Η Wine Vixen του Andro, Εύα Μαρκάκη δεν λέει ποτέ «όχι» σε ένα ποτήρι Chardonnay (φωτογραφία: Ανδρέας Σουχής για το Andro).

To Chardonnay είναι ίσως η διασημότερη λευκή ποικιλία στον κόσμο, με άπειρες φυτεύσεις παντού. Το Chardonnay είναι ένας χαμαιλέοντας που προσαρμόζεται σε κάθε κλίμα και έδαφος, με μοναδικό τρόπο, καθιστώντας την καλλιέργεια και τη διαχείριση του σχετικά εύκολη υπόθεση.

Ακολουθώντας την ίδια λογική, σε κάθε τόπο μπορεί να δώσει και άλλο στυλ κρασιών, από αυστηρά, λεμονάτα και mineral στο Chablis μέχρι βουτυράτα, πλούσια και τροπικά στην Καλιφόρνια. Παράλληλα είναι η ποικιλία που μπορεί να βρει κανείς στα 3-4 ευρώ στο ράφι αλλά και να ξεπεράσει με ευκολία τα 1000.

Το Πάλπο του Κυρ Γιάννη.

Επιπλέον είναι μια ποικιλία που σηκώνει πολλούς πειραματισμούς. Αγαπά το βαρέλι αλλά και τη δεξαμενή και τον αμφορέα. Του πάει η μηλογαλακτική, η παραμονή με τις οινολάσπες αλλά το συναντάμε και χωρίς. Είναι τόσο υπέροχο στις αφρώδεις εκδοχές όσο και στις ήσυχες και μπορεί να δώσει και εξαιρετικά αποτελέσματα σε πορτοκαλί πειραματισμούς. Και αφού είναι τόσο πολυσχιδής ποικιλία πώς προέκυψε το κίνημα Abc (anything but Chardonnay), θα μου πείτε. Σας τα εξηγώ όλα παρακάτω.

Ο κόσμος μπούχτισε από τα πληθωρικά, εντόνως βαρελάτα Chardonnay των 80s.

Έχετε δει το Sideways; Είναι μια φοβερή ταινία όπου ο πρωταγωνιστής, Paul Giamatti, παθιάζεται δοκιμάζοντας Pinot Noir και συνειδητοποιεί διάφορα πράγματα για τη ζωή του, σε ένα road trip με τον κολλητό του. H ατάκα «If anyone orders Merlot I’m leaving. I am not drinking any fucking Merlot» έχει γράψει ιστορία. Βάλτε στη θέση του Merlot το Chardonnay τώρα.

Μια Viura από την Rioja.

Μια παρόμοια ατάκα άκουσα στις διακοπές όταν παρήγγειλα το εξαιρετικό Πάλπο του Κυρ Γιάννη. «Μα καλά Chardonnay βρήκες να πάρεις; Αφού ξέρεις περνάει κρίση η σχέση μου με την ποικιλία», αναφώνησε η αδερφή μου (οκ μετά το δοκίμασε και της άρεσε, αλλά πιάνετε το point μου).

Το Chardonnay θα πρέπει, για να φωνάζει από μακριά την ταυτότητά του, να έχει ένδοξη καταγωγή όπως η Βουργουνδία.

Τα τελευταία χρόνια η δημοφιλία του Chardonnay έχει αρχίσει να πλήττεται αρκετά γιατί όπως καθετί που γνωρίζει τρελή επιτυχία κάποια στιγμή φθίνει. Οι λόγοι είναι αρκετοί. Αρχικά, ο κόσμος μπούχτισε από τα πληθωρικά, εντόνως βαρελάτα Chardonnay των 80s. Τα υπερβολικά αρώματα της βανίλιας, του βουτύρου, του καπνού και της καραμέλας, που κάλυπταν σχεδόν τα πάντα μπορεί να άρεσαν κάποτε αλλά κούρασαν.

Το Crystallum Clay Shales.

Το κοινό έχει στραφεί σε πιο fruit driven, κρασιά που μαρτυρούν την ποικιλία αλλά και το μέρος στο οποίο μεγαλώνουν. Δεν είναι μυστικό πως η μοναδικότητα είναι κάτι που μας απασχολεί αρκετά τελευταία. Αποζητάμε πράγματα πιο ξεχωριστά που θα μας κάνουν να νιώθουμε ανάλογα, ενίοτε. Το ίδιο συμβαίνει και στο κρασί. Σε μια τυφλή δοκιμή ακόμα είναι σχεδόν σίγουρο πως ένα Riesling θα αναγνωριστεί με μια κάποια ευκολία.

Αρκετοί «ψαγμένοι» οινόφιλοι πιστεύουν πως είναι χάσιμο χρόνο να πίνουν Chardonnay ενώ υπάρχουν τόσες διαφορετικές και άλλο τόσο ενδιαφέρουσες λευκές ποικιλίες.

Με το Chardonnay δεν είναι ακριβώς έτσι ή για να το θέσω πιο σωστά, θα πρέπει, για να φωνάζει από μακριά την ταυτότητά του, να έρχεται από σπουδαίο «σπίτι» όπως η Βουργουνδία, με το αντίστοιχο κόστος φυσικά. Και εδώ προκύπτει το άλλο ζήτημα, η τιμή. Το Chardonnay από την Αυστραλία ή τη Χιλή έκανε τεράστια καριέρα, πριν αρκετά χρόνια, σαν ένα πολύ οικονομικό λευκό κρασί που είτε είχε πολύ ώριμο τροπικό φρούτο ή αυτά τα αρώματα του ξύλου και της βανιλίνης από την χρήση chips (οικονομικό υποκατάστατο του βαρελιού).

Το Cordillera Chardonnay Miguel Torres.

Αυτού του είδους τα κρασιά είχαν κατακλύσει την αγορά και εσφαλμένα, στα μάτια αρκετών καταναλωτών, απέκτησε τη φήμη του φτηνού λευκού κρασιού. Μιλάω για τους καταναλωτές που δεν έχουν ιδιαίτερες γνώσεις πάνω στο κρασί και βλέπουν το κρασί κυρίως στα ράφια των σούπερ-μάρκετ ή σε κάποιο εστιατόριο. Ναι, μη σηκώνετε τη μύτη, το κρασί δεν αρέσει σε όλους το ίδιο ούτε ενδιαφέρει άπαντες στο ίδιο βάθος.

Η αναγέννηση έχει ήδη ξεκινήσει και το Chardonnay αντεπιτίθεται.

Ένας άλλος βασικός λόγος είναι πως αρκετοί «ψαγμένοι» οινόφιλοι πιστεύουν πως είναι χάσιμο χρόνο να πίνουν Chardonnay ενώ υπάρχουν τόσες διαφορετικές και άλλο τόσο ενδιαφέρουσες λευκές ποικιλίες στον κόσμο. Σε αυτή τη λογική, αρκετές ποικιλίες έχουν πάρει τα πάνω τους όπως το Sauvignon Blanc, το Riesling και το ταχύτατα ανερχόμενο Albarino. Παράλληλα δοκιμάζοντας ανακαλύπτει κανείς ποικιλίες που μπορούν να θυμίσουν το Chardonnay, σε κάποια σημεία και έχουν εξαιρετική σχέση ποιότητας τιμής. Δοκιμάστε ένα Chenin Blanc από το Savennieres, μια Viura από την Rioja, ένα premium Friulano από τη Βόρεια Ιταλία ή ένα Ασύρτικο από τη Σαντορίνη (στη λογική του Chablis) και θα καταλάβετε τι εννοώ.

Το Sta Rita Hills Sandhi.

Και τι θα γίνει τώρα; Η αναγέννηση έχει ήδη ξεκινήσει και το Chardonnay αντεπιτίθεται. «Περίεργα» (εκτός από τα προφανή) μέρη, ιδιαίτερα μικροκλίματα, διαφορετικές οινοποιήσεις και έμφαση στο φρούτο κάνουν το Chardonnay sexy ξανά. Παραδείγματα από εναλλακτικά μέρη ή/και με ιδιαίτερα μικροκλίματα, είναι η Παταγονία, η Thracian Valley στη Βουλγαρία, η Puglia και το Oregon.

Οι διαφορετικές οινοποιήσεις περιλαμβάνουν αρκετά orange κρασιά όπως το Cosmic Amber του Κροντηρά ή ακόμα και ωρίμαση με flor ή χρήση αμφορέα. Αν αυτά σας ακούγονται παραπάνω εξωτικά από ότι αντέχετε τότε θα σας πω πως τα νέα από το Νέο Κόσμο είναι καλά.

Τα κρασιά πατάνε στα πρότυπα οινοποίησης της Βουργουνδίας και έχουν κομψό βαρέλι, κρεμώδη υφή και εκφραστικό φρούτο. Τέτοια παραδείγματα, σε όλα τα βαλάντια, που προτείνω να δοκιμάσετε είναι το Sta Rita Hills Sandhi, Cordillera Chardonnay Miguel Torres, Elgin Vintners Chardonnay, The Hilt The Old Guard Chardonnay, Crystallum Clay Shales, Kumeu River Estate και Heggies Chardonnay.

Το Elgin Vintners Chardonnay.

Αν επιμένετε γαλλικά γιατί πως να το κάνουμε, η Βουργουνδία είναι μια, σας έχω άσχημα νέα. Οι τιμές έχουν πάρει για τα καλά την ανιούσα και θα ανέβουν ακόμα περισσότερο τα επόμενα χρόνια. Ακόμα και το ταπεινό αλλά πάντα value for money Pouilly Fuisse θα πάρει ανατίμηση λόγω του ότι επιτέλους έγινε Premier Cru.

Υπάρχουν όμως ακόμα κάποια appellations που κινούνται σε πιο προσιτά επίπεδα όπως το Pernand-Vergelesses και το Saint-Aubin και φυσικά το Chablis (σε διαφορετικό στυλ, πιο mineral και πράσινο). Από την άλλη μεριά, αν το αντέχει η τσέπη σας οι μεγάλες κυρίες που ακούν στο όνομα Mersault, Corton-Charlemagne, Montrachet αξίζουν να τις δοκιμάσετε έστω και μια φορά στη ζωή σας.

Το Chardonnay από το Κτήμα Γεροβασιλείου.

Σας υπόσχομαι πως θα τις θυμάστε μια ζωή. Και για να λέμε και την αλήθεια, όσο υπάρχουν αυτές οι κυρίες το Chardonnay δε θα είναι ποτέ μα ποτέ out of fashion (ακόμα και αν στοιχίζουν ακριβά) και ας μην το πίνουν όλοι. Και τη Chanel 2.55 δεν την κρατάνε όλοι αλλά ποτέ μα ποτέ δε θα χάσει την αίγλη και τη διαχρονικότητά της, όπως και η Βουργουνδία.

 

Διαβάστε ακόμα: Wine Vixen. Ποια κρασιά δοκιμάσαμε στις Μεγάλες μέρες της Νεμέας;

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top