Η Wine Vixen Εύα Μαρκάκη ήταν κριτής στον διαγωνισμό κρασιών Thessaloniki Wine & Spirits Trophy και το διασκέδασε.

Τρίτη φορά κριτής στον Διαγωνισμό της Θεσσαλονίκης που πλέον λέγεται Thessaloniki Wine & Spirits Trophy και πολύ το χάρηκα, ίσως περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Αυτή τη φορά τα τραπέζια των κριτών ήταν 6 και όχι 5 και τα δείγματα περισσότερα (881 κρασιά και 71 αποστάγματα).

Masters of Wine και Master Sommeliers ήρθαν και πάλι από διάφορα μέρη του κόσμου και συναντήθηκαν με οινοχόους, οινοποιούς και γευσιγνώστες της Ελλάδας αλλά και της Κύπρου. Η διοργάνωση αλλά και τα οινοποιεία της Βορείου Ελλάδας έδωσαν τα ρέστα τους (όπως πάντα) στο να μας κάνουν να νιώσουμε βασιλιάδες (μέχρι και κάρτες και γλυκά για του Αγίου Βαλεντίνου αλλά και τούρτες γενεθλίων).

Masters of Wine και Master Sommeliers ήρθαν από διάφορα μέρη του κόσμου και συναντήθηκαν με οινοποιούς και γευσιγνώστες της Ελλάδας και της Κύπρου.

Στα λευκά κρασιά η υπεροχή του Ασύρτικου από την άποψη ποιότητας τόσο εντός όσο και εκτός Σαντορίνης ήταν ξεκάθαρη

Πάμε τώρα στο ζουμί. Βρισκόμουν σε ένα τραπέζι με δυο οινοποιούς, τη Χλόη Χατζηβαρύτη και τον Άρη Τσέλεπο, γεγονός που στην αρχή με είχε τρομάξει μιας και ο τρόπος που προσεγγίζουμε το κρασί είναι διαφορετικός. Το ευτύχημα είναι πως η ταύτιση των απόψεων μας πάνω στα κρασιά που δοκιμάζαμε ήταν σχεδόν απόλυτη (βέβαια μιλάμε για υπερταλαντούχους οινοποιούς και παντελώς ακομπλεξάριστες και ubercool τυπάρες) και έμαθα πολλά πράγματα από αυτούς και περάσαμε μαγικά.

Από το τραπέζι μας πέρασαν flights Μαλαγουζιάς, Βιδιανού, Μοσχοφίλερου, Ασύρτικου, Μανδηλαριάς, Ρετσίνας και Αγιωργίτικου, μεταξύ άλλων. Η υπεροχή του Ασύρτικου από την άποψη ποιότητας τόσο εντός όσο και εκτός Σαντορίνης ήταν ξεκάθαρη. Αυτό φάνηκε και στη δοκιμή των καλύτερων λευκών στο τέλος, όπου τα περισσότερα ήταν Ασύρτικα, αλλά και στο ότι καλύτερο κρασί του διαγωνισμού ανακηρύχθηκε το Monsignori 2019 του Αργυρού (ο οποίος γενικά σάρωσε), με σχεδόν ομόφωνη απόφαση.

Γενικά χαζεύοντας τα αποτελέσματα φαίνεται πως τα Ασύρτικα πήραν τα περισσότερα μετάλλια και οκ, ναι, αναμενόμενο για τις Σαντορίνες και τα Νυχτέρια αλλά και η Βόρεια Ελλάδα τα πήγε περίφημα με τη Γυμνή Βασίλισσα της Πιερίας Ερατεινής από την Πιερία και το Plano 2018 της Τέχνης Οίνου από τη Δράμα.

Να σας θυμίσω εδώ πως το 2019, το Πλάνο 2016 είχε βγει καλύτερο λευκό κρασί του Διαγωνισμού και δοκιμάζοντάς το ξανά φέτος μείναμε όλοι άφωνοι. Μην ξεχνάτε πως μιλάμε για ένα «ταπεινό» Ασύρτικο δεξαμενής με τιμή κάτω από 15 ευρώ όταν κυκλοφόρησε, κοινώς καθίστε λίγο καλά.

Το 2023 με τις πλημμύρες, τις φωτιές και την ξηρασία ήταν μία δύσκολη χρονιά τα οινοποιεία μας όμως κατάφεραν να παράγουν αξιόλογα κρασιά.

Διανύουμε μια εποχή αλλαγής, μια στροφή προς πιο φίνες εκδοχές της Ρετσίνας, με περισσότερο φρούτο και λιγότερο ρετσίνι.

Αυτό που με εντυπωσίασε περισσότερο όμως ήταν η δοκιμή των Μοσχοφίλερων. Δεν υπήρχε ένα κακό κρασί ανάμεσα σε όσα δοκιμάσαμε (14 τον αριθμό). Αντιθέτως είδα μια σταθερότητα, που ας πούμε, δεν είδα στη Μαλαγουζιά. Μήπως το Μοσχοφίλερο πάει να πάρει πίσω το θρόνο του από την Σταχτοπούτα του Ελληνικού Αμπελώνα; Μπορεί. Παρόλα αυτά αναζητήστε τη Μαλαγουζιά Οικοσύστημα του Άλφα και το Terre près du soleil του Γκιρλέμη που ήταν από τις καλύτερες Μαλαγουζιές του Διαγωνισμού. Ο Γκιρλέμης σταθερά φιγουράρει ψηλά και πήρε πολλά μετάλλια και φέτος και μπράβο του για τη σταθερότητα σε μια, ομολογουμένως, δύσκολη χρονιά.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχαν και οι Ρετσίνες. Πιστεύω πως διανύουμε μια εποχή αλλαγής, μια στροφή προς πιο φίνες εκδοχές της Ρετσίνας, με περισσότερο φρούτο και λιγότερο ρετσίνι. Δεν αποτελεί έκπληξη πως ο Κεχρής με το Κεχριμπάρι του βρέθηκε πάλι στην κορυφή. Σε αυτό το σημείο έχω να πω κάτι σε όλα τα μικρά ταβερνάκια που σερβίρουν αποκλειστικά χύμα κρασί γιατί είναι πιο εύκολο/οικονομικό: όταν υπάρχει το Κεχριμπάρι σε αυτή την τιμή (3.50) πραγματικά δεν υπάρχει δικαιολογία για χύμα. Τέλος. Σε άλλα νέα οι νέες premium ρετσίνες Rezine 2303 από Μαλαματίνα ήταν μια πραγματικά ευχάριστη έκπληξη.

