Αγαπάμε Πατρίδα και Σημαία 
«Οι Βρυξέλλες περιμένουν από τον Μητσοτάκη να κάνει πράξη όσα λέει» 
Nίκος Παναγιωτόπουλος: «Το τίμημα της κατάστασης που ζούμε θα είναι μια υπόγεια μορφή εμφυλίου» 
Ν. Μαραντζίδης: «Ο Μητσοτάκης δεν εκφράζει τον μέσο ψηφοφόρο της ΝΔ» 
Στάθης Καλύβας: «Μόνο ανόητοι με λένε φιλοχουντικό. Η κοινωνία άλλαξε ριζικά τότε» 
«Ας πάει όποιος θέλει στο συλλαλητήριο της Κυριακής, μόνο μην μας πει πως είναι ένας απλός άδολος πατριώτης, πως έτσι βοηθάει το ζήτημα της ονομασίας, ή πως τον ενδιαφέρει η λύση» γράφει ο Κωνσταντίνος Αλεξάκος. (Φωτογραφία: Wikimedia Commons)
Για μία ακόμη φορά βλέπουμε να πουλάνε «πατρίδα», αυτοί που κατά συρροή την έχουν βλάψει – από την Κύπρο και τη Μικρασιατική Καταστροφή, μέχρι την οπισθοδρόμηση που έφερε κάθε Χούντα, πάντα κάποιος φαφλατάς είχε κάποια «μεγάλη ιδέα» να πουλήσει. Και τις πληρώσαμε όλες ακριβά.
Τέτοια είναι και η περίπτωση του Αντώνη Σαμαρά, με πρώτη πράξη στο δρόμο για την πολιτική του εδραίωση στα κοινά της χώρας, την ανυπακοή του στον Πρωθυπουργό που τον εμπιστεύτηκε, τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, για το όνομα της ΠΓΔΜ.
Η δεύτερη ήταν η καταψήφιση του πρώτου Μνημονίου το 2010 και η ανάπτυξη θεωριών συνωμοσίας για ευρωσυνωμοσίες και τεχνητή διόγκωση του ελλείμματος, με κάθε παλαβό Σπίθα, Σώρρα ή Χρυσαυγίτη να τρίβει τα χέρια του στη νομιμοποίηση των θεωριών τους από τον αστικό κόσμο. Με τα κολεγιόπαιδα της ΟΝΝΕΔ και της ΔΑΠ, συνοδεία των συνδικαλιστών της ΔΑΚΕ, να συναγελάζονται με τους ΑΝΕΛ που σήμερα καταδικάζουν, στις πλατείες των αγανακτισμένων.
Η τρίτη ήταν οι διπλές εκλογές του 2012, που κατέληξαν με την ΕΚΤ να μας στέλνει λεφτά με αεροπλάνα για να μην χρεοκοπήσουμε και η τέταρτη το σενάριο της «αριστερής παρένθεσης» που σε συνδυασμό με το μηδενικό ουσιαστικά μεταρρυθμιστικό έργο της κυβέρνησής του, έφερε τους ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ και τη διαπραγμάτευση Βαρουφάκη.
Κάθε φορά, στο δρόμο προς την εκπλήρωση της πολιτικής μεγαλομανίας του, αυτός και όσοι τον στήριζαν με την εμπιστοσύνη και τα χρήματα τους, έπλαθαν ένα μύθο. Οι πρόσφυγες, οι ΛΟΑΤΚΙ, οι αριστεροί, οι Τούρκοι, οι Ευρωπαίοι, τα Νεφελίμ… πάντα κάποιος εποφθαλμιούσε το γένος και ο Σαμαράς θα μας έσωζε. Κάθε φορά, μία μικρή καταστροφή ακολουθούσε: Διαιώνιση του Μακεδονικού εις βάρος μας (έχει αναγνωριστεί ως «Μακεδονία», σκέτο, από 150 χώρες), παράταση του Μνημονίου και αχρείαστη φτωχοποίηση της χώρας και των πολιτών, γιγάντωση της ΧΑ και λοιπών μισαλλόδοξων και παλαβών, κατάρρευση των τραπεζών, για να καταλήξουμε στην ακόμα καταστροφικότερη κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου που ακόμα και σήμερα βασίζεται στο αφήγημα που έχτισε η ΝΔ περί των δήθεν πλαστών στατιστικών στοιχείων που μας έβαλαν στο μνημόνιο.
Το 2018, το «εθνικό κεφάλαιο» Αντώνης Σαμαράς, κατάφερε να επιβάλλει τη γραμμή του για το Μακεδονικό στον απόγονο του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και αδερφό της Ντόρας Μπακογιάννη (που το 2007 άλλαξε τη γραμμή της ΝΔ, μέσα από συνεργασία με την αντιπολίτευση, ποτού πάει στο Βουκουρέστι).
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, κόντρα στην πολιτική διαδρομή της οικογένειας του, προσχώρησε όψιμα στη γραμμή των «πατριωτών», της ακροδεξιάς του κόμματός του, παρότι ο συνήθης ύποπτος, Εκκλησία με τον Ιερώνυμο, τον διευκόλυναν προς τη σωστή κατεύθυνση απορρίπτοντας το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης.
Η κίνηση του δεν έχει ίχνος πατριωτικής ευθύνης, ή κομματικού ορθολογισμού. Ο Σαμαράς και η γραμμή του έχει χάσει εις τριπλούν εκλογικά από τον Αλέξη Τσίπρα. Σε ό,τι αφορά το Εθνικό Συμφέρον, η ιστορία είναι ακόμα πιο ξεκάθαρη. Σε λίγους μήνες από σήμερα, ο Πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ, θα εμφανιστεί ενώπιον της διεθνούς κοινότητας που έχει ήδη αναγνωρίσει το όνομα «Μακεδονία» και θα πει πως δήλωσε διατεθειμένος να αλλάξει όνομα σε δρόμους, αεροδρόμια και την ίδια του τη χώρα.
Κάπου εκεί, θα έχει αποκαθηλώσει και τις τελευταίες αρχαιοελληνικές-νεοκλασικές προσόψεις που είχε χτίσει ο Γκρουέφσκι και μαζί κάθε υποψία αλυτρωτισμού της γείτονος και θα αναρωτηθεί στο δρόμο για το ΝΑΤΟ και την ΕΕ: «Τι άλλο μπορούσα να κάνω; Δεν είμαστε εμείς το πρόβλημα πια». Γίνε αξιωματούχος τρίτης χώρας για δύο λεπτά, αγαπητέ αναγνώστη, κι αναρωτήσου τι κάνεις; Τον βάζεις στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, έστω δια της πλαγίας ή στραμπουλώντας την Ελλάδα, ή του λες «περίμενε λίγο ακόμα – ο Αντώνης δεν είναι onboard».
Ας πάει όποιος θέλει στο συλλαλητήριο της Κυριακής, ας φωνάξει ό,τι θέλει, ας κλείσει τη μύτη και τα αφτιά του στους Χρυσαυγίτες και τις Μπιτάκου – δημοκρατία έχουμε. Μόνο μην μας πει πως είναι ένας απλός άδολος πατριώτης, πως έτσι βοηθάει το ζήτημα της ονομασίας, ή πως τον ενδιαφέρει η λύση. Η δημοκρατία δίνει ελευθερία του λόγου – όχι το ελεύθερο στην κοροϊδία.
Διαβάστε ακόμα: Нова-Македонија. Να πούμε καμιά αλήθεια;
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
