Χρειαζόμαστε κι άλλους Μακρόν

H Eυρώπη πρέπει να σταματήσει να δρα εκ των υστέρων και να αναλάβει δράση εναντίον των τζιχαντιστών που βρίσκονται στη Γηραιά Ήπειρο ((Reuters/Leonhard Foeger).

Πριν από λίγες ημέρες στη Νotre Dame της Νίκαιας, τώρα στη Βιέννη, αύριο ποιος μπορεί να προδικάσει σε ποια πόλη της Ευρώπης θα υπάρξει λουτρό αίματος; Τούτος ο μοριακός-αστικός πόλεμος που έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια στην καρδιά της Γηραιάς Ηπείρου από μέλη του ριζοσπαστικού Ισλάμ, δεν πρέπει να μας βάλει (άλλο) σε σκέψεις, αλλά να μας οδηγήσει σε συντονισμένη δράση.

Είναι σφόδρα πιθανό αυτές οι τελευταίες επιθέσεις να είναι η απάντηση των φονταμενταλιστών στον Μακρόν και την απόφασή του να διατρανώσει με κάθε τρόπο το δικαίωμα στην κριτική και τον ελεύθερο λόγο. Θα πρέπει να γίνει σαφές πως τα αντίπαλα στρατόπεδα δεν είναι η χριστιανική Δύση με το σύνολο του Ισλάμ. Αν ίσχυε αυτό, ευτυχώς όχι, τότε η επίκληση των μαζικών όπλων και της γενικευμένης σύρραξης θα ήταν αναπόδραστη.

Εχουμε να κάνουμε με ένα οπλισμένο απαράτ που αντλεί ιδέες διαβάζοντας στρεβλά και φανατικά τα ιερά βιβλία και τις μετουσιώνει σε πράξεις βίας. Οι τζιχαντιστές και τα λογής παρακλάδια τους είναι οι φορείς ενός νέου φασισμού εξ Ανατολών που επιδιώκουν να εφαρμόσουν διά των όπλων την αρχή της «καθαρότητας» των ιερών λόγων.

Η Ευρώπη, δυστυχώς, στάθηκε αμφίθυμη σ’ αυτό το φαινόμενο. Προσπάθησε για χρόνια να το εκλογικεύσει, να κατανοήσει τα κίνητρα των δραστών, να λειτουργήσει αμυντικά θεωρώντας πως ακόμη κι αυτά τα ακραία στοιχεία θα ενταχθούν σε βάθος χρόνου στην πολυπολιτισμική κοιλάδα της Ευρώπης. Οι ευρωπαίοι ηγέτες, όμως, λησμόνησαν πως όπως δεν χτυπάς ένα κουνούπι με κανόνι έτσι και δεν γίνεται να περιμένεις ένα λιοντάρι να ξεκινήσει άμεσα χορτοφαγική δίαιτα.

Το θέατρο επιχειρήσεων των φανατικών μουσουλμάνων αφήνει πίσω του αθώα θύματα. Πάνω από όλα, αφήνει (σαν μαύρη πούδρα) τον φόβο πάνω στο σώμα των ευρωπαϊκών κοινωνιών. Μια ελεύθερη κοινωνία δεν γίνεται να αναπτύσσεται υπό το κράτος του φόβου, να τον έχει ως πιθανό ενδεχόμενο ανά πάσα ώρα και στιγμή.

Ο Μακρόν, παρά την όποια επιμέρους κριτική μπορεί να του ασκήσει κανείς, έδειξε έναν δρόμο, όμως, οφείλουμε να κατανοήσουμε πως δεν είναι μόνο η Γαλλία που δέχεται τυφλή επίθεση. Αποδεικνύεται, δυστυχώς, από τα πράγματα πως το οξύ του φανατικού διαχέεται παντού, διαπερνάει σύνορα και απλώνεται με ραγδαία τρόπο.

Οι ευρωπαίοι ηγέτες δεν πρέπει να έχουν πλέον αμφιβολία. Η πρώτη και άμεση αντίδραση πρέπει να είναι αδιαπραγμάτευτη: no passaran. To μοντέλο του τρόμου δεν έχει θέση στην Ευρώπη. Πρέπει να αποκτήσουμε κι άλλους… Μακρόν. Να δείξουν όλοι οι ηγέτες -έργω και λόγω- στους φανατικούς ότι η κακή σπορά της βίας που θέλουν να φυτέψουν στα μέρη μας, δεν θα πιάσει.

Οφείλουν να εκριζώσουν τις παραφυάδες πριν αποκτήσουν ρίζες. Όπου χρειάζεται να γίνουν εκκαθαρίσεις έτσι ώστε να σπάσουν οι πυρήνες δράσεις των φονταμενταλιστών, αυτές πρέπει να γίνουν άμεσα και απαρέγκλιτα. Η Ευρώπη αυτή τη στιγμή δεν έχει περιθώρια για αμφιβολίες. Είτε θα προχωρήσει σε άμεσες αποφάσεις και πράξεις είτε θα δώσει το δικαίωμα στην ακροδεξιά να αρθρώσει τον δικό της πολεμικό λόγο. Αν συμβεί αυτό, τότε τα πράγματα θα φτάσουν στο μη περαιτέρω και οι επιπτώσεις θα είναι τεράστιες.

Το γεγονός ότι οι ευρωπαίοι ηγέτες, με εξαίρεση πάλι τον Μακρόν, αποδέχονται στωικά το γεγονός ότι ο Ερντογάν χρησιμοποιεί φανατικούς ισλαμιστές για τις δικές του επιδιώξεις, δείχνει το μέτρο του προβλήματος. Δεν γίνεται από τη μια να νομιμοποιείς τους ακραίους όταν δρουν μακριά από την οικία σου, αλλά να τους δαιμονοποιείς όταν χτυπούν την πόρτα σου. Η πολιτική της Ευρώπης πρέπει να είναι ενιαία και αταλάντευτη. Οι φανατικοί ισλαμιστές δεν έχουν θέση στην Ευρώπη. Δεν έχουν θέση πουθενά στον κόσμο.

Διαβάστε ακόμα: Αυτός είναι ο ευρωπαϊκός τρόπος ζωής κόντρα στους φανατικούς Ισλαμιστές.

TAGS :
Μακρόν τζιχαντιστές τρομοκρατία

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook