Γίνε ο αρμός μου: μια ιστορία αγάπης για την εξουσία

Ο Αλέξης Τσίπρας στη Συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, μάς φανέρωσε το πραγματικό του σχέδιο για την εξουσία και τους αρμούς της (Nikos Libertas / SOOC).

Ας ευχαριστήσουμε εκ των προτέρων τον λαμπρότατο Αλμπέρ Καμύ που με μια μόνο φράση αφαίρεσε το πέπλο των ψευδαισθήσεων (αν τυχόν έχουν μείνει ακόμη τέτοιες): «Εξ ορισμού μια κυβέρνηση δεν έχει συνείδηση. Κάποιες φορές έχει πολιτική, αλλά τίποτα περισσότερο». Η ευτραπελία έρχεται όταν της λείπει και η πολιτική πρακτική, αλλά τούτο είναι άλλης τάξης ζήτημα.

Η ασυνειδησία στην οποία αναφέρεται ο Καμύ προφανώς έχει να κάνει με τη διασταλτική ηθική των κυβερνώντων. Πράττουν κάτι για ίδιον όφελος, για να παραμείνουν στην εξουσία και τίποτα να μην σκιάσει την παραμονή τους στα χειμερινά ανάκτορα. Σαν να λέμε: καθαρίσουν τα σωματίδια από τους αρμούς. Κατανοητό; Αν όχι μας το είπε ο Αλέξης Τσίπρας δημοσίως.

Η «δεύτερη φορά Αριστερά», όταν και όποτε έρθει ξανά στα πράγματα, αυτό που πρέπει να κάνει είναι να ελέγξει τους αρμούς της εξουσίας. Η πρώτη σκέψη που σου έρχεται στο μυαλό: τι κρίμα να μην μαθαίνεις από τα σωστά λάθη σου και να μην κρατάς τα λάθη που έκανες σωστά. Διότι αν η κυβερνητική εμπειρία δίδαξε στον Αλέξη Τσίπρα ότι το να κυβερνάς σημαίνει να σκάβεις λαγούμια κάτω από την επιφάνεια του Μαξίμου, να δημιουργείς εξουσιαστικές σήραγγες που δεν τις βλέπει ποτέ το φως και να δρας στο παρασκήνιο, έτσι ώστε στο προσκήνιο να φαίνεσαι άσπιλος και άτρωτος, τότε καλό είναι να μην έρθει ξανά στην εξουσία.

Θα πει κανείς: είναι ο πρώτος πολιτικός που επιδιώκει να περιορίσει τις απώλειες ελέγχοντας και όχι κυβερνώντας; Οχι, δεν είναι. Με τη μόνη διαφορά πως ο Τσίπρας ευαγγελιζόταν ένα διαφορετικό μοντέλο διακυβέρνησης. Πού πήγε, άραγε, η άμωμη Αριστερά που δεν θέλει να παίξει με τους όρους των σιτεμένων κομμάτων της εξουσίας;

Τι απέγινε η ζέση για μια άλλη μορφή εξουσίας που δεν θα στηρίζεται σε πλάτες ολίγων επιδέξιων, αλλά θα ενδιαφέρεται να ανασηκώσει τις κυρτωμένες πλάτες των πολλών; Χρειάστηκε, άραγε, τόσα λίγα χρόνια για να εισέλθει στο βασίλειο της real politik; Μάλλον, έχουν δίκιο όσοι λένε πως το μέγα προσόν του Τσίπρα είναι ότι μαθαίνει γρήγορα. Μόνο που κάθεται -πλέον- σε λάθος θρανίο.

Δεν είμαστε αφελείς, δεν κατοικούμε εκτός των τειχών της Ιερουσαλήμ. Είμαστε μικρή χώρα και όλοι γνωριζόμαστε μεταξύ μας. Ξέρουμε πολύ καλά τους παρατυχόντες που προσκολλούνται -σαν τις μύγες- στις εξώθυρες της εξουσίας. Πολλές φορές, δε, μπαίνουν και ως κύριοι στη μεγάλη σάλα. Είναι το είδος των καταφερτζήδων που δεν γνωρίζουν πολιτικό φρόνημα και ιδεολογική τοποθέτηση. Ο καθένας κάνει τη δουλειά του: ο εξουσιαστής κοιμάται ήσυχος ότι οι «αρμοί» καθαρίστηκαν και ο ενδιάμεσος ζει βίο τρυφηλό ανακυκλώνοντας με το σφουγγάρι του τις βρομιές.

Ποιους αρμούς επιθυμεί να ελέγξει, άραγε, ο Τσίπρας; Τη Δικαιοσύνη; Τον Στρατό; Τη Δημόσια Διοίκηση; Μα, ένας καλός κυβερνήτης όλους αυτούς τους θεσμούς οφείλει να τους δίνει τα κατάλληλα εργαλεία για να λειτουργήσουν απρόσκοπτα και να διορθώνει τα κακώς κείμενα. Όχι, πάντως, να τους ελέγχει προκαταβολικά για να του είναι βολικοί και αρεστοί. Η Δημοκρατία είναι, μεν, το καλύτερο προσφερόμενο πολίτευμα, αλλά δεν πρέπει να είναι και το βολικότερο. Αντιθέτως, πρέπει να ξεβολεύει αυτούς που την επιβουλεύονται.

Μέσα στην κυνική της ευθύτητα, η ατάκα του Τσίπρα δείχνει έκτυπα πως ο σκοπός της εξουσίας έχει γίνει αυτοσκοπός για τη νέα μορφή του ΣΥΡΙΖΑ. Προφανώς και δεν έχουμε να κάνουμε (πια) με το πάλαι ποτέ αριστερό κίνημα του 3%, αλλά με ένα κόμμα εξουσίας (ή εξουσιολαγνείας;) που βλέπει τα έδρανα της αντιπολίτευσης ως ενδιάμεση στάση στο δρόμο της επανόδου.

Μόνο που αυτή τη φορά άπαντες γνωρίζουν και γνωρίζονται. Δεν υπάρχουν, πλέον, προσδοκίες για κάτι διαφορετικό. Ούτε ιδεολογήματα περί «καθαρότητας» και «ηθικού πλεονεκτήματος». Τώρα μιλούν τα μαρμαρένια αλώνια της πολιτικής. Σκέτο νυχτοκάματο.

Διαβάστε ακόμα: Και με Κυριάκο, το έθνος προσκυνάει σώβρακα και φανέλες.

TAGS :
Αλέξης Τσίπρας Σύριζα

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook