Οι ποιητές μας για τα φύλλα του φθινοπώρου

«Ριγούν τα φύλλα μες στου κήπου την εσπερινή δροσιά/ στο νοτισμένο χόρτο της αγκάλης του ριγμένα». (Olena Kishkurno, «Autumn Garden»).

Σοφία Πόταρη, «Φθινόπωρο»          

Ριγούν τα φύλλα μες στου κήπου την εσπερινή δροσιά
στο νοτισμένο χόρτο της αγκάλης του ριγμένα
φεύγουνε όπως τα παιδιά, με απορία στη ματιά
κι ωχρά σιωπούν σ’ αγαπημένα χέρια αφημένα

αθώα κι όμορφα πολύ είναι τα φύλλα τα νεκρά
καθώς τα κλαίει το σιγηλό του δειλινού αγέρι
όπως της μάνας το φιλί στα χείλη πάνω τα χλωμά
του σπλάχνου της που ξεψυχά, μικρούλι περιστέρι

γλυκά π’ αφήνονται να κοιμηθούν σε στολισμένο μνήμα!
κι αν η χαρά είν’ ο θάνατος κι ο θάνατος χαρά
της ωραιότητας πιασμένα ακολουθούν το νήμα
πεθαίνουν, σαν παιδιά, στου γαλανού την αγκαλιά

(Από τη συλλογή «Ασφόδελοι και Κυπάρισσοι», εκδ. Όστρια, 2017)

Ακούστε: Rolf Løvland – Secret Garden (adagio).   

Στην επόμενη σελίδα: «σαν ένα μπουκέτο κίτρινα φύλλα».

1 2 3 4 5

TAGS :
Ποίηση

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook