Τελικά θέλουμε περισσότερες γυναίκες στην πολιτική ή όχι;

Η υπουργός Οικογένειας Σοφία Ζαχαράκη κατά τη χθεσινή ορκωμοσία (φωτογραφία: SOOC).

Η αλήθεια είναι ότι αν λέει ή ποστάρει κάτι ο Θάνος Τζήμερος, το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να μην ασχοληθείς καθόλου. Η κρίση του κόσμου έδειξε σε πολλαπλές εκλογικές μάχες ότι τα κομματίδια που δημιούργησε δεν είχαν στον ήλιο μοίρα.

Να, όμως, που αυτό που είπε για τη νέα υπουργό Οικογένειας, Σοφία Ζαχαράκη το έχουμε ακούσει να το λένε σε διάφορες γνωστές ή φίλες μας που δεν έχουν κάνει ακόμη παιδιά ή δεν θέλουν καν να κάνουν παιδιά. Στη χώρα μας, αυτή τη Βαλκάνια χώρα, ακόμη και σήμερα, μια γυναίκα καταξιώνεται αν γίνει μητέρα. Τότε και μόνο τότε κατά πολλούς αποκτάει ουσία και υπόσταση η ζωή της.

Το ίδιο, φυσικά, δεν ισχύει για έναν άντρα, στον οποίο επιτρέπουμε να κάνει τη ζωή του, να ασχοληθεί με την καριέρα του, να αφήσει τον χρόνο να περάσει. Το επιχείρημα ότι βιολογικά ο άντρας μπορεί να γίνει πατέρας και σε μεγάλη ηλικία, είναι πολύ σχετικό. Δηλαδή, ο ΝτεΝίρο που έγινε πατέρας στα -άντα του πόσο θα χαρεί το τέκνο του;

Η «λογική» του Τζήμερου και των συν αυτώ, λοιπόν, είναι ότι η κυρία Ζαχαράκη δεν μπορεί να αναλάβει το υπουργείο Οικογένειας επειδή η ίδια δεν έχει γίνει ακόμη μάνα. Αυτό θυμίζει το ανέκδοτο με τον αστυνομικό και το μπουζούκι. Με αυτή τη λογική, ο υπουργός Άμυνας θα πρέπει να είναι τουλάχιστον στρατηγός και ο υπουργός Τουρισμού… τουρίστας.

Εναν πολιτικό τον θέλεις για τις ιδέες του, τον προγραμματισμό του, την οργανωτική του ικανότητα και τον τρόπο να βρίσκει λύσεις. Ολα τα άλλα είναι να είχαμε να λέγαμε. Ή, μάλλον, αν είναι να λέμε τέτοιες αστόχαστες κουταμάρες, καλύτερα να μην λέμε τίποτα.

Εδώ, πάντως, γεννιέται ένα ευρύτερο θέμα. Λέμε πως θέλουμε τις γυναίκες στην πολιτική και επίσης να έχουν μεγαλύτερη εκπροσώπηση στις λήψεις των αποφάσεων, άρα και στα υπουργεία. Είναι κάτι που το ζητούν και οι δημοσιογράφοι. Είναι, όντως, επειδή το πιστεύουν ή επειδή είναι της… μόδας να λες κάτι που ξέρεις πως θα σου αποφέρει κλικ;

Ποιο ήταν, λοιπόν, το κυρίαρχο ρεπορτάζ των περισσότερων σάιτ κατά τη χθεσινή ορκωμοσία των μελών της νέας κυβέρνησης; Καλά το καταλάβατε: τι φορούσαν οι νέες υπουργοί, αλλά και οι σύζυγοι των υπουργών. Αν αυτό δεν είναι ευθύτατος σεξισμό και υποτίμηση της γυναίκας, τότε τι είναι;

Γιατί να μην υπάρχει, ας πούμε, ένα αντίστοιχο ρεπορτάζ για τη γραβάτα του Αδωνι Γεωργιάδη ή το σακάκι του Δένδια; Διότι θεωρούμε πως αυτούς θα τους κρίνουμε σύμφωνα με τα πολιτικά τους πεπραγμένα και όχι με την ενδυμασία τους.

Τίποτα πιο φαλλοκρατικό και βλακώδες από τη λογική αρκετών δημοσιογράφων ότι μια γυναίκα πολιτικός υπάρχει στο χώρο επειδή φόρεσε τον τάδε ή τον δείνα σχεδιαστή. Κι αυτήν με την ίδια λογική που κρίνουμε έναν άντρα συνάδελφό της οφείλουμε να την αντιμετωπίσουμε. Αλλιώς ρίχνουμε νερό στο μύλο της οπισθοδρόμησης.

Τις γυναίκες τις χρειαζόμαστε στην πολιτική όχι για να εξισορροπήσουμε τα πράγματα ή για να δείξουμε ότι είμαστε τάχα προοδευτικοί, αλλά διότι δεν νοείται σοβαρό και πολιτισμένο κράτος να λειτουργεί με αποκλεισμούς ή πλάγιους περιορισμούς.

Με την ίδια λογική χρειαζόμαστε πολιτικούς που να προέρχονται από την ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, διότι είναι οργανικό μέρος της κοινωνίας μας και πρέπει να εκπροσωπηθούν. Αν θεωρούμε πως αυτός ο κόσμος φτιάχτηκε μόνο για άντρες, τότε καληνύχτα μας. Υπάρχει πολύ σκοτάδι τριγύρω…

Διαβάστε ακόμα: Οι… λαγοί Σπαρτιάτες και η ιδεολογική χαύνωση της αριστεράς.

TAGS :
γυναίκα νεα δημοκρατία

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook