Θα καταφέρουν τα πλωτά φράγματα να περιορίσουν τις μεταναστευτικές ροές; Πολύ δύσκολο (Konstantinos Tsakalidis / SOOC).

Kανένας ανούσιος διεθνισμός, ούτε και προσπάθεια να αγιοποιηθούν οι πρόσφυγες και οι μετανάστες που έρχονται κατά κύματα στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια. Το πρόβλημα είναι υπαρκτό και η χώρα μας, ως βασικός και πρώτος υποδοχέας αυτών των άμοιρων ανθρώπων, το υφίσταται εδώ και αρκετό καιρό.

Ωστόσο, η εμπειρία έχει δείξει πως από την ανεξέλεγκτη και δίχως αντίσταση υποδοχή των προσφυγικών ροών έως τα αστυνομικά μέτρα υπάρχει μια γκάμα επιλογών που μπορούν -τουλάχιστον- να μετριάσουν το πρόβλημα, αλλά όχι να το εξαλείψουν.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, όσο ήταν στην αντιπολίτευση, διατεινόταν πως οι πολιτικές της κυβέρνησης Τσίπρα ήταν άλογες και απάνθρωπες χρησιμοποιώντας ως παράδειγμα την οικτρή κατάσταση στη Μόρια. Δεν είχε άδικο, όμως, όταν ήρθε στην εξουσία έδειξε απόλυτα ανέτοιμος να διαχειριστεί με άλλους τρόπους την κατάσταση. Το γεγονός και μόνο ότι διέλυσε το υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής για να το ξαναστήσει πρόσφατα με υπουργό τον Νότη Μηταράκη (επιλογή που κατακρίθηκε ακόμη και από νουνεχή άτομα της ΝΔ), δείχνει την επιχειρησιακή προχειρότητα της νέας κυβέρνησης σ’ αυτό το θέμα.

Η κυβέρνηση επιλέγει τη λογική της οχύρωσης. Λες και η χώρα θα μετατραπεί εν μια νυκτί σε άπαρτο φρούριο.

Τώρα, η νέα σκέψη είναι να αγοραστούν -κατόπιν διαγωνισμού- πλωτά φράγματα που θα τοποθετηθούν πιλοτικά στο Δυτικό Αιγαίο (για να εκπαιδευτούν οι αρμόδιοι) και ανάλογα την αποτελεσματικότητά του θα τοποθετηθεί και στο Ανατολικό Αιγαίο. Αυτό και μόνο δείχνει πως δεν έχουμε να κάνουμε με ένα σχέδιο που το αρμόδιο υπουργείο Άμυνας και προσωπικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης μπορούν να υπολογίσουν τον βαθμό της αποτρεπτικότητάς του. Βλέποντας και κάνοντας ή αλλιώς: στου κασίδη τη θάλασσα. Εκτός αν πιστεύει η κυβέρνηση πως θα αποτρέπει τους μετανάστες όταν θα έχουν φτάσει ήδη στην Τζιά ή την Αίγινα. Αστεία πράγματα.

Το χειρότερο είναι ότι η κυβέρνηση επιλέγει τη λογική της οχύρωσης. Λες και η χώρα θα μετατραπεί εν μια νυκτί σε άπαρτο φρούριο. Προσοχή: μιλάμε για την Ελλάδα όπου περιστοιχίζεται από θάλασσα, άρα εκ των πραγμάτων είναι σε μειονεκτική θέση. Συν ότι έχει δίπλα της έναν γείτονα-μαντρόσκυλο (βλ. Τουρκία) που χρησιμοποιεί το δράμα των προσφύγων για να κάνει «παιχνίδι»με τη διεθνή κοινότητα.

Αλήθεια, ποιος πιστεύει ότι τέτοιου είδους ημίμετρα θα καταφέρουν να μειώσουν τις μεταναστευτικές ροές; Είναι γνωστό πως οι δουλέμποροι είναι άκρως επινοητικοί. Μια δίοδο να τους κλείσεις, δέκα θα βρουν. Στο ταλαιπωρημένο σώμα των προσφύγων και μεταναστών έχουν εναποτεθεί πολλά εκατομμύρια ευρώ που διακινούνται καθημερινά. Άρα, μιλάμε για μια μπίζνα που δεν πρόκειται να διακοπεί με κάποια πλωτά φράγματα.

Οποιος νομίζει πως με πολιτικές τύπου Τραμπ θα αναχαιτίσουν οι δουλέμποροι, βλέπει το δέντρο και χάνει το δάσος.

Η Ελλάδα δεν έχει καταφέρει να πείσει τη διεθνή κοινότητα πως το πρόβλημα δεν είναι μόνο δικό της, αλλά διεθνές. Η ΕΕ δεν έχει σταθεί -όπως θα θέλαμε- αρωγός στη δυσκολία της χώρας μας να διαχειριστεί τόσες χιλιάδες ανθρώπων και να τους συμπεριφερθεί με τον στοιχειώδη ανθρωπισμό. Αντίθετα, οι Βρυξέλλες βολεύονται με το παρκάρισμα που γίνεται στην Ελλάδα να αφήνουν το ζήτημα να πλανάται. Ναι, δείχνει αρκετά χρήματα στην Αθήνα και την Αγκυρα, αλλά τα χρήματα από μόνα τους δεν λύνουν ένα πολυπλόκαμο θέμα όπως είναι το Προσφυγικό.

Οποιος νομίζει πως με πολιτικές τύπου Τραμπ (σαν τα τείχη με το Μεξικό) θα αναχαιτίσουν τους δουλέμπορους ή να κάνουν τους μετανάστες να παραμείνουν στις χειμαζόμενες χώρες τους, μάλλον βλέπει το μικρό δέντρο και χάνει από το οπτικό του πεδίο το μεγάλο δάσος.

Μαθαίνουμε πως σχετική εμπειρία υπάρχει από τη χρήση τέτοιων φραγμάτων και από το Ισραήλ στη Γάζα, αλλά και στον κόλπο της Ακαμπα. Ωστόσο, σε εκείνη την περίπτωση η χρήση ήταν πολύ περιορισμένη, καθώς τα θαλάσσια σύνορα του Ισραήλ σε αυτές τις περιοχές είναι πολύ μικρά.

Αυτό από μόνο του θα έπρεπε να βάλει σε σκέψεις την κυβέρνηση, αλλά φαίνεται πως αυτό που την ενδιαφέρει είναι να δείξει πως κάνει κάτι, έστω ένα ελάχιστο κάτι για ένα πρόβλημα που ζητάει σύνθεση λύσεων και προτάσεων. Πάνω από όλα ένα πλήρες και οργανωμένο σχέδιο κι όχι άσφαιρα πυρά στο βυθό του Αιγαίου.

 

Διαβάστε ακόμα: Για ένα πουκάμισο ανοιχτό, για μια γραβάτα.

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top