«Ποιητή, κατέβα ως το βυθό/ Σ’ ένα σκοτάδι ψηλαφητό,/ Με την αβίαστη φωνή σου/ Πάλι χαρά φέρε μαζί σου».

III

Δέξου, γη, έναν ξένο ακριβό:
Ο Γουίλλιαμ Γέητς κείτεται εδώ.
Της Ιρλανδίας υδρία γερμένη,
Από την ποίηση αδειασμένη.

Αλυχτάν στης νύχτας το βραχνά
Της Ευρώπης όλα τα σκυλιά.
Τα έθνη δες τα περιμένουν,
Μέσα στο μίσος ανασαίνουν.

Μόνο η ατίμωση του νου
Στην όψη πάνω του διπλανού.
Οι θάλασσες του ελέους κλεισμένες
Μέσα στο βλέμμα, παγωμένες.

Ποιητή, κατέβα ως το βυθό
Σ’ ένα σκοτάδι ψηλαφητό,
Με την αβίαστη φωνή σου
Πάλι χαρά φέρε μαζί σου·

Σκάψε το στίχο και τη στροφή
Κι αμπέλι κάμε την κόλαση,
Τραγούδα την αποτυχία
Σ’ ένα μεθύσι από αγωνία·

Στης καρδιάς τη μαύρη ερημιά
Ν’ αναβλύσει βάλσαμο ξανά,
Μάθε στην ελεύθερη ψυχή
Μες στη φυλακή της πώς να υμνεί.

Φεβρουάριος 1939

 

* Τα ποιήματα περιλαμβάνονται στο βιβλίο «Γ.Χ. Ώντεν, Πένθιμο μπλουζ». Ανθολόγηση, μετάφραση και σχόλια Ερρίκος Σοφράς. Εκδόσεις Κίχλη, 2015.

** «Ο Γέητς πέθανε στις 28/1/1939 στην παραθαλάσσια πόλη Menton της νότιας Γαλλίας. Το ποίημα γράφτηκε τις επόμενες μέρες και δημοσιεύτηκε στο New Republic, περιοδικό της Νέας Υόρκης, στις  8/3/1939, αμέσως μόλις εγκαταστάθηκε ο Ώντεν στην πόλη», διαβάζουμε στο Σημείωμα του Ερρίκου Σοφρά («Πένθιμο μπλουζ», σελ. 16).

 

Διαβάστε ακόμα: Οι ποιητές μας για την Σύλβια Πλαθ.

 

 

 

1 2 3

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top