Οι ποιητές για το ξύλινο αλογάκι των παιδικών τους χρόνων

«Καβάλα σ’ ένα κουνιστό αλογάκι,/ μπρος-πίσω, πίσω-μπρος,/ γύρισα ολόκληρο τον κόσμο». (Miglė Kosinskaitė, «Successor»).

Αργύρης Χιόνης, «Εκδοχές του τέλους – I»

Καβάλα σ’ ένα κουνιστό αλογάκι
με χάρτινο καπέλο και ξύλινο σπαθί
πήρα κι εγώ μέρος στη μάχη,
στο αίμα, στη φωτιά, στην αρπαγή.

Καβάλα σ’ ένα κουνιστό αλογάκι,
μπρος-πίσω, πίσω-μπρος,
γύρισα ολόκληρο τον κόσμο,
των ίσκιων στρατηλάτης κι αρχηγός,
γύρισα ολόκληρο τον κόσμο
κι έφτασα τώρα εδώ,
στην κουνιστή μου πολυθρόνα,
μπρος-πίσω, πίσω-μπρος…

Τσαλακωμένο πια το χάρτινο καπέλο
και τσακισμένο το ξύλινο σπαθί•
η μάχη, το αίμα, η φωτιά κι η αρπαγή
θαμπές εικόνες στου μυαλού μου την οθόνη•
καίει ο ήλιος μα το αίμα μου παγώνει,
ψίθυρος βγαίνει απ’ το στόμα μου η κραυγή.

(Από τη συλλογή «Ό,τι περιγράφω με περιγράφει» –ενότητα «Εκδοχές του τέλους» –, εκδ. Γαβριηλίδης, 2010)

Στην επόμενη σελίδα: «το άσπρο άλογο της νοσταλγίας μου».

1 2 3 4 5

TAGS :
ποιήματα Ποίηση

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook