Ρώτησαν κάποτε τον Νίκο Γκάλη γιατί δεν κάρφωνε στους αγώνες, ενώ ήταν προφανές ότι μπορούσε να το κάνει. Η απάντηση του ήταν αρκούντως αφοπλιστική. Είτε κάρφωμα κάνεις είτε lay up, πάλι δύο πόντους θα μετρήσει το καλάθι.
Ο ορισμός του πραγματισμού από έναν αθλητή που μετέτρεψε το υπερθέαμα (για την εποχή του) σε στακάτη ουσία. Το «ζογκλερικά» είναι για το πόπολο, οι πόντοι για την ομάδα. Η διαφορά είναι εμφανής.
Επομένως, τι τον έπιασε τον Γιάννη Αντετοκούνμπο και τα έβαλε με τον παίκτη των Νικς, Μάριο Χεζόνια; Ναι, ο Κροάτης φέρθηκε ανοίκεια όταν κάρφωσε στο καλάθι των Μπακς και στη συνέχεια πέρασε –επιδεικτικά- πάνω από τον πεσμένο στο έδαφος Giannis. Η συγκεκριμένη φάση στο πρόσφατο παιχνίδι των Μπακς στην έδρα των Νικς συζητήθηκε όσο καμία άλλη στο ΝΒΑ.
Το να καρφώνεις στη… μούρη του αντιπάλου είναι μέρος του μπασκετικού story. Το να θέλεις να προσβάλλεις, όμως, τον αντίπαλο είναι κάτι άλλο. Προφανώς και ο Χεζόνια ξεπέρασε τα όρια, αλλά γιατί να το πράξει και ο Γιάννης; Οι δηλώσεις που έκανε εκ των υστέρων -ότι την επόμενη φορά θα τον κλοτσήσει στο ευαίσθητο σημείο- τελούσαν υπό το κράτος του θυμού.
Ο αθλητισμός είναι η αποδοχή του διαφορετικού. Η πλήρης έννοια της διαπάλης με συγκεκριμένους κανόνες και με μιαν ηθική δέσμευση ότι ουδείς θα ξεφύγει από τους παραδεκτούς κανόνες συμπεριφοράς.
Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας: τα περιστατικά όπου ο αθλητής μετατρέπει μια φάση σε casus belli είναι ατέλειωτα. Όταν οι σφυγμοί ανεβαίνουν στο κατακόρυφο, όταν η αδρεναλίνη χτυπάει ταβάνι, μπορείς να ξεφύγεις. Κι ο Αντετοκούνμπο το έχει κάνει. Ποιος ο ψόγος; Γιατί τον πείραξε, άραγε, τόσο πολύ;
Υπό τον προστατευτικό μανδύα του «δικού» μας παιδιού που παλεύει με τα θηρία του ΝΒΑ και τους νικάει, ξεχνάμε πως ουδείς είναι αναμάρτητος. Κανένας δεν δικαιούται να πει πως μπαίνει στο δάσος του επαγγελματικού αθλητισμού με τη φορεσιά της κοκκινοσκουφίτσας. Είναι προφανές πως ο Γιάννης προστατεύεται από δημοσιογράφους, δημοσιολογούντες και λοιπούς άλλους. Προσπάθεια όλων είναι να χτιστεί το προφίλ του με «υλικά» που θα παραπέμπουν στην πολιτική ορθότητα.
Ξεχνάμε, ωστόσο, πως ο ηγέτης των Μπακς είναι ένα παιδί που ανδρώνεται από τη μια μέρα στην άλλη μέσα σε ένα άκρως ανταγωνιστικό πεδίο. Δεν γίνεται να παραμείνει εσαεί άγιος. Ακόμη περισσότερο: δεν είναι άγιος! Άρα, οι όποιες αγιογραφίες γύρω από το πρόσωπό του δεν ωφελούν σε τίποτα.
Τα ήξεις αφίξεις του Γιάννη το περασμένο καλοκαίρι με την Εθνική ομάδα έδειξαν πως δεν φτάνει να προβάλεις την εικόνα του clean cut παιδιού που κατάφερε να γίνει σούπερ σταρ, τη στιγμή που η μοίρα τον αδίκησε στα πρώτα χρόνια της ζωής του. Οφείλεις και να το αποδεικνύεις.
Οι δηλώσεις που έκανε μετά το τέλος του περιβόητου αγώνα με τους Νικς και η ευθεία παραδοχή του ότι θα εκδικηθεί τον Χεζόνια ήταν κατάφωρα λανθασμένες. Μπορεί να μην μας αρέσει να το ακούμε, αλλά ήταν.
Εκτός αν θέλουμε να διατηρήσουμε μέσα μας μια εικόνα που μπορεί να είναι πολιτικά ορθή (άλλος ένας λευκός που τα βάζει μ’ έναν μαύρο θέλοντας να δείξει την ανωτερότητά του), αλλά ήκιστα αληθινή.
Τέτοιες φάσεις γίνονται συνέχεια σε αγώνες μπάσκετ. Είναι ο άρτος και το θέαμα που προσφέρει το ΝΒΑ στην υφήλιο. Ο Giannis ξέρει τους όρους του παιχνιδιού: οι ηφαιστειώδεις δηλώσεις, το trash talking, οι προσχεδιασμένες κόντρες για τις ανάγκες της παραφιλολογίας.
Αν θέλει να παίξει σ’ αυτό το πεδίο μπορεί να το κάνει, όμως, θα πρέπει να γνωρίζει και τις συνέπειες. Όπως είχε το δίκιο με το μέρος του όταν υπερασπίστηκε τον αδελφό του για τη ρατσιστική επίθεση που υπέστη, έτσι θα πρέπει να δεχθεί τώρα και την κριτική ότι έκανε την τρίχα… τριχιά.
Ο Αντετοκούνμπο είναι σπουδαίος αθλητής. Η πορεία του είναι ανοδική. Αν συνεχίσει έτσι σε λίγα χρόνια θα μιλάμε για έναν από τους σημαντικότερους αθλητές του ΝΒΑ. Δεν είναι λίγο αυτό. Καθόλου λίγο. Τα συμπαρομαρτούντα αυτής της ανόδου δεν τα χρειάζεται.
Στο κάτω κάτω, πρόκειται για μια φάση, ένα κάρφωμα, μια βλακώδη ενέργεια ενός αντιπάλου. Ποιος ο λόγος να της δώσει σημασία; Ο κακομοίρης Χεζόνια, ουσιαστικά, πέρασε και δεν ακούμπησε από το ματς. Ένα καλάθι σημείωσε και ήταν αυτό που σχολιάστηκε περισσότερο. Δεν έχει το ειδικό βάρος του Γιάννη. Μπροστά του είναι ένα κουνούπι. Κι όπως έλεγε κι ο Κομφούκιος: «Δεν σκοτώνεις ένα κουνούπι με κανόνι».
Διαβάστε ακόμα: Η «οικονομική πολιτική» πίσω από τη μεταγραφή του LeBron James.