα και όλα αυτά τα κακά που συμβαίνουν γύρω μας, συχνά φθάνω να σκέφτομαι «Θεέ μου σε τι κόσμο τα φέραμε;». Αυτό αποτελεί πλέον ένα «χειροπιαστό» ερώτημα, καθόλου θεωρητικό όπως ίσως ήταν παλιότερα. Κατά τα άλλα, επειδή είναι δύο και σχετικά κοντά ηλικιακά, θα ήθελα να έχουν μια καλή αδερφική σχέση και σκέφτομαι πόσο μπορούν ή δεν μπορούν οι γονείς να συμβάλλουν σε αυτό. Επίσης, με απασχολεί το πώς μεγαλώνει ένα παιδί στην εποχή που ζούμε, όταν από τη μία τρέχουμε και δουλεύουμε σαν τρελοί και από την άλλη ψάχνουμε να βρούμε τον χρόνο να ασχοληθούμε ποιοτικά μαζί τους. Η επιθυμία και η ευχή μου είναι να μεγαλώσω καλά και δυνατά παιδιά που θα μπορούν να διεκδικήσουν με ευγένεια τον χώρο τους για να ευτυχήσουν στη ζωή τους.

«Θεωρώ ότι το να δουλεύεις, είναι υγιές αλλά πρέπει να είναι κάτι που πηγαίνει παράλληλα με την οικογένεια – δεν θα τη θυσίαζα ποτέ για τη δουλειά μου (Αριστερά η Λένα Παπαληγούρα φοράει φόρεμα Κili του οίκου Kimalé). Δεξιά φοράει: top Mia, γκαμπαρντίνα Baga. Oλα του οίκου Kimalé).

– Έχει επηρεαστεί η προσωπική σχέση με τον σύζυγό σου από τότε που ήρθαν και τα παιδιά;

Όταν αποκτήσαμε τα παιδιά μας και επειδή δουλεύουμε πολύ και οι δύο, χάθηκε ένα κομμάτι του προσωπικού μας χρόνου, το οποίο είναι σημαντικό. Από εκεί και πέρα, επειδή ο Ακης είναι ένας άνθρωπος φοβερά δοτικός, ανοιχτόμυαλος και συνεννοήσιμος, και ήθελε πολύ να κάνουμε παιδιά, δεν υπήρξαν οι γνωστές προστριβές που συχνά ακούω σε άλλα ζευγάρια. Ίσα ίσα νομίζω ότι δυνάμωσε η σχέση μας και η θέληση να εξομαλύνουμε τα πράγματα, όταν δυσκολεύουν. Όταν θα δω ότι έχει νεύρα, θα κάνω πίσω εγώ – και το αντίστοιχο θα κάνει και εκείνος.

– Κάθε βράδυ θέατρο, μακριά από δύο παιδιά. Σε αυτό πώς ανταπεξέρχεσαι;

Γενικά θεωρώ ότι το να δουλεύεις, είναι υγιές αλλά πρέπει να είναι κάτι που πηγαίνει παράλληλα με την οικογένεια – δεν θα τη θυσίαζα ποτέ για τη δουλειά μου. Πράγματι εργάζομαι το βράδυ, αλλά έτσι είναι. Σίγουρα μου λείπουν τα βράδια μαζί τους και γι’ αυτό τουλάχιστον δύο με τρεις φορές την εβδομάδα επιλέγω να είμαι σπίτι. Συνειδητά και βάσιμα.

//Οι φωτογραφίες είναι της Σίσσυς Μόρφη

Η  Λένα Παπαληγούρα, εκτός από «Το Σώσε», πρωταγωνιστεί και στη νέα κοινωνική σειρά του Σκάι με τίτλο «ΣτΟργή» που έχει ως θέμα την κακοποίηση.
Το Σώσε, Θέατρο Παλλάς, Βουκουρεστίου 5, τηλ. 210 3213100

Διαβάστε ακόμα: Nίκη Λυμπεράκη. «Τα εμβόλια είναι απαραίτητα, γιατί μας σώζουν. Τελεία».

TAGS :
ηθοποιός θέατρο

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook