«αυτή τη χαμηλή προοπτική του Κάμπου,/ μια μέρα σαν κι αυτή, με συννεφιά,/ ομίχλη και περιορισμένο ορίζοντα». (Κώστας Νταής, «Σύννεφα πάνω απ’ τον κάμπο», 2010).

Σωτήρης Παστάκας, «Ο Κάμπος»

Στον Μάκη Λαχανά

Σκληρή η μοναξιά του βράχου,
με τα απίθανα χρώματα, τη μείξη
ζωής και υγρασίας, ζωής κι αναπτύξεως.
Ωσάν ζώντα οργανισμό του εκμυστηρεύθηκα
τα πάθη μου, τα ύψη, τα απόλυτα ύψη
του χάρισα, για να μου ανταποδώσει
αυτή τη χαμηλή προοπτική του Κάμπου,
μια μέρα σαν κι αυτή, με συννεφιά,
ομίχλη και περιορισμένο ορίζοντα,
όμοια με τις προοπτικές μας. Ο Κάμπος
υπάρχει, το ξέρουμε ακόμη κι αν δεν
τον βλέπουμε. Είναι εκεί, απλώνεται,
μας γυροφέρνει. Όμοιος χορός, χώρος
του ανέφικτου, σ’ άλλη ζωή θα μας δοθεί,
το ξέρουμε, ο βράχος μακρινή παρακοιμώμενη,
που επιμένει να προβάλλει

το αύριο σαν χιόνι.

 

// Από τη συλλογή του Σωτήρη Παστάκα (γεν. 1954, Λάρισα) «Ο κοινωνός των αποστάσεων», εκδ. Νεφέλη, 1997.

 

Στην επόμενη σελίδα: «Θεσσαλία μικρή και απέραντη».

1 2 3 4 5

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top