Ξέρω ήδη από τώρα τι θα ακολουθήσει μετά από αυτό το άρθρο, τη μουρμούρα, τη γκρίνια, τη δυσαρέσκεια ή πολύ απλά, τι θα ακούσω πάλι. Πότε με σταμάτησε αυτό; Ποτέ! Εξάλλου, η αλήθεια πονάει καρδούλες μου… Ο λόγος που το γράφω δεν είναι για να προκαλέσω, αλλά για να κάνουμε τις εκθέσεις λίιιιγο πιο “ανθρώπινες” τόσο για τους επισκέπτες όσο και για όσους δουλεύουν εκεί ατέλειωτες ώρες, με την αφορμή των τριών εκθέσεων που έρχονται αυτό το ΣΚ (Βάκχες, Οινόραμα, Cordis).
Έχοντας περάσει ώρες σερβίροντας και εξηγώντας το κάθε κρασί σε ποικίλες εκθέσεις της Ελλάδας και του εξωτερικού (κάνουμε και διεθνή καριέρα αμέ) αλλά έχοντας επισκεφτεί ακόμα περισσότερες έχω καταλήξει στις εξής οδηγίες/παρατηρήσεις και θα τις μοιραστώ μαζί σας ευθύς αμέσως.
1. Όχι αρώματα, όχι κολόνιες σε εκθέσεις
Νομίζω πως το έχω αναφέρει σε προηγούμενο άρθρο αλλά μιας και το πρόβλημα συνεχίζει, το ξαναλέω: δε φοράμε άρωμα σε εκθέσεις κρασιού και γευσιγνωσίες. Το ζήτημα είναι να μπορούμε να μυρίσουμε το κρασί και όχι τη Chanel No5 του διπλανού. Επιπλέον σε μια κλειστή αίθουσα με τόσα άτομα αν ο καθένας φόραγε και διαφορετικό άρωμα θα μας έπιανε πονοκέφαλος ή και ναυτία στα πρώτα 10 λεπτά, οπότε κάνουμε το μπανάκι μας (το τονίζω αυτό) και φοράμε το άοσμο ή ουδέτερο αποσμητικό μας και πάμε.
2. Δεν είναι η στιγμή για μάθημα
Έχει συμβεί άπειρες φορές και θα το πω με πολλή αγάπη, αλλά πρέπει κάποια στιγμή να γίνει κατανοητό. Όταν η κοπέλα που βρίσκεται πίσω από τον πάγκο έχει βγάλει 8 χέρια για να τους σερβίρει όλους και είναι σαφές ότι πήζει, δεν είναι η ώρα για να ρωτάμε σε κάθε κρασί “την οξύτητα θα τη λέγατε μέτρια;” και “η ένταση στη μύτη είναι μέτρια ή μέτρια (+);” ή “το θειώδες πόσο είναι;”. Θα σας απαντήσει μάλλον αλλά θα κατεβάσει από μέσα της διάφορα εξαπτέρυγα ή θα αναρωτηθεί ΓΙΑΤΙ ΤΩΡΑ ΑΝΘΡΩΠΕ ΜΟΥ. Ναι σαφώς αν είναι 10 το πρωί, δεν υπάρχει κόσμος και είναι πιο χαλαρή μπορείτε να κάνετε τέτοιες ερωτήσεις αλλά όχι όταν γίνεται της τρελής. Ναι;
3. Ευγένεια πάνω από όλα
Τόσο αυτονόητο μα παράλληλα τόσο δύσκολο. Όταν ερχόμαστε σε επαφή με πολύ και ετερόκλητο κόσμο, σε απαιτητικούς ρυθμούς (για κάποιους), καλό είναι να μην αφήνουμε την ευγένεια σπίτι μας. Καλά, καλό είναι να μην την αφήνουμε ποτέ αλλά αυτό είναι μια πολύ μεγάλη κουβέντα που δε θα την κάνουμε τώρα. Πως όλο αυτό κολλάει με τις εκθέσεις κρασιού, θα μου πείτε; Κολλάει στο γεγονός πως θα ήταν εκτιμητέο να προσέχουμε πως εκφραζόμαστε για το κάθε κρασί που δοκιμάζουμε, ιδίως μπροστά σε κόσμο, γιατί αυτό αφορά τη δουλειά κάποιου και αυτό το λόγο εξυπηρετεί η παρουσία του εκεί (πρέπει να θυμόμαστε πως κάποιοι είναι εκεί για δουλειά). Παράλληλα αν μας αρέσει αυτό που δοκιμάζουμε το λέμε, το δείχνουμε γιατί αυτή είναι η ανταμοιβή (κατά κάποιον τρόπο) του οινοποιού. Δεύτερον δε χωνόμαστε σαν σφήνες στην Κηφισίας αλλά περιμένουμε υπομονετικά (δείτε παρακάτω) τη σειρά μας. Τρίτον δεν σπρώχνουμε (παιδιά όλοι θα πάρετε) και βλέπουμε που πατάμε και αν πέσουμε πάνω σε κάποιον ζητάμε συγγνώμη (για το θεό).
4. Υπομονή
Αυτές τις ώρες που η αίθουσα έχει 200% πληρότητα ή που οι άνθρωποι έχουν κλείσει ήδη 6ώρο σερβίροντας έχουμε υπομονή. Δεν πετάμε το ποτήρι μας στη μούρη τους για να σερβιριστούμε ούτε έχουμε ύφος αγανάκτησης “τι θα γίνει μανδάμ, θα μου βάλετε τη Μαλαγουζιά που σας ζήτησα;”. Έχουμε υπομονή, την από πάνω ευγένεια και χαμογελάμε (σε έκθεση κρασιού είμαστε όχι στο συνέδριο της καρδιολογίας).
5. Δε σηκώνουμε το ποτήρι όταν μας σερβίρουν για να σταματήσουν
Είμαι πολύ κοντά στο να το κάνω σύνθημα σε μπλουζάκι με την επεξήγηση από κάτω “Ώπα λέμε στα μπουζούκια”. Δεν ξέρω γιατί είναι τόσο δύσκολο για κάποιους απλά να μείνουν ακίνητοι για να σερβιριστούν. Η κίνηση “σηκώνω-το-ποτήρι-για-να-σταματήσεις-να-μου βάζεις-κρασί” όσο κάποιος σερβίρει είναι ότι χειρότερο. Αρχικά είναι αγενές, δεύτερον ενέχει τον κίνδυνο να γίνει ατύχημα (πολύ θα ήθελα να σας δω με Αγιωργίτικο από πάνω μέχρι κάτω κάποια στιγμή, όσους το κάνετε) και τρίτον, λέτε να μην ξέρουν οι άνθρωποι που σερβίρουν πόσο πρέπει να βάλουν; Ή μήπως θεωρείτε πως έχουν καμιά κάψα να αδειάσουν όλα τα δείγματα τους στο ποτήρι μας. Αν παρόλα αυτά θέλουμε να πούμε φτάνει, σηκώνουμε διακριτικά το χέρι μας (το άλλο που δεν κρατάει το ποτήρι) που δηλώνει κάτι τύπου “είμαι εντάξει, ευχαριστώ”. Εντάξει; Επίσης, χρειάζεται να σας θυμίσω πως όταν ακουμπάει η φιάλη ή το dropstop στο ποτήρι του καθένα έχουμε διασπορά μικροβίων (δεν το σκέφτηκα μόνη μου, Λαζαράκης speaking); Τον Covid βρε ατιμούτσικα τον ξεχάσατε;
6. Έξω οι σνόμπ
Θα το πω και πέστε να με φάτε αλλά η στιγμή που δοκιμάζουμε ή συνομιλούμε με κάποιον στις εκθέσεις κρασιού δεν είναι η κατάλληλη για να μετρήσουμε ποιος την έχει μεγαλύτερη τη γνώση στο κρασί. Κοινώς αφήστε κατά μέρος τα σνομπίστικα σχόλια “δεν ακούω τη Μαλαγουζιά στο blend” ή “θέλετε να μου πείτε ότι αυτή η οξύτητα είναι φυσική;” ή “μα σε τέτοια τιμή αγοράζω Mersault αγαπητέ, σιγά μην πάρω ελληνικό κρασί” ή “βρίσκω το βαρέλι ενοχλητικό (σε φρέσκο Μοσχοφίλερο δεξαμενής)”. Επίσης αν το κρασί έχει ελάττωμα το λέμε διακριτικά και ευγενικά στον άνθρωπο που σερβίρει και δε φωνάζουμε εκθέτοντας τον ή κάνοντας τον να νιώσει άσχημα. Πιστέψτε, με όταν γίνεται χαμός είναι εύκολο να ανοιχτεί ένα κρασί με βιασύνη και να μην ελεγχθεί.
7. Φτύνουμε και δεν καταπίνουμε
Ναι το ξέρω είναι εύκολο κανείς να χαλαρώσει και να πιει και κανένα κρασί σε μια έκθεση αλλά δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Το ζητούμενο είναι να δοκιμάσουμε κρασί όχι να φύγουμε κουδούνι, για πάρα πολλούς λόγους. Η εικόνα μεθυσμένων ανθρώπων να παραπατάνε ή να μην έχουν έλεγχο των κινήσεων τους και να χύνουν κρασί δεξιά και αριστερά ή να σπάνε ποτήρια είναι και αντιαισθητική αλλά και επικίνδυνη. Για το λόγο αυτό χρησιμοποιούμε το πτυελοδοχείο και φτύνουμε το κρασί που δοκιμάσαμε. Πιστέψτε με δε θα προσβληθεί κανείς. Ας απολαύσουμε με μέτρο και πάντα υπεύθυνα.
8. Όταν χρησιμοποιούμε το πτυελοδοχείο πάμε κοντά
Οι τύποι “φτύνω από ένα μέτρο μακριά γιατί μπορώ” ζουν ανάμεσα μας και η ερώτηση μου είναι απλά ΓΙΑΤΙ; Είναι αντιαισθητικό και ανθυγιεινό γιατί πιτσιλάει ρε γαμώτο και αυτά τα σταγονίδια πάνε παντού και γενικά ίουυυυυ. Φέρνετε το πτυελοδοχείο κοντά παρακαλώ, δεν είναι διαγωνισμός.
9. Save water μην ξεπλένετε τα ποτήρια σας μετά από κάθε κρασί
Για όνομα του θεού, δε χρειάζεται να ξεπλένετε τα ποτήρια σας συνέχεια. Όχι μόνο ξοδεύετε τζάμπα τόσο νερό, όχι μόνο δε χρειάζεται αλλά ίσως είναι και κακό (μπορεί να αλλοιώσει το κρασί) οπότε χαλαρώστε. Χρειάζεται να ξεπλύνετε μόνο όταν πάτε από κόκκινο σε λευκό ή ροζέ ή μετά από γλυκό σε ξηρό. Αν επιμένετε, μπορείτε να ξεπλύνετε και μετά από κάτι πολύ έντονο όπως πχ Ρετσίνα ή Sherry. Μια άλλη επιλογή είναι να ξεπλένετε με ελάχιστη ποσότητα από το επόμενο κρασί αν αυτό είναι εφικτό (ναι, όχι μην ξεπλύνετε με Chablis 1er Cru Montmains Louis Latour).
Τα λέμε στο Οινόραμα μωράκια μου!
// Υ.Γ.Οι εκθέσεις κρασιού και δη το Οινόραμα είναι οι γιορτές του κρασιού, μια ευκαιρία να δοκιμάσουμε, να δούμε αγαπημένους ανθρώπους και να περάσουμε καλά (κάποιοι) ή να κάνουμε τη δουλειά μας (κάποιοι άλλοι). Ας το δούμε έτσι αλλά ας έχουμε υπόψη και τα παραπάνω. Δε σας κουνάω δάχτυλο, απλά μοιράζομαι ανοιχτά τις σκέψεις τόσων χρόνων, βγαλμένες από την μικρή μου εμπειρία από το 2015 μέχρι σήμερα.
// Υ.Γ. 2: Μαντέψτε ποια είναι η κοπέλα της ερώτησης 3 και κερδίστε πλούσια δώρα.
Διαβάστε ακόμα, Wine Vixen: Τι δοκιμάσαμε στο Thessaloniki Wine & Spirits Trophy 2024.