Γιώργος Κωνσταντίνου: «Έτσι έμαθα από πολύ μικρό παιδί να χαίρομαι με τα απλά της ζωής»

«Tο παρόν είναι για μένα η πιο αληθινή κατάσταση του ανθρώπου».

–Πόσο συχνά νοσταλγείτε ή μετανιώνετε για το παρελθόν;
Δεν μετανιώνω για το παρελθόν. Απλά σκέφτομαι κάποια πράγματα τα οποία θα ήθελα να διορθώσω. Εχω μια φιλοσοφία ζωής σύμφωνα με την οποία κοιτάζω μόνο μπροστά. Δεν μετανιώνω λοιπόν για κάτι.

-Ανησυχείτε για το αύριο ή κάνετε όνειρα ότι όλα κάποτε στο μέλλον θα είναι καλύτερα;
Πάντα η επόμενη ημέρα είναι για μένα μια άλλη μέρα η οποία δεν ξέρουμε τι θα μας φέρει. Πόσα πράγματα μπορεί να αλλάξουν την επόμενη ώρα ή μέρα; Γι αυτό κοιτάζω μπροστά, περπατώ μπροστά.

-Πως καταφέρνετε να ζείτε στο παρόν χωρίς να τρέχει αλλού ο λογισμός σας;
Ακούστε το παρόν είναι για μένα η πιο αληθινή κατάσταση του ανθρώπου. Χωρίς να είμαι υλιστής πιστεύω στο τώρα, σε αυτό που ζω στη συγκεκριμένη στιγμή το οποίο είναι και το πλέον πραγματικό. Και ζω αυτό το παρόν με τη ψυχή μου, είτε είναι το θέατρο, είτε οι φίλοι μου, είτε η ζωή.

«Δεν μετανιώνω για το παρελθόν. Απλά σκέφτομαι κάποια πράγματα τα οποία θα ήθελα να διορθώσω».

–Έχετε νιώσει αληθινά ευτυχής;
Φυσικά έχω νιώσει ευτυχής. Με την έννοια απόκτησης σημαντικών πραγμάτων που ήρθαν στη ζωή μου όπως τα δύο παιδιά μου. Όπως το θέατρο! Όλα τα άλλα τα θεωρώ εφήμερα.

–Έχετε νιώσει βαθιά δυστυχής;
Όπως σας είπα πιστεύω βαθιά στην έκφραση ή ιδέα όπως θέλετε πείτε  το «αύριο θα είναι μια άλλη μέρα». Γι αυτό δεν επέτρεψα ποτέ στον εαυτό μου να νιώσει δυστυχής.

 -Θυμάστε τι σας παρακινούσε όταν ήσασταν παιδάκι;
Μεγάλωσα με πολλές δυσκολίες. Εμείς ζήσαμε τις συνέπειες της κατοχής, του πολέμου και μεγαλώσαμε με πενιχρά μέσα. Τότε για να κάνω  ομορφότερη τη ζωή μου κατέφευγα διαρκώς στη φαντασία μου. Γι αυτό το λόγο στη γειτονιά με φώναζαν «ο φαντασίας». Καθόμουν έξω κι έλεγα όμορφες φανταστικές ιστορίες στα παιδιά. Αυτό το παιχνίδι με την φαντασία με βοήθησε και στην καλλιτεχνία.

«Πιστεύω βαθιά στην έκφραση ”αύριο θα είναι μια άλλη μέρα…”».

-Θυμάστε τις υποσχέσεις που δώσατε στον εαυτό σας στην εφηβεία;
Αλήθεια ποιος κάνει πράξη τις υποσχέσεις που δίνει στον εαυτό του; Ελάχιστοι άνθρωποι πιστεύω. Ο άνθρωπος είναι αδύναμο ον. Κι εγώ μικρότερος  δεν έκανα ότι υποσχέθηκα στον εαυτό μου.

-Καταφέρνετε να χαίρεστε με τα απλά πράγματα της ζωής και ποια είναι αυτά για εσάς;
Έμαθα από πολύ μικρό παιδί να χαίρομαι με τα απλά της ζωής. Δεν είχαμε την οικονομική  δυνατότητα μετά τον πόλεμο να έχουμε στη διάθεση μας ξεχωριστά πράγματα ή παιχνίδια. Σκεφτείτε ότι παίρναμε τα χαρτόνια από τα πακέτα τα τσιγάρα, τα κόβαμε, τα κάναμε ανθρωπάκια και παίζαμε. Ποτέ δεν το ένιωσα σαν έλλειψη. Αντίθετα ήταν ευλογία. Έμαθα να είμαι ολιγαρκής, λιτός και χαρούμενος με αυτά που είχα.

-Έχετε πάθη; Αφήνεστε στα πάθη σας ή αντιστέκεστε;
Το πάθος για μένα έχει την έννοια της εξάρτησης. Μπορεί να μην το θέλεις όμως δεν μπορείς χωρίς αυτό. Σήμερα  μπορώ να λέω – στην ηλικία που έχω φτάσει – ότι έχω καταφέρει να αποτοξινωθώ από χιλιάδες πράγματα.

 -Τελικά ο έρωτας είναι δύναμη δημιουργίας ή μια φενάκη;
Ο έρωτας κατά τη γνώμη μου είναι ο πιο αδύναμος κρίκος της ζωής μας. Είναι εφήμερο, πλαστό και το πρώτο πράγμα που χάνεται στη ζωή μας. Ομολογώ ότι δεν έζησα τον παθιασμένο, άρρωστο έρωτα. Ίσως από ένστικτο. Ισως γιατί το μυαλό μου, η σκέψη μου τον απέρριπτε. Μπορεί ο έρωτας να είναι μια μεγάλη στιγμή η οποία μπορεί να σε οδηγήσει στον όλεθρο. Και προσοχή  δεν μιλώ για την αγάπη.

 -Ο κόπος που έχετε αφιερώσει στη δουλειά σας, άξιζε τελικά;
Η δουλειά μου είναι η ζωή μου. Βέβαια το θέατρο δεν είναι για μένα δουλειά αλλά λειτούργημα. Γι αυτό και συνεχίζω να βρίσκομαι πάνω στη σκηνή ανάμεσα σε νεότερους ηθοποιούς, μετά από 60 χρόνια.

 -Έχετε βρει έναν μηχανισμό για να θυμάστε ότι όλα είναι περαστικά, και τα καλά και τα κακά;
Σας απάντησα κοιτάζω πάντα μπροστά, σκέφτομαι την επόμενη ημέρα. Είναι όλα τόσο περαστικά… Εκτός βέβαια από τα θέματα υγείας ή απώλειας.

 -Νιώθετε εξαρτημένος από τα αντικείμενα που σας περιβάλλουν; Αν έπρεπε ξαφνικά να τα αφήσετε όλα πίσω σας τι θα επιχειρούσατε να περισώσετε;
Δεν έχω καμία εξάρτηση από υλικά πράγματα. Για το μόνο που θα νοιαζόμουν είναι τα παιδιά μου.

 -Λέμε συχνά ότι δεν αξίζει να στεναχωριόμαστε αρκεί να έχουμε την υγεία μας. Τι κάνετε για να έχετε υγεία, ευεξία και μακροζωία; Τι κάνετε για τον εαυτό σας;
Πιστεύω στην πρόληψη κι έχω έγνοια για τα θέματα υγείας. Όμως αυτό που ξέρω ότι απολαμβάνω πραγματικά είναι η κάθε στιγμή που βρίσκομαι στη σκηνή. Χρόνια τώρα είναι η ίδια αίσθηση.

 -Και τι κάνετε για το κοινωνικό σύνολο; Τι προσφέρετε στους άλλους;
Την αλήθεια μου και την αγάπη μου.  Δεν ξεγέλασα ποτέ τον θεατή ακόμη και στα πιο ευτελή πράγματα που έκανα έδωσα τον εαυτό μου γιατί τα επέλεξα.  Γι αυτό και ο κόσμος μου τα συγχώρεσε. Από μικρός επειδή έζησα πολύ μόνος – η μητέρα μου ήταν ηθοποιός – σε ένα εχθρικό περιβάλλον στο σπίτι της γιαγιάς μου, με πολύ μοναξιά ήθελα να έχω φίλους. Όταν μεγάλωσα και μου δόθηκε η δυνατότητα να έχω γύρω μου φίλους τους  στήριξα πολύ, άσχετα αν πολλοί με απογοήτευσαν.

–Πιστεύετε ότι είστε ένας καλός άνθρωπος; Ποιες είναι οι μεγάλες σας αδυναμίες;
Ο απολογισμός της ζωής μου και η αυτοκριτική είναι για μένα ένα είδος εξομολόγησης στον εαυτό μου. Η παραδοχή του λάθους προσφέρει ανακούφιση. Έχω κάνει πολλά λάθη αλλά ποτέ ηθελημένα. Ακόμη κι αν αδίκησα κάποιους ήταν από άγνοια.

«Έμαθα από πολύ μικρό παιδί να χαίρομαι με τα απλά της ζωής».

-Τι φοβάστε περισσότερο;
Δεν φοβάμαι τίποτα. Αυτή τη στιγμή είμαι ενεργός, κοιτάζω το αύριο. Έχω ζήσει τόσα δράματα ώστε τι να φοβηθώ;

-Σκέφτεστε το θάνατο και με ποιον τρόπο;
Πολλοί φίλοι μου έφυγαν. Κάποτε θα φύγω κι εγώ… Αλλά όχι από βλακεία. Γι αυτό προσέχω πολύ την υγεία μου.

-Πιστεύετε στη μετά θάνατον ζωή; Στη μετενσάρκωση; Στην κόλαση και στον παράδεισο;
Πιστεύω βαθιά στο Θεό. Γι αυτό και έχω την πεποίθηση ότι τίποτε δεν τελειώνει εδώ.

–Υπάρχει θεός; Σε τι πιστεύετε μεταφυσικά;
Κοιτάξτε όπως σας είπα πιστεύω στον Θεό. Πιστεύω ότι κάπου υπάρχει κάτι με το οποίο συνομιλώ ουσιαστικά. Λέω τις σκέψεις μου. Ναι για μένα υπάρχει Θεός. Ως πνεύμα πιθανόν.

 -Είναι τελικά στο χέρι μας να νοηματοδοτήσουμε την ύπαρξη μας; Και ποιον τρόπο έχετε επιλέξει εσείς να το κάνετε στο χρόνο που σας έλαχε σε αυτόν τον πλανήτη;
Είναι απαραίτητο, αναγκαίο να δώσεις νόημα στη ζωή σου. Πιθανόν να μην το κάνεις συνειδητά. Στέκεσαι πάνω από το καλύτερο σημείο της ζωής σου και προχωράς. Εγώ πιάστηκα από το θέατρο και βρήκα το νόημα της ζωής μου.

Διαβάστε ακόμα: Θοδωρής Τσεκούρας – «Η ευτυχία θέλει δουλειά. Δεν σου χαρίζεται από κάπου μαγικά».

TAGS :
Γιώργος Κωνσταντίνου το νόημα της ζωής

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook