«είναι που περιμένω την πανσέληνο / ν’ αρπάξω την κούνια / που κρέμεται από εκεί πάνω / να σε καθίσω και / κουνώντας σε απαλά / ν’ αρχίσω πάλι τα γνωστά παραμύθια». (Rachel Olynuk, «He makes me laugh, love and live»)

Βαγγέλης Αλεξόπουλος, «Η κούνια»

Όταν ρωτάς το πώς και το γιατί
και η απάντησή μου πρέπει να είναι
ερμαφρόδιτη
κάνω πως δεν ακούω την ερώτηση,
είναι που περιμένω την πανσέληνο
ν’ αρπάξω την κούνια
που κρέμεται από εκεί πάνω
να σε καθίσω και
κουνώντας σε απαλά
ν’ αρχίσω πάλι τα γνωστά παραμύθια

(Από τη συλλογή «Ο Αρχίλοχος έπεσε από τη Σελήνη με αλεξίπτωτο στην πόλη», εκδ. Οδός Πανός, 2018»)

 

* Οι ποιητές ανθολούνται κατά ηλικιακή σειρά.

 

Ακούστε: Ευανθία Ρεμπούτσικα – Τα μυστικά της σελήνης.

 

Διαβάστε ακόμα: Οι ποιητές μας για το τέλος του καλοκαιριού

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top