Είναι η ανθρώπινη ζωή πάνω από όλα;

Tι ακριβώς πρέπει να σώσουν πρώτα οι πυροσβέστες; (φωτογραφία: Dimitris Kapantais / SOOC).

Είμαστε το πιο εξελιγμένο είδος επί της γης, αλλά, όχι, σαφώς και δεν είμαστε το μόνο σημαντικό. Στη λογική ότι η φύση, για να μπορεί να λειτουργεί με ισορροπία, πρέπει να είναι το «σπίτι» για όλα τα έμβια όντα. Ένας άνθρωπος μόνος του δεν θα μπορέσει να επιβιώσει σε φυσιολογικές συνθήκες στον πλανήτη.

Από την άλλη, ένα δάσος, μια παπαρούνα ή ένας μεταξοσκώληκας, θα μπορούσαν κάλλιστα να ζήσουν χωρίς εμάς, ωστόσο επειδή κανένα από αυτά δεν διαθέτει συνείδηση, δεν θα ήταν σε θέση να νοηματοδοτήσουν τον κύκλο της ζωής τους. Είναι ο άνθρωπος, το έλλογο ον, που δίνει αξία σε όλα τα ζωντανά και τα άψυχα. Πολλές φορές, δε, τους την αφαιρεί και με σκληρό τρόπο. Για να μην ξεχνιόμαστε.

Τις τελευταίες ημέρες, με αφορμή τις καταστροφικές πυρκαγιές στη Ρόδο (κυρίως), αλλά και σε άλλες περιοχές της χώρας, αναπτύσσεται πάλι η συζήτηση αν είναι σωστή η απόφαση της κυβέρνησης θα θέτει ως πρώτο στόχο στο επιχειρησιακό σχέδιό της την ανθρώπινη ζωή έναντι όλων των υπόλοιπων.

Οπου «υπόλοιπα» λογίζονται οι περιουσίες των ανθρώπων, τα ζώα και τα δάση. Το ευκταίο (αλλά και το ιδανικό) θα ήταν να μην υπάρχει καμία διάζευξη στο πλάνο αναχαίτισης της φωτιάς. Να σώζονταν όλοι και όλα και η φωτιά να έσβηνε πριν καν φουντώσει. Ξέρουμε, όμως, πολύ καλά πως δεν υπάρχουν ιδανικές συνθήκες. Αντίθετα, τις τελευταίες ημέρες υπάρχουν κόντρα συνθήκες που ευνοούν την εξάπλωση μεγάλων πυρκαγιών, αυτών που ονομάζουν οι επιστήμονες mega fires.

Είναι ολοφάνερο πως ο εφιάλτης του Ματιού έχει οδηγήσει την τωρινή κυβέρνηση σε μια σταθερή και πάγια αντιμετώπιση τέτοιων οριακών καταστάσεων. Γι’ αυτό και η συχνή χρήση του 112 (ακόμη και αν κάποιες φορές χρησιμοποιείται καθ’ υπερβολή), γι’ αυτό και η απόφαση όλων των εμπλεκόμενων μερών στο επιχειρησιακό σχέδιο να σωθούν πρώτα οι ανθρώπινες ζωές.

Στη Ρόδο δοκιμάστηκαν πολύ τα όρια αυτού του επιχειρησιακού αφηγήματος. Θα μπορούσαμε να θρηνήσουμε πολλούς νεκρούς και επειδή σ΄ αυτούς θα υπήρχαν και ξένοι τουρίστες, ο αντίκτυπος μιας τέτοιας τραγωδίας θα ήταν παγκόσμιος (ούτε καν μόνο ευρωπαϊκός).

Από τη βολή του καναπέ τους κάποιοι οικτίρουν το γεγονός ότι επιστρατεύτηκαν ακόμη και καρότσες φορτηγών για να μεταφερθούν τουρίστες σε ασφαλή καταλύματα. Πρόκειται για μικροψυχία ολκής. Εκτός και αν πιστεύουν πως περίσσευαν οι Mercedes και οι λοιπές λιμουζίνες και δεν χρησιμοποιήθηκαν!

Κανείς δεν επιχαίρει που η χλωρίδα και η πανίδα του νησιού υπέστη σοβαρότητα και μη αναστρέψιμη ζημιά. Κάτω από τις στάχτες της πυρκαγιάς έχουν θαφτεί σπάνια είδη ζώων και φυτών. Η Ρόδος που ξέραμε δεν θα ξαναυπάρξει.

Κανείς δεν μπορεί να είναι ψύχραιμος όταν μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες παραδόθηκαν στις φλόγες, κάτι που σημαίνει μεγάλο κόστος στους ιδιοκτήτες και απώλειες θέσεων εργασίας σε ανθρώπους που δούλευαν σ’ αυτές τις μονάδες.

Τίποτα από όλα αυτά δεν πρέπει να μας καθησυχάζει ή να μας λέει πως όλα έγιναν όπως έπρεπε. Ομως, πραγματικά, όποιος πιστεύει ότι μπορεί να τιθασεύσει μια τεράστια φωτιά, τότε μάλλον ζει σε έναν κόσμο που τον κατοικούν υπερήρωες.

Τι νόημα έχει να σωθούν οι περιουσίες ή ένα δέντρο πάνω ή κάτω αν θρηνήσουμε ανθρώπινες ζωές; Γράφουμε και εισαγωγικά πως ο άνθρωπος δεν είναι το παν σ’ αυτόν τον κόσμο, αλλά δίχως αυτόν τι μπορεί να έχει ουσία; Η ανθρώπινη ζωή δεν ξαναφτιάχνεται όσο κι αν πιστεύουν κάποιοι στη μετενσάρκωση ή στην ύπαρξη του επέκεινα. Αυτή τη ζωή ξέρουμε, αυτή έχουμε κι αυτή οφείλουμε να διαφυλλάξουμε.

Είναι εντελώς άνευ σημασίας να λέμε πως το δόγμα «η ανθρώπινη ζωή πρώτα» είναι λάθος. Οποιος πιστεύει πως είναι λάθος ας μιλήσει με τους συγγενείς των ανθρώπων που χάθηκαν στο Μάτι. Θα έχει την απάντηση μπροστά του σκληρή και ανελέητη.

Διαβάστε ακόμα: Κατακαμμένοι, αλλά και λιγότεροι τοξικοί…

TAGS :
πυρκαγιά φωτιά

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook