Η ιταλική Ριβιέρα του Slim Aarons: τότε που ήταν όνειρο, θαύμα και γλυκιά ζωή

Τρώγοντας, πίνοντας, κολυμπώντας.

Δεν έχει πώς, δεν έχει γιατί, δεν υπάρχει απάντηση. Τα πράγματα είναι όμορφα, αν τα αφήσουμε να δουλέψουν μέσα μας με ανυπόκριτο τρόπο. Μπορεί να μην χρειάζεται να σκεφτούμε καν τα χρήματα, αν και πάντα θα τα έχουμε ανάγκη. Δεν θα θέλατε να είστε τώρα στην ιταλική Ριβιέρα; Ποιος δεν θέλει το φως του;

Η σειρά λευκωμάτων του οίκου Louis Vuitton «Fashion Eye Series» αυτή τη φορά, ίσως και λόγω του θέρους, φέρνει ένα νέο «πόνημα», το οποίο είναι άκρως εκμαυλιστικό: την ιταλική Ριβιέρα μέσα από την κάμερα του Νεοϋορκέζου φωτογράφου Slim Aarons.

Τα πάντα στις φωτογραφίες του εκπέμπουν θέρμη, ηρεμία, γαλήνη. Είναι η Ριβιέρα της δεκαετίας του ’70 και του ’80, εμπνευσμένη από τη χρυσή εποχή του transalpine cinema. Κάτω από τον ήλιο του Portofino ή του Cinque Terre, ο Slim Aarons βρίσκει μια ανεξάντλητη παιδική χαρά στο μυστικιστικό σύμπαν του ιταλικού κινηματογράφου.

Εσύ και το γαλάζιο.

Κατά τη διάρκεια αρκετών ημερών που πέρασε στο Cinecittà, το μεγαλύτερο συγκρότημα κινηματογραφικών ταινιών της Ευρώπης, απαθανατίζει κοινές στιγμές μεταξύ εμβληματικών ηθοποιών της εποχής – από τον Marcello Mastroianni έως τη Romy Schneider, συνυφασμένες με πλάνα ανώνυμων ανθρώπων που συναντά στην παραλία.

Ρουφάς τα ηλιόλουστα χρώματα της θάλασσας, γεύεσαι τα μεσημεριανά γεύματα που σκιάζονται από μια λεμονιά ή ζεις έντονα στα πάρτι που γίνονται μέσα σε βελούδινους εσωτερικούς χώρους. Ο αμερικανός φωτογράφος γράφει το δικό του σενάριο, αλλά όπως συμβαίνει πάντα με την τέχνη: ο καθένας από εμάς φτιάχνει το ολότελα δικό του.

Χρώμα, περισσότερο χρώμα.

Τα ιταλικά καλοκαίρια του Slim Aarons είναι μια παρέλαση από πριγκίπισσες, δούκισσες, αστέρες του κινηματογράφου, μοντέλα και πλούσιους ιδιοκτήτες. Μερικές φιγούρες παραμένουν στο φόντο μιας εικόνας. Κάποια πρόσωπα δεν έχουν πια απήχηση, είναι σβησμένα αστέρια. Αυτό που μένει είναι μια αίσθηση πληρότητας.

Οι ιταλικές, οι γαλλικές και οι ελληνικές ακτές εξακολουθούν να μάχονται για το στέμμα των θαλασσών της Μεσογείου, ωστόσο μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι η χρυσή εποχή της λαμπρότητας έχει τελειώσει. Από τότε, οι ακτές έχουν χτιστεί από μπετόν και οι απολαύσεις έγιναν βιομηχανίες. Και ο τουρισμός έχει ίσως «χαλάσει» –αν δεν έχει γίνει προσβάσιμος, λες– τα καθαρά νερά.

Ο Slim Aarons έγραψε: «Ο εκλεκτός και υπερβολικά πλούσιος τρόπος ζωής των πολύ λίγων που είχα την τύχη να δω και να απαθανατίσω εξαφανίζεται μπροστά στα μάτια μου». Μάλλον έχει δίκιο.

Μη κάνοντας τίποτα…

Από τη δεκαετία του 1960 έως τη δεκαετία του 1980, το Porto Ercole, το Capri και η ακτή στο Αmalfi είχαν μια αίσθηση καινοτομίας και απόλαυσης, δημιουργώντας μια αναζήτηση κομψότητας. Ο αμερικανικός κινηματογράφος και η λογοτεχνία τρέφονταν από αυτές της θάλασσες και την άδολη αγάπη.

Οι περιοδείες των μουσικών κατέληγαν σε πολυτελείς βίλες. Αλλά περισσότερο από τη μακρόχρονη μυθοπλασία, ήταν η φωτογραφία, μέσα από τα περιοδικά μόδας και τα φωτορεπορτάζ, που βοήθησε να εδραιωθεί η φαντασία των ευγενικών (όσο και ανέφικτων) ζωών. Με τις έγχρωμες φωτογραφίες του, πρωτόφαντες για την εποχή, ο Aarons αγκυροβόλησε το φανταστικό jetset σε γυαλιστερά περιοδικά όπως το Holiday.

Οι φωτογραφίες του, πλέον εμβληματικές και ελαφρώς ανάλαφρες, αποτελούσαν τον ορισμό της καλής ζωής. Η χαριτωμένη ζωή, η ζωή της αριστείας, η τέλεια ζωή, το ειδύλλιο αν θέλετε. Αυτή η εποχή, και πάνω απ’ όλα, αυτό το κοινωνικό περιθώριο και οι περισπασμοί του μιλούν για χαλάρωση της Δύσης μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ω, η ωραία ζωή.

Μια άνευ όρων ανάγκη για ζωή. «Ένιωθα ότι δικαιούμαι μια εύκολη, πολυτελή ζωή μετά από τόσα χρόνια που κοιμόμουν στο έδαφος, στη λάσπη, με πυροβολισμούς και βομβαρδισμούς. Ο πόλεμος είχε τελειώσει, και ανυπομονούσα να ξεχάσω όλη αυτή τη δυστυχία», σημειώνει ο Aarons.

Το έργο του επιβεβαιώνει αυτή την ψευδή επιθυμία να κατοικήσει κανείς σε μια ψευδαίσθηση, να απαλλάξει τον εαυτό του από τα απρόβλεπτα. «Οι γυναίκες πρέπει να είναι όμορφες, οι άνδρες πρέπει να είναι όμορφοι», είπε ο καναδοαμερικανός παραγωγός ταινιών, Louis B. Mayer. Από την κάμερά του μένει ένας κόσμος θεών και απολαύσεων, χωρίς την κατάντια των νυχτών και τη βία των επιθυμιών. Είναι ένας κόσμος απόλαυσης και ομορφιάς. Ψεύτικο ίσως, αλλά η μυθοπλασία δεν είναι πάντα πιο αληθινή;»

Διαβάστε ακόμα: Το πιο πολυτελές τρένο του κόσμου ετοιμάζεται για εξαιρετικούς ταξιδιώτες.

TAGS :
Ριβιέρα Ριβιέρα στυλ ταξίδι

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook