Η ζωή δεν είναι παπαγαλία

Πόσες σκέψεις να περνούν από τα μυαλά των παιδιών; (Φωτογραφία: George Vitsaras / SOOC).

Δεν είμαι γονιός, δεν είμαι εκπαιδευτικός. Απαντώ προκαταβολικά έχοντας τη μύγα, ξέροντας δηλαδή πως κάθε φορά που καταπιάνομαι με κάτι που σχετίζεται με παιδιά, ανατροφή, παιδεία, σπεύδουν καλοθελητές να μου υποδείξουν πως έξω απ’ το χορό και τα λοιπά. Όμως, υπήρξα το πάλαι ποτέ μαθήτρια και φοιτήτρια και τα τελευταία 25 χρόνια τυγχάνω εργοδότρια. Δικαιούμαι δηλαδή δια να ομιλώ, που είπε κι ο Μένιος ο Κουτσόγιωργας.

Είναι παγκόσμια πρωτοτυπία η εθνική υστερία την περίοδο των πανελληνίων εξετάσεων που κάποιοι τις προτιμούν μαλλιαρές, πανελλαδικές, σαν τις απεργίες. Εκτενές καθημερινό ρεπορτάζ για τα θέματα, τον βαθμό δυσκολίας τους, τα συναισθήματα και τις σκέψεις εξεταζόμενων μαθητών κι εξεταζόμενων γονέων, με κορύφωση του παραλογισμού στην ατάκα «τα θέματα ήταν για διαβασμένους».

Εξ ίσου πρωτότυπη σε διεθνές επίπεδο είναι η εμμονή με τα μόρια, τις βάσεις, τους εισαχθέντες και μη. Άλλος ένας γύρος συναισθημάτων χαράς κι απογοήτευσης, άλλη μια επιβράβευση της αριστείας των πρώτων, με επιμελημένες αναφορές στο ότι έχουν και ζωή τα παιδιά που διάβαζαν 18 ώρες το 24ωρο. Αναφορά δε στις περιουσίες που κατατέθηκαν στα άνδρα της παραπαιδείας, όπου εκθεσιολόγοι(!) τους έμαθαν να γράφουν έκθεση, ασκησιολόγοι να λύνουν ασκήσεις και λοιποί –λόγοι να παπαγαλίζουν, καμία.

Μπήκε ο Ιάσων στη Νομική, η Δανάη στους Ηλεκτρολόγους, η Νατάσα ήθελε Μηχανολόγος αλλά θα βγει Μεταλλειολόγος, o Στέφανος πέτυχε τον στόχο του, θα κάνει Διοίκηση Επιχειρήσεων… Μπράβο, συγχαρητήρια, πραγματικά. Αυτό όμως ήθελαν ή εκεί τους έβαλαν τα μόρια κι οι βάσεις; Ξέρουν τι είναι αυτό με το οποίο έχουν μπλέξει για τα επόμενα τρία-τέσσερα χρόνια;

Επαγγελματικός προσανατολισμός δεν ξέρω αν μπορεί να υπάρξει τη σήμερον ημέρα, δεν ξέρω πώς διαλέγουν και αν διαλέγουν τα παιδιά τι θα σπουδάσουν. Οι μισοί πετυχημένοι άνθρωποι εκεί έξω έχουν επαγγέλματα που δεν μπορούν να περιγράψουν, ένας μεγάλος αριθμός έχει αλλάξει διαδρομή δυο και τρεις φορές, πολλά επαγγέλματα δεν έχουν εφευρεθεί ακόμη, ενώ έρευνες λένε ότι, αν όχι αυτή, η επόμενη γενιά, στη διάρκεια της επαγγελματικής ζωής της, θα κάνει τουλάχιστον τέσσερις, άσχετες μεταξύ τους δουλειές. Με ποια πυξίδα να προσανατολιστείς;

Προσωπικά, σε μια εποχή λιγότερο σύνθετη από τούτη, δεν είχα ιδέα. Δεν είχα ιδέα τι «ήθελα να γίνω» εξ ου και ως πεταλουδίτσα πέρασα, θεωρητικά, στη διάρκεια του λυκείου, από τις γραφικές τέχνες στη θαλάσσια βιολογία, φλερτάροντας θρασύτατα και με την ιατρική, και από εκεί στη μετάφραση, μέσω δεκάδων άλλων ιδεών που δεν θυμάμαι πια.

Ήμουν μέτρια μαθήτρια, μιας και οι επιδόσεις μου σε κάθε μάθημα ήταν συνάρτηση της φυσικής μου ευκολίας σε αυτό και της χημείας μου με τον εκάστοτε καθηγητή. Άριστα όταν μου πήγαινε ο διδάσκων και τον εκτιμούσα, άρα το φιλότιμο υπερίσχυε της οκνηρίας, ασσόδυο όταν συνέβαινε το αντίθετο. Με την έκθεση, διαζύγιο.

Για καλή μου τύχη, για πολύ καλή μου τύχη, ήξερα πως υπάρχει για μένα το βρετανικό πανεπιστήμιο και, επιπλέον, κανείς δεν είχε την απαίτηση να σπουδάσω κάτι συγκεκριμένο. Ενώ είχα λοιπόν απορρίψει ως ακατάλληλες για μένα τη Νομική, την ΑΣΟΕΕ και την Αγγλική Φιλολογία (ουδείς ξέρει γιατί), βρέθηκα αντιμέτωπη με επιλογές όπως οι Ευρωπαϊκές ή οι Αναπτυξιακές Σπουδές, οι Διεθνείς Σχέσεις και η Συγκριτική Λογοτεχνία, έννοιες παντελώς άγνωστες και δρόμοι που δεν είχα ιδέα πού μπορούσαν να οδηγήσουν.

Και κάπως έτσι έπεσε ο κλήρος στη Γλωσσολογία. Ο Μπαμπινιώτης δεν ήταν τότε ευρέως γνωστός, ο Τσόμσκι έτι λιγότερο. Ιδέα δεν είχα τι ήταν η Γλωσσολογία, αλλά έλκυσε το ενδιαφέρον του πιο τεμπέλικου εαυτού μου· έχοντας παιδιόθεν μια έφεση στις γλώσσες, μου φάνηκε επιστήμη στα μέτρα μου. Γελάω και που το σκέφτομαι…

Σαράντα χρόνια αργότερα, έχοντας αφήσει πίσω μου, μακριά, τη γλωσσολογία, αντιλαμβάνομαι πως θα μπορούσα και να την έχω αγαπήσει αν κάποιος κάπου κάποτε με είχε ξεναγήσει στο χάος της ώστε να βρω τα μονοπάτια που θα μου ταίριαζαν. Τότε όμως η τόση θεωρία με απώθησε τρομακτικά. Πορεύτηκα διαλέγοντας τα πιο πρακτικά κομμάτια και σώθηκα –το πτυχίο μου δηλαδή έσωσα– όταν ανάμεσα στα μαθήματα ανακάλυψα την εφαρμοσμένη γλωσσολογία και αργότερα τη διερμηνεία.

Έχασα τέσσερα χρόνια από τη ζωή μου; Όχι, σαφέστατα όχι. Μπορούσα να έχω σπουδάσει κάτι πιο σχετικό με το επάγγελμα που θα ακολουθούσα; Όχι, αφού δεν είχα ιδέα ποιο θα ήταν αυτό. Γινόταν να ξέρω; Αμφιβάλλω, κρίνοντας εκ του αποτελέσματος.

Αυτό προσπαθώ τόση ώρα, με τόσες λέξεις, να πω. Να πω δηλαδή στα παιδιά που βασανίζονται σήμερα στα εξεταστικά κέντρα, στα παιδιά που έχουν βασανιστεί δυο και τρία χρόνια μέχρι να φτάσει το σήμερα, πως αυτό που έχει σημασία είναι να αγαπήσεις κάποτε αυτό με το οποίο θα καταπιαστείς.

Ο κλάδος σπουδών που θα διαλέξεις, που θα σου τύχει, είναι σαν ραντεβού στα τυφλά. Φαντασιώνεσαι κάτι που μπορεί να ερωτευτείς, αλλά είναι περισσότερες οι πιθανότητες να το συμπαθήσεις μόνο, να στη σπάσει φοβερά, να μην αντέχεις στην ιδέα να περάσεις την υπόλοιπή σου ζωή μαζί του. Μπορεί ακόμη και να συμβιβαστείς, αλλά αυτό δεν είναι γενικά καλή ιδέα.

Σπουδάστε όταν είστε έτοιμοι, σπουδάστε αυτό που θέλετε εσείς, όχι αυτό που θέλουν οι άλλοι, σπουδάστε όχι γιατί με το πτυχίο σας θα βγάλετε πολλά λεφτά, αλλά γιατί με το πτυχίο σας θα κάνετε καλύτερα μυαλά. Δουλέψτε λίγο πριν σπουδάστε, ταξιδέψτε όσο κι όπως μπορείτε, σηκώστε μανίκια, αναλάβετε τον εαυτό σας, πέστε στα βαθιά και κολυμπήστε.

Υπάρχει χρόνος, μην τους ακούτε, αλλάξτε γνώμη, κάντε λάθη, δεν πειράζει, το αντίθετο, εκφραστείτε μόνοι σας, η ζωή δεν είναι παπαγαλία. Μόνο παπαγαλία δεν είναι η ζωή.

// Η Μαρίνα Λεωνιδοπούλου σπούδασε Γλωσσολογία και Γαλλικά στην Αγγλία, έκανε ένα πέρασμα από τη Διερμηνεία, αλλά την κέρδισε η Επικοινωνία. Εργάστηκε αρχικά ως κειμενογράφος σε διαφημιστική εταιρεία και όταν ένιωσε να τη «στενεύουν» αντικείμενο και περιβάλλον, ασπάστηκε το επιχειρείν και ξεκίνησε μια πρώτη, και μετά μια δεύτερη, εταιρεία Δημοσίων Σχέσεων.

Διαβάστε ακόμα: Νικόλας Γιατρομανωλάκης – «Η κοινωνία έχει δρόμο να διανύσει στο ρόλο των γυναικών και των ΛΟΑΤΚΙ»

TAGS :
ΑΕΙ πανελλήνιες σχολείο

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook