Αυτός ο εγκληματίας επιμένει να κατέβει στις εκλογές: πόσα απίδια πιάνει ο δημοκρατικός σάκος μας;

Είμαστε έτοιμοι να τον αντιμετωπίσουμε ξανά; (φωτογραφία: Nikos Libertas/SOOC).

Είτε το θέλουμε είτε όχι ο Ηλίας Κασιδιάρης είναι από τα πρόσωπα που θα μας απασχολήσουν σ’ αυτές τις εκλογές. Μπορεί η Χρυσή Αυγή να αποτελεί οικτρό παρελθόν, αλλά, ως γνωστόν, ο χρυσαυγιτισμός είναι εδώ, ποτέ δεν έφυγε από το μαλακό υπογάστριο της ελληνικής κοινωνίας.

Δεν έχουμε να κάνουμε με τα πάλαι ποτέ χουντικά σταγονίδια, καίτοι ένας πολιτικός αναλυτής θα μας έλεγε πως υπάρχει μια γραμμή που υφαίνει τον καμβά της ακροδεξιάς στην Ελλάδα από την εποχή του Μεταξά και των δοσίλογων της Κατοχής, διαπερνάει την επταετία και φτάνει έως τον Μιχαλολιάκο και τώρα τον Κασιδιάρη.

Η σύγχρονη μορφή της ακροδεξιάς στη χώρα μας είναι ο ο μπρουτάλ, γραφικός -και προπαντός φυλακισμένος- Κασιδιάρης. Δεν πρέπει όμως να τρέφουμε αυταπάτες: στο εγγύς μέλλον είναι πιθανόν να εμφανιστεί στο πολιτικό σκηνικό μια «δική μας» Μαρίν Λεπέν. Μια προσωπικότητα, δηλαδή, που θα κρύβει τους ακραίους μανιχαϊσμούς της, κάτω από ένα επίπλαστο προσωπείο συστημικότητας.

Στα μέρη μας, ο έχων τα μπρατσάκια, την αγριωπή έκφραση και το σκοτεινό παρελθόν (και με τη βούλα του δικαστηρίου και τα χρόνια φυλακής) θα μπορεί να καυχηθεί ότι ηγείται του ακροδεξιού σχήματος. Τι «θα» δηλαδή, που το κάνει ήδη: Ο ακατανόμαστος ανακοίνωσε σήμερα (26/4) πως θα κατέλθει στις εκλογές τόσο ο ίδιος όσο και το κόμμα του και όχι με μπροστινό τον πρώην αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Αναστάσιο Κανελλόπουλο όπως διακινούνταν αλλά με πρόεδρο τον Ταξίαρχο Δημήτριο Χατζηλιάδη.

Μένει να δούμε αν οι νομικές προσθήκες που πέρασε προσφάτως η κυβέρνηση από τη Βουλή θα του ανακόψουν το δρόμο προς τις κάλπες. Την τελική απόφαση θα εκδώσει ο Άρειος Πάγος στις 2 Μαΐου. Είτε, όμως, κατέβει στις εκλογές είτε όχι τα ερωτήματα παραμένουν και επί του παρόντος δείχνουν να είναι άλυτα από το πολιτικό προσωπικό της χώρας, αλλά και από την ελληνική κοινωνία.

Αν κατέβει, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως πιθανότατα θα μπει στη Βουλή. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για νέο «σόου» στα έδρανα. Για νέες προκλήσεις, ύβρεις και απειλές. Μόνο που τώρα τα υπόλοιπα κόμματα γνωρίζουν τι σημαίνει αυτό και οφείλουν να δημιουργήσουν ισχυρό ανάχωμα. Δεν θα πρέπει πάλι να επικαλούμαστε τη «φρουρά» της Βουλής να επιβάλλει την τάξη.

Αν δεν κατέβει, άρα αν ο χώρος της σκληρής ακροδεξιάς μείνει χωρίς εκπροσώπηση, έχει μέγιστο ενδιαφέρον να δούμε πού θα διοχετευτούν οι ψήφοι που «προορίζονταν» για το κόμμα του. Από τη σε μεγάλο βαθμό συντηρητική Νέα Δημοκρατία μέχρι τα διάφορα αντισυστημικά κόμματα της αριστεράς αλλά και άλλα πατριωτικά και δήθεν πατριωτικά μορφώματα, διάφοροι μπορεί να ορέγονται αυτούς τους «κρίσιμους» ψηφοφόρους που συχνά περνάνε κάτω από τα δημοσκοπικά ραντάρ. Εντούτοις, είναι βέβαιο πως αρκετοί από αυτούς δεν θα προσέλθουν καθόλου στις κάλπες.

Οι ψηφοφόροι του Κασιδιάρη, όπως και της Χρυσής Αυγής, ασπάζονται πλήρως την δήθεν αντισυστημική ρητορική. Θεωρούν τις δημοκρατικές διαδικασίες ένα προπέτασμα καπνού και τα λοιπά κόμματα του δημοκρατικού τόξου ως «δούλους» εξωθεσμικών παραγόντων που, κατ’ αυτούς, διοικούν την Ελλάδα. Τι περιμένουμε, λοιπόν; Να στοιχηθούν ασμένως στα παραδοσιακά κόμματα;

Στο τέλος της ημέρας, μπορεί ο σκληρός ακροδεξιός χώρος να μην εκπροσωπηθεί στις κάλπες, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι εξαφανίζεται και εξαϋλώνεται. Υπάρχει, δρα υπογείως, συνυπάρχει μαζί μας και περιμένει την επόμενη ευκαιρία να εκδηλωθεί. Όσοι πίστευαν πως με την καταδίκη των πρωτοπαλίκαρων της Χρυσής Αυγής «σωθήκαμε», μάλλον έβλεπαν το δέντρο χάνοντας το δάσος.

Φευ, οι συνθήκες που ανδρώνουν αυτά τα ακραία μορφώματα δεν έχουν εξαλειφθεί και τούτο είναι ευθύνη των κυβερνήσεων (τώρα της Νέας Δημοκρατίας, πριν του ΣΥΡΙΖΑ και αύριο της νέας κυβέρνησης) που δεν έχουν καταλάβει πως όσο συμπιέζεις τη μεσαία τάξη τόσο ένα μέρος της θα ρέπει προς τα άκρα αναζητώντας στήριξη.

Πέραν των όποιων απαγορεύσεων ή φυλακίσεων, αυτό που πρέπει να παταχθεί στη ρίζα του είναι οι αιτίες που οδηγούν μια μερίδα των συμπολιτών μας να ασπαστεί τον φαιό ριζοσπαστισμό του κάθε ημιπαράφρονα. Επ’ αυτού, δεν έχει δοθεί πειστική απάντηση και ουσιαστική μέριμνα.

Το πρόβλημα, λοιπόν, όχι μόνο δεν λύνεται αν μπει ή δεν μπει στη Βουλή ξανά ο Κασιδιάρης και το κόμμα του, αλλά αν η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων που ασπάζονται τη δημοκρατία (με τα όποια κουσούρια της, αλλά και το μέγιστο καλό της ελευθερίας που παρέχει) στήσουν αμυντική θωράκιση σε τυχόν νέους αυτόκλητους τιμωρούς που φαίνεται ότι ζήλωσαν τη «δόξα» της Χρυσής Αυγής και θέλουν να συνεχίσουν τον «αγώνα» της.

Πρέπει να δούμε πόσο απίδια πιάνει ο σάκος μας. Τι είμαστε αποφασισμένοι να κάνουμε για να διατηρήσουμε το δημοκρατικό κεκτημένο αλώβητο. Και επιτέλους, τα ελληνικά κόμματα (κυρίως τα μεγάλα) να ξυπνήσουν και να μην αναλύουν τα κοινωνικά φαινόμενα με την επιδερμική λογική του μικροσυμφέροντός τους.

Διαβάστε ακόμα: Ο εθνικός μας Μιθριδατισμός είναι το θέμα, όχι ο κάθε Μιθριδάτης.

TAGS :
νεα δημοκρατία Σύριζα χρυσή αυγή

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook