Ο ερωτικός Φλωμπέρ προς την Λουίζ Κολέ: «Θα σε μπουκώσω με όλες τις χαρές της σάρκας»

Γκουστάβ Φλωμπέρ και Λουίζ Κολέ: τους ένωσε ένα πάθος τρελό.

Από τη συνάντησή τους το 1846 στο στούντιο του γλύπτη James Pradier, μέχρι τον βίαιο χωρισμό τους το 1855, ο Γκουστάβ Φλωμπέρ και η ποιήτρια Λουίζ Κολέ αντάλλαξαν αμέτρητα γράμματα. Ο Φλομπέρ ήταν τότε ένας ορμητικός νεανίας, μόλις 25 ετών. Η Λουίζ ήταν 35 (παντρεμένη, παρακαλώ) και αυτή η διαφορά ηλικίας αντί να τον αποτρέψει του έθρεψε το τρυφερό, άτακτο και συχνά βασανισμένο έρωτά του.

Για την ιστορία, ο Φλωμπέρ γνώρισε την Κολέ το 1846, λίγο μετά τον θάνατο της αδερφής του, Καρολίν, κατά τον τοκετό. Ο συγγραφέας είχε προσλάβει τον γλύπτη Pradier για να δημιουργήσει μια προτομή της Καρολίν. Η εύμορφη Κολέ πόζαρε στο στούντιο του γλύπτη κι όταν ο Φλωμπέρ την είδε αμέσως μέσα του άναψε η φλόγα του πάθους.

Το ίδιο, βέβαια, συνέβη και με την Κολέ. Αρχισαν, λοιπόν, να ανταλλάσσουν γράμματα καθ’ όλη τη διάρκεια της σχέσης τους. Τα γράμματα αποκαλύπτουν εν πολλοίς την αληθινή ανθρώπινη και λογοτεχνική φύση του Φλομπέρ, την εξαιρετική ελευθερία της ιδιοφυΐας του και το παθιασμένο ταμπεραμέντο του. Είναι μια περίοδος αναβρασμού όλη αυτή τη συνοδεύει τα γράμματά του, καθώς έγραφε την εμβληματική Μαντάμ Μποβαρύ. Δεν είναι τυχαίο ότι πολλά από τα γράμματά του περιέγραφαν τη δημιουργική του διαδικασία ενόσω έγραφε τη Μαντάμ Μποβαρύ.

Φυσικά, θα πρέπει να πούμε πως ο Φλωμπέρ δεν έγραψε στη ζωή του μόνο στην Κολέ. Είχε και άλλες δύο γυναίκες με τις οποίες εξέφραζε γραπτώς τις απόψεις του. Η μια ήταν η Marie-Sophie Leroyer de Chantepie και η άλλη η George Sand. Ωστόσο, η αλήθεια είναι ότι τα γράμματα προς την Κολέ είναι διάπυρα, ερωτόπληκτα και άκρως αποκαλυπτικά.

Το πρώτο γράμμα στάλθηκε στις 4 Αυγούστου 1846 και η μεταξύ τους επικοινωνία τερματίστηκε στις 22 Φεβρουαρίου 1852. Ορισμένα από αυτά τα γράμματα είναι άκρως ενδεικτικά των προθέσεών του.

Ιούλιος 1846

Είμαι δεμένος στο σώμα σου σαν άγριο σκυλί σε πάσσαλο και αλυχτάω, όχι γιατί θέλω να λευτερωθώ και να το σκάσω, αλλά επειδή δεν σε φέρνουνε σε μένα μια ώρα αρχύτερα να κόψω με τα δόντια μου τις σάρκες σου, αυτές που ντύνεσαι για να είσαι «όπως πρέπει» μπρος στους τρίτους. Το πάθος μου για σένα συγκρίνεται μονάχα με ένα μάτσο απρέπειες μη εξημερωμένου ζώου. Θέλω να σε απολαύσω αργά. Θα μένω λοιπόν κάμποσο νηστικός. Θα αφήνω την πείνα μου να ξαναμεγαλώνει σαν κλαδεμένο κλαρί, για να σε ευχαριστηθώ πάλι από την αρχή. Δεν θα σε λυπάμαι που θα κείτεσαι κι εσύ αιχμαλωτισμένη. Θα σε ποδοπατάω. Κανείς δεν λυπάται κάτι το θεϊκό. Κανείς δεν δείχνει ευσπλαχνία για το αναίτια υπέροχο. Θα τα υποστείς όλα μέχρι να γιατρευτεί η λύσσα του έρωτά μου.

15 Αυγούστου 1846

Θα σε σκεπάσω με έρωτα την επόμενη φορά που θα ιδωθούμε. Τα χάδια θα έχουν έκταση. Θα σε μπουκώσω με όλες τις χαρές της σάρκας μέχρι να λιγοθυμήσεις, να πέσεις να πεθάνεις. Θέλω μαζί μου να τα χάσεις ολότελα και να ομολογήσεις κρυφά στον εαυτό σου ότι ποτέ δεν είχες τολμήσει να ονειρευτείς τέτοιο παραλήρημα…

Όταν γεράσεις, θέλω να νοσταλγείς αυτές τις λίγες ώρες, θέλω να ανατριχιάζεις ολόκληρη από την παλιά χαρά όταν στον νου σου θα τη φέρνεις.

Γενάρης 1854

Θα πέσω οριζόντια με τα χέρια παραδομένα, ανήμπορα, θα ανοίξω το στόμα διάπλατα, θα κρατήσω τα βλέφαρα ορθάνοιχτα, θα εκθέσω την καρδιά μου άφοβα, να μου δοθείς με όποιο τρόπο σταθεί δυνατό. Σαν ήλιος, σα φως, σαν αέρας, σα νερό, σα ζωή, σα θάνατος, σαν αγάπη. Είμαι αχόρταγος άνθρωπος και θα σε πείσω γι’ αυτό. Είμαι πειναλέος άνθρωπος και πείσε με γι’ αυτό. Λουίζ, σε χρειάζομαι. Επισκέψου με «πανταχόθεν…».

Ο Φλωμπέρ αφήνει όλη την ορμητικότητά του να πλεύσει μέσω των λέξεων στο σώμα της Κολέ. Σε κάποια άλλη επιστολή της γράφει: «Θα σε μπουκώσω με όλες τις χαρές της σάρκας μέχρι να λιγοθυμήσεις, να πέσεις να πεθάνεις. Θέλω μαζί μου να τα χάσεις ολότελα και να ομολογήσεις κρυφά στον εαυτό σου ότι ποτέ δεν είχες τολμήσει να ονειρευτείς τέτοιο παραλήρημα».

Πάντως, λίγο πριν εκδοθεί η Μαντάμ Μποβαρύ, ο Φλωμπέρ έδωσε τέλος σε μια χρόνια σχέση του με την Λουίζ Κολέ. Το τελευταίο γράμμα του Φλομπέρ προς την Κολέ, που γράφτηκε το 1855, λέει: «Μου είπαν ότι ήρθες στο διαμέρισμά μου τρεις φορές για να προσπαθήσεις να μου μιλήσεις. Δεν ήμουν μέσα και δεν θα είμαι ποτέ ξανά μέσα για σένα». Μόλις είχε γραφτεί το τέλος μιας φλογερής σχέσης.

Διαβάστε ακόμα: Η «αβάσταχτη» σπουδαιότητα του Μίλαν Κούντερα.

TAGS :
συγγραφέας

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook