Για τα επόμενα τέσσερα χρόνια ο Κυριάκος Μητσοτάκης οφείλει να αποδείξει πως άξιζε αυτό το εκλογικό back to back (φωτογραφία: SOOC).

Οι εκλογές είναι η γιορτή της δημοκρατίας, αλλά η δημοκρατία δεν είναι για τα πανηγύρια. Ως εκ τούτου, αυτό που προέκυψε από αυτές τις δεύτερες εκλογές είναι ευκρινές, ξεκάθαρο και δεν γίνεται να παραγνωριστεί ως προς τα βασικά του χαρακτηριστικά, αλλά και τα εξόχως ιδιαίτερα που μας έδωσε η κάλπη.

Η Νέα Δημοκρατία κατήγαγε μια ολοκάθαρη νίκη με ποσοστό παλαιότερων εποχών και με άνεση στη Βουλή ως προς τις έδρες που θα καταλάβει. Το ζητούμενο για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, έτσι όπως ο ίδιος το είχε θέσει εξαρχής, εκπληρώνεται. Κρατάει στα χέρια του τις τύχες της χώρας για τέσσερα ακόμη χρόνια. Το πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας έτυχε της πλήρους αποδοχής των ψηφοφόρων και, πλέον, είναι υποχρεωμένος να πάρει μεγάλες αποφάσεις για το μέλλον της χώρας.

Αυτή τη φορά ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έχει κανένα περιθώριο. Πρέπει να ξεκινήσει αμέσως δουλειά, να κάνει πράξη αυτά που έχει υποσχεθεί, να προχωρήσει -επιτέλους- σε δομικές αλλαγές στο βαθυκράτος.

Αν οδηγηθεί στο δρόμο της έπαρσης και του αυτοκρατορισμού (sic), τότε η ζημία δεν θα είναι μόνο κομματική (το οποίο ελάχιστα πρέπει να μας απασχολεί), αλλά εθνική. Αυτή τη φορά ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έχει κανένα περιθώριο. Πρέπει να ξεκινήσει αμέσως δουλειά, να κάνει πράξη αυτά που έχει υποσχεθεί, να προχωρήσει -επιτέλους- σε δομικές αλλαγές στο βαθυκράτος και να μην μπει ξανά στη διαδικασία του κλασικού άλλοθι ότι λάθη πάντα θα γίνονται. Καλό είναι αυτή τη φορά να περιορίσει τα λάθη στο ελάχιστο δυνατό. Τούτη τη φορά… παίζει μόνος του, άρα αντίπαλός του θα είναι ο κακός του εαυτός.

Ο ΣΥΡΙΖΑ που ξέραμε δεν υπάρχει πια. Η τωρινή του καθίζηση δείχνει πως πλέον έχασε εντελώς την επαφή με την πλειοψηφία του κόσμου. Στις δεύτερες εκλογές αντί να μαζέψει την εις βάρος του διαφορά, βλέπει αυτή να διευρύνεται περαιτέρω. Αυτό δείχνει πως τα μπαλώματα που έγιναν στο ενδιάμεσο διάστημα όχι μόνο δεν έπεισαν, αλλά κάποιους τους θύμωσαν περισσότερο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξης Τσίπρα δεν θα είναι ξανά όπως τον ξέραμε (φωτογραφία SOOC).

Το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι, πλέον, δομικό και υπαρξιακό. Ο Αλέξης Τσίπρας βρίσκεται μπροστά σε μεγάλες αποφάσεις για το πολιτικό του μέλλον.

Το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι, πλέον, δομικό και υπαρξιακό. Ο Αλέξης Τσίπρας βρίσκεται μπροστά σε μεγάλες αποφάσεις για το πολιτικό του μέλλον, άρα και του κόμματός του. Πλέον, οι όποιοι κομματικοί τακτικισμοί δεν θα καταφέρουν να κρύψουν μια σκληρή αλήθεια: ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πείθει και θα του πάρει πολλά χρόνια (αν του πάρει) για να ξαναγίνει κόμμα εξουσίας.

Το momentum είναι υπέρ του ΠΑΣΟΚ, καθώς ολοένα κοντοζυγώνει τον ΣΥΡΙΖΑ και δείχνει πιο έτοιμο από ποτέ να ξαναπάρει τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Είναι ώρα και για τον Νίκο Ανδρουλάκη να πάρει αποφάσεις για το μέλλον του κόμματός του. Να δείξει πως υπάρχει μια τομή ανάμεσα στο παρελθόν και του παρόν.

Το στίγμα που πρέπει να δώσει είναι ότι το τωρινό ΠΑΣΟΚ κρατάει μεν την παραδοσιακή ιδεολογική γραμμή, αλλά με σύγχρονη ματιά. Αν κάνει τα ίδια λάθη του ΣΥΡΙΖΑ (ένα στείρο όχι σε όλα), τότε θα χάσει πολύ εύκολα την τωρινή του δυναμική.

Η ακροδεξιά επιστροφή οφείλει να μας βάλει σε σκέψεις και ουσιαστικά να φέρει όλα τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου να πάρουν άμεσα αποφάσεις για το πώς θα αντιμετωπίσουν το φαινόμενο. Αυτή τη φορά δεν έχουν δικαίωμα να πουν ότι δεν ξέρουν. Οι Σπαρτιάτες, το κόμμα Βελόπουλου και η Νίκη συνιστούν μια τριπλέτα κομμάτων που δεν έχουν καμία σχέση με την αστική δημοκρατία. Δεν την θέλουν, επιθυμούν κάτι άλλο από την πλειοψηφία των Ελλήνων και η δράση τους δεν είναι ολοκάθαρη.

Ο… λύκος άλλαξε όνομα (φωτογραφία: SOOC).

Αυτή τη στιγμή είναι φανερό πως η διαλυμένη Χρυσή Αυγή μετασχηματίζεται σε μικρότερα κομματίδια.

Αυτή τη στιγμή είναι φανερό πως η διαλυμένη Χρυσή Αυγή μετασχηματίζεται σε μικρότερα κομματίδια δείχνοντας σε όλους μας ότι ένα ποσοστό των Ελλήνων (όχι αμελητέο) έχει αποχωρίσει προ καιρού από τα ύδατα της δημοκρατίας και πλέει σε μαύρα νερά. Ολόμαυρα!

Τις λιγότερες αποφάσεις χρειάζεται να τις πάρει το ΚΚΕ που ενισχύθηκε ακόμη περισσότερο. Είναι, άλλωστε, ένα κόμμα που ανεξάρτητα από το ποσοστό του παραμένει σταθερό στις θέσεις του. Δεν αλλάζει, δεν μετακινείται και δεν σκοπεύει να διαφοροποιηθεί. Μονολιθικό μεν, αλλά αυτό είναι και δείχνει με τον εσχάτως trendy Κουτσούμπα να παίρνει πόντους.

Οσο για την Ζωή Κωνσταντοπούλου και τον Γιάννη Βαρουφάκη, αυτή τη στιγμή η παρουσία τους μέσα ή έξω από τη Βουλή είναι αποτέλεσμα μιας συγκυρίας που συνεχώς θα μεταβάλλεται. Διαφεντεύουν προσωποπαγή κόμματα που προσπαθούν να φτιάξουν την εικόνα τους ανάλογα με την τρέχουσα πραγματικότητα. Δεν είναι μακράς πνοής, επομένως δεν έχει νόημα να περιμένουμε απ’ αυτούς μεγάλες αποφάσεις. Ακόμη και να διαλυθούν αν δεν τα καταφέρουν, λίγο θα αλλάξει το πολιτικό ισοζύγιο.

 

Διαβάστε ακόμα: Και τώρα τι θα κάνει ο Αλέξης Τσίπρας;

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top