Καλύτερο Βιδιανό αλλά και καλύτερο αφρώδες βγήκε αυτό του Δουλουφάκη, που ήταν πράγματι εξαιρετικό αλλά και τα υπόλοιπα Βιδιανά έπαιξαν αρκετά καλά και με καλές βαθμολογίες. Ξεχώρισαν αυτά του Λουλούδη και της Δασκαλάκη μεταξύ άλλων.

Φεύγουμε από τα λευκά και πάμε στα κόκκινα όπου ξεκάθαρος νικητής ήταν ο Μέγας Οίνος 2020 του Σκούρα. Μετά από αυτό νομίζω τα Ξινόμαυρα έπαιξαν πολύ δυνατή μπάλα με την Νάουσα της Αργατίας 2017 να σκοράρει Μεγάλο Χρυσό και να κοντράρεται με το Ξινόμαυρο του Συνεταιρισμού Αμυνταίου. Αρκετά ψηλά είδαμε και το Ξινόμαυρο από Oenops αλλά και την Καλή Ρίζα του Κυρ Γιάννη και το Silavie του Αιδαρίνη. Και ας μην ξεχνάμε πως το καλύτερο ροζέ του Διαγωνισμού ήταν και αυτό από Ξινόμαυρο (ήταν αυτό του Κτήματος Άλφα).

Στα Αγιωργίτικα τώρα, θα ευλογήσω λίγο τα γένια μου. Αν πάτε στο προηγούμενο άρθρο μου για τα Αγιωργίτικα θα δείτε κάπου προς το τέλος τη Νεμέα του Μπίζιου. Ε, μαντέψτε ποιο βγήκε καλύτερο Αγιωργίτικο (ΧΑ!). Ακολούθησαν η Σπηλιά Νεμέα του Πυργάκη και του Μητράκου. Αυτό το τελευταίο μου έχει ξεφύγει και να ένα από τα καλά του Διαγωνισμού, τα φώτα πέφτουν και σε μικρά οινοποιεία που αξίζουν την προσοχή μας αλλά και την επιβράβευση για τη δουλειά που κάνουν.

Ένα από τα καλά του Διαγωνισμού είναι ότι τα φώτα πέφτουν και σε μικρά οινοποιεία που αξίζουν την προσοχή μας αλλά και την επιβράβευση για τη δουλειά που κάνουν.

Αυτή τη φορά τα τραπέζια των κριτών ήταν 6 και τα δείγματα περισσότερα καθώς συμμετείχαν 881 κρασιά και 71 αποστάγματα.

Ένα άλλο πολύ σημαντικό γεγονός είναι πως τα πήγαν εξαιρετικά καλά και οι ξένες ποικιλίες όπως το Merlot (Κοκκινόμυλος), το Chardonnay (Λαζαρίδης, Βίβλια Χώρα) και το Syrah (Γεροβασιλείου, Αβαντίς, Γκιρλέμης, Σίνης, Παπακωνσταντίνου, Χατζηεμμανουήλ) αλλά και ο Παλυβός με τα «εξωτικά» χαρμάνια του (Πλούτος, Νόημα). Και οι πιο ζόρικες όμως όπως το Nebbiolo (Τέχνη Οίνου) και το Pinot Noir (Juliet & Romeo) έφτασαν αρκετά ψηλά. Να σημειωθεί εδώ πως και η Κύπρος πήγε πολύ καλά με τα οινοποιεία Zambartas, Kolios και Τσιάκκας να ξεχωρίζουν.

Για κλείσιμο σας έχω τα γλυκά και τα αποστάγματα. Η Σάμος κέρδισε σχεδόν σαρωτικά αφήνοντας πολύ πίσω τα Vinsanto που ομολογουμένως ήταν κάτι που μου έκανε εντύπωση. Στα αποστάγματα θα ξεκινήσω πρώτα από τα «καμάρια» μου, μιας και σας έχω μιλήσει ουκ ολίγες φορές για αυτά, την τσικουδιά 35Ν που πήρε άξια χρυσό μετάλλιο και το Hefebrand από Lost Lake που πήρε ασημένιο. Καλύτερο απόσταγμα βγήκε το Μετέωρο του Τσίνα το οποίο θα βρω οπωσδήποτε για να στοκάρω για Λονδίνο το Μάρτιο που θα έρθω και πάλι Ελλάδα.

Το 2023 ήταν μια δύσκολη χρονιά, μπράβο σε όλα τα οινοποιεία για την προσπάθεια. Και του χρόνου.

 

//Μπορείτε να δείτε αναλυτικά τα αποτελέσματα εδώ.

 

Διαβάστε ακόμαWine Vixen: 10 Αγιωργίτικα για τις κρύες (;) νύχτες του χειμώνα

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top